ถามครับ คิดแบบนี้บาปไหมครับ และเรื่องแปลกๆ อยากเล่า

ตัวผมอยากออกบวช ใจอยากออกบวช อยากหาสุขที่ประเสริฐที่พระพุทธเจ้าบอก
อย่า ช่วยบํารุงทําให้พระพุทธศาสนา เผยแผ่ อยากรู้สึก ทําลาย ลัทธิต่างๆที่ไม่ใช่ ทางแห่งการตรัสรู้ ผมก็ไม่รู้จะใช้คําว่าทําลายหรือยังไง เพราะสิ่งนั้นไม่่ดี เพราะผมเห็น ในสมัยนี้ คนคิดว่า ศาสนาพุทธ ต้องเกี่ยวกับพวกเทพ ดลบัลดาลไรพวกนี้เป็นแน่แท้ ต้องถวายสิ่งข้อง ฆ่าสัตว์แล้วมาถวาย พวกเทพ จะได้ช่วย แต่จริงมันไม่ใช่เลย ศาสนาพุทธคือ ความจริง ของโลก สัจธรรม อ่าครับ ผมเลยอยากเผยแผ่คําสั่งสอนของพระพุทธเจ้า

แล้วผมมาคิดอีกที ถ้าไปทําลาย คนพวกนั้นเค้าก็ต้องไม่มีกินแน่ เพราะเค้าหากินโดยการหลอกผู้คน ผมเลยคิดไปอีกว่า เค้าพวกนั้นต้องสาปแช่งพวกผมแน่
ผมเลยคิดไปอีกว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ใจมันอยากช่วยเหลือ
แต่ช่วยเหลือสาปแช่งคนนั้นเป็นบาป ก็ควรจะใช้อุเบกขา แต่ใจก็อยากช่วยเหลืออยู่ดี

ถึงใจผมอยากออกบวช แต่ผมก็อยากเลี้ยงดูพ่อแม่ ญาติก่อน แต่ผมก็บอกตัวเองว่า ถ้าตอนไหนภาละ ต่างๆ ผมเคลียร์เรียบร้อยแล้วจะออกบวช ถ้าผมเป็นฆราวาช ผมก็จะช่วยเหลือศาสนาพุทธแน่นอน

ตั้งแต่เกิด ป สี่ ป ห้า ศึกษาสังคมเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ตอนนั้นผมไม่เชื่อพระพุทธเจ้ามีจริงเลย (ตอนนั้นอวิชชา) พระพุทธเจ้า เกิดมามีดอกบวกรองรับ เดินได้ ไม่เข้ากับหลักวิทย์ศาตร์เลย มีเทวดา พรหม มา เยอะแยะมากมายโอ๊ะ ไม่จริงเลย อยากไม่ให้คนงมงาย แต่ที่แปลกคือ ตอนนั้นถึงผมก็ไม่เชื่อแต่ก็ไม่ลบหลู่ แต่ก็รักษาศีล 5 (ตอนนั้นไม่รู้ว่าพระพุทธเจ้าบัญญัติไว้รู้แค่มนุษย์ต้องมีศีล)

แต่พอเห็นพระภิกษุก็เกิดเลื่อมใส คือชอบ (บางรูปนะครับ)

แต่พอตอนโต อายุ 13-14 ดูรายการคนอวดผี ช่วงริวจิตสัมผัส (ผมไม่รู้เรื่องว่าพระ คนไหนดีไม่ดี พระอรหันต์ หลวงตาหมาบัว พระสมเด็จโตพรหมรังศรี ตอนนั้นรู้จักแค่ พระสมเด็จโต แต่ก็ไม่ได้นับถืออะไรท่านมาก)
ต่อเลย แล้วก็พี่ริว ก็บอก ตามความเป็นจริงเลย ว่าเป็นอย่างงี้ ทํานายได้แม่น(ผมคิดว่า พี่เค้าต้องมีตาทิพย์แน่ หรือไม่ก็จิตเค้ารู้ได้แน่ๆ)
แต่ที่ ผมแปลกใจเค้าไม่เอาตังเลย ทําฟรี ตอนนั้นผมดูคนอวดผีที่เดนมาร์คนะครับ มีเวปดู พอตอน สามเดือนก่อน ก็กลับไทย ตอนแรกอยากทําบุญมาก

(อ่อเรื่องที่ผมศึกษาธรรมะนี่ ตอนนั้นผมไม่รู้เลยว่า นั้นคือที่พระพุทธเจ้าบอกไว้ ผมไม่รู้เลยตอนนั้น คิดว่าธรรมะ พระ บอกให้ทําแน่ๆ)

แล้วก็นั้นอ่ะเป็นเหตุที่ทําให้ผมอยากศึกษา พระธรรมคําสั่งสอน เรื่องธรรมะต่างๆ

แต่ที่แปลกมากคือ ธรรมะ ทําให้ผมหลงไหลมาก ทั้งๆที่ ผมแค่ดูช่วงกฎแห่งกรรมไม่กี่นาที ทําให้ผมอยากศึกษาความจริงไม่อยากงมงาย จะเรียกแปลกก็ไม่ใช่ เรียกบังเอิญก็ไม่เชิง ผมขอ เรียกว่า ความธรรมดา ผลบุญของผมที่ทํามาหลายชาติ หรือคําอธิษฐาณชาติก่อนๆคงส่งแน่ๆ

อ่อตอนป สี่ ป ห้า ผมคิดว่า ศาสนาพุทธก็ เหมือน แบบว่าฆ่าสัตว์ ถวายเหล่าเทวดา แต่จริงๆมันไม่ใช่เลย ผมเข้าใจผิดมาตลอด ที่เข้าใจผิดนี่ เพราะสถานที่ ไรต่าง ข่าวบ้างไรบ้างไรพวกนี้ และตอนนั้นติดเกมคิดว่าธรรมะมันน่าเบื่อ
เข้าใจยาก พระท่านสอนเรื่องยากๆ ไม่เข้าใจ และผมติดเกมด้วยยังอยู่ในความหลง แต่พอช่วงนี้(มันไม่นาน ผมมาศึกษาธรรมะ นี่มันไม่นานเลย ไม่ถึงห้าเดือนด้วยซ้ำ คือเริ่มสนใจไม่ถึงห้าเดือนเลยนะ)

แล้วผมก็อ่านทําไมชีวิตผม มันอาภัพ (พ่อแม่แตกแยก) แต่เกิดในตระกูลดี มีคนเลี้ยงดูรักผมตลอด

เลยศึกษา ศึกษา นี่ ไม่ได่มีใครบังคับเลยนะ มันอยากศึกษามันชอบธรรมที่พระพุทธเจ้าสอน (แต่ตอนปีสี่ปห้า เรียนสังคม รู้สึกเบื่ออยากนอน)

ตัวผมรู้สึกเสียดายมาก รู้สึกเสียดาย วัยรุ่นอย่างผม มาก ที่ได้อยู่ใกล้วัดมีพระ ได้ทําบุญ ส่วนตัวผม โอย ถ้าจะไปวัด เสียตังค่าไป สามพันกว่าบาท เพราะวัดในเมืองผมไม่มี ได้แต่ภาวนา ก็แค่นั้น


กลับเข้าคําถาม ผมคิดว่า เมื่อ มีคนได้ลาภสักการะเนี่ย หรือชมเนี่ย ตัวผมจะรู้สึกเขินอาย (แต่ไม่หลง) แต่เขินอาย จะยินดีก็ได้ แต่ก็พยายามอบรมณ์ ว่า มันไม่เที่ยงนะ ควรทําตัวเเป็นกลาง และคิดว่า เมื่อได้ลาภ ย่อมมีคนอิจฉา เมื่อมีคนอิจฉา ย่อมสาปแช่ง เมื่อ สาปช่อง คนเหล่านั้นต้องรับกรรมเป็นแน่แท้
ตัวผมเลยไม่อยาก จะให้คนที่สาปแช่ง นั้นได้รับกรรม ถ้าไปสอนเค้า ถ้าเค้าได้ก็ไม่ดีแน่

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ การได้พบธรรมะ ไม่มีคำว่าสาย เป็นเรื่องน่ายินดีจริงๆ
แต่หากใครเข้าถึงแก่นแท้ จะมีความเข้าใจในธรรมชาติ และกฏการดำรง
อยู่ของโลกนี้มากขึ้น จะรู้สึกว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ความรู้สึก
อยากล้างพลาญจะไม่มี มีแต่เมตตาสงสารเขา และเข้าใจพื้นเพมนุษย์
อันได้แก่ บัวสี่เหล่า มีคนปัญญามาก น้อย คนหลง คนโง่ ปะปนกันไป
ในโลกใบนี้ จะไม่มีความรู้สึกอยากยุ่งเรื่องคนอื่นมาก นอกจากเรื่องเดียว
คือการเมตตาสอนสัตว์ (ที่สอนได้) ความสนใจทั้งหมด จะมุ่งไปที่การ
จะทำอย่างไรให้ตัวเองหลุดพ้นจากวัฏสงสารนี้
ความสนใจในเรื่องกฏแห่งกรรม เป็นแค่จุดเริ่มต้นเล็กๆ ที่ทำให้
มนุษย์ผู้มีปัญญาพอสมควรได้ ตระหนัก และเริ่มหันเข้าหาพุทธศาสนา
นรก สวรรค์ เทวดา พรหม มีจริง แล้วก็ไม่ได้ต่างกันกับเราๆท่านๆ
หมดวาระก็เปลี่ยนภพ เปลี่ยนภูมิ จุติใหม่ ซ้ำๆซากๆ
คนที่เป็นมิจฉาก็มีกรรมของเขา เราก็มีกรรมของเรา หากเพ่งกรรมของ
เขา ลืมดูของเรา จะทำให้เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ ชีวิตอันแสนสั้น
เหมือนยุงของพวกเรา เทียบไม่ได้กับชีวิตใน ภูมินรก หรือ สวรรค์
เรื่องเทพบันดาลดล ก็มีจริงๆ และเทพให้โทษก็มีจริงๆ พวกเขายังไม่หมด
กิเลส ก็มีทั้งดี ทั้งเลว แต่การเพ่งโทษใครก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นเทพ เป็นคน
เป็นมิจฉา เป็นลัทธิ เหล่านั้น ไม่ได้ช่วยให้เราพ้นทุกข์เลย เราต้องเพ่งที่
ตัวเองก่อน เมื่อทำตนให้พ้นกิเลส อาสวะ ได้แล้ว สามารถปิดอบายทั้งสี่
ไม่ต้องมาเจอหน้ากันอีก ทั้งนรก เปรต อสูรกาย หรือ เดรัจฉาน เมื่อนั้น
เวลาที่เหลือก็ควรเป็นไปเพื่อสงเคราะห์เพื่อนร่วมโลก
หน้าที่หลักของมนุษย์ ที่มักจะลืมกัน ไม่ใช่การยุ่งวุ่นวายทำมาหากิน
หรือ การไปสนใจสิ่งภายนอกใดๆ มันคือ "การทำตัวเองให้พ้นทุกข์"
อนุโมทนากับเจตนาดีๆของคุณด้วยค่ะ

 

คือผมปราถนา พุทธภูมิอ่าครับ

เป็นพระอรหันต์ พาไปได้ไม่มาก

 

เมื่อรู้ว่าตนเองปรารถนาพุทธภูมิ ตอนนี้ก็ต้องรวมบารมี สวดมนต์บทพระจักรพรรดิ ขอบารมีพระศรีอาริยเมตรไตรย เป็นวิธีที่จะทำให้บารมีเราเกิดขึ้นได้มาก เป็นเคล็ดไม่ลับ ที่ขอแนะนำให้ลองทำดู หากสนใจก็เข้าเว๊ปถ้ำเมืองนะ ค้นจากกูเกิ้ล ก็ได้ ขอโมทนาบุญที่ท่านทำมาตั้งแต่ชาติต้น จนถึงปัจจุบัน และสืบเนื่องไปถึงอนาคต

 

ปราถนาพระนิพพานค่ะ เบื่อทางโลกทั้งๆชีวิตมีความสุขดี แต่สุขในที่นี้คือ ความสุขทางโลกที่ปนไปด้วยราคะ อยากหาความสุขที่ละเอียดปราศจากราคะ

อนุโมทนาค่ะ

 

...................ศึกษาไปก่อนอย่าเพิ่งรีบร้อนสรุป ขอบอกว่ายังมีให้รู้อีกเยอะครับ..............................

 

อย่าโกรธกันน้า ขอแสดงความคิดเห็นหน่อย
โดยส่วนตัวนับถือพระรัตนตรัยครับ แต่ว่าจะมองทุกอย่าง อย่างเป็นกลางครับ

คนที่สื่อกับเทพได้จริง แล้วอยู่ในศีลในธรรม ชักชวนคนหรือลูกศิษย์ทำความดี ก็ถือว่าไม่ผิดนะ (ไม่นับรวมพวกหลอกลวงนะ เอาเฉพาะของจริงที่ดีๆ) เพียงแต่ว่ามันเกี่ยวพันกับความสัมพันธ์ในอดีตชาติที่สร้างร่วมกันมา และบารมีที่ทำกันมา จึงมารวมตัวรวมกลุ่มกันทำความดี ซึ่งถือว่าไม่ผิด เพราะไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน แต่อาจจะมีการวิงวอนขอ หรือบนบาน หรือ แสดงอิทธิฤทธิ์ หรือ ขออำนาจเทพเจ้าช่วยเหลือ ถึงจะไม่ได้มุ่งละกิเลสตรงสู่พระนิพพาน แต่นั่นก็เพราะบารมีของแต่ละกลุ่ม หรือแต่ละคน ไม่เท่ากัน

บารมีเขาเหล่านั้น ไปได้แค่สวรรค์ เขาก็ทำในสิ่งที่เขาควรจะทำ เพราะต่อให้เราไปพูดเรื่องนิพพานเขาก็ไม่รับ ไม่รู้เรื่องหรอก ยกตัวอย่างนะ บางคนอ่านหนังสือของหลวงพ่อฤาษีลิงดำท่าน แล้วไม่เข้าใจ ไม่รับเลย บางท่านอ่านปุ๊ปเข้าใจปั๊ป ซึ้งในรสพระธรรมเลย ก็เพราะอย่างนี้ล่ะครับ บารมีคนเราไม่เท่ากัน บางคนยังไม่ถึงนิพพาน เราจะไปเหมาว่าถ้าเค้าไม่มาทางเดียวกับเรานั้นผิดหมดก็ไม่ถูกนะครับ หลายคนที่มาถึงจุดปราถนานิพพานได้ มีไม่น้อยเลยนะที่ในอดีตชาติก็เคยนับถือเทพเช่นกัน

ส่วนเรื่องริวจิตสัมผัส ไม่เอาเงินนั้น ถูกครับ แต่ถูกไม่หมด ถ้าเค้ามีโอกาสช่วยคนข้างนอกด้วยตัวเขาเองเขาไม่เอาเงิน ไม่เอาในที่นี้คือ "ไม่ได้เรียกร้อง" "แต่ถ้าคนที่ถูกช่วยเหลือให้เงิน ก็รับไว้ครับ" ไม่ได้หมายความว่าไม่เอาเลยนะครับ

ส่วนช่วยคนในรายการคนอวดผี ก็ไม่เอาเงินจากคนที่ช่วยนะ แต่เอาเงินจากรายการครับ ไม่ได้อาสามาช่วยในรายการฟรีๆ

(อันนี้ริวพูดเองนะครับ เรื่อง การรับเงินของเขา ผมเคยดูสัมภาษณ์ของริว)

โดยส่วนตัวเห็นว่า ริว เอง ก็ภาระ ทั้งบ้าน ทั้ง รถ นะครับ ไม่ใช่ลูกเศรษฐี ร้อยล้าน พันล้าน ต่อให้ริวเอาเงิน ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็เข้าใจเขานะ

จริงๆจะบอกว่าเอาเงินก็ไม่ผิดหรอก ถ้าไม่มากจนไปซ้ำเติมคนที่เดือดร้อน เพราะชีวิตคนจริงๆ ในโลกความจริงนะ อย่าไปมองในแง่อุดมคติว่าช่วยคนไม่เอาเงิน มันมีสังขาร ที่จำเป็นต้องใช้จ่าย ถ้าคุณรวยอยู่แล้ว แล้วมาช่วยฟรีๆก็อยู่ได้อยู่แล้ว แต่ถ้าไม่รวยล่ะ ร่างกายมันจำเป็นต้องกินต้องใช้ เราไม่ใช่พระ ไม่มีใครให้ข้าวให้น้ำเรากินฟรีๆ เดินทางก็ต้องเสียค่ารถ ข้าวก็ต้องซื้อ ตื่นเช้ามา อาบน้ำ ค่าน้ำมาละ เปิดไฟ ค่าไฟมาละ กระดาษชำระ สบู่ ยาสีฟัน แชมพู ทุกอย่างใช้เงินซื้อหมด นี่ตัดของฟุ่มเฟือยออกไปนะ ต่อให้ของจำเป็นในชีวิตประจำวัน ยังไงก็ต้องใช้เงินซื้อ ถ้าไม่มีเงืน ไม่มีรายได้ จะทำยังไง

เอาเงินก็บอกว่าเอา ไม่เห็นเสียหาย แต่เอาแบบพออยู่ได้ ไม่เดือดร้อนคนที่มาหาเรา อย่าเอาแบบหวังรวย เอาแบบเรามีเงินพอที่จะดำรงชีวิต ไม่น่าจะเสียหายอะไรนะครับ

เพราะถึงบอกไม่เอาทางตรง ก็ต้องเอาทางอ้อม อยู่ดี เช่น ไม่เรียกร้อง แต่ถ้าให้ก็เอา เป็นต้น

ถ้าไม่เอาจริงๆ ต้องไม่เอาเลย ไม่รับเลย แต่!!! ถ้าเราไม่รวย ไม่ได้มีใครเลี้ยงดูอุปถัมถ์ ถ้าคนเราไม่มีรายได้ ชีวิตจะดำรงอยู่ได้อย่างไร? ลองไปคิดดู(ในแง่ของโลกแห่งความจริง ไม่ใช่อุดมคติ)

ออ แล้วอีกอย่าง ริว เอง ก็นับถือ เทพเจ้ากวนอู ด้วยนะครับ ตอนแรกเลยริวเรียกเอาเงินนะครับ ได้เป็นแสนๆเลย ภายในไม่กี่วัน แต่เทพเจ้ากวนอูท่านมาตำหนิ และสั่งห้าม เรียกเงินจากผู้เดือดร้อน ริวจึงเปลี่ยนตัวเอง ไม่เอาเงิน

ส่วนคนที่ไหว้เทพ ก็ไม่ได้หมายความเขาจะไม่ไหว้พระนี่ครับ เหมือนกับเราเรียนมหาลัยเราก็มีอาจารย์มหาลัยที่สอนเรา แต่พอเราไปเจอครูสมัยมัธยม เราก็ยังเคารพนับถือท่าน ไหว้ท่านได้ ขอคำปรึกษาจากท่านได้ ในส่วนที่ท่านพอจะแนะนำเราได้อยู่นี่ครับ เพราะมีบุญคุณและความเกี่ยวพันธ์กันมาก่อนนั่นเอง

ปล.ส่วนการระลึกถึงเทพ เทวดา ระลึกถึงความดีของท่านเหล่านั้น ว่าท่านทำกุศลอย่างไร เราจะเอาท่านเป็นแบบอย่างในด้านที่ดีนั้น(การทำกุศล ก็เป็นบาทฐาน ไปสู่พระนิพพานนะครับ เพราะถ้าไม่มีกุศลเดิม หรือ บารมีเก่าแล้ว ไม่มีทางเลยครับ ที่จะมาถึงจุดที่ปราถนาพระนิพพานได้ ***เหมือนกับที่คุณทำอยู่แล้วปราถนาเป็นพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งนี่ไงล่ะครับ) ก็ถือเป็น เทวตานุสสติ อยู่ในหมวด อนุสสติ10 เป็น 1 ใน กรรมฐาน 40 กองด้วยนะครับ ไม่ได้ผิดอะไรนะ ถ้าผิด พระพุทธเจ้าคงไม่เอาเข้ามาอยู่ในหมวดกรรมฐาน 40 กอง หรอกครับ

ยังไงลองอ่าน เทวตานุสสติ ในหนังสือ อนุสสติ 10 ของหลวงพ่อพระราชพรหมยาน ดูนะครับ

 

ตอนนี้คุณเริ่มเข้าใจและเชื่อศาสนาพุทธถูกต้องแล้วใช่ไหมครับ
แต่ตอนแรกๆคุณคิดปรามาสพระรัตนตรัยมาพอสมคารเท่าที่อ่านมา
ผมคิดคุณควรสวดมนต์ที่ขอขมาพระรัตนตรัยก็ดีนะครับ

 

ครับผมไม่ได้โกรธ ผมก็นับถือเทพเจ้า เหมือนกัน นับถือ พระพิณคเนศ นับถือเทพเจ้ากวนอู เพราะ ท่าน เทพเจ้า เค้าก็ช่วยเหลือคน แต่คน บางคน เอาเทพเจ้ามาอ้าง มา หาเงิน เอาเงินไม่พอนะ หลอกคน ให้ไปฆ่าสัตว์ตัวนี้มาถวาย เทพเจ้าองค์นี้พระองค์นี้ นี่คือสิ่งที่ผมไม่ชอบ มันผิดกฎแห่งกรรม คือผมไม่ชอบ สัตว์ที่โดนจับ มันไม่ได้ผิดอะไรเลย มันอยู่ของมันดีๆ แต่ คนบางคน คือแบบพี่ริว ผมก็ชอบท่าน เพราะว่า เค้ามีเมตตา เป็นหมอดูที่เก่ง แต่บางคนอ่าครับ แกล้งว่าสื่อนู้นสือ่นี้ได้ อ้างนุ้นอางนี้ บอกว่าเอาตังมานะ ต้องเอาตังมาก่อน บางคนก็บอกว่า เอาตังมาให้ฉัน บาปกรรม จะหายไป ผมอยากจะ ถ้าใจผมบอกมันได้คืออยากจะ บอกว่าไม่จริงยอมรับความจริงหน่อย กฎแห่งกรรมมีจริง ท่านทําอย่างมากได้แค่ขอขมา อโหสิกรรม กรรมมันก็เบาลง จนแทบไม่มี

อ่าครับ ตัวผมก็นับถือเทพ เหมือนกัน นับถือ พระโพธิสัตว์ นับถือความดีของท่าน