รบกวนถามพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย ถ้าต้องเจอสูญกัปป์ถึงอสงไขยครั้ง จะทำยังไงครับ

จะกลัวไปไย ผลแห่งกรรมดี ย่อมปกป้องเรา

พุทธภูมิทุกคนก็ล้วนเป็นศิษย์มีครู

มีองค์ปฐมเปรียบเสมือนพระบิดา มีพระพุทธเจ้าเปรียบเสมือนพี่ชาย
มีหน่อพุทธกุลเป็นดังน้อง มีเทวดา พรหม คอยปกปักรักษา

หากกตัญญู รู้คุณ ว่านอนสอนง่าย ทำตัวเองไม่เลวมากแล้วไซร้

ท่านก็ไม่ปล่อยให้ตกระกำลำบาก หรือทำผิดจนต้องลงไปอยู่อบายหรอก

หากเลยบารมีกลางต้นๆ ไปแล้ว ก็ยากแหละที่จะตกนรก แต่เปรต กับเดรัจฉาน ยังน่าห่วง

ถ้าปรมัตแล้ว นี่ เลิกห่วงได้เลย กังวลว่าแต่น้องๆ บารมีต้นๆ คงขึ้นลง ขึ้นลงบ่อยหน่อย

 

เมื่อท่านตั้งจิตจะเดินในโพธิสัตวมรรคได้บำเพ็ญทศปารมี เจริญกรรมฐานวิปัสสนาจนถึงสังขารุเปกขาญาณเห็นปัญจขันธ์เป็นสุญญตธรรม จิตท่านจะอาจหาญไม่มีความกลัว ไม่มีเวลา เต็มเปี่ยมไปด้วยเมตตากรุณา สามารถเกิดตายๆๆๆ ได้ทุกที่ ทุกสถานการ นี่ยังแค่อนิยตโพธิสัตว์จะต้องบำเพ็ญไปอีกนานจนเป็น นิยตโพธิสัตว์ จึงจะได้พบพระสัมมาสัมพุทธ ท่านจะตรัสพยากรณ์ให้ ท่านบำเพ็ญมาขนาดนี้แล้วท่านจะไปหวั่นเกรงอะไรกับ สุญญกัลป อิๆ ทำไปเถอะเดี๋ยวรู้เองเห็นเอง อ้อแล้วก็ท่านทั้งหลายไม่เคยประกาศโอ้อวดกับใครว่าฉันจะได้เป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้ อีกกี่ชาติฉันจะตรัสรู้ เหมือนกับปุถุชนที่เรียกร้องความสนใจ ให้คนอื่นมายกยอ ท่านทำไปเพื่อสรรพสัตว์จริงๆ

 

ถ้าจะใช้คำว่ารอด หมายถึงรอดพ้นจากนรก มีตัวเดียวที่จำเป็นที่สุดคือ อธิษฐานบารมี ถ้าไม่ฉลาดอธิษฐาน กำลังใจไม่แน่วแน่พอ วิบากกรรมอื่นๆ ให้ผลกำลังใจไม่เข้มแข็งพอ ก็พลาดทำความชั่วได้ง่าย ส่วนใหญ่แล้วต้องทำมาจนเกือบเต็มเลยครึ่งทางมาเยอะแล้วโน่นแหละครับ ถึงจะรอด เพราะในพระชาติที่ลงไปจุติเกิดเป็นมนุษย์ ก็จะมีความสามารถพิเศษบางอย่างติดตัวมาด้วยเสมอ ก็ถ้าไม่ทรงอภิญญา ก็จะเป็นคุณวิเศษที่เกิดด้วยบุญฤทธิ์ บางชาติก็สามารถระลึกชาติได้เอง รู้ว่าตนเองเป็นใครปรารถนาอะไร รู้ข้อธรรมปฎิบัติที่เคยปฎิบัติมาก่อน รายละเอียดเยอะครับ เพราะถ้าไม่เก่งจริง ไม่ลงมาเกิดง่ายๆ หรอกครับ เพราะถ้าลงมาเกิดเพื่อช่วยคนที่มืดบอดในความดี ถ้าซ้ำร้ายศีลห้า กรรมบถ 10 ก็ไม่มี ก็คงจะต้องเข้มแข็งสุดๆ ไม่งั้นก็ฝืนกระแสโลกตอนนั้นไม่ได้ นำคนเข้าสู่ความดีไม่ได้ ดังนั้นมันจึงเป็นจุดนึงที่พระโพธิสัตว์ทุกๆ พระองค์จะต้องผ่านอยู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร เพียงแต่เราถ้ากำลังใจไม่เท่าท่านก็คงไม่สามารถประมาณกำลังใจท่านได้ถูกหรอกครับ ที่เรารับรู้และซาบซึ้งถึงความอดทน ความเพียร ความเข้มแข็งของท่านมันน้อยนิดจากความเป็นจริงมากมายนัก

 

คุณลงทะเบียนเป็นครู จะไปกลัวอะไร

บารมีแปลว่ากำลังใจ ถ้าแค่นี้ไม่รอดแล้วจะก้าวพ้นยังไง อย่างน้อยๆ ก็ 20 อสงไข

ที่ว่าไม่มีนั้นที่จริงมันมี แต่ว่าคนในยุคนั้นเขาไม่นับถือ ไม่รู้

อกาลิโก ธรรมของพระตถาคต ไม่จำกัดกาล

ปล.ข้อมูลในนี้ล้วนๆ ลองอ่านดูครับ

 

ไม่ต้องทำอะไรครับ มุ่งมั่นจุดหมายของตนต่อไป ......สูญกัปป์ จำนวนอสงไขยครั้ง แปลว่า ในช่วงนั้นยังไม่มีใครสร้างสมบุญบารมีเพียงพอที่จะตรัสรู้ครับ เมื่อบุญบารมีเต็มเปี่ยม เหตุ ปัจจัย พร้อมจะเกิดกัปป์ที่เหมาะสมมารองรับเอง

เวลา...อาจจะยาวนานสำหรับบางชีวิตหรือบางดวงจิต....แต่สำหรับบางชีวิตหรือบางดวงจิต เวลาผ่านไปในชั่วพริบตา ....20...40...80อสงไขยไม่นานเลย

 

ส่วนใหญ่ก็ผ่านมาแล้วทุกคนหละครับ เพียงแต่ระลึกถึงไม่ได้แค่นั้นเอง ก็มันเป็นเช่นนั้นเอง นี่ล่ะวัฏสงสาร

 

ถ้าจะต้องลงมาช่วย ในยุคนั้นจริงๆ ขอไว้เป็นพิเศษแล้วว่า ขอให้สามารถเลี้ยงคนทั้งโลกได้ อย่างน้อยๆเป็นผู้นำเผ่า อิอิ

 

...........อ่านดูแล้วก็เหมือนกับ "ยังมีความรักตัวตนและห่วงใย

ในตัวตนมากกว่าการบำเพ็ญเพียรเป็นพระโพธิสัตว์"

...........กระทู้ถามว่า"ถ้าต้องเจอสุญญกัปป์ถึงอสงไขยครั้ง จะ

ทำยังไง" .....คำตอบ คือ ต้องไปเกิดเพื่อศึกษาให้ได้ความรู้

สภาวธรรม....และเหตุปัจจัยต่าง ๆที่เป็นปรากฎการณ์ในสุญญ

กัปป์นั้น... เพื่อนำสภาวธรรมที่พบเห็นจริง ๆมาแสดงธรรม...จะ

ไม่แสดงธรรมตามคำบอกเล่านั้น ๆที่มีมาในตำรา...

...........ถามว่าจะสร้างบารมีอย่างไร......ก็ขอตอบว่า "พระ

โพธิสัตว์"แต่ละพระองค์ท่านมี"สัญญา"คือความจำหมายรู้ได้

อยู่แล้วว่า"ท่านเกิดมาเพื่อบำเพ็ญเพียร"...และการสร้างบารมี

10 อย่างในสุญญกัปป์ก็ต้องมีให้สร้างไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง

เช่น "ขันติ"บารมี เป็นต้นครับ....สาธุครับ..