...นรก..ใครว่าไม่มีจริง

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" width="100%" UNSELECTABLE="on"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off"> นรก...ใครว่าไม่มีจริง
ภาพวาดและเรื่องเล่าในเมืองนรก ที่ทุกท่านรวมทั้งผู้เขียนเห็นจนชินตามาตั้งแต่เด็ก แม้จะเป็นภาพที่แลดูน่ากลัว น่าสยดสยองเพียงใดก็ตามแต่ใจผู้เขียนก็ยังคิดว่าเป็นเรื่องที่แต่งเติมสีสรรให้แลดูน่ากลัว เพื่อเป็นเครื่องอุทาหรณ์เตือนใจมนุษย์ให้ละอายและเกรงกลัวต่อบาปเพียงเท่านั้น หาใช่เรื่องจริงไม่ และก็คิดเช่นนี้เสมอมา จนกระทั่งเวลาผ่านไป จนผู้เขียนได้มีโอกาสเจอะเจอกับสิ่งเหลือเชื่อทางนิมิตมากมาย ซึ่งทุกนิมิตที่พบเจอ กลับกลายเป็นเรื่องจริงทุกเรื่อง แตกต่างกันตรงที่เวลาที่เกิดหลังจากนิมิต ช้า-เร็วเท่านั้น ที่กำหนดเวลาไม่ได้ แม้กระทั่งเรื่องราวที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตัวผู้เขียนเลย แต่มันก็เกิดขึ้นจริง และมีผู้รับรู้รอบข้างจำนวนหนึ่งที่คอยเป็นสักขีพยาน คอยร่วมพิสูจน์สิ่งที่เกิดขึ้นจากนิมิตของผู้เขียนด้วยทุกครั้ง........

</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" width="100%" UNSELECTABLE="on"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">เกือบสามสิบปีที่ผ่านมาที่ผู้เขียนเคลือบแคลงใจมาโดยตลอดว่า เป็นไปได้อย่างไร เหลือเชื่อ ถ้ารวบรวมเรียงร้อยถ้อยความกว่า 70 เรื่องราวเสียด้วยซ้ำ ที่ผ่านมาคงจะใช้คำว่า ฟลุ๊ค ไม่ได้เสียแล้ว จนกระทั่งผู้เขียนได้มีโอกาสพบเจอกัลยาณมิตรที่มากด้วยญาณทัสสนะ และครูบาอาจารย์ที่นับถือได้ให้คำชี้แนะให้ผู้เขียนลองปฎิบัติสมาธิอย่างถูกต้องและจริงจังดู ท่านว่าจะได้รู้ว่าที่คิดว่าฟลุ๊คน่ะ แท้จริงมันเป็นอย่างไร จากนั้นผู้เขียนก็หมั่นฝึกปฎิบัติสมาธิเรื่อยมาจวบจนทุกวันนี้ และวันนี้สิ่งที่ผู้เขียนคิดเสมอว่า นรก อาจจะมีจริง แต่คงไม่น่าเกลียดน่ากลัวอย่างภาพวาดจินตนาการหลอกเด็กเป็นแน่แท้ ผู้เขียนคงต้องปรับเปลี่ยนความคิดเสียใหม่แล้ว ......

</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" UNSELECTABLE="on" width="100%"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">เพราะคืนหนึ่งหลังจากที่ทำสมาธิเป็นปกติวิสัย ก็ได้นิมิตเห็นสถานที่หนึ่ง ซึ่งก็ไม่ทราบว่าเป็นที่ใด เห็นแต่คนชายหญิงใส่ชุดสีขาวยืนเข้าแถวเรียงรายยาวสุดสายตา บังเอิญผู้เขียนซึ่งเหมือนไปยืนมองเขาอยู่ห่าง ๆ แถว สายตาเหลือบไปเห็นคนที่ผู้เขียนรู้จักและยังมีชีวิตอยู่ในปัจจุบันด้วย เขายืนต่อแถวอยู่ ใจก็สงสัยว่าเขาจะเข้าแถวไปขึ้นรถไปเที่ยวที่ไหนกันหนอ เลยคิดส่งเสียงร้องถามคนที่รู้จัก ซึ่งเสียงที่พูดออกไปมันออกไปโดยที่ผู้เขียนมิได้อ้าปากพูดเลยแม้แต่น้อย อาจเป็นได้ว่าพอจิตเราคิดกระแสเสียงมันก็ออกไปโดยที่เราไม่ต้องพูดเหมือนในโลกมนุษย์ ผู้เขียนถามเขาว่ากำลังจะเข้าแถวขึ้นรถไปเที่ยวไหนกันหรือ ขอไปเที่ยวด้วยคนได้ไหม ว่าแล้วเขายังไม่ทันตอบเพียงแค่หันหน้ามามองผู้เขียน ผู้เขียนก็รีบเดินเข้าไปต่อแถวกับเขาเสียแล้ว ( เขายังไม่ได้เชิญเลยนะเนี่ย เกือบไปแล้ว) พอต่อแถวได้เท่านั้น ก็มีชายร่างใหญ่ รูปร่างกำยำผิดมนุษย์ สูงใหญ่ โผล่มาจากไหนไม่ทราบ เดินเข้ามาประชิดตัวผู้เขียน ชนิดหน้าจะชนหน้ากันอยู่แล้ว ถ้าอยู่ในมิติจริงของมนุษย์เรา ผู้เขียนคงช็อคหมดสติไปแล้วเป็นแน่ ดีนะที่อยู่ในนิมิตที่เกิดจากการทำสมาธิ สติมันเลยยังคงอยู่ ก็จะไม่ให้เป็นเช่นนั้นได้อย่างไรเล่า.......

</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" UNSELECTABLE="on" width="100%"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">ในเมื่อ ส่วนศีรษะของชายผู้นั้นไม่ใช่ศีรษะหน้าตาเหมือนมนุษย์เรา ถ้าจะพูดกันภาษาชาวบ้านแล้ว ก็เรียกได้ว่า อสูร ชัด ๆ น่าเกลียดน่ากลัวสุดเกินคำบรรยายเท่าที่ผู้เขียนเคยพบเจอมา ดีว่าสติยังคงดีอยู่ ก็ได้แต่จ้องหน้าเขา เขาก็จ้องหน้าผู้เขียนเข้ามาชิดจนหน้าเกือบจะชนกัน ชนิดถ้าเป็นมนุษย์ด้วยกันใกล้ขนาดนี้ประหนึ่งคงรักกันเสียเต็มประดา พลันกระแสเสียงของอสูรท่านนั้นก็เปล่งออกมาก้องกังวาน ว่า " เจ้าคิดจะแอบลงไปดูเรื่องราวในนรกภูมิเรอะ " เสียงย้ำแต่ประโยคนี้นับครั้งไม่ถ้วน พร้อมก้าวเข้ามาชิดตัวผู้เขียนทีละก้าว ผู้เขียนก็ถอยหลังหนีทีละก้าวเช่นกันโดยไม่ได้ตอบอะไรทั้งสิ้น (แต่ตอนนี้คิดในใจ อพิโถ...แค่เห็นหน้าก็นึกอะไรไม่ออกแล้ว จะมาย้ำถามอะไรกันหนอ ไม่มีคำตอบจากสวรรค์ทั้งสิ้น เพราะฉันไม่รู้เลยว่าเขาเข้าแถวกันเพื่อรอเรียงหน้ากระดานไปทัวร์นรกภูมิกัน ) น่าสะพรึงกลัวชนิดเกิดมาไม่เคยพบเจอ เขาก้าวไล่ผู้เขียนจนผู้เขียนถอยหลุดออกมาจากแถว ได้สักระยะ ชายศีรษะอสูรจึงหายไป.....
</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" UNSELECTABLE="on" width="100%"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">พร้อมกับภาพตรงนั้นก็หายไป กลายเป็นภาพเหมือนกำแพงสถานที่ใดสักที่หนึ่ง ไม่ใช่สถานที่ธรรมดาเป็นแน่ เพราะทั้งกำแพงยาวสุดสายตาเต็มไปด้วยเปลวเพลิงแผดเผาลุกโชน เผาผลาญอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้ดับรู้สิ้น เสียงภาพผู้คนที่อยู่ภายในกำแพงเพลิงที่เห็นอยู่ลิบ ๆ นั้นต่างดิ้นทุรนทุรายโหยหวนกรีดร้องด้วยความทุกข์ทรมานท่ามกลางเปลวเพลิง แค่นี้ก็ไม่อยากเห็นภาพอื่นต่ออีกแล้ว ช่างน่าสะพรึงกลัว น่าเวทนาเหลือเกิน สุดคำบรรยายแล้ว พลันภาพก็เปลี่ยนไปหยุดอยู่ที่.....
</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" UNSELECTABLE="on" width="100%"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">ชายคนหนึ่ง รูปร่างเหมือนคนเราปกตินี่แหละ นั่งอยู่บนที่นั่งคล้ายบัลลังภ์สูงเหนือศีรษะคนสักสองเท่าตัวเห็นจะได้ แต่ผู้เขียนไม่เห็นหน้าของท่าน เพราะทั้งกายศีรษะจรดปลายเท้าของท่านเปล่งรัศมีแสงสีทองเจิดจ้าออกมา จนผู้เขียนไม่สามารถมองเห็นหน้าตาท่านได้ เพียงแต่รับรู้ด้วยจิตได้เท่านั้นว่าท่านคือ พญายมราช นั่นเอง
แล้วทุกอย่างก็คืนสู่สติดังเดิม หลังจากนิมิตเรื่องราวนี้ผู้เขียนได้ปรึกษาครูบาอาจารย์ที่ผู้เขียนเคารพ ท่านว่า ที่ผู้เขียนเห็นนั้นก็เป็นจริงอยู่ คนที่จะตกลงไปยังอบายภูมิมิใช่คนธรรมดาทั่วไปที่สร้างบาปสร้างกรรมหรอก แม้นุ่งขาวอยู่อย่างที่เห็นก็หาพ้นไม่หากตกอยู่ในความประมาทแห่งชีวิต และการที่เราเห็นหน้าคนที่รู้จักชัดเจนต่อแถวรอลงไปอยู่ทั้ง ๆ ที่ยังมีชีวิต แสดงว่า เขาเปิดให้ช่วยบุคคลผู้นั้นยังคงพอมีหนทางแก้ไขให้พ้นกรรมจากการต้องลงไปนรกภูมิในกาลเบื้องหน้าด้วย ให้หมั่นบอกบุญให้เขาร่วมอนุโมทนา สร้างบุญสร้างกุศลให้มาก ๆ จะได้ไม่ต้องลงไปในนั้น ยังพอมีทาง.....
</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

วันนี้สำหรับตัวผู้เขียนคงคิดแบบสมัยเด็กๆไม่ได้อีกแล้วว่า นรก-สวรรค์ เป็นแค่เรื่องเล่าหลอกเด็ก หรือกล่าวคำว่า ไม่มีจริง
ผู้เขียนขอเล่าเรื่องนี้ไว้เพื่อเป็นอุทาหรณ์ เตือนใจเพื่อนมนุษย์ให้พึงระวัง พึงสำรวมกรรม มิได้เจตนาอวดอ้างสิ่งใด หรือเพื่อผลประโยชน์อันใด ก็เป็นเพียงนิมิตเรื่องหนึ่งในจำนวนทั้งหมด ที่อยากนำมาถ่ายทอด เพื่อให้เพื่อนมนุษย์ได้หมั่นสร้างกุศลกรรมกันมากยิ่งขึ้น จะได้ไม่ต้องไปเข้าแถวต่อคิวไปเที่ยวทัวร์นรกภูมิแบบที่ผู้เขียนได้บังเอิญมีโอกาสเห็นมา
หากผู้ใดอ่านแล้วสร้างกุศลกรรมกันมากขึ้น ผลแห่งกุศลทั้งหมดอันเกิดจากบทความนี้ ผู้เขียนขอน้อมนำถวายเป็นกุศลแด่ท่านพญายมราช และท่านผู้คุมเมืองนรกทุกท่าน เพราะถ้าไม่ใช่ท่านเปิดโอกาสให้ผู้เขียนเห็น ก็คงไม่มีเรื่องราวเกี่ยวกับนรกมาเขียนเล่าให้ทุกท่านได้รับรู้เช่นกัน สาธุ !

"กฎแห่งกรรม ไม่เคยละเว้นผู้ใด
ไม่ว่าด้วยเพียง วจีกรรม...มโนกรรม..กายกรรม
.....เป็นสิ่งที่พึงจำ !.....สาธุ !

......ศศิริยะ.......

 

โมทนาบุญด้วยจ้ะ นรกมีจริงขอให้หมั่นทำบุญอย่างสม่ำเสมอ รีบทำสิ่งดีๆในวันนี้จะได้ไม่ต้องเสียใจตอนหมดลมหายใจ(เห็นนรกแล้วจึงคิดได้) ขอให้เข้มแข็งในการบุญกุศลทั้งปวง ทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้ผ่องใส ตามพระราชดำรัส ขององค์พระพุทธเจ้ากันเถิด

 

รู้แจ้ง เห็นจริง กับสิ่งที่พึงเห็น มโทนา สาธุ สาธุ............

 

กฏก็คือกฏ ทฤษฎีก็คือทฤษฏี สมมติฐานก็คือสมมติฐาน หากจะเทียบสมการจากเล็กไปใหญ่ เป็นดั่งนี้คือ

สมมติฐาน ---> ทฤษฏี ---> กฏ

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" width="100%" UNSELECTABLE="on"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">หากมีคำใดพิมพ์ผิดพลาด ต้องขออภัยท่านผู้อ่านมา ณ ที่นี้ด้วย (เนื่องจากเข้าไปแก้ไขยากกกมาก ).........ศศิริยะ........
</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

......ไม่มีความรัก...ความสุข...บนเส้นทางสายใด....
..........ที่ปราศจากทุกข์....และมีความจีรัง.....
...........เท่า....เส้นทางสาย..นฤพาน.........
​

 

สงสารโจรใต้ ที่เมามัวอยู่กับการทำบาป เห็นผิดเป็นถูก เห็นกงจักรเป็นดอกบัว เห็นความชั่วเป็นความสะใจ ไม่รู้ว่าอีกกี่ชาติจึงจะมีโอกาสกลับมาสร้างบุญสร้างกุศลได้

 

ผมสงสัยว่า ในเมื่อนรกมีจริง แล้วทำใมต้องทำให้คนลืมด้วยว่าทำผิดแล้วเจออะไรในนรกบ้าง ทำใมไม่สอนให้เขาจำ ว่าต้องทำความดี ปล่อยให้คนด้วยกันสอน แล้วเมื่อไรจะเชื่อ มันก็เป็นอะไรที่มันไม่จบไม่สิ้นอยู่ตลอด

ผมก็เลยยังคลางแคลงใจเรื่อง นรก สวรรค์อยู่ รวมถึงศาสนา ว่ามันต้องมีหลักอะไรซักอย่างที่เป็นกลาง เพราะ นรกของเรา ก่ะ ของคริสต์ ก็ไม่เหมือนกันละ

 

เธอ คิดว่าสวรรค์อยู่ที่ไหน?
เธอ คิดว่านรกอยู่ที่ไหน?

ฉันถามเธอว่า เวลานี้ เธออยู่ที่ใด
หายใจเข้า เธอนึกถึงใคร?
หายใจออก เธอนึกนึกใคร?

เธอหยุดหายใจ เธอจะคิดถึงใคร?

ง่ายๆ แค่เนี้ย เธอจะตอบเราได้มั๊ย?

 

กำ avatar เดียวกะผมเลย -*-

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" width="100%" UNSELECTABLE="on"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">ขอโทษด้วยค่ะคุณ Manob ที่ใช้ avatar เหมือนคุณเลย เพราะบังเอิญมีความผูกพันเกี่ยวกับพญานาคค่ะ เลยใช้รูปนี้ ไม่มีเจตนาใช้ซ้ำ
</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ครับผมก็ผูกพันมาตั้งแต่เด็กเหมือนกัน รักแบบบอกไม่ถูก ^^

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" width="100%" UNSELECTABLE="on"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">เมื่อก่อนก็สงสัยและข้องใจเหมือนคุณ ZCRACHER เหมือนกันว่า ทำไมเขาถึงไม่ให้จำเรื่องราวได้จะได้ไม่มีคนทำบาปสร้างกรรมกันอีก แต่ตอนนี้คิดว่าถ้าเขาให้คนที่เคยใช้กรรมในนรกก็ดี ได้เคยเสวยบุญบนสวรรค์ก็ดีจดจำภพชาติภูมิได้ทั้งหมด คิดว่าคนเราที่เกิดมาก็คงไม่แตกต่างอะไรกับคนที่ฝันดีและฝันร้าย ภาพและเรื่องราวต่าง ๆ มันจะหลอนอยู่ในความทรงจำตลอดไป หากเป็นเรื่องราวที่น่าหวาดกลัวคุณก็จะตื่นขึ้นมาพร้อมความทรงจำที่ต้องอยู่ในอาการหวาดผวาอยู่ตลอดไป สุดท้ายก็คงไม่พ้นคำว่า เสียสติ ในที่สุด เพราะนั่นไม่ได้เกิดจากการรับรู้โดยการฝึกฝนหมั่นเพียรในการบำเพ็ญสมาธิ ซึ่งบุคคลเหล่านี้เมื่อเขาเห็นเขาก็จะสามารถวางใจให้เป็นกลางได้ หลุดจากความหวาดกลัว และความหลงในอดีตชาติอดีตภพ ส่วนในความเป็นจริงแล้วทุกศาสนามีคำสอนที่แตกต่างกันในบางเรื่อง แต่สำหรับตัวเองแล้วคิดว่า สถานที่ชดใช้กรรมหรือที่เรียกว่า นรก สุดท้ายไม่ว่าจะนับถือศาสนาใดก็ต้องลงไปใช้กรรมที่เดียวกันหมดไม่มีการแบ่งแยกศาสนาค่ะ ท่านใดมีความคิดเห็นที่แตกต่างหรือมากกว่ารบกวนช่วยชี้แนะด้วยจะเป็นพระคุณอย่างสูง
</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

เป็นเรื่องราวที่ดีนะครับ ผมเองไม่เจอเลยยังไม่ค่อยได้เชื่ออย่างแรงสักเท่าไหร่