อยากอยู่คนเดียว

ผมกับแฟนที่คบกันมา 5 ปี ผมบอกว่าให้ต่างคนต่างอยู่สักพัก อยากลองอยู่คนเดียวดูว่าจะได้มั๊ย เพราะพักหลังเราทะเลาะกันบ่อยและค่อนข้างหนัก แฟนขี้น้อยใจ ทะเลาะกันทุกครั้งก็ขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย หลายๆครั้งก็กินยานอนหลับเกินขนาดและมักทำร้ายตัวเองเพื่อให้เรามาสนใจ ไม่ทราบว่าผมต้องทำอย่างไรดีเพราะตอนนี้จะเลิกก็สงสารกลัวเขาฆ่าตัวตาย เขาบอกว่าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีผม (แล้วแต่ก่อนอยู่มาได้ยังงัยตั้ง20 ปี) หากวันไหนเราเลิกกันวันนั้นคือวันที่เธอจะตาย เธอบอกว่ารักผมมากเหลือเกิน....รักผมมากกว่าตัวเธอเองและแม่เธอเสียอีก อ้วนวอนไม่ให้ผมเลิกกับเธอ ผมพูดไม่ออกว่าทำไมเธอถึงคิดแต่เรื่องแบบนี้แม้ตัวเองยังไม่รัก แม่ตัวเองยังไม่รักกลับมารักผม ซึ่งตัวผมเองก็ไม่ได้มีคนใหม่เพียงแค่อยากอยู่คนเดียว ผมยอมรับเลยว่าความรักที่เคยมีให้เธอตอนนี้มันแทบเป็นศูนย์ ทุกวันนี้เหลือแต่ความเย็นชา รู้สึกว่าการอยู่คนเดียวมีความสุขมากกว่ามีชีวิตคู่ ผมควรทำอย่างไรดีจะคบต่อแล้วทรมานทั้งสองฝ่ายและทรมานใจตัวเองด้วยหรือว่าจะเลิกแล้วทำตามใจตัวเอง สบายใจ.......แล้วปล่อยให้เธอเสียใจหรือตาย

โปรดชี้ทางให้ผมด้วยเถิด...ตอนนี้มืดแปดด้าน...หาทางออกไม่มี

 

พาเธอไปวัดทำบุญด้วยกันบ่อยๆ แล้วค่อยๆอธิบายให้เธอเข้าใจคุณค่าของการเกิดเป็นมนุษย์ ถ้าคิดฆ่่าตัวตายเป็นบาปมากๆๆถึงห้าร้อยชาติทีเดียว

 

ตามวัยค่ะ เธอยังเป็นเด็ก บอกเธออะไรที่คุณไม่ชอบ ควรปรับตัวเข้าหากัน คุณก็ด้วย เธอรักคุณมาก แหมแต่ชีวิตก็ให้คุณได้ มันต่างกันค่ะ แต่คุณกลับอยากตีตัวออกห่างแล้ว ความรู้สึกมันต่างกัน ดิฉันตอบกลางๆ น่ะค่ะ เพราะไม่รู้เรื่องที่คุณทะเราะกัน ผู้หญิงกับผู้ชายจะต่างกัน พอได้เสียกันแล้วผู้หญิงเขาจะหวงของค่ะ ผู้หญิงเสียหายค่ะ ถามว่า 5 ปีที่ผ่านมาคุณก็ทนได้ ทนต่อไปเถอะค่ะ คิดอีกแบบคุณได้เปรียบเธอบ้างเรื่อง บางเรื่องก็ยอมเสียเปรียบบ้างก็หายกัน ซักวันเมื่อเธออายุมากขึ้น หรือ อีกไม่กี่วันเธออาจเป็นฝ่ายทิ้งคุณ รอวันนั้นไม่ได้เหรอค่ะ และคุณอาจจะหาคนที่รักคุณมากเท่าเธออีกไม่ได้ก็ได้น่ะ พยายามบอกเธอ ว่าคุณรักเธอ แต่คุณไม่ชอบให้เธอคิดจะฆ่าตัวตาย ทุกครั้งที่เธอกระทำหรือพูด มันทำให้ความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเธอมันลดลงไป ผมไม่อยากให้ความรู้สึกดีๆ นั้นมันไม่หมดไป ลองยื่นคำขาดว่าถ้าคุณพูดหรือทำอีกครั้ง ผมคงต้องคิดแล้วแหละว่า คนที่จะเป็นแม่ของลูกผมนั้น เธอจะดูแลลูกผมได้เหรอ เพราะเธอไม่พอใจอะไรก็คิดแต่จะฆ่าตัวตาย คุณต้องเข้าใจผมน่ะ ว่าผมเลือกคุณ แต่คุณควรสร้างมั่นคงในการคบหากันด้วย อะไรประมาณนี้ค่ะ เอาแค่มันผ่านไปวันๆ เพราะเข้าใจว่าอนาคตคือสิ่งไม่แน่นอน หรือคุณก็ไปบวชซะ รับรอง2 อาทิตย์ เธอก็ดีขึ้นแล้ว คุณอยากออกห่างเธอ เธอไม่เข้าใจหรอกค่ะ เธอคงคิดว่าคุณมีคนอื่น ทางเดียวเลย คือไปบวช นอกจากเธอจะไม่ไปกวนคุณแล้ว คุณก็สบายใจขึ้นด้วย

 

เคยเจอ case แบบนี้เหมือนกัน

ระยะแรกเธอทำใจยังไม่ได้ ต้องเสียใจอย่างหนัก

แต่พอซักระยะหนึ่ง จะดีขึ้นเหมือนคนที่หลุดพ้นจากความเป็นทาส

ของอารมณ์ที่เรียกว่า
"รัก"

 

คนเราที่มาเจอะเจอกันรวมมีกรรมสัมพันธ์กันมา
กรณีของคุณก็น่าจะคล้ายๆกัน
น่าสงสารเธอนะครับ
คงเคยร่วมบาปร่วมบุญกันมา ( รักคุณยิ่งกว่าตัวเธอเอง )
มีเมตตาให้เธอเถอะครับ ระหว่างนี้ก็พยายามชักชวนเธอให้เข้ามาทางธรรม
พอเธอเริ่มเข้าถึงธรรมะ อะไรๆ คงน่าจะดีขึ้น
มีเวลาชวนกันไปวัดทำบุญบ่อยก็ดีนะครับ
สร้างกระแสบุญเจือจางวิบากกรรมดีกว่าครับ

 

ถ้าพิจารณาตามข้อความที่คุณ post

คุณทั้งสองคงไม่จำเป็นที่จะปรับเข้าหากันแล้วล่ะ

เพราะคบกันมาตั้ง 5 ปี แล้วคุณคงจะพิจารณาและตรึกตรองดีแล้ว

จึงตัดสินใจบอกเธอไป

ในระยะแรกเธอต้องผ่านความทุกข์นี้ไปก่อน แล้วจะพบว่า

คุณเป็นผู้เปิดโอกาสให้เธอ พบอะไรที่เหมาะสมกับเธอมากกว่า

แต่ก็ขอให้จบด้วยดี ให้เวลาเธอสักหน่อย ชี้แจงกันด้วยเหตุผล

และความปราถนาดี มีความเมตตา กรุณา ต่อกัน

 

ทำในสิ่งที่เราคิดว่าสบายใจดีที่สุดค่ะ แต่ขอให้คิดตรึกตรองให้ดีดีจนสุดๆเลยน่ะค่ะ ก่อนจะตัดสินใจ

 

เธอโกหกว่า "รักคุณครับ" มันเป็นการโกหกของผู้หญิง เพราะผู้หญิงก็โกหกใจตัวเองเหมือนกัน อายุผมที่ผ่านมาขนาดนี้ เห็นภาพทุกอย่างที่เกิดขึ้น "ประโยคคลาสสิคที่ผู้หญิงบอก "ถ้าเราขาดเธอเราก็อยู่ไม่ได้ ขอตายดีกว่า" บางทีกระโดดตึก กินยาให้เราเห็นให้เราสนใจไปเลย แต่ถึงเวลามาจริงๆแต่งงานกะคนอื่น แล้วบอกเราว่าขอโทษ ที่ทำแบบนั้นเมื่อก่อน" (สันดานของพวกเค้าครับ) โตมาขนาดนี้ ผู้หญิงบอกจะฆ่าตัวตาย ผมบอกเลย เชือดคอตัวเองต่อหน้าผม ให้ผมเห็นเลย ถ้าจะตายจริงๆ ถ้าแค่นี้ทำเป็นจะตายก็ตายไปเลย คุณมันไม่มีค่าอะไรก็สมควรตาย ตัวคุณไม่ทำประโยชน์อะไรให้คนอื่น มัวแต่สนใจแต่ตัวเอง ถ้าคุณเป็นคนมีประโยชน์คุณไม่มาทำตัวไร้สาระแบบนี้หรอก ครั้งนึงผมจะตายเพราะหนาวเหน็บ คนเดียว คิดถึงแต่คุณแต่ถามว่า คุณช่วยอะไรผมได้มั้ย แถมกลับมาคิดได้ เวลาผ่านมา ก็แอบไปเจอคนอื่น ผมไม่โกรธไม่เกลียด อยากตายก็ตายไป 9 ปีที่ผมคบมา เจอผู้หญิงมาหลากหลาย

แนะนำอย่าไปสน (แม่ง ...) พวกเค้าเลยครับ (สาวๆคนไหนรับประโยคผมได้ก็รับ รับไม่ได้ก็ไม่สน เรื่องของพวกคุณ ตอบตรงๆ ไม่ต้องมาลีลา ตอแหลใส่ นี่คือความจริงล้วนๆ)

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=EWgufz9VX3c&feature=related]เพลง คนดีไม่มีวันตาย ขุนรองปลัดชู ผู้ปิดทองหลังพระ - YouTube[/ame]

หัดทำอะไรเพื่อคนอื่นบ้าง เมื่อนั้นคุณค่าในชีวิตมันจะสูงขึ้น

 

คุณดอกบัว สรุปเหมารวมแบบนี้ ไม่ถูกต้องหรอกนะคะ ควรคิดถึงใจเขาใจเราบ้างนะ คุณมองจากมุมมองของผู้ชายที่ถูกทรยศหักหลัง เลยเหมาเอาแบบคนมองโลกในแง่ร้ายไปหน่อยค่ะ
ผู้หญิงที่เค้ารักเดียวใจเดียว มีแฟนคนเดียวจนตลอดชีวิตก็มีถมไป บุญคุณไม่สัมพันธ์ไปเจอเธอนี่คะ
ทางที่ดี ดิฉันว่า ควรจะมีเมตตาต่อเธอให้มาก ความเห็นข้างต้นของเพื่อนๆหลายคนก็เป็นประโยชน์นะคะ ชวนเธอไปทำบุญ ชวนคุณแม่เธอไปด้วยก็ได้ ปรับความเข้าใจกัน พูดคุยกันดีดี ใช้เหตุและผลคุยกัน เพราะเวลาที่คนเราทะเลาะกัน ช่วงนั้นจะใช้แต่อารมณ์ ไม่มีเหตุผล เลยอาจตัดสินใจอะไรผิดๆเป็นการประชด ซึ่งไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลยนะคะ
ความสาว ความสวยของเธอ มันร่วงโรยไปตามกาล ก็คบกันมาตั้ง 5 ปีแล้วนี่คะ ถ้าคุณ "เคย" รักเธอด้วยความจริงใจ ลองกลับไปพิจารณาวันเวลาที่คุณมีความรู้สึกดีดีให้แก่กัน แล้วค่อยๆปรับความเข้าใจกันดีกว่าค่ะ
ขอให้คุณและแฟน เข้าใจกันได้และมีความสุขค่ะ

 

โอ้ย จขกท. อย่าไปสนใจเลย เรื่องใหญ่สำหรับคุณตอนนี้ มันคือเรื่อง ขี้ประติ๋ว ในวันข้างหน้า

จบ........................

 

บาปกรรมๆ ผิดศิล ข้อม สาม การทิ้งภรรยาตัวเองไม่ใช่คนดี เท่ากับหักหลังตัวเองเหมือนกัน

ที่มืดแปดด้านเพื่อจะหาทางเลิก คิดง่ายๆคุณเลิกคุณลงนรก คุณครบต่อได้ขึ้นสวรรค์

รักแบบนี้บนโลกเริ่มน้อยลงไปแล้วคุณมีมันแต่ไม่เห็นค่า เท่ากับตอนนี้คุณไร้ปัญญาดีๆ

ทำไมคุณรักเขาได้ แล้วทำไมอยู่ๆคุณถึงไม่รักเขาสูญหายไปไหน เพราะอะไร
ตอนนี้เห็นได้ว่า คุณกำัลังจะเป็นคนชั่วไร้เมตตา อวิชชา แต่ยังมีความดีผูกพันธุ์เล็กเลยสองจิตสองใจกล้ำกลึ่งว่าจเอาไงดีวะ สรุปได้ว่าคุณกำลังผจญกับเคราะห์รัก ทางแก้มีเสมอ

 

การใช้อารมณ์เป็นสิ่งที่ไม่ดีเลยนะค่ะ สติเท่านั้นที่จะช่วยคุณได้ ลองใช้ตัวนี้ค่ะ ช่วยได้ทุกกรณี "พรมวิหาร 4 " เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา จากศัตรูยังกลายมาเป็นเพื่อนได้ เรื่องของคุณจิบจ่อยค่ะ ถ้าเขาฆ่าตัวตายเพราะคุณมันจะเกี่ยวกรรมกันไปไม่หมดสิ้นค่ะ ลองทำดู

 

อาการอย่างนี้ไม่ใช่รักแต่เป็นเรื่องหลงไปชั่วขณะ ควรพาเธอพบจิตแพทย์ บ้าง ในกรณีที่คิดฆ่าตัวตาย ตรงนี้ มีอาการป่วยทางจิตเข้ามาร่วมแล้ว ที่คุณบอกว่ากินยาเกินขนาด นั้น ถ้าได้เข้าไปล้างท้อง ที่โรงพยาบาล ต้องได้รับการบำบัดจากจิตแพทย์แล้ว ไม่ทราบว่า ดำเนินการเรื่องนี้หรือเปล่า ถ้าแบบนี้นานไปยิ่งหนักขึ้นและ ไม่สามารถดูแลใครแม้แต่ลูกของตนเอง
เรื่องเข้าสู่ทางธรรมก็ช่วยได้ หลังจากพบแพทย์แล้ว การอยู่ด้วยกันแบบทนอยู่สู้แยกจากแล้วเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันจะดีกว่า การแยกจากกันในครั้งแรกอาจดูยาก แต่กาลเวลาจะบำบัดให้ คลายความเสียใจและอาจดีใจเมื่อมีอะไรใหม่เข้ามาในชีวิต

 

ให้เธอเล่น Facebook บ่อยๆ เธอเล่นไม่เป็นก็สอนให้เธอเล่น เดี๋ยวก็รู้เอง...ว่ารักกันจริงไหม

 

...........ใจเย็นๆก่อนนะครับ ลองพิจาณาเป็นข้อๆดังนี้..............

๑.ความรัก เป็นสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นจากคนสองคน ดังคำที่ว่า "ตบมือข้างเดียวไม่ดัง" นั่นแหละครับ ถ้ามีคนใดคนหนึ่งหมดรักเสียแล้ว ถึงจะอยู่ด้วยกันไป ก็ไม่มีความสุข มีแต่จะทุกข์ซะเปล่าๆ ฝ่ายหญิงอาจจะมีความสุข ที่ได้อยู่กับคุณ แต่เธอจะมีความสุขได้นานแค่ไหน เมื่อเห็นว่าคนที่อยู่กับเธอ ไม่มีความสุขเลย พระเวสสันดร (ซึ่งเป็นการเสวยชาติของใคร? เรื่องนี้ผมคงไม่ต้องบอกล่ะมั๊งครับ) ยังยอมเสียสละทั้งบุตร-ธิดา และภรรยา เลยครับ แต่การละทิ้งครั้งนี้ ต้องไม่เป็นไปเพราะความเห็นแก่ตัวในแง่มิจฉาทิฎฐิ แต่ก็นะ... มันเป็นเรื่องของคน 2 คนครับ ส่วนคนอื่นที่ไม่เคยมีความรัก หรือถูกความรักทอดทิ้งมาทั้งชีวิต คงไม่เข้าใจหรอกครับ ว่าเวลาที่มีคนมารักคุณจนสุดขั้วหัวใจ มันทำให้คุณลำบากใจแค่ไหน ที่จะตัดใจทิ้งใครซักคน

๒.ลองคิดถึงสิ่งดีๆที่เกิดขึ้น สมัยที่รักกันใหม่ๆสิครับ ตอนนั้นอะไรๆก็ดีไปหมด เขาทำอะไรก็ดูน่ารัก ยิ่งงอน ยิ่งสวย ยิ่งดื้อ ยิ่งน่ากอด ยิ่งโมโห ยิ่งน่าหอม... แต่เดี๋ยวนี้ แค่ทำหน้ามุ่ยก็น่าเบื่อ ถอนหายใจก็น่ารำคาญเสียแล้วหรือ?? ทำไมถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนั้นเล่าครับ?? เคยฟังเพลงของเจ๊ปานไหมครับ "ผู้หญิงเอาแต่ใจ" น่ะครับ ผู้หญิงน่ะ ไม่มีใครเข้าใจพวกเธอได้หรอกครับ บทเจ๊จะดีเจ๊ก็ดีใจหาย บทเจ๊จะร้ายเจ๊ก็ร้ายอย่างเรยา ฉะนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุด ไม่ใช่คำที่ว่า "อยู่ห่างกันซักพัก ดูว่าเราจะทนคิดถึงกันได้ไหม , เลิกไปแล้วเธอจะฆ่าตัวตายไหม , เธอหลอกว่ารักเราแล้วสุดท้ายเธอจะไปรักคนอื่นไหม" แต่ขอให้ถามตัวเองว่า "ในวินาทีนี้... คุณน่ะรักใคร แล้วเธอคนนั้นน่ะ ใช่คนๆเดียวกับคนที่คุณใช้คำว่า ...รัก... ในวันที่คุณไปจีบเธอ หรือรับรักเธอ หรือเปล่า???" -- ถ้าใช่...!! แล้วก็จงย้อนถามตัวเองว่า "ที่เราจีบเธอคนนี้ เพราะอะไร? ความรัก หรือ ความใคร่"

๓.รัก ถ้าใช้เหตุผลทางธรรมตัดสิน ก็จะมีแต่คำว่า "ห้ามรัก เพราะรักเป็นความทุกข์" แต่ในที่นี้ ผมจะใช้ธรรมะที่สบายๆ ง่ายๆ และอบอุ่นแล้วกันนะครับ (^_^) ~ คุณครับ... รักน่ะ ไม่เคยผิดเลยสักนิดเดียว รักนั้นมีแต่จะทำให้ "สุขใจ" ตราบเท่าที่รักนั้นยังคงอยู่ เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะรักษามัน เว้นไว้ซะแต่เพียงแค่มัน... จะไม่อยู่แล้ว -- จำวินาทีที่คุณหลงรักเธอได้ไหมล่ะครับ (ไม่รู้หรอกนะครับว่าใครจีบใครก่อน) ทำไมคุณถึงรักเธอได้ ทำไมคุณถึงยอมทุกอย่างเพื่อเธอได้ แต่ทำไมเวลานี้ คุณถึงเย็นชากับเธอ เพราะคุณได้เธออย่างสาสมใจแล้วหรือ? หรือเป็นเพราะคุณเจอคนอื่น ก็เลยเบื่อเธอ? แต่คงไม่ใช่ว่า... คุณจะมุ่งนิพพานหรอกนะครับ (^_^) เพราะคนที่จะมุ่งนิพพานแล้วนั้น เรื่องแค่นี้ต้องคิดเองได้ ด้วยปัญญาครับ แต่คุณผู้ถาม ยังบังเกิดความลังเล ในความต้องการของตัวเองอยู่เลย ยังไม่ใช่ชาตินี้ภพนี้หรอกครับ ที่คุณจะไปถึงนิพพาน ใช่ไหมล่ะครับ (^_^) ฉะนั้น... ทำตามความต้องการพื้นฐานของมนุษย์เถอะครับ........... "ทบทวน , พิจารณา , แยกแยะ , และ ตัดสินใจ"

--- ต้องลองพิจารณาดูเอาเองนะครับ แต่อย่าวู่วาม ใช้สติ แยกแยะสิ่งต่างๆทีละส่วน เรื่องความรัก เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน ถึงคุณจะเลิกกับเธอไป ก็ไม่มีอะไรยืนยันนะครับ ว่าคุณจะเจอคนที่ดีกว่าเธอ บางที... คุณอาจเจอ "ธิดามาร" เลยก็ได้ แฟนคุณอาจไม่ใช่ "นางฟ้า" ผู้ใจดี แต่คุณก็คงจะไม่ใช่ "เทพบุตร" ผู้เพอร์เฟค แน่ๆครับ เพราะงั้นแล้ว....... เรียนรู้ที่จะอยู่ด้วยกันอย่างเข้าใจ , ปรับตัวเข้าหากันด้วยเหตุผล , พูดคุยกันในสิ่งที่ต้องการให้แก้ไข , เรียนรู้ที่จะใช้ สติ อยู่เหนือ อารมณ์, และที่สำคัญที่สุด........ "ความอดทน" ครับ เพราะความรักจะดำรงได้ยืนนาน ต้องอาศัยหัวใจ 2 ดวง คือ ซื่อสัตย์ และ อดทน ครับผม (^_^)

 

เห็นใจทั้งสองฝ่ายเลย แต่อีกฝ่ายเขาคงเป็นสภาพเดียวกับผมตอนนี้ อยากให้คุณอยู่กับเขาตลอดไม่อยากให้ใครได้ไป อยากให้หยุดอยู่ทีเขา ที่เป็นเช่นนี้อาจเป็นเพราะความผูกพันธ์ที่มีมา คุณเคยทำอะไรที่ซึ้งใจ โดนใจ กินใจเธอมาก เธอจึงมองเห็นแต่สิ่งที่ดี ๆ ที่มีต่อตัวคุณมาตลอด และไม่คิดว่าคุณจะทิ้งเธอไป เธอเองก็ทำตัวและใจว่าจะมีคุณคนเดียวมาตลอดไม่เคยเผื่อใจให้คนอื่น คุณจึงเป็นความหวังของเธอ เมื่อสิ่งที่เธอรักจะจากเธอไปเป็นธรรมดาที่ไม่มีใครจะทำใจยอมรับได้ มันยากมาก อย่างที่บอกเธอไม่เผื่อใจให้คนอื่นเลย มีคุณคนเดียวมาตลอด แต่สำหรับคุณแล้ว ก็เข้าใจคนมันไม่ได้รักแล้ว ยิ่งทำก็ยิ่งฝืน และจะยิ่งอยากออกห่างไปเลย ๆ จนเป็นความเบื่อหน่าย ซะอีก มาถึงตรงนี้คุณคงต้องพยายามปรับตัวเองให้เข้าหาเธอ และพยายามฝึกเธอให้อยู่คนเดียวให้ได้ ต้องค่อย ๆ ทำไปเรื่อย ๆ นะ พยายามให้เขาได้อยู่คนเดียวบ้างวันละนิดวันละหน่อย พร้อม ๆ กับพาเธอไม่ทำบุญ ไปอยู่วัดนั่งสมาธิ จะบอกให้เลยว่าการนั่งสมาธิ ทำให้สามารถเรียกสติกลับมาได้เลยนะผมลองมาแล้ว แต่ผมนะก็หักใจจากเขาไม่ได้เพราะว่าผมยังมาเจอเขาทุกวันเขายิ้มให้ผม เหมือนให้ความหวังอีกมันก็จะตัดใจยาก ส่วนของคุณพร้อมจะไปจากเธอ ดังนั้นมันจะง่ายมาก ถ้าคุณสามารถเรียกสติเธอกลับมาได้ด้วยการพาเธอไม่นั่งสมาธิ (ปฏิบัติธรรม) บอกเลย เธอจะคิดได้ สติไม่ฟุ้งซ่าน (ลองไปอยู่สัก 1 สัปดาห์ ) ไปวัดที่เขาปฏิบัติธรรมโดยการนั่งสมาธิ หรือสอนนั่งสมาธิบ่อย ๆ นะ เห็นใจครับ ลองไปดูล่ะกัน ธรรมะชนะทุกอย่าง ผมเชื่ออย่างนั้น (ชนะในที่นี้หมายถึงชนะต่อกรรมนั่นเอง)

 

"พยายามให้เขาได้อยู่คนเดียวบ้างวันละนิดวันละหน่อย พร้อม ๆ กับพาเธอ [ไม่] ทำบุญ ไปอยู่วัดนั่งสมาธิ จะบอกให้เลยว่าการนั่งสมาธิ ทำให้สามารถเรียกสติกลับมาได้เลยนะผมลองมาแล้ว"

"ถ้าคุณสามารถเรียกสติเธอกลับมาได้ด้วยการพาเธอไม่นั่งสมาธิ (ปฏิบัติธรรม) บอกเลย เธอจะคิดได้ สติไม่ฟุ้งซ่าน" งง ครับ ไป หรือไม่ หรอครับ

 

ประเด็นสำคัญมันอยู่ที่ว่าผมอยากอยู่คนเดียว อยากได้อิสระคืนครับ
ผมอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดหลายปี แต่เล็กจนโตทำอะไรหลายๆอย่างด้วยตัวเอง เคยไปเป็นเด็กวัดตอนสมัยเรียนหนังสือมาก่อน พ่อแม่เลี้ยงแบบสุกเอาเผากินเป็นลูกคนกลาง เอาตัวรอดได้ตลอด ทำอะไรด้วยตัวเองมาตลอด นับตั้งแต่คบกันมาจนถึงวันนี้ในใจผมก้อคิดแต่เรื่องเดิมๆ คือปรารถนาอยากอยู่แบบสันโดษ ในชีวิตคู่ความรู้สึกเหมือนชีวิตที่อยู่ด้วยกันเหมือนถูกจองจำ(ยังไม่ได้แต่งงาน)ไรอิสระ แต่จะเลิกกับเธอก็สงสารเหลือเกิน เพราะเธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิด... สุดท้ายปัญหาชีวิตตัวเองกลับแก้ไม่ตก...

 

ไม่ชอบเลย ผู้หญิงอ่อนแอ แม้แต่ตัวเองยังคิดจะทำร้ายได้ แล้วคนอื่นล่ะ เฮ้อ!!!

นี่ถ้าเป็นคนรู้จัก จะช่วยอบรมนิสัยเธอใหม่ ชีวิตเราเป็นของเรา ในเมื่อรู้ว่าเขาไม่รักเราแล้ว จะไปเสียใจไรมากมายขนาดคิดทำร้ายตัวเอง ยังมีคนอีกเยอะ ให้ได้รู้จักและเรียน..

ส่วนคนที่ไม่รัก ก็ปล่อยเขาไป ทำอย่างนี้เท่ากับบังคับจิตใจคนอื่น บาปปล่าวๆ ถึงกายเขาจะอยู่กับเรา แต่ใจเขาไปอยู่กับคนอื่น แล้วมันมีความสุขตรงไหน???

คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->yoyomust<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_5200473", true); </SCRIPT> ก็มีส่วนช่วยเธอ ดูแลจิตใจเธอให้เข้มแข็ง เป็นตัวของตัวเองได้นะ เป็นหน้าที่ของคุณเพราะคุณมีส่วนทำให้เธอกลายเป็นคนแบบนั้นด้วย
ใช้จิตวิทยาหน่อย คุณเป็นคนไกล้ชิด รู้จักเธอดีกว่าใคร บางอย่างพ่อและแม่ก็ยังไม่เข้าใจเธอดีพอ
อย่าทิ้งเธอไปอย่างกระทันหัน ค่อยเป็นค่อยไป ช่วยให้เธอเข้มแข็ง แล้วชี้แนะแนวทางที่ถูกให้เธอ ศึกษาใจตัวเองไปด้วย ว่าจะเอายังไงกันแน่ เอาใจช่วยก็แล้วกันนะ

MV "เธเน‰เธญเธ™เธซเธดเธ™เธเน‰เธญเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™" - เน‚เธฃเธช เธจเธดเธฃเธดเธ™เธ—เธดเธžเธขเนŒ

<EMBED src=http://www.youtube.com/v/_GNum6RiGw4?version=3&f=videos&app=youtube_gdata width=400 height=245 type=application/x-shockwave-flash wmode="window" allowscriptaccess="always">​

MV เนƒเธซเน‰เน€เธงเธฅเธฒเธเธฑเธšเธ™เน‰เธณเธ•เธฒเนเธ„เนˆเธงเธฑเธ™เน€เธ”เธตเธขเธง - เน‚เธฃเธช

<EMBED src=http://www.youtube.com/v/jmCnQMJ2qnA?version=3&f=videos&app=youtube_gdata width=400 height=245 type=application/x-shockwave-flash wmode="window" allowscriptaccess="always">​

​