ทำไมทุกวันศีลผมถึงมีอาการหงุดหงิด

ทุกวันพระผมจะมีอารมณ์ที่หงุดหงิดมาก เพราะอะไรคับ เพราะวันปรกติผมก็มีความสุขดีพอเข้าวันพระปุ๊บเอาแล้ว เหมือนไม่ใช่ตัวเองบ่นทั้งๆที่ตัวผมเองก็ร่ำคาญตัวเอง อยากหยุดแต่ก็ไม่หยุด ปากนิมันพูดไม่หยุดเลย

 

อยู่ที่ใจของเราทั้งนั้นแหละครับ บางคนวันพระแทบจะคลานเลย
เพราะมีสัมภเวสีเยอะ

 

อ้อวันพระนี้เค้าปล่อยผีหรอคับ ไม่ใช่ที่ใจนะคับเป็นมานานแล้วทุกวันพระจริงๆคับ เพราะบางทีเผลอไปทำอะไรที่เป็นการลบหลูู่คาถาหรือครูบาอาจารย์ไหมคับ อยากทราบวิธีแก้

 

มีพี่ที่รู้จักแนะนำมาครับ คือเรานึกภาพตัวเราตัวเล็กๆ เข้าไปกราบสิ่ง
ศักดิ์สิทธิ์ที่เราเผลอลบหลู่ไปจะได้สบายใจ ขอขมาตามใจชอบครับ

 

มีคนกล่าวว่า ทุกวันพระ ครูอาจารย์จะไปปฏิบัติธรรม ผู้มีอาชีพหมอดูบางท่าน
จะไม่รับดูในวันพระ ข้อนี้ผมเดาว่า เป็นเพราะไม่อาจเชิญครูมาสถิตย์ในใจได้

แต่อีกทางหนึ่งผมคิดว่า อยู่ที่สมาธิครับ คุณอาจจะขาดสัมมาสมาธิ สมาธิที่มีอยู่
ไม่เพียงพอที่รับมือกับอุปกิเลสได้ จิตเลยไม่ประภัสสร

คุณลองพิจารณาทบทวนมรรคมีองค์๘ ดู คุณยังพร่องข้อไหนอยู่
การปฏิบัติธรรมทุกแนวทุกสำนัก ล้วนตั้งอยู่บนมรรคในอริยสัจทั้งสิ้น

 

ไม่อยากจะบอกเลยว่าทุกวันพระเป็นเหมือนกันจะหงุดหงิดมากละก็ร้อนๆบอกไม่ถูกแต่ไม่กล้าบอกคนอื่นกลัวเค้าว่าคิดไปเอง ลองพุทโธๆ นึกถึงพระจะดีขึ้น แต่เห็นกิเลสเยอะดี เป็นกำลังใจให้ เข้าใจมากๆ

 

เป็นเหมือนกันเลยคะ อดทนอดกลั้นผ่านไปได้ด้วยดีคะ