ถามเรื่องเนื้อคู่แต่ละภพแต่ละชาติ

คือผมสงสัยว่าเราเกิดมาชาติหนึ่งใช่ไหมครับ เราพบคนหนึ่งรักกับเขาอยู่กินกันจนวันตาย แต่พอเกิดมาอีกชาติ บางคู่อาจจะทำบุญวาสนามาต่อกันก็จริง แต่เขาเกิดไม่ได้รักกัน แล้วต่างคนต่างก็รักคนอื่น เป็นคู่ใหม่ไป วนอยู่แบบนี้ไม่จบไม่สิ้น ผมเลยสงสัยว่า แล้วสรุป คนหนึ่งคนนี่มีเนื้อคู่อยู่กี่คนกันแน่อ่าครับ แล้วที่ว่าคู่แท้กี่พบกี่ชาติก็รักกันพบกัน นี่หมายความว่าไง แล้วบางคนชอบกันรักกันก็จริง แต่อยู่กันไปก็เข้ากันไม่ได้ก็มี ก็ต้องแยกกันไป ไปเจอคนใหม่ ที่คิดว่าใช่กว่า แล้วถ้าเกิดหลาย ๆ ชาติ แล้วมีเนื้อคู่หลาย ๆ คน แล้วจะทำไงอ่ะครับทีนี้ ผมงงมากเลยช่วยชี้แนะทีครับ

สาเหตุนี้ด้วยรึปล่าวครับ ที่ทำให้บางคน เกิดตกหลุมรักคนอีกคน แบบรักแรกพบ แต่อีกคนเขากับไม่ได้รักเรา ทำให้รักไม่สมหวังแล้วต้องทนทุกข์ทรมานใจเพราะรักเค้าข้างเดียว นี่ก็เป็นกรรมด้วยรึป่าวครับ ถ้าเป็นกรรมแล้ว ถ้าเกิดว่าชาติก่อนชาติใดไม่ได้ทำกรรมร่วมกันมา แต่เพียงแค่ว่าชาตินี้ เขาไม่รักเรา อันนี้ก็ต้องเรียกว่าผลแห่งกรรมไหมอ่ะครับ


แล้วถ้าคนที่รัก เขาเจ็บทรมานใจเพราะอีกคนไม่รักเขา นี่เป็นกรรมที่อีกคนต้องชดใช้ไหมครับ แบบว่าเกิดชาติหน้าเขาต้องมาชอบเรามาทรมานเพราะรักเรา แล้วถ้าคนที่ทรมานใจตัดปัญหาด้วยการ อธิฐาน ว่า ชาติหน้าชาติใด อย่าได้พบกันอีกเพราะกลัวตัวเองจะเจ็บอีก และกลัวว่าคนที่เขาชอบจะต้องมาชดใช้ความเจ็บอีกไม่จบไม่สิ้น อันนี้จะบาปไหมครับแล้วผิดไหมครับถ้าอธิฐานแบบนี้

 

ไม่บาปหรอกครับ Free will
ถ้าบุญบารมีคุณสูงกว่า เขาอยากตามก็ตามไม่ทันหรอก

 

ดวงจิตสองดวง เลือกที่จะมาเกิดเป็นคู่รัก เพื่อเรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตร่วมกัน เพื่อสร้างบุญสร้างกรรมร่วมกัน..

เมื่อบุญกรรม ที่ต้องสะสางระหว่างกันหมดแล้ว ต่างคนก็จะ ต่างไปจับคู่กับดวงจิตดวงอื่น

อย่ายึดติดมากเลยค่ะ..

เดิมที ดวงจิตแต่ละดวง ไม่มีคู่แท้หรอก..

คู่แท้ ก็คือดวงจิตสองดวง ที่ตอนเป็นมนุษย์ รักกันมาก และอธิษฐานให้เกิดคู่กันอีก ทำบุญทำกรรมร่วมกันอีก.. พอผ่านไปหลายๆชาติภพ สัก 10-20 ชาติ ก็จะเริ่มแยกกัน (เพราะมัน อิ่ม มันเต็ม มันเรียนรู้ประสบการณ์ร่วมกันเยอะแล้ว) แล้วต่างคนจะต่างไปจับคู่กับดวงอื่นๆ

พูดง่ายๆก็คือ คู่แท้ ไม่มีหรอกค่ะ --' เป็นการยึดมั่นถือมั่น ของจิตที่ยังตัดกิเลสไม่ได้ ก็เท่านั้นเอง

 

สิ่งไหนถ้าเป็นของเรา เมื่อถึงเวลาเหมาะสมจะมาหาเราเอง
สิ่งไหนที่มิใช่ของเรา ต่อให้ดิ้นรน ขวนขวายเท่าใด ก็ไม่สามารถไขว่คว้ามาเป็นเจ้าของได้

ถ้าความดี บุญกุศล ที่เคยสั่งสมไว้แต่หนหลังเพียงพอ
สัจจะบารมี อฐิษฐาณบารมี ถึงพร้อม
การตั้งสัจจาฐิษฐาณ จะเป็นการช่วยตอกย้ำยืนยันว่า สิ่งนี้ที่เป็นของเรา จะสมหวังตามที่คิด

 

เรื่องแบบนี้ท่านผู้รุ้ คุณ CODOMO ให้ความรู้ได้ครับ ถ้า จขกท ตั้งใจที่จะรู้ที่จะรอคำตอบ พี่เขาจะมาแนะให้ครับ

 

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรคฤหบดีและคฤหปตานี ถ้าภรรยาและสามีทั้งสอง หวังจะ
พบกันและกันทั้งในปัจจุบันทั้งในสัมปรายภพไซร้

ทั้งสองเทียวพึงเป็นผู้มีศรัทธาเสมอกัน
มีศีลเสมอกัน
มีจาคะเสมอกัน
มีปัญญาเสมอกันภรรยาและสามีทั้งสองนั้น ย่อมได้พบกันและกัน
ทั้งในปัจจุบัน ทั้งในสัมปรายภพ ฯ

ภรรยาและสามีทั้งสองเป็นผู้มีศรัทธา รู้ความประสงค์ของ
ผู้ขอ มีความสำรวม เป็นอยู่โดยธรรม เจรจาคำที่น่ารัก
แก่ กันและกัน ย่อมมีความเจริญรุ่งเรืองมาก มีความผาสุก
ทั้งสองฝ่ายมีศีลเสมอกัน รักใคร่กันมาก ไม่มีใจร้ายต่อ
กัน ประพฤติธรรมในโลกนี้แล้ว ทั้งสองเป็นผู้มีศีลและ
วัตร เสมอกัน ย่อมเป็นผู้เสวยกามารมณ์ เพลิดเพลิน
บันเทิงใจ อยู่ในเทวโลก ฯ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำทุกท่านครับ คงอย่างที่ว่าสินะครับถ้าบุญวาสนาไม่ตรงกัน ถึงได้พบกัน ถึงในใจจะชอบกัน แต่ก็ไม่ได้รักกัน เพราะไม่ใช่คู่กัน ทำไมโลกนี้ต้องมีความรัก แล้วมีรักทำไมมีความสุข แล้วต้องมีความทุกข์เพราะรักด้วย ถ้ารักมันทำให้เจ็ดปวดทรมานใจ จะมีมันไปเพื่ออะไร ถึงมีความรักไป ก็เจ็บปวดซะปล่าวที่ไม่ได้รักกัน ปล่อยความรักความหลง ทิ้งลงบนพื้น วางมันลงและไม่แยแสใยดีมันอีกต่อไป แบบนี้ดีกว่าใช่ไหมครับ บางทีใจผมก็คิด การมีชีวิตอยู่บนโลกนี้มีทั้งสุขและทุกข์ บางวันก็สุข บางวันก็ทุกข์ บางวันก็ทั้งสุขและทั้งทุกข์ จะมีที่ไหนไหม ที่จะสุขโดยไม่มีทุกข์ไม่มีความวุ่นวาย ในทุกๆวัน ในทุกๆอย่างที่อยู่รอบตัวเรา

 

เคยได้อ่านประวัติของพระอาจารย์ฝั้น ครับ ขณะที่บวชอยู่นั้น ท่านเคยเจอผู้หญิงคนหนึ่ง ท่านสลัดความรู้สึกชอบผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ครับ แต่อาศัยว่าท่านทำสมาธิชั้นสูงได้ ถึงได้รู้ว่าผู้หญิงนั้นเคยเป็นเนื้อคู่ของท่านมาก่อน ท่านต้องพิจารณาเรื่องนี้อยู่หลายวันกว่าจะสลัดความรู้สึกนั้นออกจากใจท่านได้ครับ
โดยส่วนตัวคิดว่าเป็นเพราะกรรมลิขิตนะครับว่า ถ้าเราเกิดมาแล้วเราจะได้คู่กับใครครับ แต่ก็อาจจะเปลี่ยนได้เหมือนกันครับ เช่น พระอาจารย์ฝั้นเป็นต้นครับ

ขอให้ใช้สติในการแก้ปัญหาครับ

 

เรื่องความรักเป็นเรื่องน่าปวดหัวนะครับ บางทีที่เรารู้สึกผูกพันกับใครซักคนแล้ว
เขาไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกันมันอาจจะเพราะในอนาคตเรากับเขาอาจจะได้อยู่ด้วย
กันแต่อีกฝ่ายสัมผัสไม่ได้ เรากลับสัมผัสได้ บางทีก็เป็นกรรมให้เราเข้าใจผิดคิด
ไปเองตลอดก็มี บางทีเจ้ากรรมนายเวรพาคู่เวรคู่กรรมมาหาก็มี ส่วนคนที่เรียกรัก
แท้หรือคู่แท้คงหมายถึงคู่บารมี ที่จะเกิดเป็นคู่กันตลอดความผูกพันกันจะสูงมากๆ
บางคนบวชเป็นพระปฏิบัติดีแต่เจอคู่บารมีก็ระงับกิเลศไม่ได้เลยก็มี

 

สัญญานอย่างหนึ่งนะครับ ที่จะบอกเราโดยอัตโนมัติว่า เนื้อคู่ของเราเป็นใคร ส่วนใหญ่เราจะชอบคนคนนั้นโดยหาเหตุผลมารับรองไม่ค่อยได้นะครับ บางครั้งก็เรียกกันว่ารักแรกพบครับ ซึ่งจะฝังอยู่ในความคิดของเราตลอดเวลาว่าเขาคนนั้นคือคนที่ใช่นะครับ และบางคนถ้าไม่สมหวังก็คิดทำร้ายตนเองก็มีครับ
และถ้าเป็นเนื้อคู่กันจริงๆมักจะไม่แคล้วคลาดจากกันครับ บางคนก็เรียกว่า คู่กรรมคู่เวร ครับ

 

เรื่องเนื้อคู่นี้ผมรู้ดีครับ การที่คุณสัมผัสได้ว่าเขานั่นใช่ แต่เขาปฏิเสธนั่นไม่ได้หมายความว่าไม่ใช่เนื้อคู่นะครับ แต่สัญญานในอดีตชาตินั้นอาจจะไม่แรงพอครับ และยิ่งเป็นเนื้อคู่กันแล้ว จะต้องถูกทดสอบทุกคู่ครับ ไม่มีคู่ไหนที่จะไม่ถูกทดสอบครับ การแก้ไข ถ้าเราทำความดี สร้างบุญ กุศล เพิ่ม คู่ของเราก็ต้องเป็นของเราวันยังค่ำครับ

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

คนเราเกิดมาไม่รู้กี่ชาติต่อกี่ชาติแล้วค่ะ ถ้าเอากระดูกมากองคงได้ภูเขาหลาย ๆ ลูก


ในแต่ละชาติที่เกิดก็ย่อมมีผูกพันธ์รักใคร่กับผู้ใดผู้หนึ่งเป็นพิเศษ
ยิ่งเกิดเยอะ จำนวนคู่ครองที่เคยผูกพันธ์ร่วมกันมาก็ยิ่งมากเป็นเงาตามตัว
แต่หากได้เคยเกิดร่วมชาติกับใครบ่อยที่สุด คน ๆ นั้นก็จะกลายเป็นคู่ครองอันดับหนึ่งของเรา
และคนอื่น ๆ ที่เกิดมาครองคู่กับเราน้อยกว่าก็เป็นคู่อันดับสอง สาม สี่ ฯฯลฯ ลดหลั่นกันไป


คู่แท้หรือคู่บารมีไม่ได้มีแค่หนึ่งหรอกนะคะ แต่มีหลายคน
หากได้พบเจอกับคู่ที่เกิดร่วมกัน ได้ครองคู่กันมาบ่อยมาก เวลาเจอหน้ากันนี่ก็จะรู้สึกเหมือนรู้จักคุ้นเคยมานาน
สัญญาเก่า ๆ ไม่ว่าจะดีหรือชั่วก็จะนำพามาให้พบและรู้จักกัน
และหลังจากนั้นก็ขึ้นอยู่กับคนนั้น ๆ แล้วค่ะว่าจะครองคู่กันต่อหรือไม่


ถ้าเขาไม่รักเราแต่เราอธิษฐานขอรักเขาและติดตามเขาไปทุกชาตินี่ถามว่าบาปไหม?
ส่วนตัวก็คิดว่าไม่ได้บาปอะไรนะคะ แต่เป็นกรรมมากกว่าค่ะ
ไม่รู้ว่าจะเป็นกรรมดีหรือชั่วล่ะ แต่อำนาจการอธิษฐานจะชักนำให้เราได้เจอกับเขาอย่างที่เราต้องการค่ะ
แต่ไม่รับรองนะคะว่าชาติต่อ ๆ ไปเขาจะรักเราตอบหรือไม่
ไม่แน่อาจจะเป็นอย่างที่คนเขาพูดกันก็ได้ค่ะ "ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก"
อาจมีบางชาติที่สมหวังและผิดหวังคลุกเคล้ากันไป
แต่แนะนำว่าอย่าไปสร้างกรรมแบบนี้ร่วมกับใครดีกว่าค่ะ
รักคนที่เขารักเราดีกว่า...หรือถ้าไม่มีใครให้รักก็หันมารักธรรมะ รักพระพุทธเจ้าดีกว่านะคะ

 

คนเราเวียนว่ายตายเกิดทั้งในอบายภูมิ สวรรค์ภูมิ มนุษย์ภูมิ
เป็นสัตว์นรก เปรต สัตว์เดรัจฉาน เทวดา มนุษย์
ไม่มีใครเป็นคู่ของใครหรอกนะคะ
ตอนเกิดมาก็เกิดมาคนเดียว ตอนตายก็ตายคนเดียว

แต่ที่ว่าจับคู่กันมาหลายภพนั้น เป็นเรื่องของโลภะ (ความอยากครอบครอง)
เป็นเจ้าข้าวเจ้าของได้ก็ดีใจ(โลภะ) ไม่ได้ก็เสียใจ(โทสะ) หลงยึด(โมหะ)
จิตยึดติดในสภาพอารมณ์นั้นๆ วันเป็นเดือนเป็นปี เก็บไว้ในตทาลัมพานะ(โกดังจิต)
ผ่านมากี่ภพ กี่ชาติเกิดยินดี เกิดพอใจ กับความรู้สึกที่เรียกกันว่า "ความรัก"
ทั้งที่แต่แรกเริ่ม ไม่มีใครคู่ใคร ของใครเลย เพราะตัณหาพร้อมด้วยเจตนา
กระทำให้เกิดกรรม ไปรัก ไปชอบ ไปพอใจ อกหัก เสียใจ แค้นใจ กลายเป็นวังวนของความรัก

ที่กล่าวมาสำหรับผู้มีความรัก ไม่ได้ห้าม แต่ให้รักอย่างมีสติ
แต่สำหรับคนที่อกหัก เสียใจได้ไม่ได้ห้าม แต่ขอให้กลับมามีสติ
ไม่ว่าจะอยู่เป็นโสด หรือเป็นคู่ ไม่เป็นปัญหาสำหรับการปฎิบัติธรรมเลย

เรื่องความรักชาตินี้เป็นอย่างไร ชาติที่แล้วไม่ค่อยแตกต่างกัน
ทราบอย่างนี้แล้ว ไม่อยากให้ชาติถัดไปเป็นแบบนี้อีก หรืออยากให้เป็นแบบนี้อีก
ปฎิบัติธรรม ทำทาน ถือศีล๕ นะคะ เป็นอริยทรัพย์ให้กับตัวเองในชาติถัดไป

 

ในกรณีผม มีส่วนคล้ายครับ แต่ถึงจะได้รักกันก็ใช่ว่าจะดี และมันคนยากมาก ถ้าเป็นไปได้

คือครั้งนึงผมได้ไปวัดพระใหญ่จังหวัดนครพนม ไปทำบุญกับคุณแม่ ไปทีไรมักจะพบคู่รักคู่หนึ่ง เห็นตลอดเลยครับ ใจผมเลยนึกว่า เราจะมีคนที่รักเราแบบนั้นไหม จะมีสักครั้งไหมในชีวิตนี้ที่เกิดมาครั้งหนึ่งได้พบรักแท้แบบนี้สักครั้ง รักที่ต่างฝ่ายต่างก็รักกัน ทำบุญเพื่อกันและกัน

และบังเอิญว่าช่วงหลัง ๆ ผมมีโอกาสได้ไปกราบนมัสการ องค์พระธาตุพนม ครับ
ขอบอกเลยว่าองค์พระธาตุศักดิ์สิทธิ์มากครับ ผมได้ไปตั้งจิตอธิฐานบางอย่างไว้
แล้วไม่รู้ว่าสิ่งที่อธิฐานไปนั้นส่งผลตั้งแต่นั้นจนถึงปัจจุบันนี้อ่ะครับ

คือผม ได้อธิฐานว่า ข้าแต่องค์พระธาตุพนมและสิ่งศักดิ์ทั้งหลาย ลูกในนามบุตรแห่งพระธาตุพนม
ผู้ที่กำเนิด ณ นครพนมและอยู่นครพนม แห่งนี้ ลูกขอตั้งจิตอธิฐาน ขอให้ลูกได้พบเนื้อคู่ของลูกจริง ๆ
และขอให้ลูกรักเขาและเขารักลูก ถ้าเราได้รักกันไม่ว่าอุปสรรค์ใดก็ตาม หากเราทั้งสองได้รักกันและได้อยู่ด้วยกัน
ลูกพร้อมที่จะฟันฝ่าอุปสรรค์ต่าง ๆ ไปพร้อมกับเขา ขออำนาจสิ่งศักสิทธิ์โปรดดลบัลดาร
ให้ลูกพบแต่ความสุขดั่งใจลูกต้องการเทอญ

แล้วหลังจากนั้นไม่นาน รู้ไหมครับว่าผมเจออะไร ผมเจอเขาคนนั้นครับแค่เพียงครั้งแรก
ที่มองไปทางเขา เหมือนมีไรสะกดในใจผม มันรู้สึกคุ้นเคยและรู้สึกแปลกมากอย่างบอกไม่ถูกมันเป็นอาการแรกที่เคยรู้สึกตั้งแต่เกิดมา แต่ทะว่า ในใจผมกลับมีเสียง ๆ หนึ่ง ฟังดูเศร้ามากพูดขึ้นมาว่า แค่ได้มองเขา แค่ได้เห็นหน้าเขา ก็เพียงพอแล้ว หลังจากนั้นเป็นต้นมา ผมก็อยู่ไม่ได้นอนไม่หลับ ช่วงอาทิตย์แรกหลังจากที่พบเขาคนนี้ ผมฝันถึงเขาทุกวันเลยครับ หลังจากนั้นมา ผมก็เริ่มอยากรู้เรื่องของเขา เขาชื่ออะไร เขาชอบอะไร เขาอยู่ที่ไหน เป็นยังไง ที่อยู่อาศัยเขาเป็นยังไง พ่อแม่เขาเป็นไง อยากรู้มาก ๆ เลยครับ เวลาได้รู้เรื่องของเขา ผมมีความสุขมาก ต่อให้เอาทองมาแลก กับความสุขนี้ ยังไม่พอเลยครับ จนช่วงหลัง ๆ เขาเริ่มรู้ตัวว่าผมมองเขา เขาพยายามเข้ามาใกล้ผม แต่มีความรู้สึกหนึ่ง เกิดขึ้นตลอดมันควบคุมไม่ได้เลยอ่ะครับ มันรู้สึกกระวนกระวายใจสั่น สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เหงื่อไหล รู้สึกร้อนมาก หัวใจเต้นรัว มีอาการสั่น ควบคุมตัวเองไม่อยู่ เวลาเจอเขา ผมเป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยครับที่เจอหน้าเขา ต้องคอยหลบเขาอยู่ตลอด เป็นแบบนี้อยู่เรื่อย ๆ แล้วมีอีกอย่างนะครับ ผมกับเขามักบังเอิญ เจอกันบ่อยมาก จะว่าเรียกพรหมลิขิต อันนี้ผมก้ไม่ทราบว่าใช่รึป่าว แต่มันบังเอิญหลายครั้งจนเหมือนว่า มีคนดึงเราสองคนให้มาเจอกันตลอดเลยครับ ช่วงแรก ๆ ผมยังไม่มั่นใจกับความรู้สึกตัวเองเท่าไหร่จนหลัง ๆ มาผมจึงมารู้ใจตัวเองว่าผมมีอาการรักแรกพบ กับใครคนหนึ่งเข้าแล้ว จนมีช่วงหนึ่งผมต้องไปรับใช้ชาติ 2 ปี ในช่วงนั้นผมไม่ได้พบเขาเลย ใจผมมันห่วงหาเขาตลอด เรียกแต่เขาอยู่ทุกวัน ๆ พยายามหักห้ามก็ไม่หาย พอดีว่าผมมีความรู้ทางด้านเอกสารงานธุรการ ทางค่ายทหารเลยส่งผมขึ้นไปอยู่ฝ่ายการเงินไปทำภาษี ภงด กับสลิปเงินเดือนของทหาร มีช่วงหนึ่งผมต้องไปทำธุระการเงินกับเจ้านาย บังเอิญผมได้เห็นเขานั่งรถซ้อนใครไปด้วยก็ไม่รู้แต่คนที่ซ้อนเขากอดเขาคนนั้น แล้วทั้งสองก็หัวเราะ มีความสุข ในใจผมรู้สึกนิ่งไปสึกครู่หนึ่ง แล้วมีเสียง ๆ หนึ่งพูดออกมาว่า หึ สมน้ำหน้าอยากโง่ไปรักเขาเองหนิ เป็นยังไงหล่ะทีนี้ น่าสมเพชจิง ๆ ไอ้โง่ เสียงนั้นพูดแบบนี้อ่ะครับ แล้วหลังจากทำธุระเสร็จ ผมก็มีอาการเหม่อลอย ไม่กินข้าวกินปลา เข้าห้องนอน ตกดึกนอนไม่หลับ มีแต่ความคิดวิ่งวนอยู่ในหัว สุดท้ายเลยต้องระเบิดออกมาทางน้ำตา ร้องให้จนหลับไป พอตืนเช้ามา ผมก็เหมื่อเลยใจเลยไม่พูดกลับใคร ใครเรียกก็ไม่ได้ยิน ข้าวปลาก็ไม่กิน ไม่มีกระใจทำงานอะไร แม้ถอนหายใจยังเหนื่อย ผมเป็นแบบนี้ไปอาทิตย์กว่า ๆ จนหัวหน้าสายงาน และจ่าที่ทำงานอยู่กับเขาเขาเป็นห่วงนึกว่าผมเป็นโรคเคลียดกับงาน เขาจะเอาผมไปหาหมอ แต่ผมบอกว่าผมไม่เป็นอะไร แล้วพอมาช่วงเที่ยงของวันนั้น มีผมกับจ่าคนนั้นที่อยู่ในที่ทำงาน จ่าแกพูดกับผมและถามผมตรง ๆ ว่าเป็นอะไร ทำไมถึงซึงมีอะไรอัดอั้นในใจ ระบายออกมาก็ได้นะ แค่นั้นแหล่ะครับ หน้าตาร่วงลงไหลไม่หยุด รู้สึกทรมานมาก ตอนนั้น จ่าแกเลยคิดว่าผมคงทำงานไม่ไหว เลยปล่อยผมกลับไป พักฟื้นสภาพจิตใจ จ่าแกบอกว่า กลับไปครั้งนี้ลองคิดทบทวนไตร่ตรอง ว่าควรจะทำยังไง ในตอนนี้เรารับใช้ราชการอยู่ เรามีหน้าที่ ตั้งใจทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ไม่ต้องไปสนใจกับเรื่องอื่น เดียวก็ลืมไปเอง หลังจากนั้นผมก็ทำตามที่จ่าบอก รู้ไหมครับว่ามันได้ผล ได้ผลเอามาก ๆ ด้วยผมลืมคนนั้นซะสนิท ใจผมสงบ ร่าเริงปกติ และสนุกกับงานที่ผมทำ จนมาถึงวันหนึ่งผมปลดประจำการ ผมตัดสินใจเรียนต่อ อาทิตแรกเป็นวันที่ให้ นศ ใหม่เข้าฟังอบรม ผมไม่คิดว่าเขาทำงานที่นั้น ผมก็ไปตามหน้าที่ นศ ปกติเขาไปกัน ไปนั่งรอฟังคำบรรยาย จนถึงเวลา บุคลากรเขาก็ออกมาทำหน้าที่เตรียมการอบรม แต่เพียงสายตาที่มองไป รู้ว่าเป็นเขาใจผมสั่นตุ๊บ ๆ ต้องหันหลังกลับกลัวเขาเห็น ตอนนั้นใจผมรู้สึกกระวนกระวายขึ้นอีก แล้วผมก็พยายามนั่งฟังการอบรม เขาก็จ้องมาทางผมตลอด ไม่ละสายตาจนผมรู้เลยว่าของมองมาไม่เลิก จนผมทนกับจิตใจตัวเองไม่ได้ เลยขอตัวกลับ
หลังจากนั้นมาจนอาทิตหนึ่ง ผมออนเอมที่ไม่ได้ใช้และเคยแอดเขาไว้จากไม่เคยออน เขาก็ออนขั้นมา สะเตตัสที่เขาเขียน เหมือนว่าเขาก็เป็นทุกข์เขาห่วงหาเราเหมือนที่เราห่วงหาเขาเหมือนกัน หลังจากนั้น เหมือนมีภาพความทรงจำความรู้สึกต่าง ๆ มันวิ่งเข้าหัวของผมผมรู้สึกว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเราคิดว่าเราลืมเขาได้ แต่ที่ไหนได้ สุดท้ายเราเจอเขาเราก็ยังรักเขาเหมือนเดิม หลังจากนั้นก็เหมือน พรหมลิขิตดึงให้ผมสองคนเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเหล่า แต่รู้ไหมครับว่ามันมีสิ่งหนึ่งที่กั้นความรู้สึกผมไว้ตลอดนั้นคือ ภาพเขากับแฟนเก่าของเขาที่นั่งด้วยกันมีความสุข กับอีกความคิดหนึ่งคือ ผมเป็นชาย เขาคนนั้นก็เป็นชาย เรารักกันไม่ได้ ถึงจะรักได้ พ่อแม่เขาจะยอมรับเราไหม แล้วเวลาแก่ตัวมาใครจะดูแลเขาใครจะดูแลเรา มันคงลำบากมาก สำหรับผม ผมไม่เคยคิดว่าจะรักผู้หยิงมาแต่เกิดแล้ว และไม่คิดที่จะทำร้ายใคร ถ้าไม่มีคนรักผมก็ขออยู่คนเดียวจนวันตายดีกว่า ซึ่งผมก็ไม่อยากดึงให้เขามาเป็นทุกข์กับคนอย่างผม ตลอดเวลาที่ผ่านมาเวลาเจอกัน ได้แต่มองหน้ากัน ผมมองตาเขาผมรู้ว่าเขารู้สึกอะไร สายตาเอาเหมือนว่าเขาก็ทรมานใจ แต่สุดท้ายผมก็ไม่เคยคิดจะเอยปากพูดอะไรออกไปต่อหน้าเขาสักที และเขาก็ไม่เคยทำอะไรที่บอกว่ารักผมสักที ต่างฝ่ายต่างเงียบใส่กัน แต่เจอกันมีแต่จ้องหน้ากัน แล้วก็ทรมานใจแต่ทำอะไรไม่ได้ เขาเคยพิมพ์ในสะเตตัสเอ็ม เขาว่า เขากลัวคำบางคำที่จะทำให้เขาเจ็บปวดใจ เขาจึงไม่อยากจะทำอะไร ทั้ง ๆ ที่ใจอยากจะทำ ซึ่งทำนองเดียวกันผมก็กลัวบางคำที่มันจะทำร้ายจิตใจผมเหมือนกัน นับแต่นั้นจนถึงบัดนี้ ผมก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม จนล่าสุด เหมือนโชคชะตากำลังทำอะไรเงียบ ๆ กับผมสองคนซึ่งตอนนี้ผมไม่ค่อยได้เจอกับเขา แต่ผมก็ยังคิดถึงเขาตลอดเวลา จนไม่นานมานี้ผมพึ่งได้ทราบข่าวว่าเขาบังเอิญย้ายมาที่ทำงานใกล้บ้านผมใกล้มากๆ และผมบังเอิญได้เจอเขาครั้งหนึ่งแต่เพราะความตกใจเลยหลบหน้าเขา ตอนนี้ใจผมมันแย่กว่าแต่ก่อนมาก มันสับสนวุ่นวายคิดถึงเขา แต่เวลาเจอเขากับร้องให้ อยากหนีจากเขา ผมก็ไม่เข้าความรู้สึกตัวเองมันจะเอายังไงกันแน่

แต่ตั้งแต่เกิดมามีเขาคนเดียวคนนี้ที่ทำให้ผมรู้สึกรักและผูกพัน แม้มองอยู่ไกล ๆ ก็รู้ว่าเป็นเขา เวลาสบตาเขา รู้สึกใจอ่อน เหมือนว่าเรายอมเขา แล้วก็รู้สึกอยากดูแลเขาไปทั้งชีวิตและตลอดไป ถ้าให้แต่ชีวิตตัวเองกับเขา ผมก็ยอมและไม่เสียดายถ้าได้ทำเพื่อเขา ส่วนเรื่องกาม ผมไม่เคยคิดล่วงเกินเขาเลย จะมีหรือไม่มีก็ได้ ขอแค่ได้รักเราได้พบเขา ได้ดูแลเขา เห็นลอยยิ้มเขา ได้ทำให้เขามีความสุขก็พอ ผมรู้สึกกับคนนี้อย่างงี้จริง ๆ ครับ


ผมเคยดูดวงชะตาแบบหนึ่งมาครับ ที่เขาใช้วันเดือนปีเกิด มาเขียนกระดานแผ่นทองเหลืองแล้วคำนวณ มีการวางพานดอกไม้ธูปเทียน และเงิน ยายคนนี้ท่านทำนายได้แม่นมากไม่ผิดเพี้ยนสักคน ยายเขาดูดวงให้ผม บอกว่าจะมีงานทำ มีเงินเดือนกิน มีพาหนะขี่

แล้วพอมาดูความรัก ยายแกทักว่า นางเอ้ย เป็นภาษาทางอิสานอ่าครับ ใช้แทนการเรียกผู้หญิง ยายท่านบอกว่า นางเอ้ยเจ้ามาวิ่งตามหาเขาทำไม รู้ว่ามันเจ็บมันทรมาน เจ้าก็ยังจะฝืนจะฝ่าอีก เจ้ามีคู่อยู่ 2 คนเด้อ คนแรก เจ้าจะต้องวิ่งตามเขา ต้องทนทรมานมาก ๆ กว่าจะได้รักเขา ปล่อยเขาไปเถอะลูก จะทรมานตัวเองทำไม ยายท่านทักแบบนี้

คนที่สอง ไม่ต้องวิ่งหาที่ไหน เขาจะมาหาเอง เขาจะเป็นเหมือนเชือกคล้องเวลาเขาเจอ เขาจะรัด ยิ่งดิ้นยิ่งรัด ยังไงก็ดิ้นไม่หลุด แต่ถ้าคนแรก ดึงหรือยอมร่วมชะตาด้วย คนที่สองก็จะไม่ได้คู่กับผม

ยายท่านสรุปออกมาว่า ชาติก่อนผมเป็นหญิง เกิดมาเพื่อวิ่งตามคนรักของตัวเอง แต่ทำนองเดียวกันก็จะมีคนที่รักผมวิ่งตามหาผมด้วยเช่นกัน เป็นรักสามเศร้า

ตอนนั้นผมไม่คิดอะไรมาก แต่ปัจจุบันผมชักจะเชื่อ เกือบ 100 % แล้วครับว่ามันใช่อย่างที่ยายท่านว่า

ยายท่านลองคำนวณดู ผมจะผมคนที่ผมรักตอนอายุ 24 รูปร่างขาวหุ่นเพรียวบางมีสง่าราศรี มีบุญบารมี ถ้ารักกันจะได้คู่กันตอน 26 ส่วนอีกคนที่รักผมนั้น เขาจะมาเอาผมคืนตอนอายุ 31 ถ้าไม่ได้รักกับคนแรก ผมต้องไปกับเขา คนนี้ผิวดำหรือสองสี อายุมากกว่า วาสนาน้อยกว่าผม แต่รักผมมาก ยายท่านย้ำแล้วย้ำอีกว่า ให้เลือกคนที่สองดีกว่าคนแรกเพราะคนแรกจะทำผมเจ็บปวดทรมานมาก แต่ทำยังไงได้ละครับ ผมเจอมาแล้วเจ็บมาแล้ว เจ็บไม่หายสักที

ใครพอจะมีวิธีที่ทำให้ผมละทิ้งความรู้สึกนี้ได้ไหมครับหรือทำให้จิตใจผมสงบไม่ว่าอยู่ในสถานการณ์ยังไง มีวิธีไหนไหมครับช่วยแนะนำผมทีครับ ขอแบบเข้าใจง่าย และทำได้นะครับ ผมเป็นคนที่เขาใจอะไรยาก ถ้าไม่ละเอียดพอเข้าใจ ช่วยชี้แนะแนวทางควบคุมจิตใจและความรู้สึกตัวเองด้วยครับว่าควรจะทำอย่างไรสำหรับผมตอนนี้

ผมรู้ว่าเรื่องมันเกิดขึ้น เพราะสิ่งที่ผมได้กระทำ แล้วตอนนี้สิ่งที่ผมกระทำมันกำลังกระทำผม ผมจะทำยังไงดีครับ ถึงจะสงบสุข

 

ขอบคุณมากครับพอจะเข้าใจบ้างแล้วครับ

 

ขอบคุณครับ

 

มีอยู่ 3 อย่าง

..บุปเพสันนิวาส

..เกลื้อกูลกัน

..เคราะห์รัก

 

เราว่าคุณรู้อยู่แล้วค่ะว่าควรจะทำอย่างไรดี
แต่จิตใจของคุณยังอ่อนแอ ตัดสินใจเด็ดขาดไม่ได้
ไม่ว่าคุณจะเลือกทางไหน...ก็ไม่มีทางใดผิดหรือถูกหรอกนะคะ


การที่คุณไปเกิดรักแรกพบกับเขาคนนั้นแสดงว่าในอดีตคงเคยร่วมบุญร่วมกรรมกันมาพอสมควร
ยิ่งเกิดเป็นเพศเดียวกันด้วยแล้ว เราเดาว่าคงไม่แคล้วเคยทำผิดศีลข้อ ๓ ร่วมมาก่อน
และตอนนี้คุณเองก็คงกำลังชดใช้กรรมนั้นอยู่
ลองตรองดูว่ายังอยากที่จะก่อกรรมร่วมกับเขาต่อไปอีกหรือไม่?


การตัดใจจากความรัก ความสเน่หาเป็นเรื่องยากค่ะ ไม่ว่าใครก็ทำใจยาก
แต่เราอยากให้คุณค้นหาความเข้มแข็งจากภายในตนเอง
นั่งคุยกับตัวเองดูนะคะว่าจะเอาอย่างไร เขียนทางเลือกออกมา
๑. รักแล้วสมหวังจะเกิดอะไรขึ้น?
๒. หากตัดใจรอเจอคนรักใหม่จะเกิดอะไรขึ้น? ข้อดี ข้อเสีย
แล้วคุณก็ตัดสินใจเลือกเลยค่ะ ไม่มีใครตัดสินใจแทนคุณได้หรอก
ถึงแม้คุณจะเขียนเล่าอีกสักร้อยหน้ากระดาษ หรือปรึกษาไปตามเว็บบอร์ดอื่น ๆ อีกซักสิบบอร์ดก็ตาม


แต่เราอยากบอกอย่างหนึ่งค่ะ ชีวิตคนเราไม่ได้มีแค่ได้รัก ถูกรัก สมหวัง ผิดหวัง
ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เราต้องทำ บางอย่างก็เป็นหน้าที่ บางอย่างก็เป็นความฝันอันสูงสุดของชีวิต
สำหรับเราในตอนนี้ เราคิดเรื่องของตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า?
เราลองมองไปรอบ ๆ ตัวซิ
พ่อกับแม่...เราเคยได้ห่วงหาอาลัยขนาดนี้ไหม? ท่านชอบกินอะไรเรารู้บ้างไหม?
กับเพื่อนที่เป็นห่วงเรา เห็นเราซึมเศร้า เราเคยได้ถามสารทุกข์สุขดิบมันบ้างไหม?
หน้าที่การงานความก้าวหน้าในอาชีพนั้นได้ทำเต็มที่หรือยัง
แล้วความฝันที่ยังไม่สำเร็จล่ะ มีอะไรบ้าง


อย่าจมจ่มกับอารมณ์รัก อารมณ์หลงเลยค่ะ ถ้ามันไม่ช่วยให้ชีวิตดีขึ้น

 

แหะๆๆ เราเลิกคิดเรื่องความรักนานแล้วค่ะ คงไม่มีใคร..ที่เข้ากันได้

 

ผมเองขอเล่าให้ฟังเล่นๆก็แล้วกันครับ ผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่งตอนที่ย้ายงานไปที่ทำงานใหม่ เห็นเพียงแว่บเดียวด้วยซ้ำ แถมเธอยังใส่ mask อีกด้วย แต่ความรู้สึกมันแว่บขึ้นมาทันที ว่านี่คือคนที่เราจะได้แต่งงานด้วย แต่เราเองก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะงานยุ่งมาก แต่พอกลับมาที่ห้องก็เกิดปัญหาเลยครับ คือเรากลับคิดถึงแต่เขา ถึงจะเห็นแค่ลูกกะตาก็เหอะ เวรล่ะสิ ผมก็เลยต้องงัดไม้เด็ดมาพิจารณาร่างกาย พิจารณาสังขาร จนความรู้สึกมันคลายตัวลง ถึงนอนหลับได้ คิดว่าแค่นี้ชิวๆ ไม่มีปัญหา แน่กว่านี้มีอีกไหม

วันต่อมามีเพื่อนที่ทำงานมาเล่าให้ฟังว่า ผู้หญิงคนนั้นมีแฟนแล้ว เป็นทหารเรือ เออไม่รู้ว่ามันจะมาเล่าทำไม คือไอ้เจ้านี่มันชอบนินทาคนอื่นไปทั่ว แต่ไม่รู้นึกยังไงวันนั้นดันเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง ผมเองก็นึกอยู่ในใจ สบายล่ะตู เขามีแฟนแล้วเราคงไม่มีปัญหาอะไร งานง่ายขึ้นอีกเยอะ ผมเองก็ปฏิบัติธรรมไปเรื่อยตามประสา ไม่คิดอะไรครับ

ต่อมาผมเองก็ได้พบว่าเธอพักอยู่ห้องข้างๆห้องผม คือที่ทำงานเขาจะจัดที่พักไว้สำหรับคนที่มีภูมิลำเนาที่อื่น แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นยังไงดันจัดให้ผมมาอยู่ห้องข้างๆเธอซะได้ ทีนี้ไอ้ความรู้สึกผูกพันมันเริ่มเกิดขึ้นทีละน้อยโดยที่ผมเองก็ไม่รู้สึกตัว จากนั้นก็มีโอกาสพูดคุยกันตามปกติ ไม่ได้มีอะไรพิเศษ ครับ แต่พอผ่านไปซักระยะหนึ่งเธอมีปัญหาทางบ้าน จึงได้มาปรึกษาผม ผมก็ให้คำแนะนำไปตามเหตุผล และก็ให้กำลังใจ พร้อมกับแนะนำธรรมะไปด้วย รู้สึกว่าเธอจะเริ่มมีกำลังใจทำงาน หน้าตาสดชื่นขึ้นมากครับ

ผ่านไปหลายเดือนมันก็เหมือนไม่มีอะไรครับ เพราะผมเองก็คิดว่าเธอมีแฟนอยู่แล้วคงไม่มาสนใจอะไรกับผม แล้วเธอก็มาบอกกับผมว่าอาทิตย์หน้าเธอจะพาแฟนไปพบกับพ่อแม่ของเธอ พอได้ยินแค่นั้นผมใจสั่น มือเย็น รู้สึกเหมือนโดนลูกบอลอัดใส่หัว มันมึนไปหมด นาทีนั้นผมถึงได้รู้ว่า ไอ้ที่ผมคิดเอาเองว่าผมจัดการอารมณ์ผูกพันที่มีต่อเธอได้เรียบร้อยแล้วน่ะ มันไม่ใช่เลย ผมยังมีความรู้สึกผูกพันกับเธออยู่เหมือนเดิม แต่อำนาจสมถะภาวณามันกดเอาไว้ มันจึงไม่แสดงออกมาให้เห็น พอโดนสะกิดเข้ามันก็เลยออกมาโชว์ตัวให้เราเห็น จำได้ว่าคืนนั้นทั้งคืนผมไม่ได้นอนเลย พยายามทำความเพียรทุกอย่าง อะไรที่เคยร่ำ่เรียนมาเอามาใช้ทั้งหมด เพื่อให้มันพ้นช่วงนี้ไปให้ได้ จนเกือบเช้าจึงรู้สึกสบายใจขึ้น คิดว่าเออ รอดแล้วเรา

ที่ไหนได้จู่ๆเธอมาบอกผมว่าคนที่เธอจะพาไปพบกับครอบครัวของเธอก็คือผมเอง ไม่ใช่แฟนของเธอ เธอบอกผมว่าเธอเลิกกับแฟน(เก่า) ไปตั้งแต่ตอนที่เธอมาปรึกษาปัญหาครอบครัวกับผมแล้ว ผมมารู้ทีหลังจากเพื่อนสนิทของเธอว่าเธอถูกแฟนต่อว่า และดูถูกครอบครัวของเธอ เธอก็เลยขอเลิกกับเขา ประกอบกับแฟนของเธอเป็นคนเจ้าชู้มากๆ เธอก็คงจะทนไม่ไหว

สุดท้ายผมเลยกลายเป็นแฟนใหม่แบบตั้งตัวไม่ทันครับ ได้ไปพบกับครอบครัวของเธอ ผ่านไปอีกร่วมปี ก็ได้แต่งงานกันสมใจ ..เฮ้อ

ทุกวันนี้ได้รู้ซึ้งถึงความทุกข์ของการครองเรือนแล้วครับ มันยิ่งกว่าที่ท่านเคยอ่านมาในหนังสืออีก ขอบอก แค่ตัวเราคนเดียวก็จะแย่อยู่แล้ว แต่นี่ยังพ่วงคนอื่นมาอีกเพรียบ ช่วงแรกๆหลังแต่งงานทำตัวไม่ค่อยถูก ไม่รู้จะวางอารมณ์ยังไง จะเอาไงกับชีวิตดี หว่า ไปไม่เป็นทั้งทางโลกและทางธรรม ผ่านไปเป็นเดือนเหมือนกัน กว่าจะตั้งตัวได้ โชคดีมากๆที่ครอบครัวของแฟนผมชอบทำบุญ เข้าวัด ฟังธรรม ผมเลยไม่ค่อยมีปัญหามากนัก ทุกวันนี้ดีขึ้นมากครับ ทั้งผมและแฟนก็เริ่มปฏิบัติธรรมกันได้มากขึ้น แฟนผมเธอศรัทธาพระวัดป่าสายหลวงปู่มั่นเป็นอย่างมาก ก็เลยชอบภาวณา พุทธ โธ และก็เดินจงกลมครับ

ที่เล่ามาเนี่ยต้องการให้ทราบว่ากิเลสมันมีเล่ห์กลที่ แยบยลแค่ไหน ยังไงก็ดูไว้เป็นตัวอย่าง อย่าประมาทก็แล้วกัน ผมเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองตัดสินใจถูกหรือผิด ตอนนี้ก็ทำหน้าที่ให้ดีที่สุดครับ