อดีตในปัจจุบันที่ไม่เป็นทุกข์ ทำได้อย่างไร

หลายๆครั้งที่คิดถึงอดีต
ความทรงจำ ก็มักมีอารมณ์ เข้ามาเกี่ยวข้องเสมอ
สุข ทุกข์ เศร้า เสียใจ ยินดี อีกมากมาย
เราจะวาง อดีตเหล่านี้ ให้มีเพียงคิดได้อย่างไร

 

ถามความเห็น จขกท

 

อ่า ก็ผมเองยังมีอารมณ์ กับความรู้สึกอยู่อ่ะครับ
คิดถึงทีไร จี๊ดจ้าด แซบทรวง ตลอด
แค่ตอนนี้ มันน้อยๆลงก็เท่านั้นครับ
ก็เลย อยากทราบว่า พอจะมีใครที่
ที่อยู่กับปัจจุบัน แล้ว ไม่ติดอารมณ์ในอดีตบ้าง
แลกเปลี่ยนๆ
อย่างตอนกินมะม่วงเปรี่ยว ความเปรี้ยว มันก็ยัง ติดมา ไม่จางสักที
น้ำลายหกเลย

 

ไม่ทราบหรือครับ ว่านึกคิดเรื่องราวในอดีต ในอนาคต มันไม่มีอยู่จริง

ที่มีจริงอยู่ขณะนี้คือปัจจุบัน คือคิดอยู่

อารมณ์ที่ติดมาจากคิด แม้ผ่านไปหลายสิบปี นึกคิดถึงเรื่องราวคือติดนิมิต

ก็แสดงความสุข ความเสียใจออกมาทุกครั้งที่คิด

พวกนี้เป็นโมหะที่ทำกิจอยู่ ปกปิดทุกขสัจ หมายถึงทุกข์ไม่เที่ยง

เห็นเป็นคน สัตว์ สิ่งของ ของเรา เรื่องราวของเรา ปรากฏในหัว

ขณะคิดก็ไม่รู้สึกตัว ว่าคิด ว่านั่ง ว่าเดิน ว่ารู้อยู่ นี่เรียกหลง

ถามว่า ขณะนี้เรื่องราวต่างๆในความคิดมีจริงหรือไม่ ใช่ของจริงหรือไม่

 

ความจริง จขกท. ก็มีความเข้าใจแล้วนิครับ...ว่า ถ้ามีสติอยู่กับปัจจุบัน ก็จะไม่หลงอยู่ในเรื่องของอดีต....

 

อดีตเป็นเหตุให้ปัจจุบันเป็นผล ปัจจุบันเป็นเหตุให้อนาคตเป็นผล

มันจะวนเวียนกันอยู่อย่างนี้ ถ้าปัจจุบันคุณยังคงอยู่กับอดีต แล้วอนาคตของคุณก็จะไม่ไปไหน ชีวิตของเรามีอะไรรอคุณอีกเยอะมากมาย ทั้งสุข ทั้งทุกข์ ตามการกระทำในอดีต
อดีตให้มันเป็นประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ ไม่ต้องไปวางมันเก็บเอาไว้เมื่อมีเหตุการณ์ที่เหมือนในอดีตที่ผ่านมาเกิดขึ้น คุณก็จะรู้ทันมัน มากกว่าคนที่ไม่เคยเจอ

ถ้าในอดีตมันเป็นความทุกข์คุณก็จะมีภูมิต้านทานต่อไปในปัจจุบันและอนาคตต้องขอบคุณมันยิ่งถ้ารู้ว่าทำแล้วเป็นทุกข์ก็ยิ่งเป็นบทเรียนในครั้งต่อไปได้อย่างดี

ถ้าในอดีตมันเป็นความสุขก็ถือว่าเป็นกำไรในชีวิต เพราะว่าชีวิตของคนเรามันทุกข์สุขปนกันไป รอจ่อเข้ามาในชีวิตของเราอยู่ตลอดเวลา

ทำตัวเองให้ดีในปัจจุบัน แล้วอนาคตของคุณก็จะดี มีสติให้มากๆ อย่าพยายามไปคิดมาก เพราะคนเราชอบหยิบอะไรมาคิดมักจะปรุงแต่งความคิดไปต่างๆนาๆ ต้องฝึกหยุดคิดให้ทัน ถ้าเรารู้สึกตัวเมื่อไรก็บอกตัวเองให้หยุดคิดเรื่องนั้น ต้องฝึกไปเรื่อยๆ มันจะค่อยๆรู้สึกตัวถี่ขึ้น ไม่เพียงแต่ความคิดอดีต ความคิดในปัจจุบันคุณก็จะไม่ทุกข์ต่อไป และไม่ต้องคิดมากเป็นกันทุกคน เพียงแต่ใครรู้ตัวก่อน ก็จะได้เปรียบ บางคนยังจมอยู่กับอดีต ยังไม่พยายามหาทางออก คุณรู้สึกตัวก่อนถือว่ามีชัยไปกว่าครึ่ง อีกครึ่งก็อยู่ที่ความพยายามของคุณ

 

แค่เข้าใจหน่ะครับ
มันตัดกันไม่ขาดเสียทีเดียว
ให้สิ่งที่ผ่านแล้ว มาทำร้ายนี่ คงยากอยู่
แต่(มีแต่อีกแล้ว ร้ายนัก)
ก็อยากจะแชร์ กับหลายๆท่านครับ
ว่าแต่ละท่านเป็นอย่างไรบ้าง
สติ ที่มี คงไว้ในอดีต อนาคต ชั่วขณะ หลอมปัจจุบัน นั้น
ก็เป็นอันวางไว้ก่อน
ที่ว่ามา คือ อดีต อนาคต ส่วนของการ ทำการ ทำงาน
เหตุนี้จะหากสามารถวางอารมณ์ได้ การงานจะ สำเร็จลุล่วงง่ายขึ้นอ่ะครับ
ผมว่างั้นนะ

 

ที่สุดของพรหมจรรย์คือ นิพพาน พระวจนะ" ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ที่เรียกว่า มารมารนั้น ด้วยเหตุเพียงเท่าไร?เล่าจึงถูกเรียกว่ามารพระเจ้าข้า................ ราธะ เมื่อ รูป เวทนา สัญญา สังขาร และ วิญญาน มีอยู่จะพึงให้มีมาร มีผู้ให้ตาย หรือว่าผู้ตาย...................ราธะ เพราะฉนั้นในเรื่องนี้ เธอจงเห็น รูป เวทนา สัญญา สังขาร และ วิญญาน ว่าเป็นมาร เห็นว่าเป็นผู้ให้ตาย เห็นว่าผู้ตาย เห็นว่าเป็นโรค เห็นว่าเป็นหัวฝี เห็นว่าเป็นลูกศร เห็นว่าเป็นทุกข์ เห็นว่าเป็นทุกข์ ที่เกิดแล้ว ดังนี้ พวกใดย่อมเห็น รูป เวทนา สัญญา สังขาร และ วิญญานนั้น ด้วยอาการอย่างนี้ พวกนั้น ชื่อ ว่าเห็นโดยชอบ แล...........................ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สัมมาทัสนะ(การเห็นโดยชอบ)มีอะไรเป็นประโยชน์ที่มุ่งหมายเล่าพระเจ้าข้า? ราธะ สัมมาทัสนะ มีนิพพิทา( ความเบื่อหน่าย)เป็นประโยชน์ ที่มุ่งหมาย........................ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ นิพพิทา( ความเบื่อหน่าย)มีอะไรเป็นประโยชน์ที่มุ่งหมายเล่าพระเจ้าข้า?................ ราธะ ก็ นิพพิทาแล มีวิราคะ(ความจางคลายไป)เป็นประโยชน์ที่มุ่งหมาย............. ข้าแต่พระองค์ ผู้เจริญ ก็ วิราคะ มีอะไรเป็นประโยชน์ ที่มุ่งหมายเล่าพระเจ้าข้า?.....................ราธะ วิราคะแล มี วิมุติ(ความหลุดพ้น)เป็นประโยชน์ที่มุ่งหมาย........................ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ วิมุติมีอะไรเป็นประโยชน์ ที่มุ่งหมายเล่า?พระเจ้าข้า....................ราธะ วิมุติแล มี นิพพานเป็นประโยชน์ที่มุ่งหมาย....................ข้าแต่พระองค์ ผู้เจริญ ก็ นิพพาน มีอะไรเป็นประโยชน์ ที่มุ่งหมายเล่า?พระเจ้าข้า............................ราธะ เธอได้ถามเลยปัณหาเสียแล้ว เธอไม่อาจ หยิบ ฉวยเอาที่สุดของปัญหาได้ ราธะ ด้วยว่าพรหมจรรย์ ที่ประพฤติอยู่นี้แล ย่อมหยั่งลงสู่ นิพพาน มีนิพพานเป็นที่สุดท้าย.......................(อริยสัจจากพระโอษฐ์ ท่านพุทธทาส)

 

อันนี้เท่าที่ทราบ แม้แต่ตัวผมเอง ชอบเหลือเกินที่จะพูดว่า
อย่าไปคิดมาก
อย่าไปจมกับอดีต
ซึ่งที่จริงแล้ว ทำไม่ได้
ยิ่งห้ามยิ่งยุ
ที่ผ่านมา พอจะเอาตัวรอดได้ ก็ ทำความเข้าใจ และยอมรับในขณะนั้นว่า
นี่คิดแล้วนะ ทุกข์ สุขแล้วนะ แล้วมันก็จะทราบเข้าไป เรื่อยๆ
บอกเรื่อยๆ ด้วยความเข้าใจ และยอมรับ
นานๆเข้า ก็จะรับรู้ได้ เมื่อคิด ก็ไม่ทำให้รู้สึก
เพราะเข้าใจโดยส่วนลึกๆแล้วว่า เป็นเช่นไร
เข้าใจความไม่แน่ ไม่คงอยู่นาน
คิดจึงเป็นเพียง คิด ที่รู้ ในการงาน รู้ เท่านั้น
นี่เป้นส่วนคิด ส่วนกระทบ ผัสสะ ทั้งหลาย
ในกาย เวทนา จิต ธรรม ก็สามารถ นำเข้ามาใช้ได้
ยาวอีกละ
ตามมาเป็นพรวนเลย
เก็บๆๆ อายจัง

 

คุณก็ดูไปก็ได้ ถ้าจะเอาง่ายเข้าว่า

ของเคยมีแล้วไม่มี ไม่มีแล้วมี

 

แฮ่่่ๆๆ ไม่ทราบ ไม่รู้ พี่บ่าวนิ
ชอบถามอะไรที่ตอบไม่ได้อยู่เรื่อย
ก็ปัจจุบัน มัน ไวนิ อยุ่ไม่ทันมันสักที
พี่บ่าว ทันป่ะ
ปัจจุบันทันด่วน

 

-ก็แค่มีสติกำหนดรู้ ดูสัญญาขันธ์ทำงาน หากปรุงแต่งสัญญาขันธ์จะเกิดเป็นอารมณ์ เมื่อมีอารมณ์แล้วจะเห็นได้ชัดจาก กาย วาจา

 

กระทู้นี้ ไว้ สนทนา กะพี่บ่าว โดยตรงเลยนะ
ส่วนข้างบนนี่ ตัวแถม

 

ทำแบบนี้แล้ว จะไม่ทุกข์ ไม่สุข ใน ความคิดคำนึง อดีต เลยหรือเปล่าครับ
เหมือนคุณบอกไม่จบนะ อะไรติดคอป่ะ

 

รู้จักสติรู้ปัจจุบันไหมล่ะ

อาจารย์เล่าปัง ปัง ไม่ได้สอนล่ะสิ

ขณะนี้เห็น รู้ไหมว่ากำลังเห็นอยู่ หรือ ไปรู้ความคิดสำคัญว่าเราเห็น

 

ผมตีความเอาว่า ให้วางสิ่งต่างๆที่เราเกี่ยวข้องผูกพันธ์ในโลก
นี่ต้องวางตัว วางใจเรา วางตัววางใจเขา
วาง วางด้วย ไหม
แล้วถ้า ไม่วาง
ดูเฉยๆ เดี๋ยวมันหลุดไปเอง ได้ป่ะ
ขี้เกียจวาง เพราะต้องวาง วางอีก

 

นี่ยังไง บอกไม่รู้ๆ ยังมาถามอีก
อ้าว ไม่ยอมอ่านให้ดีดี
คิดอะไรอยู่นะ
จะสอนอย่างเดียว อ่านมั่งจิ
พี่บ่าวนิ ไม่เข้าท่า
แล้วยังไปว่าคนอื่นอีก เดี๋ยวก็มาหรอก
แล้วบอกอยู่ ว่า มันไม่ทัน
ปัจจุบันทันด่วน
ผมไม่ทันจริงๆ
เข้าใจไหมเนี่ย

 

*****************

 

คิดแทนอีกแระ

ตั้งกระทู้มาถาม เราก็ตอบเหมือนผู้อื่นแสดงทัศนะ ถูกไหม

ไม่ไหว ไม่ไหว