เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

จิตชอบออกไปข้างนอกระหว่างสวดมนต์

ในห้อง 'บทสวดมนต์ - คาถา' ตั้งกระทู้โดย timeteam, 26 สิงหาคม 2011.

แท็ก: เพิ่มแท็ก

หน้า 1 ของ 2

timeteam เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

30 กันยายน 2007

โพสต์:

55

ค่าพลัง:

+360
ปกติกระผมจะสวดมนต์ก่อนออกจากบ้านทุกเช้ามาหลายปีแล้ว แต่มีปัญหาที่เกิดขึ้นบ่อยคือพอปากเริ่มสวดมนต์ ผมก็เริ่มควบคุมจิตให้อยู่กับบทสวด พอไปได้สักนิดเดียวจิตก็เผลอไปคิดเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตประจำวัน ทั้งที่ปากก็ยังสวดตามบทสวดอยู่ บางทีพอสวดเรื่อยมาถึงคาถาพระชินบัญชรมารู้ตัวอีกทีสวดจะจบแล้ว แต่ก็สวดไม่ผิดนะครับ มีความรู้สึกว่าได้ยินเสียงตัวเองสวดมนต์และจิตก็คิดเรื่องอื่นไปด้วยคาถาพาหุงก็เป็น มีบางวันที่สงบจริงๆ สติจะอยู่กับบทสวดไม่ไปไหน แต่น้อยครั้ง จึงอยากขอคำชี้แนะจากทุกท่านที่พอจะช่วยเหลือแนวทางที่ถูกต้องในการวางจิตขณะสวดเพราะทำมาหลายวิธีแล้วก็ได้ผลบ้างไม่ได้บ้าง ส่วนใหญ่จิตจะชอบคิดเรื่องต่างๆ ขณะสวด
ขอขอบคุณทุกท่านทั้งที่เข้ามาดูและมาตอบล่วงหน้าครับ
timeteam, 26 สิงหาคม 2011

#1
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ

Kasmos Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

25 สิงหาคม 2010

โพสต์:

13

ค่าพลัง:

+55

ถ้าชอบสวดมนต์ ก็ใช้บทสวดเป็นวิหารธรรมของเราในการเจริญสติสิครับ การสวดมนต์จนคล่องปากจนกลายเป็นความเคยชินนั้น เป็นธรรมดาที่ทำให้สมาธิในการสวดมนต์นั้นหายไป การที่จิตคิดเรื่องต่าง ๆ ในขณะที่สวดมนต์อยู่เป็นเรื่องปกติครับ เพราะจิตเกิดตามอายตนะต่าง ๆ ทั้งทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เมื่อจิตเกิดการกระทบกันของผัสสะทั้งภายนอกและภายใน จะเกิดความคิดนึกปรุงแต่งเป็นปกติ เป็นเรื่องธรรมชาติของจิตที่จะส่งออกไปนึกคิด ไปปรุงแต่ง เราไม่มีความจำเป็นจะต้องไปบังคับไม่ให้จิตเขาคิดนะครับ เพราะมันเป็นไปไม่ได้ เพียงแต่เมื่อเรามีสติระลึกรู้อยู่กับคำสวดต่าง ๆ จิตหนีไปคิด สติเรารู้ทันเราก็ค่อย ๆ ดึงเขากลับมาอยู่ที่บทสวดของเราเหมือนเดิมก็เท่านั้น ซึ่งมันเป็นธรรมชาติของการเกิดดับของจิต อยู๋แล้วไม่มีความจำเป็นจะต้องไปบังคับให้ใจเราไม่คิด เพราะมันเป็นไปไม่ได้ ธรรมชาติของทุกสรรพสิ่งมันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ตามเหตุและปัจจัยของมันเป็นธรรมดา เราไม่ต้องไปเพียรพยายามบังคับให้มันสงบเพียงอย่างเดียว แล้วเราจะเห็นความเป็นจริงของการเกิด ดับ ของจิต

แก้ไขครั้งล่าสุด: 27 สิงหาคม 2011

Kasmos, 27 สิงหาคม 2011

#2
Scorpius เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

13 พฤษภาคม 2010

โพสต์:

844

กระทู้เรื่องเด่น:

1

ค่าพลัง:

+647

หลวงพี่เล็ก บอกไว้ว่า เวลาสวดมนต์ ให้นึกเห็นตัวมนต์วิ่งผ่านหน้าไปเป็นสาย ๆ เช่น

สวดบท อิติปิโส ต้องนึกให้เห็นเลย ว่า อ อ่าง สระอิ ป ปลา สระอา ...เป็นต้น

ช่วงแรกๆอาจจะยาก แต่ควบคุมกำลังใจอย่างนี้จะคิดเรื่องอื่น ๆ น้อยลงเองครับ ระหว่าวันก็จับอานาปานุสสติ ภาวนาพุทโธ ไว้เสมอ นึกได้เมื่อไรก็ทำ ...ทำไปเรื่อย ๆ ความฟุ้งจะค่อยๆลดลงครับ อย่ารีบร้อน ...

เราฟุ้งมานานแสนนานแล้ว อยู่ดีๆจะมาคุมให้มันเลิกฟุ้งทันที มันยากครับ ...

Scorpius, 27 สิงหาคม 2011

#3
คุรุวาโร เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

14 พฤษภาคม 2011

โพสต์:

3,465

ค่าพลัง:

+13,430

สำหรับผม ผมใช้วิธีระลึกถึงคำแปล ของบทสวดมนต์ที่ผมนั้นสวดอยู่ครับ เช่น พระคาถาธารณปริตรนั้น แปลว่าอย่างไร และผมก็สวดช้าๆครับ บางวันก็สวดด้วยกำลังของฌาน วันนั้นก็จะรู้สึกว่าจิตใจ สบายดีครับ ถ้าสวดมนต์แล้วฟุ้งซ่านก็ควรอ่านหนังสือเอาครับ สมาธิจะได้อยู่ที่ตัวหนังสือ ถึงแม้นเราจะจำได้ก็ไม่เป็นไรครับ

คุรุวาโร, 27 สิงหาคม 2011

#4
คุรุวาโร เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

14 พฤษภาคม 2011

โพสต์:

3,465

ค่าพลัง:

+13,430

ความเป็นมาของการสวดพระคาถาธารณปริตรของผมนั้น มีวันหนึ่งผมฝันไปว่า มีเทวดาท่านหนึ่งมาบอกผมว่า "ถ้าจะสวดมนต์นั้นก็ให้สวดพระคาถานี้ให้ฟังด้วย" ผมเลยถามท่านเทวดาในฝันว่า"บทอื่น ท่านไม่ชอบฟัง เพราะท่านไม่มีกายหยาบ บทนี้อยากฟัง นับตั้งแต่วันนั้นผมก็เลยต้องสวดมนต์บทนี้นะครับ

คุรุวาโร, 27 สิงหาคม 2011

#5
peepo_pocky เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

1 พฤศจิกายน 2009

โพสต์:

80

ค่าพลัง:

+298

เราก็เป็นค่ะ ประมาณว่าเริ่มสวดบทพาหุงมหากา แต่มารู้ตัวอีกทีก็ใกล้จบ และพอต่อด้วยพระคาถาชินบัญชรก็มารู้ตัวอีกทีตอนจบแล้วก็มี และเดาว่าน่าจะเคยมีที่เริ่มส่วนพาหุงมหากาแล้วจิตก็ฟุ้งซ่านไปเรื่อย จนมารู้ตัวอีกทีก็จะจบบทชินบัญชรแล้ว

เป็นเรื่องปกติของจิตนะคะ ที่เราบังคับไม่ได้ จริงๆแล้วไม่มีสิ่งใดที่เราบังคับได้เลย เพราะทุกสิ่งไม่ใช่ของเรา คุณKasmosพูดถูกค่ะ ธรรมชาิติของจิตจะไม่อยู่เฉย แต่ก็ให้หมั่นมีสติระลึกรู้ตัวบ่อยๆนะคะ แล้วจะรู้ว่าทุกสิ่งล้วนมีเกิด-ดับ จิตที่ฟุ้งซ่านเกิดขึ้น พอรู้ตัว...มันก็จะดับไปค่ะ ^^

peepo_pocky, 27 สิงหาคม 2011

#6
sukjaijung Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

13 เมษายน 2010

โพสต์:

69

ค่าพลัง:

+46

เป็นเช่นกันค่ะ จนท้อใจเคยหยุดสวดไปเลยก็เป็น เลยเลือกวิธี วันไหนฟุ้งมาก ๆ ก็เลิกสวดไปเลย แต่หากวันไหนไม่มีอะไรมากกวนจิตให้แล่นลอยไปได้นัก ก็สวดมนตร์ แต่ก็ยังฟุ้งบ่อย ๆ ค่ะ อยากรู้เหมือนกันว่าจะเลิกฟุ้งซ่านได้ยังไง

ชวนเพื่อนเขียนบล็อก|อัปสราออนไลน์|ส่วนหนึ่งในชีวิตบนเวบบล็อก

sukjaijung, 27 สิงหาคม 2011

#7
camrymax นายองครักษ์

วันที่สมัครสมาชิก:

2 กุมภาพันธ์ 2010

โพสต์:

468

ค่าพลัง:

+1,257

ผมก็เป็นเช่นกัน ครับประจำเลย... แต่เวลาได้ไปปฏิบัติธรรม ไปทำวัตรเช้า-เย็น

ไม่เป็นนะครับจิตจดจอกับบทสวดมนต์มากๆ... แต่พอมาสวดที่บ้าน ..เองก็เป็นอยู่ถ้าจิตไม่ค่อยสงบแล้วมาสวด... ^ ^

"เราจะทำดีเพื่อ พระนิพพาน"

camrymax, 27 สิงหาคม 2011

#8
timeteam เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

30 กันยายน 2007

โพสต์:

55

ค่าพลัง:

+360

ได้อ่านความเห็นทุกท่านแล้วเกิดใจปีติขึ้นมาว่านี่คือคำแนะนำและกำลังใจในการปฏิบัติอย่างดียิ่งเลยครับ ผมเอาแต่จะบังคับให้มันตามใจเราต้องการ สั่งให้อยู่ตรงไหนต้องอยู่ตรงนั้น(ฮิตเลอร์ ดีดีนี่เอง) จนลืมไปว่าธรรมชาติเขาเป็นอย่างนั้น ตอนสวดไม่คล่องกลับมีสติมากกว่า พอชำนาญกลับไปตามเรื่องตามราวเสียจนคิดว่าทำไมเราทำไม่ได้สักที เผลอไม่ได้เลยไปแล้วเร็วมากๆ จะลองปล่อยวางตามดูสักพักครับน่าจะแก้ได้ไม่มากก็น้อยครับ ขอขอบคุณทุกท่านมากครับ

timeteam, 27 สิงหาคม 2011

#9
พยัคฆ์หลับ Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

10 พฤษภาคม 2011

โพสต์:

206

ค่าพลัง:

+83

จิตออกไปข้างนอกเราต้องตามไปจับกลับมา บางครั้งก็สนุกดีเหมือนกันกับการไล่จับจิตตัวเอง
การฝืนจิตให้อยู่นิ่ง ทำให้เรามีกำลังจิตแก่กล้า

มารฟ้า....ปราชัย

พยัคฆ์หลับ, 27 สิงหาคม 2011

#10
phak เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

17 พฤษภาคม 2011

โพสต์:

473

ค่าพลัง:

+458

Anumo..tana..satu..naka.

phak, 28 สิงหาคม 2011

#11
omsab สมาชิก

วันที่สมัครสมาชิก:

11 พฤษภาคม 2011

โพสต์:

32

ค่าพลัง:

+7

ผมก็เป็นครับ...แต่ตอนหลังจับจังหวะได้ 2 จังหวะ คือเพลิน และ ไม่เพลิน ให้เราสังเกตุตอนจังหวะที่กำลังเพลิน แล้วนึกได้ว่าเพลินไป...จังหวะนี้จิตจะตื่นจากความเพลิน จำความรู้สึกนี้ไว้ประคองความรู้สึกนี้ไว้ จนกว่าจะเผลอใหม่....ทำแบบนี้จนชำนาญ เรียกว่าฝึกสติ...จิตก็จะตื่นจากความเพลินได้ตลอด...การฝึกนี้ต้องเป็นไปตามธรรมชาติ ไม่ต้องไประวังเกินไป....จุดที่ต้องการคือจำความรู้สึกที่เพิ่งรู้ว่าเผลอไป สามารถรักษาจิตที่ตื่นนี้ นะครับ .....

omsab, 28 สิงหาคม 2011

#12
Delio เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

11 ตุลาคม 2006

โพสต์:

175

ค่าพลัง:

+211

เป็นเพราะมนุษย์เคยชินกับการเรียนรู้ ชอบอะไรที่ยากๆท้าทาย มันเป็นยีนต์แห่งการอยู่รอด
ทีนี้เวลามนุษย์มาทำอะไรที่เฉื่อยๆง่ายๆก็มักจะเบื่อ จิตก็เริ่มออกนอก หาที่ไป

Delio, 28 สิงหาคม 2011

#13
nongyao เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

31 มีนาคม 2008

โพสต์:

321

ค่าพลัง:

+346

ขอถาม คุณที่ใช้นามว่า คุรุวาโร ว่า บทสวด พระคาถาธารณปริตร ที่คุณบอก เป็นอย่างไร ไม่เคยเห็นมาก่อน กรุณาช่วยลงบทสวดนี้ให้ด้วยนะคะ ะเพราะหาในหนังสือสวดมนต์ก็ไม่พบ ขอขอบคุณค่ะ

nongyao, 29 สิงหาคม 2011

#14
nongyao เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

31 มีนาคม 2008

โพสต์:

321

ค่าพลัง:

+346

ขอขอบคุณค่ะ เรื่องขอบทสวด ไม่ต้องแล้วละค่ะ เพราะไปเปิดในบทสวด พระคาถาแล้ว ยาวจัง ตั้ง ๙ บท แล้วยังมีบูชา สี่หูห้าตา (พระอินทร์) อีกด้วย ยาวจัง คงท้อ สวดไม่จำแน่นอนเจ้าค่ะ

nongyao, 29 สิงหาคม 2011

#15
ใจ พเนจร เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

13 มีนาคม 2008

โพสต์:

450

ค่าพลัง:

+1,174

เพื่อมหาชน said: ↑

หลวงพี่เล็ก บอกไว้ว่า เวลาสวดมนต์ ให้นึกเห็นตัวมนต์วิ่งผ่านหน้าไปเป็นสาย ๆ เช่น

สวดบท อิติปิโส ต้องนึกให้เห็นเลย ว่า อ อ่าง สระอิ ป ปลา สระอา ...เป็นต้น

ช่วงแรกๆอาจจะยาก แต่ควบคุมกำลังใจอย่างนี้จะคิดเรื่องอื่น ๆ น้อยลงเองครับ ระหว่าวันก็จับอานาปานุสสติ ภาวนาพุทโธ ไว้เสมอ นึกได้เมื่อไรก็ทำ ...ทำไปเรื่อย ๆ ความฟุ้งจะค่อยๆลดลงครับ อย่ารีบร้อน ...

เราฟุ้งมานานแสนนานแล้ว อยู่ดีๆจะมาคุมให้มันเลิกฟุ้งทันที มันยากครับ ...
Click to expand...

อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ ...

ใจ พเนจร, 29 สิงหาคม 2011

#16
mang_wan Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

19 ธันวาคม 2009

โพสต์:

74

ค่าพลัง:

+56

Kasmos said: ↑

ถ้าชอบสวดมนต์ ก็ใช้บทสวดเป็นวิหารธรรมของเราในการเจริญสติสิครับ การสวดมนต์จนคล่องปากจนกลายเป็นความเคยชินนั้น เป็นธรรมดาที่ทำให้สมาธิในการสวดมนต์นั้นหายไป การที่จิตคิดเรื่องต่าง ๆ ในขณะที่สวดมนต์อยู่เป็นเรื่องปกติครับ เพราะจิตเกิดตามอายตนะต่าง ๆ ทั้งทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เมื่อจิตเกิดการกระทบกันของผัสสะทั้งภายนอกและภายใน จะเกิดความคิดนึกปรุงแต่งเป็นปกติ เป็นเรื่องธรรมชาติของจิตที่จะส่งออกไปนึกคิด ไปปรุงแต่ง เราไม่มีความจำเป็นจะต้องไปบังคับไม่ให้จิตเขาคิดนะครับ เพราะมันเป็นไปไม่ได้ เพียงแต่เมื่อเรามีสติระลึกรู้อยู่กับคำสวดต่าง ๆ จิตหนีไปคิด สติเรารู้ทันเราก็ค่อย ๆ ดึงเขากลับมาอยู่ที่บทสวดของเราเหมือนเดิมก็เท่านั้น ซึ่งมันเป็นธรรมชาติของการเกิดดับของจิต อยู๋แล้วไม่มีความจำเป็นจะต้องไปบังคับให้ใจเราไม่คิด เพราะมันเป็นไปไม่ได้ ธรรมชาติของทุกสรรพสิ่งมันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ตามเหตุและปัจจัยของมันเป็นธรรมดา เราไม่ต้องไปเพียรพยายามบังคับให้มันสงบเพียงอย่างเดียว แล้วเราจะเห็นความเป็นจริงของการเกิด ดับ ของจิต
Click to expand...

อนุฌมทนาสาธุค่ะ

mang_wan, 29 สิงหาคม 2011

#17
tui sluangkhot เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

16 กันยายน 2008

โพสต์:

212

ค่าพลัง:

+159
 [FONT=&quot]ผมก็เป็นครับ...ประคองความรู้สึก สติ...[FONT=&quot]จิต กับไปกับมา วนยุ่อย่างนี้ [/FONT] [FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]หลายปีแล้ว ไม่นี่ง .[/FONT][/FONT]
tui sluangkhot, 29 สิงหาคม 2011

#18
คุรุวาโร เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

14 พฤษภาคม 2011

โพสต์:

3,465

ค่าพลัง:

+13,430

บทสี่หู ห้าตานั้น ผมไม่เคยสวดครับ ผมสวดแค่นั้นนะครับ

คุรุวาโร, 29 สิงหาคม 2011

#19
Lungsut เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

20 มกราคม 2010

โพสต์:

55

ค่าพลัง:

+185

เมื่อมีความไม่แน่นอน ย่อมเกิดความลังเล จงตั้งใจไปที่พระคาถา ที่เราต้องการสวด แล้วจะกลับเป็นอัตโนมัติ เหมือนเดิม ทุกชีวิตต้องมีแนวทางจุดมุ่งหมาย จงตั้งใจให้ดีว่าการที่เราสวดพระคาถาต่างๆมีจุดมุ่งหมายที่ใด เมื่อเป็นแบบนี้แล้วจิตจะไม่ออกไปที่ไหน

Lungsut, 29 สิงหาคม 2011

#20

(คุณต้องเข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน เพื่อที่จะโพสต์)

หน้า 1 ของ 2

แชร์หน้านี้

Loading...