หนังสือพิมพ์ที่มีรูปพระทำไงดี

เวลาผมเห็นหนังสือพิมพ์หน้าไหนที่มีรูปพระผมเองมักจะเอาหน้านั้นมาเก็บไว้ที่สูงๆ

จนตอนนี้ไม่รู้จะทำไงดีเยอะนะ แม่ว่า เมื่อวานเอาหนังสือพิมพ์มาก่อไฟจะกินหมูกะทะ

เผากระดาษแล้วดันเห็นรูปพระรีบหยิบมาสบัดทั้งๆที่ไฟลุกอยู่ร้อนๆก็ร้อนคนก็มองว่ามึงบ้าหรือไง ทำอะไรของมึง พอบอกว่ามีรูปพระเค้าก็มองหน้าว่าไอ้นี่มันแปลก

มีใครบอกวิธีหน่อยได้ไม้ ผมเคยอ่านในกระทู้หนึ่ง บอกว่าเอาไปบรรจุ ก็คือเผา

ผมเองก็ไม่กล้ากลัวจะเป็นการปรามาสเข้า บางที่ก็บอกให้ลอยแม่น้ำผมก็กลัวเป็นกรรมอีก จะทำเป็นเพิกเฉยเวลาเห็นคนเอาไปวางในที่ต่ำไม่เหมาะสมเราก็ไม่สบายใจ ทำเป็นมองไม่เห็นแล้วเดินผ่านไปใจก็ต้องบอกให้เดินกลับไปหยิบ กลัวใครจะไปเหยียบย่ำก็เลยเอาไปไว้แถวซอกหลังคาบ้าน มันสูงดี ผมเห็นรถบางคันจะเอาหนังสือพิมพ์ที่มีรูปพระพุทธเจ้าบ้างรูปพระเครื่องบ้างไปรองขี้ดินตรงที่พักเท้าบนรถ ผมเห็นแล้วมีนสลดใจจริงๆ

 

ตัดเก็บไว้ ดีไหมคับ ที่เหลือก็ รีไซเคิล ไป

 

เรื่องการเคารพในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์หรือพระรัตนตรัยนั้นเป็นสิ่งสำคัญ ถ้าคนที่เค้าระมัดระวัง เค้าจะไม่พยายามล่วงเกินในพระรัตนตรัย ถ้าเผลอล่วงเกินไป ก็ต้องมาขอขมา เหตุเพราะเป็นของสูง ขึ้นชื่อว่าของสูง หรือบุคคลที่อยู่ในฐานะสูงส่งเนี่ย เราสามารถล่วงเกินหรือปรามาสได้มั้ย ? ถ้าคนที่ระมัดระวังก็จะไม่ทำ

กรณีของคุณ น่ายกย่องมาก เพราะแสดงถึงความเคารพในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ถึงแม้ความรู้ทางธรรมอาจจะน้อยไปนิดนึง (พูดตรงๆ คงไม่ว่ากันนะ) แต่สิ่งที่คุณเล่าเนี่ย ใช้ได้เลยแหละ

เอาอย่างงี้ดีมั้ยละ ไม่ต้องเผา ไม่ต้องลอยน้ำ เพราะนั่นก็คือการทำลาย หรือการทิ้งขว้าง

ไปบรรจุซิ บรรจุจริงๆนะครับ เก็บรวบรวมไว้ให้เยอะ จัดใส่กล่องดีๆ สวยๆ เวลาที่มีใครเค้าสร้างพระใหญ่ หรือสร้างพระเจดีย์ เราก็ขอไปบรรจุไว้ในพระใหญ่ หรือพระเจดีย์นั้น จะได้เป็นที่เคารพสักการะของคนทั้งหลาย

ในระหว่างที่คุณเก็บรวบรวมรูปพระนั้น ใจคุณก็จะจดจ่ออยู่กับรูปพระ เรียกว่าเป็นพุทธานุสสติ ก่อนที่จะไปบรรจุที่ไหน ว่างๆ ก็เอามาเปิดชมเล่นก็ได้ ใจก็จะไม่ต้องเป็นทุกข์ว่าจะจัดการอย่างไร อุบายง่ายๆแค่นี้แหละ จะทำให้คุณมีความสุขมากขึ้น

ส่วนใครที่เค้ารูปพระมารองขี้ดินบนรถ ก็ลองชั่งใจดูแล้วกันว่าอยู่ในวิสัยที่จะเตือนได้มั้ย ถ้าเตือนแล้วไม่ฟัง ก็ต้องปล่อยเค้าไป คนที่เค้าขาดความละเอียดอ่อนในเรื่องอย่างนี้ ผลที่เค้าจะได้รับในอนาคตก็คือ จะไปปิดกั้นปัญญาเค้าในการเข้าถึงธรรม เรื่องบางเรื่อง แทนที่จะเข้าใจ กลับไม่เข้าใจ หรือเข้าใจเนิ่นช้า ซึ่งก็ทำให้ยืดเวลาในการเวียนว่ายตายเกิดออกไปอีก

 

ขอขมา ฌาปนกิจ
ว่ากันเฉพาะ หนังสือ นิตยสาร สิ่งพิมพ์นะครับ
ใดๆในโลกล้วนสิ่งสมมุติทั้งนั้น

ละสมุตติได้ ก็เข้าถึงวิมุตติ
สำคัญที่ใจเราไม่ปรามาส เป็นไช้ได้ กันไว้ก่อน ก็คือขอขมาบ่อยๆ

แล้วก็ทำในสิ่งที่เราคิด ว่าควรจะทำ
ผมเคยฟังซีดี ท่าน พลตำรวจโท นายแพทย์ สมศักดิ์ สืบสงวน

ท่านพูดไว้เยอะ เกี่ยวกับเรื่องนี้ จะได้ไม่ต้องกังวล สรุปง่ายๆ

ก็อย่างที่ผม โพสไว้สั้นๆ มีหลายท่าน สะสมไว้มากๆ จนเป็นบ้าหอบฟาง เก็บไว้จนชำรุดบ้าง

ขาดบ้าง ปลวกกินบ้าง

แล้วก็เกิดการกังวลอย่างมาก ก็ได้ถาม ท่านพลโท นายแพทย์ สมศักดิ์ สืบสงวน

ท่านก็ได้แนะนำอย่างที่ผมบอก ธรรมมะจริงๆ มันอยู่ที่ใจ

วัตถุธาตุต่างๆ ร่างกายคนเราก็เป็นวัตถุธาตุ เป็นสิ่งสมมุตติทั้ง ท่านว่าอย่างนั้นนะ

แต่คนที่ยังอ่อนอยู่ ก็ต้องเกาะสมมุติไปก่อนไช่ไหม

พอทำถึงเสียแล้ว ก็ละสมมุติได้

อนุโมทนาครับ

 

อนุโมทนาสาธุครับ ทำถูกต้องแล้วครับเมื่อเราเห็นรูปพระตกหล่นต้องรีบเก็บมาไว้ที่ที่ควรเก็บ ไม่ควรนำไปทิ้งถังเป็นการแสดงความเคารพ ความศรัทธาน่ายกย่องครับ

 

หลวงปู่มั่นเคยนิยามคำว่า "บรรจุ" คือ "เผา" เพราะคนอื่นที่ไม่รู้จะได้ไม่ทำกรรมลบหลู่ได้แม้จะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ บางคนบอกว่า แม้ดอกไม้แห้งเก่าที่เคยใช้บูชาพระ ถ้าไม่นำไปลอยน้ำก็อาจเผาได้

 

สุดท้ายมีหลักง่ายๆที่จะให้เจ้าของกระทู้พิจารณาว่า

ไม่ว่าจะเลือกวิธีไหน ถ้าทำไปแล้ว เรามีความกังวลหรือไม่ เรามีความทุกข์เกิดขึ้นภายหลังหรือไม่ แค่นั้นแหละ.....

 

ขอบพระคุณอย่างสูงครับ ชอบตรงเก็บสะสมไว้ในกล่องแล้วเอาไปบรรจุ

 

อย่าเผานะครับ!!!!

 

เข้ามาเก็บคำแนะนำด้วย เพราะมีปัญหาเหมือนกัน เก็บทั้งรูปภาพ(แจก) หนังสือ และปฏิทินที่มีรูปพระไว้เยอะไปหมด จนไม่มีที่จะเก็บแล้ว จะทิ้งก็กลัวปรามาส แต่การเก็บแบบบีบๆ เบียดๆ หรือโดนแดด โดนฝุ่น ก็กลัวปรามาสอีก

ขอบคุณ คุณ Jumook ที่มาตั้งกระทู้นี้ค่ะ

ขออนุโมทนา

 

ขอบคุณสำหรับความรู้ใหม่ๆครับ

 

วันนี้ผมเจอหนังสือพิมพ์ที่มีรูปพระ ไม่รู้จะหาวิธียังไงที่เหมาะสม ลองค้นหาในกูเกิลก็ไปเจอกระทู้เก่านี้ขึ้นมา บางท่านบอกว่า ธรรมมะจริงๆ มันอยู่ที่ใจ
วัตถุธาตุต่างๆ เป็นสิ่งสมมติ ผมเข้าในในสิ่งที่ท่านบอกกล่าวมาขอบคุณมากครับ

ตั้งแต่ตั้งกระทู้นี้มาผมเองก็ได้ศึกษาธรรมมากขึ้นเข้าใจมากขึ้น แต่มันก็ยังมีอะไรอีกมากมายที่ยังไม่เข้าใจ ธรรมมะที่สูงขึ้นคงต้องใช้ปัญญาจากการขัดเกลาจิตที่สูงขึ้น บางครั้งก็งงๆว่านี่เราเดินถูกทางหรือปฏิบัติสุดโต่งไม่เดินสายกลางหรือเปล่า ก็พยายามทบทวนแล้วกลับไปเดินใหม่ไปนึกถึงศีลว่าอย่างน้อยเราก็มีศีลเป็นที่พึ่งเป็นห้องที่อบอุ่นของเรา ถึงไม่หมดกิเลสในชาตินี้ก็หวังอยากเป็นเป็นนิสัยติดตัวไปยังภพชาติต่อไป หลายๆครั้งที่ได้อ่านธรรมะในหลายๆเล่มแล้วถูกใจก็จะมาตั้งกระทู้ในเว็บนี้ ผมยังไม่ใช่พระอริยเจ้า บางครั้งเอาธรรมขั้นสูงที่อ่านแล้วถูกใจมาเผยแพร่ ไม่ได้คิดว่าตัวเองเข้าถึงธรรมขั้นนี้แล้วมาสั่งสอนท่านๆทั้งหลาย แต่เป็นเพราะผมเองอยากได้บุญและเป็นการ เชื่อมสัมพันธ์กันทางธรรมเพราะผมเชื่อเรื่องภพชาติมาก ผมคิดว่าหากเพื่อนทางธรรมคนใดคนหนึ่งได้อ่านกระทู้ธรรมของผมแล้วมีความสุขที่ได้อ่านเหมือนพบหนทางก็ จะได้เป็นการเชื่อมกรรมที่ดีต่อกัน หากในภพชาติหน้าผมเกิดไป เป็นคนประมาทในชีวิตผมก็หวังว่าผลบุญนี้จะช่วยเหลือให้ผมและท่านได้เจอกันได้มีโอกาสเป็นเพื่อนทางธรรมที่ช่วยแนะนำตักเตือนกันต่อไป ผมได้เข้ามาศึกษาเว็บนี้ถ้าจำไม่ผิดก็น่าจะได้ 5หรือ6ปีได้แล้ว ผมได้อะไรจากเว็บนี้อย่างมากมายมหาศาล กระทู้มากมายที่ตั้งขึ้นบางกระทู้ทำให้มีกำลังใจ บางกระทู้เป็นจุดเปลี่ยนชีวิตไปเลยก็มี อยากขอบคุณกระทู้ธรรมทั้งหลายและเว็บนี้อย่างมากมาย ที่ทำให้ผมชาตินี้ได้มีโอกาสศึกษาธรรมมะที่อ่านง่ายเข้าใจง่าย หากได้มีโอกาสได้เกิดร่วมชาติกันอีกผมเองก็หวังจะได้ศึกษาธรรมะร่วมกันกับพวกท่านอีก

 

อย่าเผานะ ตัดเก็บไว้ดีกว่าครับ จัดใส่กล่องไว้สวยๆ อย่าให้รก

สาธุ..

 

ตกลงว่าให้ทำไงครับ รับหนังสือพิมพ์วันละ 2 ฉบับ แต่ละฉบับก็รูปพระเต็มไปหมด ทั้งรูปพระพุทธรูป ทั้งรูปพระสงฆ์ เก็บไว้เยอะมาก ไม่ให้ทิ้ง ไม่ให้เผา ให้เก็บไปเรื่อยๆก็เต็มบ้าน ตัดเก็บไว้ใส่กล่องสวยๆ ..บ้านเล็กๆไม่มีที่มากมาย ใส่กล่อง กล่องก็เพิ่มมากขึ้น รกบ้าน สุดท้ายก็ต้องทิ้ง ถ้ายังไงมีวิธีที่ดีๆเหมาะสมกับสภาพปัจจุบันไหมครับ เผาคงไม่เผาเพราะก่อควันพิษ
แต่ส่วนตัวที่ทำอยู่ทุกวันนี้คือ มองว่านั่นคือกระดาษ คือหนังสือพิมพ์ รวมๆไว้แล้วให้คนขายของเก่าไป แต่รูปจากนิตยสารที่กระดาษดีๆพิมพ์สวยๆก็เก็บไว้ ใครขอก็ให้ไป

 

เอวัง โหนตุ ขอให้สมปรารถนา

 

ไม่ยึดติดครับ
http://www.goosiam.com/news/

จะทำอย่างไรก็ได้ ถ้าใจเราไม่ยึดติด แล้วเราจะไม่ทุกข์

 

ขอเสริมนะครับ เคยอ่านเจอเหมือนกัน ท่านว่านำรูปเหล่านั้นมาขอขมาพระรัตนตรัยก่อนแล้วเผาครับ...

 

เหตุเกิดที่ใจ ต้องแก้ที่ใจค่ะ ทุกอย่างล้วนแล้วอยู่ในกฏไตรลักษณ์ทั้งสิ้น
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เมื่อใจเข้าไปยึดติดย่อมทุกข์ ทุกข์กับอะไร ทุกข์กับ
สิ่งที่ไม่มีตัวตน ใจสร้างความรู้สึกนึกคิดขึ้นมา ว่านี่คือใช่ นี่คือไม่ใช่ นี่ต้อง
เคารพ นี่ไม่ต้องเคารพฯ นี่คือพระรัตนตรัย

จริงๆ แล้วพระรัตนตรัยอยู่ที่ไหน? พระรัตนตรัยคือวัตถุใช่หรือไม่?
พระรัตนตรัยคือกระดาษใช่หรือไม่? พระรัตนตรัยคือปูนปั้นใช่หรือไม่?
พระรัตนตรัยคือทองเหลืองใช่หรือไม่?

พระพุทธเจ้า บัดนี้ อยู่ที่ไหน? พระธรรม บัดนี้ อยู่ที่ไหน? และอริยะสงฆ์
บัดนี้ อยู่ที่ไหน? ทุกอย่างล้วนอยู่ที่ใจทั้งหมดทั้งมวล ทำอย่างไรไม่ให้ใจ
รู้สึกทุกข์ ไม่ให้ใจรู้สึกผิด ไม่ให้ใจเข้าไปเกาะเกี่ยวกับภาพลวงตา อยู่ที่
การพิจารณาค่ะ

พิจารณาให้เห็นสภาวธรรมที่เป็นจริง ไม่ใช่จิตปรุงแต่ง ภาพนั้นคือกระดาษ
และหมึกพิมพ์ เมื่อนำมารวมกันก็เกิดเป็นภาพขึ้นมา ย่อมมีความเสื่อมไป
ความสลายไป ในวัตถุธาตุนั้นๆ เป็นธรรมดา

ถึงวันนี้ คุณไม่ได้ทิ้ง คุณไม่ได้เผา คุณไม่ได้ฉีก แต่สักวันหนึ่งภาพนั้น
ก็ต้องเสื่อมสลายหายไปจากโลกธาตุนี้อยู่ดี พิจารณาแล้วมันจะจบที่อุเบกขา
ไม่ยินดียินร้ายทั้งทุกข์และสุข ของธาตุต่างๆ

 

ฝังดินครับ เป็นโบราณวัตถุ.....