หลวงปู่พิศดู วัดเทพธารทอง และพระคณาจารย์สายต่างๆ (ข้อมูลวัตถุมงคล หน้า 1-8)....

หวัดดีเช้าวันหยุด วันครอบครัวครับพี่น้อง
ผมติดงานเลี้ยง(ลูก) เด้อครับมื้อนี้
ซำบายดีวันหนาวหนาวครับที่ชัยภูมิ
^______^​

 

กราบหลวงปู่พิศดู สวัสดีคุณทุเรียนทอดและสมาชิกทุกท่านครับ

 

สวัสดี ท่านเจ้าของกระทู้ และสมาชิกทุกท่าน ครับ

วัตถุมงคลของหลวงปู่พิศ หาไม่เจอใน สนาม เลยนะคร้าบๆๆๆ

ที่ไหนพอหาได้ ช่วยบอก ด้วยนะคร้าบๆๆๆ จักขอบพระคุณยิ่ง

มีไว้เป็นเครื่องระลึก นึกถึงปู่ คร้าบๆๆๆ

 

กราบหลวงปู่พิศดูและครูบากฤษดาบรมครูผู้เมตตาศิทย์ สวัสดีท่านทุเรียนทอดและป๋าบัติและเพื่อนสาชิกทุกท่าน อากาศเริ่มเย็นอีกแล้วรักษาสุขภาพกันด้วยน๊ะครับ มีบางท่านหาวัตถุมงคลของหลวงปู่กันมากแม้แต่ในงานหลวงปู่ก็มีคนมาขอกันมาก ท่านที่อยากได้คงต้องรอกันอีกเพราะว่ามีแต่คนอยากได้กันมากแต่ผู้มีวาสนากันคนที่ขนขวายอยากได้จริงก็หากันในเนตดูบางเวปเห็นบางทีอาจมีถ้าเห็นราคาอย่าตกใจหรือโชคดีก็หาบางอย่างที่ยังไม่แพงได้แน่ แต่บางอย่างระวังมีของเรียนแบบ

 

แสดงว่าคุณnuamnim1นั่งอยู่ในบริเวณเจดีย์เขียวด้วยหรือป่าวครับ เพราะคนที่แชร์ประสบการณ์มาให้นั่งอยู่ในบริเวณนั้นครับ

 

แวะกระทู้มากราบ กราบ กราบ หลวงปู่พิศดู และสวัสดีสมาชิกทุกท่าน

 

อย่างนี้ต้องเก็บยาวๆเเล้วครับเหลือเเค่เหรียญเดียวเองครับ ท่านX

 

:'( เพิ่งเเบ่ง พี่ๆเค้าไปเมื่อตอนเที่ยงๆนี้เอง ToT

 

เจ้าของกระทู้เดินทางไกลอีกแล้ว ได้ของดีจากวัดเอามาแบ่งบ้างนะครับ เก็บกันอยู่2คนกับเสี่ยวัจน์นะแหละ สงสัยต้องไปดูกรุของเสี่ยเค้าบ้างแล้วครับ555

 

กราบหลวงปู่พิศดู สวัสดีครับพี่ๆทุกท่าน แวะมาทักทายยามบ่ายๆ วันนี้ที่ร้านเงียบจริงๆครับ ลูกค้าไม่ค่อยมีเท่าไร:boo:

 

ชุดที่ติดตัวทุกวันครับ ของหลวงปู่มีวาสนาแค่นี้เองครับ แหะๆ

 

สวัสดีทุกท่านครับ เป็นอย่างไรกันบ้างครับ

วันนี้ยังอยู่อยุธยาอยู่เลยครับ มาพักโรงแรม แถวๆวัดพระญาติครับ

กลับไปเดี๋ยวค่อยคุยกันนะครับทุกท่าน

 

กราบหลวงปู่พิศดู ครูบากฤษดาครับ

สวัสดีคนนอนดึกทุกคนครับ วันนี้ไปงานศพญาติผู้ใหญ่ที่วัดลาดบัวขาว(ราชโยธา) ได้มีโอกาสกราบรูปปั้นหลวงปู่ทอง และลอดเรือที่หลวงปู่ใช้ตอนทรงสังขารเป้นศิริมงคลครับ...

 

ระหว่างนี้ ผมขออนุญาตินำเอาประสบการณ์ของคุณ เด็กชายชยันโต ที่ลงโพสน์ในเวปท่านครูบามาเผยแพร่ต่อท่านผู้ที่ศรัทธาในองค์หลวงปู่ต่อไปครับ


ประสบการณ์จากพระอาจารย์พิศดู ธมฺมจารี

มีหลายท่านอยากทราบเกี่ยวกับเรื่องเมืองลับแลว่าเป็นอย่างไร คนที่เคยไปหาอาจารย์ อาจารย์จะเอ่ยพูดถึงว่า ได้พาผมได้ไปเมืองลับแลมาแล้ว บางคนผมก็เคยบอกเล่าให้ฟังไปบ้างแล้ว และอยากให้ผมเขียนเป็นหนังสือให้คนอื่นได้ทราบบ้าง แต่อาจารย์ได้พูดกับผมว่า "เอาเค้ามาพูดตอนนี้ไม่ได้ " (เดี๋ยวคนมารบกวนท่าน)
แต่เมื่ออาจารย์ได้จากพวกเราไปแล้ว ผมก็อยากเล่าเรื่องในสิ่งที่ได่รู้ได้เห็นเกี่ยวกับท่านอาจารย์ เท่าที่ผมจำได้ให้ลูกศิษย์ทุกๆท่านทราบ จึงขอกราบอนุญาตอาจรย์ไว้ ณ.ที่นี้ด้วย
เมื่อตอนผมอายุประมาณ5-6ขวบ ผมเป็นเด็กไว้หางเปีย ขณะนั้นอาจารย์ได้กลับจากเดินธุดงค์แล้วได้มาจำพรรษาอยู่ที่วัดทรายงาม ตำบลหนองบัว อำเภอเมืองจังหวัดจันทบุรี ทุกเช้าท่านได้ออกบิณฑบาตรผ่านบ้านของผม ท่านเห็นผมท่านก็ยิ้ม และเอ่ยปากขอผมกับแม่ว่า...
"นายเปียนี่ อาตมาขอเป็นลูกเถอะ จะเอาไปบวชเณรออกธุดงค์ด้วยกัน" แม่ตอบอาจารย์ว่ายกให้แต่ขอให้เขาเรียนไปก่อน จากนั้นผมก็เวียนไปรับใช้กับท่านอาจารย์เสมอๆ ท่านทำกิจทุกวันโดยกวาดใบไม้ไปกองไว้ที่โคนต้นอย่างสม่ำเสมอ บริเวณกุฏิของท่านจะเตียนสะอาดและน่าอยู่
ท่านมีฝีมือในการถัก การร้อยเป็นเลิศ ไม่ว่าเครื่องใช้ของท่าน เช่น ที่หุ้มบาตรและสายสะพายบาตร เวลาท่านว่างก็ถักเสื้อ,หมวกและที่หุ้มวัตถุมงคลให้ผม เวลาท่านถักไม่ว่าจะนั่งหรือเดินท่านจะสวดมนต์อยู่ตลอด เมื่อก่อนท่านไม่ถูกหรือหยิบปัจจัย เวลาต้องการซื้อของท่านจะให้ไปหยิบตามหนังสือ(ที่เหน็บเอาไว้)
ผมเพียงแต่สงสัยว่า เงินไปอยู่ในหนังสือได้อย่างไร.....

**สื่งอัศจรรย์ที่ผมเคยพบกับท่านอาจารย์**
คืนวันหนึ่ง..ท่านใช้ให้ผมไปเอายาที่บ้านหมอสิง(ถ้าจำชื่อไม่ผิด)บ้านหมอสิงอยู่ห่างจากวัดทรายงามไปประมาณ 2 กิโลเมตร เส้นทางที่ไปนั้นไม่เหมือนเส้นทางในสมัยนี้ ส่วนมากเป็นป่า เป็นทางเล็กๆสำหรับคนเดิน บางแห่งเป็นทุ่งนา โดนเฉพาะต้องเดินผ่านป่าช้า ก่อนจะไปผมได้เอ่ยปากขอไฟฉายจากอาจารย์
อาจารย์ตอบผมว่า.."ไปเถิดเวลานี้ไม่มีสัตว์อะไรออก" ผมจำคำพูดของท่านอาจารย์ได้จนทุกวันนี้ ว่าท่านรู้ได้อย่างไรว่าจะมีสัตว์ออกมาตอนไหน ???

**ท่านพาไปเมืองลับแล**
ขณะนั้นผมได้จบชั้นม.ศ.3 สมัยนั้นท่านได้ออกธุดงค์มาอยู่ที่ตีนเขาสระบาป ทางเข้าโป่งแรด หลังจากเลิกเรียนแล้วได้มารับใช้ท่านเป็นบางครั้งบางคราว วันหนึ่งได้มาหาท่านอาจารย์ได้พบหญิงน่าจะมีอายุอ่อนกว่าผม ได้นำปิ่นโตมาถวายท่านอาจารย์ หญิงคนนั้นแต่งตัวผิดกับชาวบ้านทั่วไป
โดยห่มผ้าสไบเฉียง รูปหน้าบริเวณกรามเป็นเหลี่ยม อาจารย์ฉันข้าวแล้วพูดกับผมว่า..."ข้าวของคนเมืองลับแลมาถวาย" ผมคิดว่าคนลับแลก็คือคนบ้านป่าก็ไม่ได้คิดอะไร พบกัน2-3ครั้ง
มีวันหนึ่งหลังจากที่ท่านอาจารย์ได้ฉันเสร็จแล้วหญิงคนนั้นได้นำปิ่นโตไปล้างที่น้ำร่อง(ที่ชาวสวนขุดเป็นร่องจากน้ำตกเข้าสวนผลไม้) ห่างจากขนำไม่ไกลนัก ผมได้เดินตามไปพูดคุยกับหญิงคนนั้น ถามหญิงคนนั้นว่า..."น้องเคยไปดูหนังที่จันท์บ่อยไหม?"
เขาตอบผมพร้อมกับชี้นิ้วไปทางถนนเข้าโป่งแรดซึ่งอยู่ห่างจากขนำท่านอาจารย์ประมาณ1กิโลเมตรว่า.."แม้แต่ถนนนี่ยังไม่เคยลงไปเลย" ผมก็ได้แต่คิดว่า หญิงคนนี้ช่างเป็นคนป่าโบราณเหลือเกิน หลังจากนั้นก็ไม่ได้พบหญิงคนนี้อีกเลย วันรุ่งขึ้น อาจารย์พูดกับผมว่า อยากไปเที่ยวเมืองลับแลไหม จะพาไป ถ้าจะไปก็ให้มานอนสวดมนต์ด้วยกัน3-7วันแล้วจะพาไป หลังจากไปเมืองลับแลแล้ว กลับมาจึงค่อยไปกรุงเทพฯ ผมได้ไปนอนสวดมนต์กับท่านอาจารย์กี่วันจำไม่ได้ วันหนึ่งท่านได้พาผมเดินขึ้นไปในป่าหลังขนำ ผมก็เดินตามท่านไปสักพักหนึ่งใหญ่ๆ พบป่าใหญ่ ทางเดินเตียน เดินไปได้ประมาณครึ่งชั่วโมงก็พบสวนทุเรียนต้นเป็นพุ่มสวยงามสุดลูกตา นึกแปลกใจว่า สวนใครหนอช่างใหญ่โตขนาดนี้ซึ่งบริเวณนี้ไม่น่าจะมี โดยเฉพาะไม่มีทางรถยนต์เข้าไปได้ คิดอยู่ในใจว่า ถ้ามีผลไม้มากจะนำไปขายได้อย่างไร เดินเข้าไปในสวนทุเรียนพักหนึ่งก็พบชายอายุประมาณ50-60ปี รูปร่่างค่อนข้างท้วม ไม่สูง นุ่งกางเกงขาสั้นเหมือนกับพวกเรา เข้ามาคุยกับท่านอาจารย์ แล้วพากันไปหยุดคุยกันที่หลุม มีลักษณะกว้างประมาณ3เมตรเศษ ยาวประมาณ10เมตร ลึกประมาณ2เมตร มองไปก้นหลุมไม่มีน้ำ มีแต่ใบไม้แห้ง ชายคนนั้นและท่านอาจารย์นั่งยองๆคุยกันที่ปากหลุม ผมได้ยินชายคนนั้นพูดกับท่านอาจารย์ว่า นี่คือหลุมมังกรหรือหลุมพญานาคผมจำไม่ได้ ถ้ามันเกิดอาละวาดขึ้นมาต้นไม้จะล้มละเนละนาด ผมได้ยินก็ได้แต่คิดว่าเอาเรื่องโบราณอะไรมาคุยกัน อาจารย์ได้ชี้ไปที่ชายคนนั้น แล้วบอกกับผมว่า"นี่คือคนลับแล รู้จักไว้สมบัติเป็นล้าน"ท่านพูดย้ำอย่างนี้2-3ครั้ง ผมก็ไม่ได้คิดอะไร คิดเพียงแต่ว่าเขาเป็นคนรวยบ้านป่า สักพักหนึ่งก็พากันเดินต่อไปพบบ้านไม้โบราณมีใต้ถุนใหญ่โต และพบหญิงคนหนึ่งอายุประมาณไรเรี่ยกับชายคนนั้น น่าจะเป็นสามีภรรยากัน แต่หญิงคนนั้นมีรูปร่างใหญ่กว่า นุ่งผ้าโจงกระเบนเหมือนคนแก่สมัยก่อน พาอาจารย์และผมไปคุยกันบนบ้าน จำกันได้ว่า เขากับผมไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย เขาพูดคุยกับท่านอาจารย์ ส่วนเรื่องอะไรนักนั้นผมจำไม่ได้ เพราะผมเข้าใจว่า เขาเป็นคนบ้านป่า สักพักหนึ่งท่านอาจารย์และผมก็พากันเดินกลับทางเก่าไม่มีถนน จนถึงขนำ ระหว่างทางท่านอาจารย์บอกว่า นั่นคือคนลับแล ชื่ออะไรผมก็จำไม่ได้ ผมก็กลับมาบ้าน อีก2-3วันผมก็ไปหาท่านอาจารย์อีกเพื่อเตรียมตัวเดินทางไปกรุงเทพฯกัน วันนั้นตอนเช้าผมไปหาท่านอาจารย์ท่านไม่อยู่ขนำ ผมได้เดินทางไปตามทางที่อาจารย์พาไปแต่ไม่มีทางเดิน มีแต่ป่ารกไปหมด จึงรู้ว่านั่นคือเมืองอีกเมืองหนึ่งจึงสอบถามท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์บอกว่าเรื่องนี้เอาเขามาคุยไม่ได้ แต่ท่านอาจารย์ได้คุยกับลูกศิษย์คนอื่นว่าผม"จิณอา"ได้ไปเมืองลับแล้ว หลายคนที่ได้รู้จากปากท่านอาจารย์ จึงได้มาสอบถามผมหลายคน ผมจึงได้ถือโอกาสนี้หลังจากท่านอาจารย์จากไปแล้วเล่าเรื่องสู่กันฟัง
ขอย้อนไปสักนิด หลังท่านอาจารย์มาอยู่วัดเทพธารทอง ท่านพูดกับผมว่าที่ไปครั้งนั้นเป็นลับแลชั้นตาตูมซึ่งตำ่สุด ลับแลที่วัดเทพธารทองสูงกว่าและสวยกว่าที่ผมไปมาก และท่านอาจารย์ได้บอกว่าลับแลมี7หรือ9ชั้นผมก็จำไม่ได้ ท่านอาจารย์บอกว่ายิ่งสูงยิ่งสวย ท่านเล่าให้ฟังว่า ท่านมาอยู่กุฏิเก่าหลังแรกซึ่งรื้อไปแล้ว ท่านเล่าว่า เขาลงมาที่ท่านเต็มไปหมด มีชฎาด้วย สวยงามมากแต่เผลอปากพูดคุยกับจ่าเสือไปหน่อย เขาก็ไม่ลงมาอีกเลย(เผลอปากพูดไปหน่อยท่านบอกว่าอย่างนั่น) ผมจึงถามท่านว่าเขาลงมาหาท่านอาจารย์ทำไม ท่านตอบสั้นๆว่าเขามาเยี่ยม และไม่ได้พูดคุยถึงเรื่องนี้กันอีก อีกนานต่อมาผมจึงเอ่ยปากถามท่านอาจารย์ว่า ผมอยากให้ท่านอาจารย์พาไปเที่ยวเมืองลับแลที่นี่บ้าง ท่านอาจารย์บอกผมว่า เดี๋ยวต้องจุดธูปขอเขาก่อน จนกระทั่งหลายเดือนผ่านไป ผมไปหาท่านๆก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้กับผมอีก ผมจึงถามว่า"อาจารย์เมื่อไหร่จะพาไปเมืองลับแล?"ท่านก็ตอบว่า"ตอนนี้เขาหนี เขาไม่อยากพบพวกมนุษย์ วุ่นวายมีแต่เสียงปืน"แล้วท่านอาจารย์ก็ไม่ได้พูดอะไรกับผมอีก ผมจึงหยุดถาม ได้เพียงแต่นึกในใจว่า เราไม่มีบุญพอเนื้อตัวก็ไม่สะอาดเหมือนก่อน เพราะผ่านการแต่งงานแล้ว(ไม่บริสุทธิ์)

**ตอนท่านอาจารย์มาช่วย**
เมื่อประมาณ23ปีก่อน ขณะนั้น ลูกชายอายุ17ปี ได้ป่วยเป็นโรคหัดเยอรมัน ได้พาหมอ มารักษาให้นำ้เกลือที่บ้าน นอนป่วยอยู่หลายวัน คืนหนึ่ง เวลาประมาณ2ทุ่ม พวกเราหลายคนได้เฝ้าดูอาการป่วยอยู่ ลูกชายปวดปัสสาวะ ขอเข้าห้องนำ้ ผมได้ประคองเดินไปห้องนำ้ ลูกชายบอกว่าเดินเองได้ ผมจึงอยู่เฝ้าหน้าห้องนำ้ สักครู่หนึ่งได้ยินเสียงล้ม ปรากฏว่าลูกชายหัวฟาดพื้นปูนในห้องน้ำ จึงรีบเข้าไปดู เห็นลูกชายนอนหมดสติ จึงอุ้มแบกออกมา เอายาช่วยกันนวดอยู่นาน ด้วยความตกใจทำอะไรไม่ถูก แม่บ้านได้ยินเสียงสุนัขเห่าหอนดังลั่นไปหมด เนื่องจากที่บ้านเลี้ยงสุนัขไว้เกือบ10ตัว ได้ยินเสียงสุนัขเห่าหอนเพียงคนเดียว ขณะนั้นลูกชายยังนอนไม่ได้สติอยู่ อีกพักใหญ่ลูกชายก็มีเสียงดังคร๊อกๆ ออกมาจากลำคอ แล้วค่อยๆรู้สึกตัวตามมาเรื่อยๆจนดีขึ้น พอรุ่งขึ้นผมจะภรรยาได้พากันไปหาท่านอาจารย์ที่วัดเทพธารทอง พอผมก้มลงกราบท่าน ผมยังไม่ทันได้พูดอะไร ท่านอาจารย์ก็พูดขึ้นว่า "ยังไม่ตายหรอก ที่บ้านเดี๋ยวนี้มีแต่ป่ามังคุดจำไม่่ค่อยจะได้" ทั้งๆที่ท่านไม่ได้มา เพียงแต่ท่านส่งจิตหรือถอดจิตมาช่วยลูกชายในครั้งนั้น.

** วิญญาณกระดูกผี**
ครั้งหนึ่งผมได้พาลูกน้องไปตรวจค้นบ้านจากการสืบทราบว่า บ้านหลังนี้มียาบ้าซุกซ่อนอยู่ ผมได้พาลูฝกน้องไป4-5คน พอไปถึงบ้านได้พบชาย4-5คน นั่งล้อมวงกินสุรากันอยู่ พบเจ้าของบ้าน นำพาตรวจค้น ผมเดินเข้าไปตรวจในห้องน้ำ พบผ้าขาว1ห่อ หนักประมาณครึ่งกิโลกรัม ผมจึงเปิดดู ภายในพบกระดูกเป็นก้อน บางก้อนเหมือนถูกไฟไหม้ ผมเห็นว่าเป็นกระดูก จึงวางไว้ที่พื้นห้องน้ำเหมือนเดิม หลังจากนั้นจึงเดินไปตรวจข้างนอก แต่ด้วยความสงสัย จึงกลับมาเปิดดูอีก ว่าน่าจะมียาบ้าซุกซ่อนปะปนอยู่ ครั้งนี้ตรวจดูอย่างละเอียด ก็พบว่ามีแต่กระดูกจึงวางไว้ที่เดิม แต่ลูกน้องที่ไปด้วย ชื่อดาบสมนึก เดินเข้าไปในห้องนำ้ ออกมาพร้อมกับห่อกระดูกดังกล่าว ชูขึ้นถามชายกลุ่มที่ดื่มสุรากันว่า "นี่ห่ออะไรกัน?" ชายคนที่นั่งถอดเสื้อ มีรอยสักเต็มตัว ตอบว่า"อย่าไปยุ่งอะไรกับเขา เดี๋ยวจะไปกันใหญ่ กระดูกผีเค้าฝากมาลอยน้ำ!"(ทราบภายหลังว่าชายคนดังกล่าวเป็นสัปเหร่อมาจากนครปฐม) ดาบสมนึกก็พูดขึ้นว่า "ผีเผอ มันไม่กล้ากับตำรวจหรอกน่ะ!" เมื่อตรวจดูแล้วไม่พบสิ่งผิดกฎหมาย จึงพาลูกน้องกลับ ผมกับภรรยาไปนอนที่บ้านพักสถานีคืนแรกก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอตกดึกคืนที่สอง ขณะที่ผมและภรรยานอนหลับอยู่ได้ตกใจตื่นเพราะได้ยินเสียงคล้ายงูตัวใหญ่เลื้อยไปมาดังมาก จึงเงี่ยหูฟังพักนึง ก็ได้ยินเสียงหม้อ กระทะ ชามจานตกหล่นดังลั่นในห้องครัว ผมคิดว่า ในบริเวณนี้ไม่มีสัตว์ เช่นลิงอาศัยอยู่ จึงเปิดประตูก็ได้ยินเสียงคล้ายคนตัวใหญ่ วิ่งขึ้นไปชั้นบนเปิดประตูเข้าไปเสียงดังมาก ผมคิดว่าคนขึ้นไปบนห้องเพื่องัดเอาของ จึงหันไปคว้าปืนเล็งขึ้นไปคิดว่าคนนอนหมอบอยู่ พอขึ้นไปเปิดประตูไม่มีอะไรผิดปกติ เดินกลับลงมาดูที่ครัวก็ไม่มีอะไรตกหล่นอยู่ ปกติเหมือนเดิมทุกอย่าง รุ่งเช้าผมและภรรยาได้ไปหาอาจารย์ที่วัดเทพธารทอง พอผมก้มลงกราบพร้อมพูดว่า"อาจารย์ครับ เมื่อวานนี้ผมไปค้น"ผมพูดยังไม่ทันจบคำ ท่านก็ยกมือขึ้นพนมพร้อมกับสวดมนต์ว่าคาถาเสร็จแล้วยกมือทั้งสองข้างสะบัดขึ้นบนศรีษะ ท่านอาจารย์พูดว่า"วิญญาณแตกสลายหมดแล้ว" ผมจึงถามท่านว่า "อาจารย์ครับมันเป็นวิญญาณกระดูกที่ผมไปค้นวันนั้นใช่ไหมครับ?" ท่านตอบสั้นๆว่า "ใช่"และก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ท่านอาจารย์บอกว่า เป็นคาถาท่านพ่อมั่น สามารถเอาปืนยิงวิญญาณได้ ผมว่าจะจดไว้ก็ยังไม่ได้จดสักที
ต่อมา ดาบสมนึกได้มีอาการตาเหลือง เหมือนขมิ้นไปหาหมอหลวง หมอก็หาสาเหตุไม่พบ ได้แต่บอกว่าคุณแปลกมากอาการอย่างนี้ต้องเป็นไข้สูง แต่ดาบสมนึกไม่มีไข้อะไรเลย จากนั้นผมตึงพาดาบสมนึกไปหาท่านอาจารย์ที่วัดเทพธารทอง พอไปถึงท่านให้ไปตักนำ้ที่ลำธารมา1กระป๋อง แล้วท่านก็ตักน้ำพรมไปที่ตัวดาบสมนึก จากนั้นดาบสมนึกก็หายเป็นปกติ

**ลับแลมาทำบุญที่วัดเทพธารทอง**
วันนั้นตรงกับวันพระ ผมได้พาครอบครัว และน้องๆมากันหลายคน เพื่อมากราบนมัสการท่านอาจารย์ที่วัดเทพธารทอง เวลาประมาณ9.00น.เศษ ช่วงนั้นท่านอาจารย์ได้พำนักอยู่กุฎิหลังใหญ่ เมื่อผมไปถึงได้เห็นประตู หน้าต่างปิดหมด ผมได้เดินเล่นที่ลำธาร คิดว่าท่านอาจารย์ยังคงจำวัดอยู่ ส่วนภรรยาและน้องๆที่ไปด้วยกัน ได้นั่งรออยู่ที่หน้ากุฏิเป็นเวลานาน20นาที ผมก็เดินกลับไปหาว่าท่านอาจารย์ยังไม่เปิดประตูหรือ น้องก็ตอบผมว่า อาจารย์ยังมีแขกอยู่ ก็นั่งรอกันอยู่บริเวณนั้นอีกประมาณ30นาที อาจารย์ก็ยังไม่มีท่าที จะออกมาเปิดประตู ผมจึงเดินไปฟังที่ประตูอีก ก็ยังมีเสียงพูดคุยกันดังเหมือนเดิม ภรรยาจึงพูดว่า"อ๋อ วันนี้วันพระ ชาวบ้านคงมาทำบุญกัน"น้องสาวจึงพูดว่า ทำไมไม่เห็นมีรถเลย คุณวาสนาก็พูดว่า รองเท้าก็ไม่มี พอพูดจบคำ ท่านอาจารย์ก็เปิดประตูออกมา พร้อมกับพูดว่า ให้ขึ้นมา พอพวกผมขึ้นไปก็ต้องตกตะลึง เพราะภายในกุฏิไม่มีคนเลยสักคนเดียวนอกจากท่านอาจารย์

**มะพร้าวหล่น**
อาจารย์พูดให้ฟังว่า มะพร้าวหล่นมาหลายลูก ผมก็ไม่ได้คิดสงสัยอะไร พออาจารย์พูดหลายครั้งเข้า ผมจึงยกมือพนมถามท่านอาจารย์ว่า"อาจารย์มองมะพร้าวหล่นหรือครับ?"ท่านตอบว่า"เปล่า..ตัวอะไรมันกัดมาให้"
**ภรรยาอยากกินลูกกระท้อน**
วันนั้น ผมกับภรรยาได้ไปนมัสการท่านอาจารย์ที่วัดเทพธารทองเผอิญท่านอาจารย์เดินอยู่ด้านล่าง ผมและภรรยาเดินเข้าไปหาจะไปที่กุฏิ ภรรยาเห็นลูกกระท้อนกำลังสุกอยู่บนต้น รสหวานดี เพราะได้กินทุกปี ภรรยาจึงพูดกับท่านอาจารย์ ว่าอยากกินลูกกระท้อนจัง ท่านอาจารย์จึงพูดว่า"ไม่ต้องไปเก็บหรอกเดี๋ยวก็มีคนเอามาให้"พอหันหลังเดินไปไม่กี่ก้าวกระท้อนกิ่งใหญ่ได้หักลงมาเสียงดังมาก ผมกับภรรยาเดินขึ้นกุฏิกับท่านอาจารย์ สักครู่ก็มีคนนำกระท้อนใส่กระป๋องหิ้วมาให้บนกุฏิ

**ตอนท่านอาจารย์มาอยู่ที่วัดเทพธารทอง**
ท่านอาจารย์จะพูดกับผมบ่อยๆว่า" เวลานี้(เทวดา)ถอย ถ้าเป็นเหมือนก่อนก็สนุก" ระยะหลังมีคนมาหาท่านมาก มาดีบ้างไม่ดีบ้าง ก่อนที่ท่านมาอยู่วัดเทพธารทองใหม่ๆท่านอยู่อย่างสงบ ไม่มีคนมาหามากอย่างนี้ ผมแนะนำให้คนมารู้จักท่านอาจารย์และกล้าท้าทุกคนว่าถ้าใครซื้อทีวีมาถวายท่าน ถ้าท่านรับ ผมจะซื้อแถมให้อีกเครื่องหนึ่ง แม้แต่พัดลมท่านยังไม่ยอมรับเลย ท่านบอกว่าไม่ใช่เรื่องของพระจนผมต้องอธิบายให้ท่านฟัง ท่านจึงเชื่อ เมื่อก่อนกุฏิที่ท่านพักอยู่จะมีสุนัขและแมวอาศัยอยู่บนกุฏิเต็มไปหมด ท่านอาจารย์ก็ไม่ได้รังเกียจพวกสัตว์เหล่านั้นเลย ผมและน้องก็บอกท่านๆก็ว่า ทำไมหลวงปู่(หลวงปู่อะไรผมก็จำไม่ได้แน่ว่าหลวงปู่อะไรแต่รู้สึกว่าจะเป็นหลวงปู่ขาว) ท่านบอกว่า ทำไมเขาอยู่กับสัตว์พวกนี้ได้ เค้าก็ไม่รังเกียจ ผมและน้องก็อธิบายให้ท่านฟังท่านจึงยอมทำเหล็กกั้นประตูไม่ให้หมาขึ้น แต่ระยะหลังๆบางคนทำตัวไม่เหมาะสมเลย เชื่อหรือไม่ว่า ท่านอาจารย์เคยเล่าให้ผมฟังว่า มีผู้หญิง2คนพี่น้องวิ่งไล่จะเข้ามากอดท่านทั้งๆที่ฝากตัวเป็นศิษย์ท่านอยู่ ท่านบอกว่า ผู้หญิงต้องระวัง เคยเห็นท่านเอาใบไม้วางไว้ที่บนโต๊ะ ผมท่านว่า วางใบไม้ไว้ทำไม ท่านอาจารย์บอกว่า"เอาไว้กันผู้หญิง เรื่องนี้ต้องระวังให้มาก"

เวลาท่านอาจารย์ปวดฟัน ท่านไม่ใช้ยาหลวงรักษา ท่านจะเอาใบไม้มาต้มในหม้อ แล้วเอาหน้าก้มลงไปอังไอน้ำที่เดืิอด
ท่านอาจารย์พูดคุยกับผมว่า ท่านสวดปาฏิโมกข์ตั้ง15วัน ถึงจะได้ผมจึงถามท่านอาจารย์ว่า ท่านสวดปาฏิโมกข์15วันได้เหรอครับ ท่านตอบว่า"เรายังโง่บางคนเขาสวดเพียง7วันเขาก็ได้แล้วก็มี"

ผมได้ไปกราบท่านอาจารย์ที่วัดเทพธารทองครั้งสุดท้าย ขณะนั้นท่านนอนอาพาธอยู่ พอท่านเห็นผม ท่านพูดว่า"เราไม่อยากอยู่แล้ว"ผมจึงยกมือพนมขึ้น บอกท่านอาจารย์ว่า "อาจารย์ก็อยู่กับลูกศิษย์ ลูกหลานอีกนานๆชิครับ" ท่านก็ไม่ได้พูดอะไรในวันนั้น ต่อมาท่านอาจารย์ไปพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลพระปกเกล้าฯได้ระยะหนึ่ง ผมได้ไปเยี่ยมเป็นบางครั้งบางคราวเพราะท่านอยู่ห้องไอซียู ไม่สะดวกในการเยี่ยม ต่อมาได้ทราบว่าท่านไปพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลวิชัยยุทธ น้องๆที่ได้เคยไปเยี่ยมท่าน ได้แต่มองดูท่านอาจารย์ เพราะท่านพูดไม่ได้ ท่านไปอยู่หลายเดือนทางผมและน้องๆนัดกันจะไปเยี่ยมท่านอาจารย์ แต่ก็ไม่พร้อมกันสักที เพราะต่างคนต่างมีภาระหน้าที่
วันหนึ่งน้องชายคนที่เป็นทหารโทรมาบอกผมว่า"อาจารย์ได้ละสังขารแล้ว"ผมเองก็ตกใจ เพราะยังไม่ทันได้ไปเยี่ยมท่านอาจารย์เลย และยังคิดว่า ท่านอาจารย์ละสังขารเชื่อว่าผมจะต้องมีความรู้สึกอะไรสักอย่างแต่นี่ไม่มีเลยไม่มีอะไรมาดลจิตดลใจผมเลย พอตกตอนเย็นน้องโทมาหาผมอีกว่า ท่านอาจารย์ยังไม่ละสังขารหรอก ผมรู้สึกดีใจและนัดกันจะไปเยี่ยมท่านในวันรุ่งขึ้น อีกวันก็แล้วแต่ก็ยังไม่พร้อมกันเหมือนเดิม ภรรยาจึงพูดกับผมว่าวันนี้ต้องไปเยี่ยมท่านอาจารย์ให้ได้ใครไปไม่ได้เราก็ไปก่อน หลังจากภรรยาผมกลับจากทำบุญที่วัดแล้วก็ชวนกันไป ผมตั้งใจจะบอกท่านอาจารย์ว่า "ท่านอาจารย์ไม่ต้องห่วงลูกหลานหรอก" ผมและภรรยาขับรถออกจากบ้านไปประมาณ20เมตร พอดีน้องคุณนีย์ คุณเล็กที่เคยนัดกันไว้แล้วไม่ว่างโทรมาหาผม ผมบอกว่าจะไปเยี่ยมท่านอาจารย์ เขาจึงบอกว่า ไปวันอื่นสิ จะได้ไปด้วย วันนี้ไม่ได้เตรียมตัวมา ผมและภรรยาจึงบอกว่า ไม่ได้หรอกต้องไปวันนี้ พร้อมกับชวนเค้าไปด้วย ชวนอยู่หลายครั้งกว่าจะยอมไป และระหว่างรอคุณนีย์คุณเล็กไปเตรียมตัวก็พบกับคุณวิทยาและคุณวาสนา ก็ตกลงขับรถไปด้วยกัน พอไปถึงโรงพยาบาลที่ท่านอาจารย์พักรักษาตัวอยู่ เวลาขณะนั้นเกือบ13.00น. ผมและครอบครัวได้ขึ้นลิฟท์ไปชั้น7ห้อง715 พอเปิดประตูเดินเข้าไป เห็นเครื่องมือแพทย์ใช้วัดการเต้นหัวใจ ยังขึ้นอยู่ที่เลข53 พวกผมก้มลงกราบเงยหน้าขึ้นมา เครื่องก็ดังตื๊ดยาวตัวเลขอยู่ที่เลข0 แสดงว่าท่านได้จากพวกเราไปแล้ว แต่มองที่หน้าอกเหมือนยังหายใจอยู่เลยคิดว่าท่านยังไม่ละสังขารจึงไปตามหมอ หมอบอกว่าท่านละสังขารแล้ว ผมและลูกศิษย์ที่อยู่ในห้องก็สวดมนต์ส่งท่านอาจารย์ ผมเชื่อว่าท่านรอพวกผมอยู่ เมื่อผมไปถึงท่านก็ละสังขารทันที ในวันที่13เมษายน พ.ศ.2554เวลา13.00น.

ยังมีเรื่องที่ท่านอาจารย์ได้พูดคุยกับผมอีกมาก เช่นเรื่องอุทกภัยน้ำท่วมที่เขาคิชฌกูฏและเรื่ิองที่ท่านบิณฑบาตรกับต้นไม้เวลาไม่พอขอเล่าเพียงเท่านี้.




ขอขอบพระคุณท่านเจ้าของเรื่อง และเจ้าของเว็บท่านครูบากฤษดามา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ สาธุ

 

ลายมือขององค์หลวงปู่พิศดู ธมฺมจารี

ที่มาจากเวปครูบากฤษดา โดยคุณ Varin ขอขอบพระคุณครับ

 

ของดีมีอยู่ เอามาฝากทุกท่านเลยครับ ของดีที่ว่านี้ก็คือ บุญ อนุโมทนากันเอาเองนะครับ สาธุ...

 

เท่าไหร่..? ว่ามาเลยครับ 5555

 

ผมอยู่มุมนี้ครับ ป้าคนที่เล่าเรื่องให้ฟังมานั่งเก้าอี้หลบแดด เต๊นที่เห็นเป็นจุดลงทะเบียนพระ ในรูปป้าแกไม่อยู่ในรูปแล้วครับ

 

ยินดีด้วยครับได้พระหลวงปู่มาบูชา ผมเอาพระกริ่งธัมมะจารี มานั่งสมาธิและทำน้ำมนต์ครับ แล้วฝันว่ามีคนในที่ทำงานมาบอกครับ21

 

สวัสดีครับคุณทุเรียนทอด เดี๋ยวหาที่เก็บไม่ได้นะครับ55