ต้องรู้อารมณ์ในขณะทำงานด้วย นั่นแหละจึงจักเป็นของจริง

ต้องรู้อารมณ์ในขณะทำงานด้วย นั่นแหละจึงจักเป็นของจริง
<O</O
พระพุทธเจ้าองค์ปฐม<O</O
.........................<O</O
พระธรรมชุด “ต้องรู้อารมณ์ในขณะทำงานด้วย นั่นแหละจึงจักเป็นของจริง”นี้ เป็นพระพุทธธรรมที่พระพุทธองค์องค์ปฐม ทรงพระเมตตาแสดงธรรมที่มีค่าอย่างมากอีกชุดหนึ่ง ช่วงแรกของชุดนี้พระพุทธองค์ทรงเน้นการปฏิบัติธรรมคู่กับการทำงาน,ตัวอย่างของการสังเกตจิต, ศึกษาธรรมที่เป็นคุณดีกว่าศึกษาธรรมที่เป็นโทษ, จิตเขาเจริญในธรรมระดับไหน ย่อมรู้และเข้าใจในธรรมได้แค่ระดับนั้นเป็นธรรมดา,การติดตามขุดคุ้ยความชั่วของผู้อื่นเป็นการต่อกรรม,กรรมในกรรม หรือ กฎของกรรมนั้นลึกซึ้งยิ่งนัก,อภัยทาน,เป็นต้น และ ต่อมา หลวงปู่วัย จัตตาลโย ท่านเมตตาสอนไว้อีกว่า“การอยู่วัดก็คือการอยู่ปากเหวนรกนั่นเอง” รายละเอียดเป็นเช่นไรลองติดตามอ่านและศีกษาพิจารณาดูนะครับ ขอความเจริญในธรรมจงมีแด่ทุกๆท่านครับ พระธรรมชุดนี้ผมนำมาจากหนังสือธรรมนำไปสู่ความหลุดพ้นเล่ม ๗มิถุนายนตอน ๒ รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ. สมศักดิ์ สืบสงวน <O</O<O</O
<O</O

...............................
<O</O

อารมณ์ไม่เกาะงาน<O</O​

<?xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" /><v:shape id=_x0000_i1025 style="WIDTH: 307.5pt; HEIGHT: 45pt" alt="" type="#_x0000_t75"><v:imagedata src="file:///C:\DOCUME~1\Admin\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://www.tangnipparn.com/line1.jpg"></v:imagedata></v:shape><O</O​

<O</O​

สมเด็จองค์ปฐม ทรงมีพระเมตตา ตรัสสอน โดยให้หลักไว้ดังนี้
<O</O
๑. ให้สังเกตอารมณ์จริงๆ ในขณะที่ทำงานอยู่ คือ จิตกระทบกับงาน
<O</O
๒. จุดนี้แหละจักรู้ว่าเกาะหรือไม่เกาะ
<O</O
๓. ทุกอย่างทำไปตามหน้าที่ รับผิดชอบกับผลของงาน แต่ต้องไม่หงุดหงิด หรืออารมณ์เสียเพราะงาน
<O</O
๔. หรือให้ละเอียดลงไป คือ ไม่ติดความสวยงามของงาน คือ ไม่มีโทสะด้วย ก็จักต้องไม่มีราคะด้วย (หมายถึงไม่มีอารมณ์ ๒ พอใจกับไม่พอใจ)
<O</O
๕. สังเกตอารมณ์ตรงนี้ให้ดีๆ จึงจักรู้ว่าจิตเกาะงานหรือไม่ไม่ใช่สังเกตแต่เพียงว่าเลิกทำงานแล้วหรือยังไม่ทำงาน แต่คิดเรื่องงานไปแล้วล่วงหน้า หรือคิดต่อท้ายไม่ยอมหยุด ต้องรู้อารมณ์ในขณะทำงานด้วย นั่นแหละจึงจักเป็นของจริง
<O</O

<O</O​

ธัมมวิจัย
<O</O​

๑. ทรงให้ดูอารมณ์จริงๆ ในขณะจิตที่กระทบงาน หากมันหวั่นไหวไปกับงานนั้น โดยที่ยังไม่ได้ทำงาน นั่นคือจิตเกาะงาน เอางานมาเป็นนายของเรา (ของจิต) แทนที่เรา (จิต) จะเป็นนายของงาน เริ่มต้นก็ผิดแล้ว ถ้าจิตแบกงาน
<O</O
๒. จิตเราต้องรู้ความจริงว่า งานทุกอย่างในโลก เป็นไตรลักษณ์ จึงไม่มีใครทำงานของโลกได้เสร็จจริงๆ
<O</O
๓. คนทุกคนเกิดมา ก็ต้องมีงานหนัก งานหลักอยู่แล้วทุกคน คือ งานที่จะต้องเลี้ยงดูขันธ์ ๕ หรือร่างกายซึ่งไม่เที่ยง สกปรก มันหิวทั้งวัน มันเสื่อมตลอดเวลา คือ มีเวทนาตลอดเวลา เดี๋ยวปวดท้องขี้ ปวดท้องเยี่ยว หิวเดี๋ยวปวดเมื่อยตรงโน้นตรงนี้ ทำความไม่สบายกายให้เกิด มีผลทำให้ใจไม่สบายไปด้วยตลอดเวลา คือ สร้างความทุกข์ให้กับใจตลอดเวลา
<O</O
๔. หากจิตโง่ รู้ไม่เท่าทันเรื่องของกาย (กายสังขาร)ว่าปกติธรรมดาของกายทุกกายที่เกิดมาในโลก มันก็เป็นอย่างนี้เอง ไม่มีใครจะไปห้ามมันได้คือ ทุกขสัจ เป็นทุกข์ของกาย ห้ามฝืน ยิ่งฝืนยิ่งทุกข์ เพราะธรรมดาของมันก็เป็นของมันอย่างนั้นเอง
<O</O
๕. ผู้ฉลาดย่อมเอาจิตเป็นนาย เอากายเป็นบ่าวหรือเอาจิตคุมกาย ไม่ใช่เอากายคุมจิต
<O</O
๖. การทำงานในโลกซึ่งเป็นไตรลักษณ์ ไม่เที่ยง ใครยึดเข้าก็เป็นทุกข์ทันทีที่ยึดผู้ฉลาดจึงรู้ว่าจิตต้องอาศัยกายเป็นผู้ทำงาน แต่ทำอย่างผู้มีปัญญา คือ ทำตามหน้าที่ ทำให้ดีที่สุด ไม่เบี้ยวงาน รับผิดขอบงานที่ตนทำ แต่จิตไม่เกาะติดทุกข์ ทำดีที่สุด ได้แค่ไหนก็พอใจแค่นั้น จิตไม่ทุกข์ไม่สุขไปกับงาน เพราะรู้ว่าสุขทุกข์ล้วนไม่เที่ยง จะเอาแต่สุขอย่างเดียวย่อมไม่ได้ ยิ่งเกาะสุขเท่าใด ทุกข์ก็เกิดตามมาเท่านั้น
<O</O
๗. ผู้มีปัญญาจึงเอางานที่ตนทำนั้นมาเป็นกรรมฐานได้อย่างดีเพราะพระธรรมท่านแสดงธรรมเรื่องไม่เที่ยงหรือแสดงพระไตรลักษณ์ให้เห็นอยู่ตลอดเวลาทุกขณะจิต ผู้มีปัญญาเท่านั้นที่เห็นได้
<O</O
๘. ผู้มีปัญญาท่านเอาอายตนะ ๑๒ มาเป็นพระธรรมสอนใจท่าน คือ อายตนะภายใน ๖ มี ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ กับอายตนะภายนอก ๖ มีรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ ซึ่งโดยปกติเขาก็กระทบกันอยู่แล้วเป็นคู่ ๆ เรียกว่า อายตนะสัมผัส ท่านเข้าใจจุดนี้ด้วยปัญญาว่าเมื่ออายตนะในกับอายตนะนอกกระทบกัน ย่อมทำให้เกิดอารมณ์ ๓ ได้ คือ ความโลภ โกรธ หลง หรือเกิดเป็นธรรมได้ ๓ อย่างเช่นกัน คือ ธรรมที่เป็นกุศล (บุญ) ธรรมที่เป็นอกุศล (บาป)และธรรมที่เป็นกลาง ๆ ไม่เป็นทั้งบุญและบาป จุดนี้ละเอียดมากขอเขียนไว้แค่หลักเท่านั้น
<O</O
ผมก็ขอเขียนเป็นแค่ตัวอย่างไว้เท่านั้น เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจว่า การใคร่ครวญพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์อยู่เสมอ ๆ หรือ ธัมมวิจัย ย่อมทำให้เกิดปัญญาที่นำไปสู่ความหลุดพ้น หรือพ้นทุกข์ได้ตามลำดับ ใครทำใครได้ ขอทุกท่านจงอย่าทิ้งความเพียรเสียอย่างเดียวในการหมั่นใคร่ครวญพระธรรมอยู่เสมอ พระธรรมเป็นตัวกลาง จิตของท่านจะอยู่กับจิตพระพุทธเจ้าตลอดเวลา พุทโธอัปปมาโณ เกิดที่จุดนี้ ผู้ใดไม่ปฏิบัติตามก็ย่อมไม่ทราบได้ เพราะของจริงต้องเกิดกับจิตของเราก่อนเสมอ ผู้อื่นจะมาบอกให้เรารู้ ๑๐๐ ครั้ง ๑,๐๐๐ ครั้ง ก็สู้เรารู้ด้วยจิตของตนเองครั้งเดียวไม่ได้ ก็ต้องขอจบไว้ก่อนแต่เพียงเท่านี้
<O</O

<O</O​

กิจภายนอกกับกิจภายใน
<O</O​

สมเด็จองค์ปฐม ทรงมีพระเมตตา ตรัสสอนเรื่องนี้ไว้ดังนี้
<O</O
๑. สำหรับการสังเกตอารมณ์ที่กระทบงาน พึงแยกงานออกเป็น ๒ ประเภท คือ
<O</O
ก) กิจภายนอก อันเป็นหน้าที่ของงานภายนอก<O</O
ข) กิจภายในคือ งานอันเป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องบริหารเพื่อขันธ์ ๕ คือ งานที่จำเป็นต้องทำให้แก่ร่างกาย (ภาราหะเวปัญจักขันธา)เช่น ตื่นมาต้องอาบน้ำ แปรงฟัน บริโภคอาหาร ถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะ เป็นต้น
<O</O
๒. ดูงานกระทบจิตเหล่านี้ด้วยคือ ดูทั้งงานทางโลกและ ขันธ โลกด้วยว่า อารมณ์ในขณะนั้นเป็นอย่างไรเรียกว่าตรวจสอบอารมณ์จิตอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่ายามหลับ ยามตื่น ยืนอยู่ ทำภารกิจใด ๆ อยู่ รู้ให้ตลอดเวลาเป็น อกาลิโกในการรู้อารมณ์ แล้วจักแก้ไขอารมณ์ได้ง่ายในวาระต่อๆ ไป
<O</O
๓. จุดนี้บอกให้พวกเจ้าทำกันไปก่อนอย่าคิดว่าง่ายนะ และอย่าคิดว่ายากด้วย ให้ถือว่าเป็นคำสั่งที่ต้องทำให้ได้ด้วย
<O</O
๔. (ขณะที่เพื่อนของผมกำลังถ่ายหนักอยู่) ทรงตรัสว่า งานทางกาย (กิจภายใน หรือโลกภายใน หรือ ขันธโลก) ให้สังเกตอารมณ์กระทบ อย่างกำลังถ่ายอยู่นี่ก็สังเกตอารมณ์จิตว่าเกาะทุกขเวทนาของร่างกายหรือเปล่า หรือสักแต่ว่าดูร่างกายถ่ายของทิ้งตามธรรมชาติ หรือดังกับกำลังกินอาหารอยู่ ลิ้นทำหน้าที่ตามธรรมชาติ บ่งบอกรสอาหาร ก็ดูอารมณ์ของจิตไปเกาะอยู่กับรสของอาหารหรือไม่มีอารมณ์ชอบใจหรือไม่ชอบใจหรือไม่หรืองานนั้นเป็นหน้าที่ของร่างกาย จิตไปเกาะติดงานนั้นหรือไม่ นี่คือตัวอย่างของการสังเกตจิตเกาะงานภายใน คือ หน้าที่อันเป็นภาระของร่างกาย
<O</O
ขอสรุปว่า พระองค์ตรัสสอนเรื่องนี้ก็คือ อินทรีย์สังวรหรือการสำรวมอายตนะ ๖ นั่นเองและให้ทำอยู่ตลอดเวลา เพราะเป็นจริยาของพระอริยเจ้าขั้นสูงท่านปฏิบัติอยู่เป็นปกติ เป็น ๑ ในจรณะ ๑๕ ที่ท่านทำอยู่เป็นจริยาวัตรของท่าน คือ
<O</O
ก) ศีลสังวร, อินทรีย์สังวร, โภชเนมัตตัญญุตา, ชาคริยานุโยค (๔ หมวด)<O</O
ข) ศรัทธา, หิริ, โอตตัปปะ, พาหุสัจจะ, วิริยะ,สติ, ปัญญา (๗ หมวด)<O</O
ค) ปฐมฌาน, ทุติยฌาน, ตติยฌาน, จตุตถฌาน (คือฌานที่ ๑-๔) (๔ หมวด)<O</O

<O</O​

การอยู่วัดได้ทำบุญ การอยู่บ้านได้บาปนั้นจริงหรือ
<O</O​

เรื่องนี้ หลวงปู่วัย จัตตาลโย ท่านเมตตาสอนไว้มีความสำคัญดังนี้
<O</O
๑. มีหญิงผู้หนึ่งอยู่กับท่าน คุยกับเพื่อนผมว่า เขาอยากเป็นผู้ชาย จะได้ไปนวดหลวงปู่ได้ เพื่อนผมก็บอกว่าทำไมไม่เอากายใน (อาทิสมานกาย) ไปนวดเล่า หลวงปู่ท่านก็สอนว่ากายในมันปวดเมื่อยได้หรือเปล่าก็ตอบว่าเปล่า
<O</O
๒. นั่นซิ แล้วจะมานวดมันทำไม อย่าไปแนะนำใครเขาให้ทำอย่างนั้นนะ มันไม่ถูกกายในไม่ปวดเมื่อย ไม่ป่วย ไม่ตาย จึงไม่จำเป็นต้องปฐมพยาบาลมันอีก ใครทำอย่างนี้ หลวงปู่ไม่ชอบสู้เอาจิตถึงจิตมาศึกษาธรรมปฏิบัติดีกว่า พ้นทุกข์ได้ดี ถ้ายังเกาะร่างกายอยู่ก็ไม่พ้นทุกข์
<O</O
๓. บางคนคิดว่าอยู่วัดได้บุญ อยู่บ้านได้บาป ซึ่งความจริงก็ไม่ใช่ เพราะบุญอยู่ที่ใจ ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นหัวหน้า ธรรมทั้งหลายสำเร็จที่ใจ ธรรมจึงไม่ขึ้นอยู่ที่สถานที่ บุคคล เวลา เพศ วัย
<O</O
๔. คนบางคนอยู่วัดได้บุญเหมือนกัน แต่นิดเดียว แต่ได้บาปมากมาย เพราะมาทำบาปในเขตพระพุทธศาสนา เช่น เด็ดดอกไม้ เก็บผลไม้ เก็บของสงฆ์ไปใช้ส่วนตัว คิดว่าเป็นของเล็กๆ น้อยๆ
<O</O
๕. บางคนทำของสงฆ์เสียหาย แล้วไม่แก้ไขหรือชดใช้ของสงฆ์
<O</O
๖. บางคนมานอนวัด แต่ไม่ยอมปฏิบัติธรรมนอนตื่นสาย เป็นการปรามาสพระรัตนตรัย ยิ่งพวกปากมาก ปากมอม ปากไม่มีหูรูด ขาดกรรมบถ ๑๐ หมวดวาจา ๔ ด้วยก็อาจลงอเวจีมหานรกไปเลย
<O</O
๗. ดังนั้น พวกมาอยู่วัดนานๆ อยู่วัดบ่อย ๆ แต่ไม่ยอมละความชั่วที่ตนเอง ไม่ยอมทำความดี และไม่ทำจิตให้ผ่องใสอยู่เสมอ การอยู่วัดก็คือการอยู่ปากเหวนรกนั่นเอง
<O</O
๘. บางคนแม้เทปธรรมะของหลวงพ่อท่านออกอากาศก็ไม่สนใจฟังจัดว่าเป็นผู้ประมาทในธรรม ประมาทในความตาย จึงเท่ากับประมาทในพระธรรมคำสั่งสอนของพระองค์ ทั้งหมด ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ จึงเท่ากับอยู่วัดเพื่อจองนรก กลัวนรกจะไม่มีที่ว่างนั่นเอง<O</O

<O</O​

ศึกษาธรรมที่เป็นคุณ ดีกว่าศึกษาธรรมที่เป็นโทษ<O</O​

<O</O​

สมเด็จองค์ปฐม ทรงมีพระเมตตา ตรัสสอนเรื่องนี้ไว้ มีความสำคัญดังนี้
<O</O
๑. ศึกษาธรรมที่เป็นคุณดีกว่าศึกษาธรรมที่เป็นโทษ อย่าคิดค้นหาความชั่วที่คนอื่น ให้คิดค้นหาความชั่วที่จิตตนเอง ละวางเสียที สำหรับบทความที่เป็นโทษ อันเป็นบาปกรรมที่ผู้ใดทำไว้ ผู้นั้นย่อมได้รับผลตอบสนองอย่างแน่นอน
<O</O
๒. พวกเจ้าใฝ่ดีต้องการจักไปพระนิพพาน จักมานั่งค้นหาธรรมอันเป็นอกุศลนั้นอยู่ทำไมขณะที่พบบทความชั่วนั้นจิตก็จดจ่ออยู่กับความชั่วนั้น เกิดตายตอนนั้นขึ้นมา จักไปพระนิพพานได้หรือ
<O</O
๓. จงอย่าค้นหาความชั่วที่ผู้อื่น ให้ศึกษาแต่ความดีตามพุทธบัญญัติเท่านั้นจักดีเสียกว่า แล้วเพียรค้นหาความชั่วที่จิตตนเองให้สิ้นซากไปเสียยังจักดีกว่า มัวแต่ไปค้นหาความชั่วของบุคคลอื่น ก็ได้ชื่อว่าจิตของพวกเจ้าไปติดความชั่วของบุคคลอื่น จึงเท่ากับนำเอาความชั่วของบุคคลอื่นมาใส่ใจตนแล้วนะ
<O</O
๔. ให้ตัดกรรม การติดตามขุดคุ้ยความชั่วของผู้อื่นเป็นการต่อกรรม และจงอย่าไปคิดตำหนิจริยาของผู้อื่น เพราะจิตเขาเจริญในธรรมระดับไหน ย่อมรู้และเข้าใจในธรรมได้แค่ระดับนั้นเป็นธรรมดาเอาเขาเป็นครูทดสอบจิตของเราดีกว่า เวลานี้พวกเจ้าก็สอบตกทั้งสองคน
<O</O
๕. ให้รู้จักคำว่าอภัยทาน คำว่าอภัย คือ ไม่เอากรรมชั่วของเขามาเก็บไว้ในใจของเรา ปล่อยวางกรรมของเขาไปเสียจากอารมณ์ของเรา
<O</O
๖. คำว่าอภัยทาน มิใช่จักต้องเข้าไปนอบน้อม พูดดี ทำดีกับเขา เพียงแต่ปล่อยวางกรรมชั่วของเขาให้หลุดออกไปจากใจ อุเบกขาหรือวางเฉยในกรรมชั่วของเขา เพราะกฎของกรรมนั้นเที่ยงเสมอ และให้ผลไม่ผิดตัวด้วย
<O</O
๗. พวกเจ้าพึงมีจิตอ่อนโยน มีมุติตาไม่ไปซ้ำเติม คือ ไม่ไปสืบเสาะความชั่วของเขา แล้วนำมาเป็นการทำร้ายซ้ำเติมเขาอีก จงมีความเมตตากรุณาเข้าไว้ สงสารเขา เพราะที่เขาสร้างกรรมขึ้นมาทำร้ายตนเอง ให้ต้องรับทุกข์ทรมานต่อไปในภายหน้านานนับอเนกชาติ
<O</O
๘. ให้พวกเจ้ารู้จักใคร่ครวญถึงพรหมวิหาร ๔ เข้าไว้ให้เข้าใจ จะได้วางเฉยหรืออุเบกขา ไม่ไปเดือดร้อนกับกรรมของใครให้ศึกษาจุดนี้เข้าไว้ จะได้เคารพกฎของกรรม จักคิด จักพูด จักทำอะไร ให้ใช้ปัญญาพิจารณา ใคร่ครวญเสียก่อนแล้วจึงทำเพราะกรรมในกรรม หรือ กฎของกรรมนั้นลึกซึ้งยิ่งนัก
<O</O
๙. เรื่องของสงฆ์จงอย่าไปยุ่งสงฆ์ย่อมระบุอาบัติของสงฆ์ให้คณะสงฆ์กรรมการสงฆ์ทราบได้<O</O
<O</O

รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ. สมศักดิ์ สืบสงวน<O</O
....................................<O</O
ที่มาของข้อมูล<O</O
ธรรมนำไปสู่ความหลุดพ้นเล่ม ๗ มิถุนายนตอน ๒ <O</O
หนังสือ “ธรรมนำไปสู่ความหลุดพ้น ทุกเล่ม<O</O
หาข้อมูลศึกษาได้จาก.......<O</O
http://www.tangnipparn.com/page_book_all.html<O></O>
ต้องขอโมทนาทุกท่านที่ช่วยเผยแพร่ผลงานของพระพุทธเจ้าหรือหลวงพ่อในทุกรูปแบบทั้งทางหนังสือและอินเตอร์เน็ต<O</O
ขอความเจริญในธรรมจงมีแด่ทุกๆท่านครับ<O</O
…………………………………
<O</O

 

อนุโมทนาบุญเป็นอย่างสูงค่ะ
กำลังต้องการทราบเรื่องการวางอารมณ์ในการทำงานค่ะ
เพราะมีหลายครั้งที่ตัวเองรู้สึกขัดแย้งว่าถ้าจะทำงานทาง
โลกก็จะต้องทิ้งทางธรรม ซึ่งเราก็ต้องเลือกสักทาง
แต่ตอนนี้ก็มีความหวังขึ้นมาว่าเราสามารถทำงานทางโลก
พร้อมกับงานทางธรรมได้ ขอบคุณมากค่ะ

 

ขอบคุณเจ้าของกระทู้ ที่นำความรู้ดีๆมาให้ศึกษาค่ะ ขออนุโมทนา สาธุ