สนทนา...วิชชาธรรมกาย

จริงจริงท่าน อยากจะบอกว่า อะไรคือ จุดหมาย ประโยชน์ตนที่ควรทำให้ถึงนะครับ................อยากทำที่สุดแห่งทุกข์.....หรือ อยากได้โน่นนี่ ก็คง อยู่ที่ข้อแรก คือ เจตนา ที่เราต้องการนะครับ......................

 

แจ้งข่าว...เปิดบ้านฝึกอบรมสมาธิวิชชาธรรมกาย(ครั้งที่ 9) อา 18 ก.ย. 2554 ​

 

มาศึกษาข้อมูลความรู้ทางวิชชาธรรมกาย ถึงชั้นเชิงวิชชาปกครองของธาตุธรรม ๓ ฝ่ายดูนะครับ

เจ้าของผู้ปกครองบุญนั้นมี ๒ ภาค คืออย่างไร...? ​

 

การฝึกวิชชาธรรมกายแนวประยุกต์ กับการเห็นธรรมที่ไม่ถูกตรงหลักวิชชาเป็นไฉน..?

​

 

สงสัยครับ การเพ่งองค์พระใสปิ๊ง~~~~เนี่ย จัดอยู่ในกรรมฐานหมวดไหน

 

หมวดวิปัสสนึกงยครับ

 

ก็จัดอยู่ในหมวดของวิปัสสนึกงัยครับ

 

เออผมสงสัยจังว่าการทำสมาธิทำไม่ต้องกำนดลมที่ท้องด้วย
หรื่อกำหนดไอ้ที่เป็นดวงใสๆในท้องด้วย ช้วยตอบด้วยธรรมกาย

 

ลองฝึกดูก่อนท่าน อย่างน้อยเอาไปลองทำที่บ้านก็ยังดี

 

ก็อยากจะฝึกล่ะนะ แต่สงสัยว่า วิธีนี้มันได้ผลจริงเหรอ

 

เพราะหนทางปฏิบัติอันนี้มันค่อนข้างขัดต่อหลักการ

การเข้าถึงอริยะมรรคได้ก็ต้องทำกิจในอริยสัจ๔

คือเข้าไปรู้"ความจริงของสภาวะธรรม"

แต่เท่าที่ดูแล้วกรรมฐานแบบนี้มันมีอารมณ์เป็นบัญญัญติ ไม่ใช่ปรมัตถ์

จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะปฏิบัติแบบนี้แลวจะรู้ทุกข์

 

แล้ววิธีปฎิบัติละ

 

ถึงท่านจะไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่ แต่ความสนใจ อย่างน้อยก็พอให้ท่านอาจมีโอกาสได้ความรู้ติดตัวกลับไปศึกษานะครับ
โดยพื้นฐานเรานึกให้เห็นแก้วใส แต่ไม่ได้นึกที่ตาเนื้อ ซึ่งเป็นหนึ่งในสมถะกรรมฐาน อโลกกสิน แล้วเมื่อจิตมันเป็นขึ้นมา ดวงใสก็กลายเป็นอำนาจจิตขึ้นมา เมื่อถูกจุด ถูกที่ของมันแล้ว ก็เข้าหลักวิชชาน่ะครับ อันนี้เป็นพื้นฐาน
ถ้าท่านเชื่อว่ากสินมีจริงแล้ว นี่ก็เป็นทางปฏิบัติอีกวิธีหนึ่งที่พัฒนาใจให้สว่างใส พร้อมใช้งานเพื่อให้มีกำลังทำวิปัสนาต่อไป

 

อนุโมทนาครับ สำหรับผู้รู้จริงครับ ทุกวิชชานั้นสอนให้จิตหยุดนิ่ง

เมื่อจิตตั้งมั่น หาได้มีสิ่งใดแตกต่างกัน เพราะทุกวิชชาเป็นไปเพื่อการหลุดพ้นครับ

 

แบบนี้เหรอครับ แล้วทำไมสมัยก่อนที่พระพุทธเจ้าจะตรัสรู้ สมัยนั้นมีคนที่ปฏิบัติสมถะกรรมฐานมากมาย ได้ฌาณขั้นสูงก็เยอะ แต่ทำไมไม่คนหลุดพ้นเลย

 

กสินน่ะมีจริงครับ มี๑๐อย่าง แต่อาโลกกสินวิธีทำต้องเรื่อมจากการเพ่งไม่ใช่เหรอครับ ไม่ใช่อยู่ๆมานึกเอาเลย

 

ผู้ปฎิบัติเหล่านั้น มีสมาธิเฉพาะที่ได้ปฎิบัติครับ ครั้นมิได้ปฎิบัติ ความเคยชินที่มีในตน

ก็ยังคงแสดงออกมาเช่นเดิม ความเคยชินที่ผมกล่าว คือ อาสวะ ครับ

นี่คือเหตุที่ไม่สามารถหลุดพ้นได้ ด้วยติดข้องความเคยชินครับ

 

เพ่งเพื่อให้เกิดนิมิต การตรึกนึก ก็เพื่อให้เกิดนิมิตครับ

เหตุนั้นแตกต่าง แต่ผลนั้นมิได้แตกต่างครับ

ให้มองที่จิตครับ จะหลุดพ้นหรือไม่ ก็ด้วยจิตครับ

 

วิปัสสนาไม่ได้สอนให้จิตหยุดนิ่งนะครับ นั่นเป็นเรื่องของสมถะไป
วิปัสสนาคือ ปัญญาที่เข้าไปรู้ความจริงของนามรูป ตามความเป็นจริง

ความจริงจิตเรามันไม่หยุดนิ่ง ผู้ปฏิบัติวิปัสสนาก็ไม่ได้ไปกำหนดให้จิตหยุดนิ่งเพราะมันกำหนดไม่ได้(จิตเป็นอนัตตา) เพียงใช้ปัญญาเข้าไปรู้เท่านั้นเอง(รู้ทุกข์) เมื่อรู้จิต หรือรู้รูปนามแล้ว พิจารณาต่อไปก็จะรู้ต้นเหตุ(รู้สมุหทัย)

 

งั้นเราไปก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ เพราะเราเองก็ต้องออกมาทำกิจอย่างอื่นอีก ไม่ได้เข้าอยู่ตลอดเวลา ออกมาอาสวะก็ยังมีอยู่ แล้วเวลาเราออกมาทำวิปัสสนาอาสวะไม่กำเริบเหรอครับ