พระวังหน้า ที่หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดรเสก ถ้าต้องการที่จะได้.....

ผมอยากนั่ง โลละเท่าไหร่ดีก่า

ขอนั่งหลังกับท่านโด แบบว่า นั่งกันสองต่อสอง จะได้คุยกันไป อิอิ

.

 

อ่า สวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

.

 

ไม่ไหว ไม่ไหว มีแต่พระที่มีอายุ เจ็ดร้อย ...ถืงพันกว่าๆๆๆปีทั้งนั้นเลย เราก็ไม่ค่อยจะรู้ว่าของเราอายุถึงกับเค้าหรือเปล่า มือผีหรือไม่ หรือมือคุณนาค ก็ไม่รู้อีกทำไงละลุงหนุ่ม(เจ้ามือรถบัส) มีนาดูน พิมพ์พระพุทธเจ้า เค้าก็ว่าพิมพ์นี้ไม่มี เราก็เกิดไม่ทัน แต่ถามว่าแลกกันไหมกับพิมพ์ปราฎิหาร เราก็ถามไปอีกว่าเนื้อสีดำหรือ ก็ถามกลับมาว่ามีหรือสีดำ ทำให้เราเข้าใจอะไรว่าอะไรเป็นอะไร ไม่ไหว ไม่ไหว แรงๆๆทั้งนั้นนะลุงหนุม

 

นี่ละ ลายริ้ว จีวร แบบนี้เลย มีหน้า ตา จมูก ปาก ชัดมาก สูงแค่หนึ่งนิ้วแค่นั้นเอง

 

.

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>นิทานเซน : อย่างนั้นหรอกหรือ?</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD height=40><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=center align=left>โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=center align=left>1 กุมภาพันธ์ 2555 08:30 น.</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>


<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>

<是这样吗?>

​

</TD></TR><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=500 border=0><TBODY><TR><TD class=Image vAlign=baseline align=left><CENTER>ภาพวาดโดยอาจารย์เซน Hakuin (ที่มา:ambrotek.tripod.com) </CENTER></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE>
ยังมีอาจารย์เซนผู้เลื่องชื่อแห่งแดนอาทิตย์อุทัยนาม ไป๋อิ่น(白隐:Hakuin) ซึ่งในสายตาของผู้คนในละแวกนั้นเห็นว่าท่านเป็นผู้บริสุทธิ์ผุดผ่องทั้งยังเปี่ยมเมตตา

ครั้งหนึ่ง บุตรีของเพื่อนบ้านเกิดตั้งครรภ์โดยที่ยังไม่ได้แต่งงาน ทำให้บิดามารดาของนางโกรธมาก และขู่เข็ญในนางสารภาพว่าบิดาของเด็กในครรภ์คือใคร ทว่าเป็นตายอย่างไรนางก็ไม่ยอมบอก สุดท้ายภายใต้การบังคับของบุพการี นางจึงบอกว่าบิดาของเด็กในครรภ์คืออาจารย์เซนไป๋อิ่น

เมื่อทราบความ บิดามารดาของสตรีนางนั้นจึงเกิดบันดาลโทสะ เดินทางมาต่อว่าอาจารย์เซนอย่างหยาบคาย บรรดาชาวบ้านใกล้เคียงที่หมดศรัทธาต่อนักบวชรูปนี้ก็พากันมารุมประณาม ทว่าอาจารย์เซนไป๋อิ่นเพียงกล่าวคำเดียวว่า "อย่างนั้นหรอกหรือ?" จากนั้นรับปากอุปการะเด็กที่จะเกิดมา

เมื่อทารกถือกำเนิดขึ้นมา อาจารย์เซนก็รับมาอาศัยอยู่ที่อารามเซน ทั้งยังรับผิดชอบดูแลทารกน้อยไม่ขาดตกบกพร่องเวลาผ่านไปราว 1 ปี สตรีผู้เป็นมารดาของทารกน้อยอดรนทนไม่ไหว สุดท้ายสารภาพต่อบุพการีของตนเองว่าที่แท้แล้วสามีของนางคือชายหนุ่มเพื่อนบ้านผู้หนึ่งที่มีฐานะยากจนมาก ในตอนแรกนางกลัวว่าบุพการีจะไม่ยอมรับลูกเขยจึงได้สร้างเรื่องเท็จใหญ่โตจนเดือดร้อนไปถึงอาจารย์เซน

เมื่อความจริงเปิดเผย บิดามารดาของสตรีผู้นั้นต่างตกตะลึง ทั้งหมดรีบเดินทางไปกราบขอขมาอาจารย์เซนด้วยความสำนึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง ขณะเดียวกันชาวบ้านที่ทราบความจริงต่างก็เดินทางไปขออภัยที่เคยพูดจาล่วงเกินอาจารย์เซนไป๋อิ่นเอาไว้อย่างมากมาย

ทว่าเมื่อฟังความจบ อาจารย์เซนยังคงสงบสำรวม จากนั้นกล่าวเพียงประโยคเดียวว่า "อย่างนั้นหรอกหรือ?" และมอบเด็กทารกคืนให้แก่สตรีผู้นั้นไป


ปัญญาเซน : การไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก มีลาภ-เสื่อมลาภ มียศ-เสื่อมยศ สรรเสริญ-นินทา สุข-ทุกข์ ล้วนไม่จีรัง จิตไม่หวั่นไหวในโลกธรรมจึงจะเป็นมงคลชีวิตแก่ตน




ที่มา : หนังสือ 《一日一禅》, 东方闻睿 เรียบเรียง, สำนักพิมพ์ 中国电影出版史, 2004.8, ISBN 7-106-02204-7


-http://www.manager.co.th/China/ViewNews.aspx?NewsID=9550000014205-

.

 

อ่า ไม่ลองถามเค้าดูว่า เค้าเกิดทันด้วยหรือ ถึงรู้ว่า มีหรือไม่มี แถมทำเป็นตำรา และกำหนดกฎเกณฑ์ว่า พิมพ์นี้ต้องแบบนี้ พิมพ์นั้นต้องแบบนั้น พิมพ์โน้นต้องแบบโน้น

ปล่อยพวกเค้าไปลงหลุมเหอะ เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


.

 

ให้ลุงดู ไม่ได้ให้ลุงบรรยาย โห..บรรยายซะละเอียดแบบนี้..หุ...หุ...

 

กระทู้นี้ครับพี่น้องหนู

http://palungjit.org/threads/ร่วมบูรณะพระอุโบสถเก่าวัดทอง-และสร้างพระถวายหลวงพ่อสิริ.105159/

 

<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ faidood

นี่ละ ลายริ้ว จีวร แบบนี้เลย มีหน้า ตา จมูก ปาก ชัดมาก สูงแค่หนึ่งนิ้วแค่นั้นเอง
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ faidood

( ให้ลุงดู ไม่ได้ให้ลุงบรรยาย โห..บรรยายซะละเอียดแบบนี้..หุ...หุ...)

เป็นศิลปแบบคันธราช นะน่าจะอายุประมาณ 1500 oldyear. เพราะดูแล้วไม่มีทั่วๆๆไปอุ๊บๆๆอุ้ยๆๆเผลอไปนิด.......<!-- google_ad_section_end -->

 

สวัสดีครับ...พอดีเข้ามาอ่านกระทู้ แล้วรู้สึกขำๆ นั่งยิ้ม ว่าจะไม่ถามแต่อดไม่ได้(ขอแซวซักนี๊ดส์นึงครับ)
ขออนุญาตถาม ว่าพี่หนุ่มลาวันวันเสาร์-อาทิตย์ ต้องล่วงหน้ากี่วันครับ...อิอิ :d

 

หากเค้าเอาไปทำแบบย้อนยุค ลุงไฟดูดจาทราบไม๊เอ่ย...

 

ถามมาได้จะทราบไหม อย่างลุงนี่นะจะไปรู้เรื่องอะไร เกิดก็ไม่ทัน ที่เกิดทันรับมากับมือตอนที่ท่านมีชีวิต มันยังบอกไม่ใช่ บวชที่วัดตอนท่านมีชีวิต อาจารย์ให้เดินขึ้นไปหยิบบนกุฎิถุงหนึ่งร้อยองค์วันหนึ่งกี่เที่ยว ตลอดพรรษาละ กี่วัน ในตอนนั้นปีหนึ่งกี่รุ่น ได้มาเท่าไรก็แจกไปหมด ก็น่าไหมละไม่มีใครสนใจ อุ้ยมากจังแท้เปล่า มาจากไหนนี่ งงงงกันจัง เวลาที่มันทำการค้าขาย มันก็จะเป็นอย่างนั้น เมื่อก่อนท่านทำพระแจกไว้ให้ป้องกันไม่ให้ทำชั่ว ทำเลว ทำไม่ดี แต่เดี๋ยวนี้มันขายพระกันเป็นอาชีพ ไม่รู้จะพูดอย่างไร ไม่ใช่เรื่องของเรา ใครทำอะไรก็ได้อย่างนั้น ท่านเพชร ลุงแก่แล้ว ไม่รู้นะตาก็ไม่ดี ไม่มีอาตยะนะ กับเขา จะไปรู้อะไร ลุงต้องขอพระอภัยมณีมาเป่าปี่ให้ฟังนะคร้าบ

 

( ตามคำขอครับ ลุงไฟดูด ไฟแรง เนื้อด้านหลังเป็นยังไงครับลุงไฟดูดจี๊ดๆ...<!-- google_ad_section_end --> ) เห็นแล้วปวดฟันเลย....เพราะด้านหลังองค์พระควรจะเป็นแบบเดียวกันกับที่บรรจุที่วัดโคร่ง ท่านเพชร ผมว่านะท่านอย่าเก็บไว้คนเดียวนะ ต้องรีบแจกลุงๆๆหลานๆๆน้องๆๆที่อยู่ในที่นี้นะ ผมว่าเจ้าของโถเดิมที่ใส่ไว้เค้าจะดีใจมากนะ ใครเห็นด้วยไชโยๆๆๆดังๆๆๆ

 

โชว์ด้านหน้าก็ได้ครับ เหมือนในจินตนาการกันมั้ยครับ เดี๋ยวน้องรัก ลุงหนุ่มจะมาเชิญไปแล้วครับ หุ หุ

 

ฮ่าวววว....แจกอีกละ ฝนตกเลยลุงไฟดูด แสดงว่าเจ้าของเดิมไม่ค่อยเห็นด้วยนะครับ หุ..หุ..ผมว่าจะเก็บเอาไว้ซักพัก ค่อยหาวาระนำออกมาทำบุญให้กับเจ้าของเดิม แบบนี้เจ้าของเดิมจะได้สามารถอนุโมทนาบุญได้มากกว่า และพิจารณาดูจากการบรรจุโถโบราณ ที่บรรจุพระสมเด็จวัดพลับ พระพิมพ์นาคปรก และพระบรมรูปรัชกาลที่ ๕ เนื้อผง คิดว่า เจ้าของเดิมน่าจะเป็นนักเลงเก่าแน่ๆ พระนาคปรกน่าจะเป็นพระประจำวันเกิด และติดตัวเจ้าของเดิม พร้อมกับนำไปด้วยตอนตาย เจ้าของเดิมเขาต้องหวงเอามากๆ เรื่องนี้จึงนำมาทำเล่นๆไม่ได้ครับ.....

ลุงไฟดูดเก่งจริงๆที่ไปทราบเรื่องวัดโค่ง(ไม่ใช่โคร่งนะครับ)ได้ น้อยคนจะทราบเรื่องนี้ ผมก็เก็บงำเอาไว้ตั้งนานเกือบ ๑๐ ปีแล้ว หุ..หุ..

 

ตาลุงข้างบ้าน รับจ้างหาพระเป็นงานอดิเรก รึยังไง จะเป็นอย่างเดิมอีกรึเปล่าครับ ที่เกิดคำถามว่า พระเป็นของตรูรึเปล่า?? ตาลุงตอบว่า ม่ายช่าย!! ของผง แต่ผงให้คุง....555555

 

นำมาให้อ่านกันครับ

พระวัดพลับหรือวัดโค่ง

สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้จะพูดถึงพระวัดพลับกันอีกซักที ได้มีการถกเถียงกันมากว่าสร้างในสมัยใด และใครเป็นผู้สร้างพระวัดพลับ ในสมัยก่อนเดิมๆ คนรุ่นเก่าก็ว่าพระวัดพลับสร้างโดยพระสังฆราช (สุก ไก่เถื่อน) เป็นผู้สร้าง และมักจะเรียกพระชนิดนี้ว่า พระสมเด็จวัดพลับ แต่ต่อมาได้มีผู้สืบค้นหาประวัติจึงได้ข้อมูลว่าพระหลวงตาจัน บ้างก็เรียกว่าขรัวตาจัน ซึ่งหมายถึงผู้ที่เข้ามาบวชตอนที่อายุมากแล้วนั่นเอง และบ้างก็ว่าหลวงตาจันนั้นท่านเป็นชาวเขมร บ้างก็ว่าเป็นมอญ

ต่อมาได้มีผู้สืบค้นต่อว่าประวัติเป็นอย่างไรแน่ จึงได้ไปสืบค้นที่จังหวัดอุทัยธานี ซึ่งพบพระวัดพลับบรรจุอยู่ในองค์พระเจดีย์ที่วัดโค่งมากมาย และตามประวัติผู้เฒ่าผู้แก่บอกเล่ากันต่อๆ มาว่า หลวงตาจันเป็นผู้นำพระมาจากกรุงเทพฯ ใส่เรือมาบรรจุไว้ ผู้ที่ตามสืบค้นก็ได้ไปถึงที่ตัวตลาดอุทัยฯ สอบถามถึงพระที่มีชื่อว่าจันในสมัยก่อนนั้นมีหรือไม่ ก็ได้ความว่ามีหลวงปู่จันวัดโบสถ์ซึ่งตั้งอยู่คนละฝั่งแม่น้ำกับตัวตลาด ก็ได้ทราบว่าหลวงปู่จันเป็นอดีตเจ้าอาวาสวัดโบสถ์ในสมัยรัชกาลที่ 5 แล้วก็กลับมา โดยคิดว่าเป็นพระหลวงตาจันรูปเดียวกัน และได้เขียนเรื่องนี้ขึ้น ผู้คนจึงได้เชื่อกันต่อมาว่าหลวงปู่จันวัดโบสถ์เป็นผู้สร้างพระวัดพลับขึ้นมา ในยุคสมัยรัชกาลที่ 5 จึงสรุปว่าไม่ได้สร้างในสมัยสมเด็จพระสังฆราช (สุก ไก่เถื่อน)

ผมได้สืบค้นต่อมาด้วยความสงสัย เนื่องจากประวัติไม่ตรงกันคนเฒ่าคนแก่ในกรุงเทพฯ บอกเล่าให้ฟัง ก็ได้เดินทางไปที่อุทัยธานีหลายครั้ง ใช้เวลาถึง 3 ปี เพื่อสืบค้นดู ไปที่วัดโบสถ์ สอบถามประวัติดูแล้ว ปรากฏว่าหลวงปู่จัน วัดโบสถ์ ท่านไม่ได้มีความเกี่ยวพันกับวัดพลับเลย ก็จึงงงๆ แล้วจึงได้ไปสืบต่อที่วัดโค่ง (วัดธรรมโสภิต) วัดเจ้าของกรุ จึงได้รับทราบความจริงว่า ที่วัดโค่งนี้เจ้าอาวาสองค์แรกชื่อหลวงตาจัน บวชเป็นพระภิกษุในสมัยรัชกาลที่ 2 คนละคนกับหลวงปู่จัน วัดโบสถ์ หลวงตาจันนี้เป็นชาวไทยเชื้อสายมอญ ก่อนบวชมีอาชีพค้าแพซุง เป็นเพื่อนกับหม่องเปรียงโค่งเชื้อสายมอญด้วยกัน ร่วมหุ้นค้าไม้ด้วยกัน เวลาล่องซุงมาขายที่กรุงเทพฯ ก็มักจะแวะพักที่วัดพลับเนื่องด้วยทั้งสองคนเคารพศรัทธาในองค์สมเด็จพระสังฆราช (สุก ไก่เถื่อน) ซึ่งตอนนั้นยังไม่ได้เป็นสมเด็จพระสังฆราช

ต่อมาหลวงตาจันเริ่มเบื่อหน่ายทางโลก ต่อมาท่านจึงได้เข้าอุปสมบทที่วัดพลับกับสมเด็จพระสังฆราช (สุก) และจำพรรษาอยู่ที่วัดพลับเรื่อยมา ต่อมาหม่องเปรียงโค่งสหายของหลวงตาจันก็ได้สร้างวัดขึ้นวัดหนึ่ง เรียกกันว่า "วัดหม่องเปรียงโค่ง" แล้วจึงได้นิมนต์หลวงตาจันขึ้นมาจำพรรษา ในขณะที่ท่านจำพรรษาอยู่ที่วัดพลับนั้นท่านจึงได้คิดสร้างพระเครื่องเนื้อผงขึ้นโดยได้ไปขอผงวิเศษจากสมเด็จพระสังฆราชฯ และได้อาราธนาสมเด็จฯ ท่านปลุกเสกให้ หลวงตาจันเมื่อสร้างพระเสร็จแล้วจึงนำพระส่วนหนึ่งไปบรรจุไว้ที่วัดพลับ และส่วนที่เหลือก็ได้นำติดตัวมาที่วัดโค่ง และบรรจุไว้ที่องค์พระเจดีย์ ปัจจุบันลูกหลานของหม่องเปรียงโค่งก็ยังมีอยู่ที่แถวๆ วัดโค่งนั่นเองครับ

พระของทั้งสองวัดจึงเหมือนกันทุกประการ และพระวัดพลับมีพระเนื้อชินด้วยหรือ? ก็ตอบได้ว่ามี แต่พบน้อยมาก เป็นพระเนื้อชินตะกั่วสนิมแดง ส่วนมากที่พบเป็นพิมพ์ตุ๊กตาใหญ่และพิมพ์ปิดตา ในวันนี้ผมจึงได้นำพระวัดพลับที่พบในกรุวัดโค่ง พิมพ์ตุ๊กตาใหญ่ เนื้อชินตะกั่วมาให้ชมกันครับ
ข้อมูล จากหนังสือพิมพ์ข่าวสดฉบับวันที่ ๖ มกราคม ๒๕๕๓ หน้า ๓๒ ชมรมพระเครื่อง โดยคุณ แท่น ท่าพระจันทร์
พระวัดพลับหรือวัดโค่ง - บทความดีดี - พระเครื่องเมืองสี่แคว! Board - Powered by Discuz!

 

ตาลุงไฟดูดนี่มั่วอยู่เรื่อยไป ตาลุงข้างบ้านว่าจริงไหมครับที่ฝนฟ้าเป็นใจให้แจก(ผู้ที่ร่วมทำบุญ)

 

เห็นด้วย อย่างยิ่งครับ ฝนฟ้าตกหนักไม่ลืมหู ลืมตา แสดงถึงความยินดีในการเปลี่ยน ผู้ครอบครองครับ ลุง อ. เพชร หุ หุ

 

๒ ลุงช่างเร่งเร้าจริงๆ ฟ้าฝนตกแบบนี้มันลางร้าย มะช่ายฝนน้ำมนต์ ลุงกูรูไปมองว่าน่ายินดีตรงหนาย อีกอย่างมันตกไม่ทั่วฟ้าด้วย หุ..หุ...ว่าแต่ดีปล่าว แรงปล่าว..หุ..หุ..