เท็คนิคการบำเพ็ญบารมีให้ได้ครบ10เลยทีเดียว

ใช้วิธีการสวดมนตร์บทไหนก็ได้ครับเพราะว่า

1.ระหว่างที่เราสวดเราไม่ได้ไปเบียดเบียนใครก็ได้ ศีลบารมี

2.มีจิตใจสละออกจากกามเพราะจิตเป็นสมาธิไม่ได้หมกหมุ่นในกาม เนกขัมมะบารมี

3.มีจิตใจที่จะตั้งใจสวดมนตร์เป็นการทำความเห็นให้ตรง ปัญญาบารมี

4.สวดมนตร์ด้วยความเพียร วิริยะบารมี

5.สวดมนตร์ต่อเลื่อยๆโดยไม่ย่อท้อมีความอดทน ขันติบารมี

6.สวดมนตร์ตามความตั้งใจที่จะสวดให้จบ สัจจะบารมี

7.สวดมนตร์ด้วยความตั้งมั่นที่จะสวดให้จบและตั้งใจสวดมีจิตใจตั้งมั่นต่อบทสวด อธิษฐานบารมี

8.สวดมนตร์บทนั้นจบแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ทั้งหลาย เมตตาบารมี

9.สวดจบแล้วมีจิตใจสงบ อุเบกขาบารมี

10.สวดเสร็จแล้วอุทิศส่วนกุศลให้พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ เจ้ากรรมนายเวร เทวดา สัตว์นรก เปรต อสุรกาย สรรพสัตว์ทั้งหลาย ทานบารมี

นี้ไงครับเทคนิคการสร้างบารมีให้ได้10ทัศในคราวเดียวกันเลยนั้นง่ายมากเลยนะครับแถมบางทีเราจะได้อานิสงส์จากการสวดมตร์บทนั้นๆด้วยละครับเช่นบทแผ่เมตตาก็ได้อานิสงส์เมตตา11ประการ บทยอดพระกัณฑ์พระไตรปิฏก ทำให้จิตใจสงบหรือถ้าสวดครบอายุตนเอง จะทำให้มีโชคลาภ ปราศจากภัยอันตรายทั้งปวง

นี้ไงครับเห็นไหมครับได้ทั้งบารมี10ทัศและอานิสงส์ของบารมี10ทัศเลยแถมได้อานิสงส์จากการสวดมนตร์บทนั้นอีกด้วย ได้คุ้มค่าเลยนะครับเหมือนกับยิ่งปืน1นัดได้นกถึงพันกว่าตัวนะครับ

 

อนุโมทนา สาธุครับ เป็นวิธีที่คนมองข้ามนะครับ บางคนบอกว่าสวดแล้วแปลก็ไม่ออก เอามาใช้ไม่ได้ ก็เลยไม่สวดกัน บางคนก็นั่งสมาธิเลย แต่ผมว่าการสวดมนต์ก่อนจะทำให้นั่งสมาธิแล้วจิตสงบดีกว่าครับ

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ
ในเทคนิคในการทำบุญสร้างกุศล
ด้วยครับ
นิพพานัง ปัจจโย โหตุ
นิพพานัง ปรมัง สุขขัง

 

จะบอกว่าสวดเฉยๆไม่เป็นบารมีนะ
ท่านว่า บารมี คือกำลังใจเต็ม
ดังนั้นตอนสวดต้อง ตั้งใจ ว่าจะ บำเพ็ญบารมีนะ ไม่ใช่ทำไปลมๆแล้งๆ

เหมือนกับคนที่อยู่เฉยๆ ต่างกับคนถือศีลยังไง
ไม่ได้ไปฆ่าสัตว์เหมือนกัน
ไม่ได้ไปขโมยของใครเหมือนกัน
ไม่ได้ไปผิดประเวณีเหมือนกัน
ไม่ได้ไปโกหกใครเหมือนกัน
ไม่ได้กินเหล้าเหมือนกัน

ถ้าสองคนนี้ตาย จะได้ไปสวรรค์ทั้งคู่ไหม
ตอบว่าไม่ เพราะคนรักษาศีล รักษาที่กำลังใจ แต่คนอยู่เฉยๆกำลังใจเขาไม่ได้รักษา

 

การก่อกุศลกรรมหรืออกุศลกรรมดูเจตนาเป็นหลักนะครับ

 

สวดมนต์ก็ดีครับ

แต่ที่สูงสุด คือ ภาวนา
ครบสามสิบทัศ

พัฒนาจิตได้อย่างสูงยิ่ง
ปฏิบัติบูชา มีอานิสงค์มาก ๆ ๆ
ปฏิบัติจนได้ ฌาน ได้ ญาณรู้
สามารถใช้กำลังจิตในเรื่องต่าง ๆ ได้

แผ่เมตตาก็ได้อานิสงค์มาก
สรุปง่าย ๆ คือ อานิสงค์เต็มเร็วครับ

 

แล้วถ้าทำบ้างไม่ทำบ้าง อันนี้จะได้บุญมั๊ยค่ะ เพราะบางทีก็ยุ่งยากต่อภาระกิจประจำวัน คือต้องเอาลูก ลูกก็เป็นเด็กงอแง กว่าลูกจะนอนเราก็เหนื่อยมากแล้ว ไม่มีเวลาทำทุกวัน เราทำบ้างไม่ทำบ้างจะได้กุศลบ้างมั๊ยค่ะ แต่จิตใจเราก็ระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เสมอ

 

ก็วันไหนก็ได้วันนั้นละครับ สมมติว่าสวดมนตร์วันพุธก็ได้วันพุธไม่สวดวันพฤหัสก็ไม่ได้วันพฤหัส เนี้ยละครับเป็นแบบนี้ละ

 

อกาลลิโก

ธรรมะไม่ขึ้นกัยกาล

 

อกาลลิโก

ธรรมะไม่ขึ้นกับกาล

 

อืม....ก็ต้องลองดูนะครับว่า การทำจริงกับการสวดมนต์ จะได้จริงๆๆไหมนะครับ

ธรรมของพระโพธิสัตว์ ( ประจำใจพระโพธิสัตว์อยู่เสมอทุกชาติ )
ธรรมเหล่านี้สัมพันธ์กันตลอดเวลาไม่สามารถแยกออกจากกันได้เลย เพราะธรรมแต่ละข้อนั้นต่างอาศัยกันและกันเกิดขึ้น.....
เมื่อพระโพธิสัตว์ให้ ทาน จุดมุ่งหมายในการให้ก็เพื่อให้เกิดประโยชน์สุขแก่ผู้รับไม่มีคิดที่จะเป็นเหตุให้เกิดการเบียดเบียนผู้อื่น
การไม่มีความคิดที่จะเบียดเบียนผู้อื่นทั้งกาย วาจา ใจ นี้จัดเป็น ศีล
เมื่อเกิดความคิดในการให้ทาน จิตใจย่อมผ่องใสปราศจากนิวรณ์
การที่จิตปราศจากนิวรณ์ จัดเป็น เนกขัมมะ
แน่นอน ในการบำเพ็ญทานนั้น ย่อมตั้งใจใช้การพินิจพิจารณาเหตุผล เพื่อให้ทานเกิดประโยชน์มากที่สุด
การพินิจพิจารณาเช่นนี้ จัดเป็น ปัญญา
ความตระหนี่เป็นอุปสรรคสำคัญในการบำเพ็ญทาน พระโพธิสัตว์จำต้องพยายามละความตระหนี่ที่เกิดขึ้นขัดจังหวะอยู่ตลอดเวลา
การพยายามละความตระหนี่เช่นนี้ จัดเป็น วิริยะ
นอกจากพยายามละความตระหนี่ซึ่งเป็นบาปที่คอยขัดขวางไม่ให้การทำความดีก้าวหน้าแล้ว พระโพธิสัตว์จะต้องยอมทนทุกข์ทรมานจากการเสยสละ
เพราะในบางครั้งสิ่งที่สละนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญมากหรือเสมอด้วยชีวิต แต่เมื่อเห็นว่าจะเป็นประโยชน์แก่ผู้รับ ถึงตนเองจะต้องลำบากท่านก็ยอมสละให้ได้
การยอมทุกข์ทรมานเพื่อให้ผู้อื่นเป็นสุขเช่นนี้ จัดเป็น ขันติ
พระโพธิสัตว์ เมื่อตัดสินใจให้ทานแล้วก็ย่อมทำตามการตัดสินใจ หรือเมื่อพูดว่าจะให้อะไรแก่ใครแล้ว ท่านก็พร้อมจะให้เสมอ ไม่เคยกลับคำ
การพูดหรือทำตรงตามการตัดสินใจนั้น จัดเป็น สัจจะ
การทำอย่างที่พูดหรือตัดสินใจไปแล้วนั้น บางครั้งทำไปแล้ว อาจจะมีอุปสรรคเกิดขึ้นขัดขวางซึ่งทำใหเกิดความท้อถอยแต่พระโพธิสัตว์จะยึด มั่นอยู่ในสัจจะนั้น พยายามฝ่าฟันอุปสรรคเพื่อให้บรรลุถึงเป้าหมายที่ตั้งไว้ให้ได้
ความมั่นคงแน่วแน่เช่นนี้ จัดเป็น อธิฐาน
การให้ของพระโพธิสัตว์ย่อมตั้งอยู่บนพื้นฐานของความปรารถนาดี และเป็นความปรารถนาดีชนิดที่เป็นอัปปมัญญา ไม่มีขอบเขตจำกัดไม่เลือกที่รักมักที่ชัง เป็นความปรารถนาดีที่แผ่ไปให้แม้กระทั้งศัตรู
ความรักความปรารถนาดีอย่างกว้างขวางนี้ จัดเป็น เมตตา
แน่นอนว่า ในการให้นั้น พระโพธิสัตว์ย่อมมิได้มุ่งหวังผลตอบแทนหรือเพื่อเกียรติยศชื่อเสียง ท่านสามารถบังคับใจให้อยุ่เหนือสิ่งตอบแทนทางวัตถุเหล่านี้ ทั้งนี้เป็นเพราะท่านรู้จักปล่อยวางประคับประคองใจให้เป็นกลาง
การวางใจให้เป็นกลางได้เช่นนี้ จัดเป็น อุเบกขา

 

ถูกต้องแล้วละที่พี่พูดมานะ

แหมไปหาที่เดอะมอลล์งามวงศ์วานดันไม่รับโทรศัพท์วันที่24กันยายนไปสอบมศว.ที่อิมแพ็คมาจะไปหาพี่สักหน่อยไม่รับอีก

 

เยี่ยมมากครับ ขอบคุณครับ

อนุโมธนากับธรรมทานนี้อย่างยิ่งครับ