หลวงตาบัว ภาวณาขั้นต้น

ผมเคยเสื่อมมาแล้ว ภวณาได้ขึ้น สี่ห้าวัน แล้วเสื่อมเป็นเดือนๆ ตั้งแล้วเสื่อมๆ เราก็ได้พิจารณาแล้ว ว่าอาจจะเป็นเพราะเราขาดสติก็ได<wbr>้ เพราะเรากำหนดภาวณาเฉยๆ เมื่อเราพิจารณาแล้ว เราก็ตั้งท่ากันใหม่ ว่าเอาล่ะ ต่อไปนี้ จะไม่ให้เผลอสติ จะไม่ยอมให้เผลอจากคำภาวณา ไม่ยอมเผลอเลย เอาทั้งวัน ไม่ยอมให้เผลอสติจากคำภาวณา ถึงขนาดเดินบิณบาตร ก้าวเท้าก็ก้าวไปเฉยๆ เข้าใส่อะไรมาให้ก็ไม่รู้เรื่อง<wbr>เลยนะ ภายนอกไม่รู้เรื่องเ...ลยนะ รู้แต่ภวณา ไม่ยอมให้เผลอ ทุกข์มากนะ ทุกข์มากเพราะความคิดมันอยากจะค<wbr>ิด มันอยากจะคิด จิตอยากทำงาน แต่เราไม่ยอมให้คิด เอาพุทโธ อุดรู อุดเอาไว้ ไม่ยอมให้คิด อึดอัดมาก ทุกข์มาก เอาทุกข์ก็ทุกข์ ไม่ยอมให้เผลอเลย จนหลับ หลับพอตื่จนมา ก็เอาจับปุ๊บเข้าอีก จนวันที่สามวันที่สี่ เริ่มเบาลง ความคิดเริ่มเบาลง ภาวณาคล่องตัวขึ้น ถึงเวลาที่มันเคยเสื่อม เมื่อก่อนเคยเสื่อม เวลานี้ เราตัดสิงใจกันเลยว่า เอ้า ถ้ามันจะเสื่อมก็เสื่อมไป จะไม่สนใจ จะเสื่อม จะเจริญขึ้น เราจะไม่สนใจ ช่างมัน เราไม่ยอมให้เผลอ มันจะเสื่อมตรงไหน ขอให้เสื่อมไป ไม่เอามาคิดไม่เอามาเป็นอารมณ์ พอถึงตอนนนี้ ที่เคยเสื่อม มันไม่ยอมเสื่อม เราก็เลยแน่ใจว่า ที่มันเสื่อม เพราะมันเผลอสติในคำภาวณา นี้ขอให้ทำกันแบบนี้ จะตั้งรากตั้งฐานของจิตได้นะ


โอวาท หลวงตาบัว

 

อนุโมทนาสาธุกับผู้เผยแพร่ เจ้าของกระทู้ สาธุ<!-- google_ad_section_end -->
บุญอันใดที่ท่านกระทำขอส่งผลให้กับท่านด้วยเทอญ
<!-- google_ad_section_end --> "อันทานศีลภาวนาอย่าเลยละ อุตสาหะสืบสร้างทางสวรรค์ นิสัยส่งคงนิพพานไม่นานครัน เกษมสันติ์แสนสุขสิ้นทุกข์ภัย"

 

สาธุการพระคุณเจ้า ขอบคุณสำหรับผู้นำเสนอกระทู้นี้ครับ

 

ขอบคุนมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยคับ