ด่วน!!!!!มากๆเลยคะ

จากคนมีประสพการณ์ค่ะ

อย่าทำแท้งเลยค่ะ เราก็เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่กล้าบอกทางบ้านกลัวว่าท่านจะดุด่าและกลัวว่าท่านจะเสียใจ เราเคยไปสอบถามสถานทีี่ทำแท้งหลายแห่ง แต่สุดท้ายเราไม่กล้าที่จะทำเพราะเรากลัวหลายๆ อย่างกลัวเจ็บ กลัวตาย และกลัวบาป สุดท้ายก็บอกครอบครัว ถึงท่านจะดุด่า หรือถึงท่านจะเสียใจ แต่พ่อแม่ทุกคนย่อมรักลูก และรวมไปถึงหลานท่านที่อยู่ในท้องเราด้วย ท่านยอมรับได้ และบัดนี้ผ่านมา 14 ปีแล้ว เราดีใจมากที่ไม่ทำแท้ง เพราะลูกเราเป็นเด็กน่ารัก เลี้ยงง่าย ไม่ดื้อ ไม่ซน เป็นลูกสาวที่น่ารัก เป็นที่รักของทุกคนและแกยังเป็นเด็กธรรมะธัมโม ชอบปฏิบัติธรรม และไม่มีเรื่องชู้สาวเหมือนเด็กวัยเดียวกันเลย แกจะรักเรามาก ติดเราตลอดไม่ไปเที่ยวกับเด็กรุ่นเดียวกัน และครอบครัวเราก็ลืมเรื่องที่เราเคยท้องก่อนแต่งมาตั้งนานแล้วเพราะลูกสาวที่น่ารักคนนี้ คนที่เราไม่ยอมฆ่าแกทิ้งตั้งแต่แกยังอยู่ในท้อง ถ้าเราทำดี สิ่งดีๆ ย่อมส่งผลให้เราเสมอ

 

คนที่ไม่เคยจะแนะให้ไปทำแท้ง...แต่คนที่เคยเจอปัญหามาแล้ว..จะแนะนำให้เก็บเด็กไว้ ลองคิดให้ลึกซึ้งนะค่ะ..ว่าทำไม

 

บอกพ่อ เเม่เลยเดี่๋ยวดีเอง อย่าคิดเเทนพ่อเเม่ต่อจากนี้ไปพ่อ เเม่เราจะรักหลานเขามากกก

 

พอท้องแล้วค่อยทุกข์
พอท้องแล้วค่อยทุกข์
พอท้องแล้วค่อยทุกข์
พอท้องแล้วค่อยทุกข์

เอาใจช่วยครับนี่ขนาดพ่อกับแม่ดุนะเนี่ยหนูเอ๋ย นี่คงเป็นบทเรียนครั้งสำคัญ คราวหน้าทำอะไรหนูจะป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

 

บอกพ่อแม่น้องไปเลย สู้ความจริง แล้วมันจะมีทางออกของมันเอง บอกน้องเค้าอย่ากลัว ทนสู้ความจริง แล้วก็ปล่อยไปตามเรื่องของมัน เวลาจะช่วยเยียวยาเอง แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น

 

ยากนะ ม. 4 เอง เด็กมากๆ ยังรับผิดชอบชีวิตตัวเองไม่ได้เลย ตอบไม่ถูกเหมือนกันครับ แต่ก็อยากให้เอาไว้มากกว่านะ ปรึกษาพ่อแม่ดีสุดครับ อย่าไปทำบาปเลยครับ ไม่คุ้มหรอก

 

เด็กเค้าตั้งใจมา อย่าไปไล่เค้าเลยนะน้อง .. เชื่อสิวันหนึ่งเค้าจะรักคุณมาก ถ้าเค้ารู้ถึงการตัดสินใจในครั้งนี้

 

คิดในแง่ดี ย่าท่านก็จะได้อุ้มหลานเร็วกว่าคนอื่นไง ทั้งอีกไม่นานเด็กก็จะโตไวทันใช้ ไม่ต้องเหนื่อยไปจนแก่ไงล่ะ ฝากไปบอกน้องด้วยนะจร้ะ มองมุมดีมันก็มีอยู่นะจร้ะ

 

ยอมรับความเป็นจริงครับ บอกพ่อแม่ครับ เรื่องนี้เป็นกรรมที่คุณทำไว้ กรรมปัจจุบัน ทันตาเห็น การทำแท้งไม่ได้วิธีแก้ปัญหาครับผม มีแต่ทำให้แย่ลงครับ

 

ก็จะมีผีเด็กตามไปเป็นกรรมที่สิทธิแห่งพระเป็นเจ้าตามไปค่อยๆทำให้ชีวิตเจริญน้อยลงดวงตกก็จะหนัก ได้ดีก็ดีไม่จริงทำไมอะไรก้ขัดข้อง เค้าสามารถผ่านไปได้ทุกสถานที่ แขนพระก็กันไม่ได้

แล้วสรุปเอาตอนนี้เป็นไงครับ มาแจ้งข่าวบ้าง

 

โทรปรึกษาที่บ้านพักฉุกเฉินคะ เขารับมือเรื่องพวกนี้ได้รอบคอบและ

รอบด้านกว่าเรามากนะคะ สอบถามเป็นขั้นเป็นตอนไป จะพักไม่พักการเรียนทางมันมีอยู่คะ

เรื่องมันเกิดแล้วต้องเยียวยากันไป ขอให้ปลอดภัย

 

นี่เป็นจากน้องชิงสุก ก่อนห่าม คงต้องก้มหน้ารับกรรมไป อย่าทำแท้งผิดกฎหมายและบาปมาอีกต่างหาก แต่แฟนอายุ 17 มีความผิดต้องชดใช้กรรม ควรดำเนินการแจ้งความร้องทุกข์ดำเนินฐานพรากผู้เยาว์อายุไม่เกิน 15 ปี ตามกฎหมายอาญา มาตรา 317 เพื่อเอาคนผิดมาลงโทษ อย่าปล่อยคนชั่วลอยนวลครับ

 

ผมเคยดูรายการที่นำโครงการนี้มาให้ดูเป็นสถานที่ดีและเหมาะสมกับเด็กคนนี้(แม่เด็ก) มากที่สุด เพราะว่า เขาจะได้เรียนหนังสือต่อและเลี้ยงดูลูกได้ด้วย

ผมสนับสนุนอีกแรงหนึ่งเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับ แม่และเด็กครับ

 

การทำแ้ท้งก็เป็นการฆ่าสัตว์ครับ การห้ามไว้ก็ทำให้เด็กเกิดมาไม่มีใครต้องการครับ
ผมว่าปล่อยให้เป็นตมเวรตามกรรมเข้าเถอะครับ ผมว่าช่วยไม่ด้ก็ต้องอุเบกขาครับ

 

ยอมเสียใจที่จะบอกพ่อแม่..ยอมให้ท่านดุด่าว่ากล่าวยอมเสียโอกาสบ้าง..ดีกว่าจะเสียใจไปตลอดชีวิตจากการที่มีวิญญานเด็กตามอาฆาต การเงินแย่ การงานล้มเหลว...

ให้น้องคิดดีๆนะคะ..

 

ทำในสิ่งที่ ถูกที่ควร นะครับ เป็นกำลังใจช่วย +++

 

ชีวิตยังอีกยาวไกล อายุแค่ 16 คลอดก็ 17 หยุดเรียน เรียนกศน.ให้จบก็ได้ แล้วค่อยเข้ามหาลัย หรือเรียน ราม เรียนมสธ. หรือมีเงินก็ไปต่างประเทศ ส่วนเด็ก ก็ให้พ่อแม่เลี้ยง หรือไม่งั้นก็ลองสืบๆดู มีคนอยากมีเด็กไปเลี้ยงตั้งเยอะตั้งแยะ แต่พี่ว่าน้องบอกรุ่นน้องให้ดร๊อปเรียนไปก่อน แล้วไปอยู่กับยายหรือคนที่เข้าใจ ปล่อยให้เด็กคลอดมาก่อนเหอะ ก่อนจะเริ่มชีวิตใหม่ สมัยนี้ผู้หญิงมีลูก เค้าก็ไม่ได้เหยียดหยามอะไรเท่ากับสมัยก่อนแล้ว เป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว อยู่ที่ใจมากกว่า

 

:z16 กราบขอบพระคุณพี่ๆ ทุกท่านเลยนะคะ ที่เข้ามาแนะนำ สิ่งดีๆและกำลังใจ หนูบอกน้องไปแล้วคะ เด็กอะนะพอรู้ว่าท้อง แล้วพ่อเด็กก็ไม่รับ แถมมีเมีย คุ้มอยู่ ก็ยิ่งใจเสีย และเป็นเด็กที่กลัวพ่อกับแม่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แกเลยเคว้งไปใหญ่ พอหนูเล่าเรื่องบ้านพักฉุกเฉินให้ฟัง น้องก็คลายจากความกังวนใจเรื่องแล้ว"หนูจะไปอยู่ไหน ได้"เพราะตัวหนูเอง คัดค้านที่สุดเรื่องการทำแท้ง ก็พูดจาหว่างล้อม ทุกทาง
น้องบอกสับสน ขอคิดดูก่อน น้องยังคงคิดอยากเอาออกเพราะกลัว!! และยิ่งพ่อเด็กไม่รับรู้อะไร เลยยิ่งคิดว่าไม่รู้จะเก็บเด็กไว้ทำไม ดูท่าทางน้องกลัวมากเลยคะ เพื่อนของน้องก็บอกว่า ให้คิดเร็วๆก่อนท้องจะโตมากกว่านี้ (แต่น้องคงจะใจเย็นขึ้น เพราะรู้ว่า มีทางปิดพ่อกับแม่แล้ว)
rabbit_run_away หนูจะบาปไหมคะ ที่หาช่องทางให้น้องเค้าปิดพ่อกับแม่ได้
2. บ้านพักฉุกเฉินจะให้น้องไปอยู่ไหม ถ้าไม่มีพ่อ แม่ พาไป ? หนูไม่ได้ติดต่อไป ที่บ้านพักฉุกเฉิน เพราะหนูเป็นคนนอก ก็เลยให้เบอร์ น้องเค้าไป แล้วบอกว่าถ้าจะมาบ้านฉุกเฉิน ไม่มีเงินบอก หนูจะให้ค่ารถ ค่าเดินทาง มาอยู่ที่นี่ จะช่วยดูแลค่าใช้จ่ายนะ ไม่ต้องห่วง แถมยังโกหกไปว่า "เค้าจะดูแลน้องจนคลอด เลย ไม่ต้องห่วง ที่นั้น ไม่น่ากลัวหรอก "(บอกไป แบบนั้น ทั้งๆที่ไม่เคยไป) ทั้งๆที่ใจก็สงสัยว่า ที่นั้น เค้าจะต้องให้ผู้ปกครองพาไปหรือเปล่า ไปกันเองกับเพื่อนได้ไหม เพราะน้องคงอยากไปกับเพือน กับหนู มากกว่า พาผู้ใหญ่ไป อะคะ
หนูก็ไม่รู้ว่า ที่นั้นเป็นยังไง ใช้ชีวิตแบบไหน หนูไม่เคยรู้เลย ก็รู้ว่าน้องเค้ากลัว หนูก็ได้แต่บอกว่า ไม่ต้องกลัว วัยรุ่นที่เป็นแบบนี้ ก็มี รับรองน้องมีเพื่อน ที่นั้นแน่นอน (แล้วมันจริงไหมคะ ใครรู้ว่าที่นั้นเป็นยังไง ช่วยเล่าให้ฟังด้วยนะคะ)
3. หนูอยากถามว่า ถ้าสมมุต น้องเค้า พร้อม ขึ้นมา จะมารับลูกคืนได้มั้ย(หนูยังไม่ได้คุยกับน้องเรื่องนี้ แต่ถามไว้ก่อนคะ) ก็จะ ไปกล่อมให้เค้ารู้สึกว่า ลูกเค้านะ เป็นความรักของเค้า ที่เค้าควรภูมิใจ ไม่ใช่ตัวปัญหา คือความน่าอายสักหน่อย ดูซิผู้หญิงทุกคน ไม่ได้มีลูกได้ทุกคนนะ ต้องโชคดีนะ ถึงจะมี ได้
4.ถ้าสมมุติว่า น้องไม่เอา ไม่รับลูกท่าเดียว หนูจะขอเป็นแม่บุญธรรม โดยการ ดูแลเรื่องค่าใช้จ่าย ไปหาทุกวันหยุด แต่ไม่รับมาเลี้ยง จะได้ไหมคะ เพราะหนูยังเรียน ถ้าเรียนจบก็คงจะไปรับมาอยู่ด้วยได้
pig_balletขอคำแนะนำด้วยนะคะ ขอบพระคุณมากคะ
rabbit_eating อิจิโกะ

 

อย่าเอาออกเลยค่ะ และควรบอกคุณพ่อ-คุณแม่นะคะ

ดิฉันกับสามีแต่งงานกันมานานแล้วแต่ยังไม่มีบุตร ยินดีจะรับเป็นบุตรบุญธรรมค่ะ แต่ถ้าไม่อยากยกเด็กให้คนอื่น จะไปขอคำปรึกษามูลนิธิต่างๆ ที่เขาทำงานด้านนี้โดยตรงอยู่แล้วก็ดีค่ะ ตามที่เพื่อนสมาชิกท่านอื่นได้แนะนำไป

ปัญหามีทางออกค่ะ

 

1. ลองขอคำปรึกษากับมูลนิธิที่ทำงานด้านนี้โดยตรงดูก่อนค่ะ น่าจะมีคนให้คำแนะนำถึงวิธีการแก้ปัญหาให้น้องได้

2. ควรบอกคุณพ่อ-คุณแม่นะคะ ถ้าไม่กล้าเผชิญหน้ากับคุณพ่อ-คุณแม่ตามลำพัง ก็ลองหาผู้ใหญ่ที่ไว้ใจได้และน่าเคารพ เช่น ครู-อาจารย์ ญาติสนิท หรือเจ้าหน้าที่มูลนิธิที่ทำงานด้านนี้โดยตรงช่วยอยู่เป็นเพื่อน / แต่ถ้าพูดคุยกันเองได้โดยไม่ต้องมีคนกลางก็ควรบอกท่านด้วยตนเอง เรื่องแบบนี้ ปิดไปไม่ตลอดรอดฝั่งหรอกค่ะ

3. ฟังว่าท่านคิดเห็นอย่างไร? ถ้าท่านจะให้เอาเด็กออก ก็บอกท่านว่ามีคนจะขอรับเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม หรือมีทางเลือกอื่นๆ ตามที่เจ้าหน้าที่มูลนิธิเขาจะให้การแนะนำ

4. คุณพ่อ-คุณแม่ของน้องเขาอาจจะยินดีให้เอาไว้และเลี้ยงเองก็ได้นะคะ

5. กรณีต้องการให้ฝ่ายชายรับผิดชอบในเรื่องค่าเสียหาย เหมือนจะมีช่องทางทางกฎหมายอยู่นะ เจ้าหน้าที่มูลนิธิเขาน่าจะรู้และแนะนำได้เพราะมีกรณีศึกษามาเยอะ หรือจะหาอ่านตามเว็บบอร์ดกฎหมายก็ได้นะ