บุคลที่เห็นอนาคต เป็นไปได้ไง มีอะไรเป็นเหตุมัน

อนาคตในความหมายที่ผมรู้คือ เป็นสิ่งที่ไม่เกิดขึ้น มีบุคลหลายคน เช่นพระพุทธเจ้า หรือคนดูดวง ไรพวกนี้ ดูแล้วถูกต้อง เช่นพระพุทธเจ้า ถูกต้องทุกอย่าง พุทธทํานาย เช่น ก่อนที่พระโพธิสัตว์จะตรัสรู้ ต้องได้พุทธทํานายจากพระพุทธเจ้าองค์ก่อน แล้วพระพุทธเจ้าก็บอกว่า พ่อแม่ อัครสาวก มีพระนามว่าอะไร

แล้วมันก็จริง สิ่งที่ผมสงสัยคือ มันเป็นไปได้ไง อนาคตเป็นสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น แล้วพระพุทธเจ้าหรือมองดูไปรู้ได้ไง รู้ไม่พอ แต่มันจริงอีกด้วยในอนาคต

ผมลองคิดไปมั่วๆ ดูการ์ตูนเรื่องรีบอร์น มันบอกเกี่ยวกับ โลกคู่ขนาน เช่นอีกโลกนหนึ่ง เราจะได้เป็นใหญ่ แต่โลกนี้เป็นแค่ คนธรรมดา

หรือว่าคนที่มีดูดวงทํานายแล้วถูก หรือ พระพุทธเจ้าสามารถไปอีกโลกหนึ่งหว่า แต่คงเป็นไปไม่ได้ เพราะตอนที่พระพุทธเจ้า (ผมจําไม่ได้ว่าพระองค์ไหน) เหยียบหลังพระสุเมธดาบส แล้วบอกพุทธทํานาย เลย ไม่เห็นไปไหน คงไม่ใช่แน่

ตัวผมก็ไม่เคยเห็นอนาคตไม่มีความสามารถ แค่อยากรู้ว่าเป็นไปได้ไง อะไรเป็นเหตุหว่า จริงไม่ต้องบอกเหตุก็ได้บอกแค่ว่า เป็นไปได้ไง

 

บางสิ่งก็ชัดแจ้ง ว่าเป็นสิ่งที่ต้องเกิดแน่นอน บางสิ่งก็ไม่แน่นอน
เช่น คนฟุ้งซ่านมาก ในอนาคต ต่อไปจะต้องสงสัยมาก
หรือ คนที่ไม่รู้จักหยุดสงสัย ก็จะสงสัยมันไปทุกเรื่องในอนาคต แบบนี้พยากรณ์ได้เพราะว่า เขาได้ทำเหตุมาแล้วแต่อดีต

 

เพราะการกระทำหรือกรรม ส่งผลให้เกิดอนาคต ท่านจึงเห็นล่วงหน้าไป เรื่องกรรมเป็นวาระสัมพันธ์ ทำอย่างไรได้อย่างนั้น ปลูกพืชไว้ในวันนี้ วันหน้าย่อมได้กินผลจากพืชที่เราปลูกไว้

 

ถูกครับ กรรม เป็นตัวบ่งชี้ ที่เที่ยงแท้แน่นอน

 

เคยยิงธนู ชูทบาส เล่นสนุ๊ก อะไรทำนองนี้ไหม

คือ ถ้าคนเราสามารถใช้สติ พิจารณา ลม อุปสรรค การกระทบกระทั่ง ทุกอย่าง
ได้หมด เราจะรู้ว่าสุดท้าย ลูกธนูก็ดี ลูกบาสก็ดี ลูกขาวก็ดี มันจะไปหยุด
ตรงไหน

ทีนี้ พระสัพพัญญนี่ ไม่มีอะไรที่ไม่รุ้ ไม่มีอะไรจะรอดข่ายพระญาณ การเห็น
อาหาร4ก็ดี อิทัปปัจจัยตาก็ดี การเกิดขึ้นของกรรมใหม่ก็ดี การตามมาให้ผล
ในกรรมเก่าก็ดี เป็นต้น ไม่มีอะไรเล็ดรอดไปได้ ก็จะพึงทราบได้ว่า สุดท้าย
จะมีอะไรเกิดขึ้นในกาลไหน กับสิ่งใด ( ตรงนี้หากไม่เข้าใจ จะกลายเป็นว่า
การตรัสพยากรณ์คือการบัญชาให้เป็นไป จริงๆไม่ใช่ เป็นการอ่านไปตาม
กฏอิทัปปัจจัยตานั่นแหละ จึงไม่มีใคร ใหญ่เหนือกฏแห่งกรรม -- วันนี้เธอทำดี
แล้วหรือยัง !? )

คือเรื่อง อจิณไตยนี่มันสำหรับ คนที่ไม่เป็นสัพพัญญู ส่วนคนที่เป็นสัพพัญญู
ก็ไม่ควรจะมีคำว่าอจิณไตย ประมาณนั้น

อย่าลืมนะ ต้อตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าก่อนเท่านั้นหน่า ถึงจะพ้นอาจิณไตยได้

แต่หากยังเป็น โพธิสัตว นักก๊อปปี้ นักแบะท่าให้เขาสอดความคิด ก็อย่าได้
ไปตรึกเรื่อง พุทธวิสัยเข้าหละ อย่ากลับไปเป็นอย่างเดิม อย่ากลับไปเป็น
นักตั้งกระทู้ถามสะเปะสะปะอีก คนเขาจะรู้เอาได้ว่า ไม่ใช่แม้แต่โพธิสัตว์
เอาหน่า เป็นได้แค่ เจ้าหนูจำไม เท่านั้น

 

คุณเคย มองเห็นคนที่คุยด้วยอยู่ไกลๆ รึเปล่า ว่าใส่เสื้อสีอะไร ทำอะไรอยู่ อยู่ที่ไหน ถามเขาแล้วใช่ บ้างรึเปล่า ล่ะ ของแบบนี้ เป็นของเก่า ที่เราเคยมี เพราะเราเวียน ตายเวียนเกิด มามากมาย เป็น เทวดา เป็นพรหม ตกนรก ขึ้นสวรรค์ อู้ย ขี้เกียจจะนับครับ คุณก็ทำได้ ฝึกได้ ของจริง เหมาะ กับคน จริงครับ เราเอาจริง วันนึงเราก็จะทำได้ครับ เหมือน มโน มยิทธิ กลับมา ฝึกต่อรึเปล่า 55555555 ฝึกให้คล่องนะครับ ขั้นต่อไป ก็ฝึก ญาณ8ประการ ที่คุณ ถามอยู่ นี่แหละครับ สู้ๆ ถ้าโชดดี เราคงได้เจอกัน ที่นิพานนะครับ แต่ ผมก็ยังทำไม่ได้เหมือนกัน555555555555 สู้ๆนะครับ

 

กรณีเรื่อง รีบอน หรือ โลกคู่ขนาน อะไรนี่ จริงๆแล้วเป็นเรื่องน่าเสีย
ดายของคนที่เกิดนอกเขตสัมมาทิฏฐิ

เพราะว่า คนที่เป็นนักสมาธิ เมื่อเจริญภาวนามาถึงจุดๆหนึ่งแล้ว ธรรม
ชาติของจิตจะเริ่ม ระลึกชาติได้ จุดเริ่มแรกๆอ่อนเลย คือ ภาวนามา
จนถึงจุดที่ ชักรู้สึกว่า ตัวตนเราปัจจุบันไม่ใช่ ballbeamboy แต่เป็น
เพียงแค่ "ธาตุ" ที่แปรปรวนไปตามกฏแห่งกรรมเท่านั้น พ้นการบังคับบัญชา
พ้นการรู้สึกว่าเป็น ตัวตน พอมาถึงจุดนี้ ความฝันจะเริ่มมีบางส่วนที่เกิด
ซ้ำ

ฝันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซ้ำเรื่องเดิม และมีการขยายต่อจากเรื่องเดิม เดินเรื่อง
ได้อีก แต่บางครั้งการเดินเรื่องก็ผลิกไป

ในขณะเดียวกัน ก็รู้สึกว่าเรื่องที่ฝันซ้ำๆนั้น เกี่ยวเนื่องกับเหตุการณ์บางเหตุการณ
ในชีวิตจริงด้วย( แดจาวูมาและ ) ตรงนี้เลยทำให้เริ่มเกิดการเรียกว่า มิติขนาน

คล้ายกับมีชีวิตสองชีวิต ใช้ชีวิตขนานกันไป ชีวิตด้านนี้กระทบด้านนู้น ชีวิตด้านโน้น
ก็กระทบด้านนี้ แต่เนื่องจาก การให้ผลของกรรมมันไมได้เหมือนกัน ก็เลยเหมาเอา
ว่า มีการตรงกันข้าม ก็วิปลาสกันไป

จริงๆไม่มีอะไร ปล่อยมันผ่านไป ไม่ยึดติดเรื่อยๆ การระลึกชาติได้มันจะค่อยแจ่ม
ใสขึ้น มันจะต่อเรื่องเดิม หรือ บอกได้ว่า ที่ซวยอยู่ทุกวันนี้ เป็นเพราะอะไร

แล้วบางครั้งก็ไม่ใช่ระลึกชาติเก่าๆนะ ยังระลึกไปข้างหน้าได้ด้วย

จะข้างหลังข้างหน้า หากสมาธิยังอ่อนหัด มันจะระลึกได้เฉพาะชาติใหญ่
ที่มีความพอใจ หรือ เสียใจมาก ปรากฏซ้ำๆ แค่ชาติสองชาติ

เนี่ยะ จึงบอกว่าน่าเสียดาย เพราะหากเกิดในเขตสัมมาทิฏฐินะ

เห็นชาติเก่าเท่าไหร่ หรือ เห็นชาติใหม่เท่าไหร่ ท่านจะสอนว่า ให้เล็งเห็น
ว่าเป็น ของไร้สาระทั้งนั้น ให้ยกเห็นเป็นทุกขภัยเท่านั้น อย่าไป อมมายก
หัวยกหางตัวเอง ...ถึงจะเรียกว่า คนภาวนาเป็น

 

อ่ออย่างงี้นี้เองครับ ถ้าผมได้ฌาณสมาบัติ เค้าได้ง่ายๆ กามคุณผมจะไม่สนใจใยดีเลย

 

บางเรื่อง หรือบางสิ่งบางอย่าง เป็นอจินไตย ที่ปุทุชนไม่สามารถเข้าใจ หรือเข้าใจได้ยาก บางสิ่งบางอย่างที่พระท่านเทศน์ให้ฟังหรือเล่าให้ฟังเกี่ยวกับ อดีต ปัจจุบัน อนาคต หรือนรกสวรรค์ เทวดานางฟ้า หรือพรหม ก็เพื่อนให้เป็นแนวในการปฎิบัติ หรือให้เกิดกำลังใจในการประพฤติ ประฎิบัติ เพื่อให้ได้มรรคผล เพื่อการหลุดพ้น ถึงชึ่งพระนิพพาน
ยกตัวอย่าง เหมือน ปลา กับ กบ สมมุติว่าเป็นกบที่ฉลาด สามารถรู้ได้ว่า คนไหนจะมาจับปลาหรือจะมาจับกบ วันหนึ่งกบเห็นคน ที่ชอบจับปลาเดินมาแต่ไกล จึงกระโดดลงนํ้าเพื่อมาบอกปลา ปลา ปลา เอ็งรีบหนีเร็ว ในอนาคตอันใกล้ เนี๊ยจะมีคนมาจับเอ็งเป็นอาหาร ปลาไม่เชื่อ บอกว่า กบชอบพูดจาเหลวไหล บอกว่าบนบก มีสิ่งนั้น สิ่งนี้บ้างละ ทีในนํ้าไม่เห็นมีเลย สุดท้ายปลาก็ถูกจับไปเป็นอาหาร ...
เรื่องทางจิต เรื่องสมาธิ หรือ สิ่งที่ได้รู้ได้เห็นจากสมาธิเป็นเรื่องที่ลึกชึ้งและละเอียดอ่อน แต่สามารถรู้และเห็นได้จาการฝึกฝนและเป็นเรื่องที่ไม่เหลือวิสัยที่มนุษย์จะทำได้ นั่งสมธิ กันให้บ่อยๆครับ วันหนึ่งผลปรากฎ คุณก็จะรู้ได้ด้วยตัวเองครับ ขอให้โชคดีในทางธรรมนะครับ

 

ใกล้แล้วๆ มีหลาย จำพวก

ให้จัดสรรค์เวลาในแต่ละวัน รู้จักสวดมนต์ไหว้พระ ฝึกทำสมาธิตามรูปแบบ ซะบ้าง

จะได้เข้ามาเพ่งระงับ ในตัวตน คือ ความฟุ้ง

และรู้จักฟังธรรมจากท่านผู้ผ่านการปฏิบัติ ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ

หากจะเป็นพระโพธิสัตว์ ให้ดูพระจริยาวัตรอย่าง ในหลวง ท่านเข้าหาพระผู้รู้นักปราชญ์เกือบทุกภูมิภาค

พระองค์ท่านทรงเป็นแบบอย่างที่ดี

(พระธรรมเทศนาหลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)

<EMBED height=70 name=objMediaPlayer type=application/x-mplayer2 pluginspage=http://www.microsoft.com/Windows/MediaPlayer/ width=300 src=http://www.fungdham.com/download/sound/rein/new/25/16.mp3 autosize="false" showdisplay="false" displaysize="0" center="true"> </EMBED>