เรื่องเหลือเชื่อ และความประทับใจ หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

<TABLE style="TABLE-LAYOUT: fixed" cellSpacing=0 cellPadding=5 width="100%"><TBODY><TR><TD height="100%" vAlign=top width="85%">พ่อปู่ที่นั่น ท่านไม่ชอบนะ โดย ร.ต.นที (บัง) ทนุวงษ์ /ลูกศิษย์บันทึก ๓ /๑๙๑

ผมนับถือศาสนาอิสลามมาแต่เกิด มีความเคร่งครัดต่อศาสนาอิสลาม ตั้งแต่เด็กๆ เป็นต้นมา (เกิดปี ๒๔๙๒)ครั้นอายุได้ ๑๘ ปี จิตใจก็เริ่มหันเหไปสนใจเรื่อง การดูการเข้าทรงเจ้า แต่ก็ยังเป็นผู้ที่นับถือศาสนาอิสลามเช่นเดิม จวบจนได้พบหลวงพ่อแล้ว ได้เกิดความศรัทธามั่นคงจึงได้หันมานับถือศาสนาพุทธ และเมื่อคราวที่มีการอุปสมบทพระภิกษุจำนวน ๑๘๐ รูป ที่วัดท่าซุงเพื่อถวายกุศลให้แก่หลวงพ่อคราวนั้น ผมก็เป็นผู้หนึ่งที่ได้ร่วมการอุปสมบทในครั้งนั้นด้วย ซึ่งเป็นการพิสูจน์ว่า ผมมีความเคารพศรัทธาต่อพระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง การพบหลวงพ่อในชีวิตนี้ถ้าดูผิวเผินคล้ายกับเป็นการบังเอิญ แต่ถ้าพูดการตามหลักแล้วคิดว่าเป็นเพราะได้ร่วมบุญกับหลวงพ่อมาแต่ปางก่อน จึงส่งผลให้ผมโชคดีที่ได้เกิดมาพบหลวงพ่อในชาตินี้ และเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้เกิดมาร่วมบุญกับหลวงพ่อ

กาลใดตั้งแต่ในอดีตชาติทุกชาติๆ มาจนถึงปัจจุบันนี้ หากผมได้เคยล่วงเกินหลวงพ่อหรือได้ล่วงเกินต่อพระรัตนตรัย มีหลวงพ่อปาน และหลวงพ่อเป็นที่สุด ด้วยเจตนาก็ดี ไม่เจตนาก็ดีหรือทำไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี ...ขอองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้โปรดยกโทษให้แก่ผม จนกว่าเข้าสู่พระนิพพานเทอญ

ผมต้องขอขอบพพระคุณ และจารึกพระคุณของ พล.อ.ทวนทอง สุวรรณทัต นายเก่าของผม และพ.ต.ท.อรรณพ กอวัฒนา ที่ทำให้ผมได้เข้ามาพบแสงสว่างจากหลวงพ่อ

ต่อไปนี้ผมขอเล่าเหตุการณ์บางตอนเมื่อผมได้พบหลวงพ่อ ประมาณปี ๒๕๑๙ พล.อ.ทวนทอง สุวรรณทัต นิมนต์หลวงพ่อไปที่ บก.สน. สนามเสือป่า ตอนนั้นหลวงพ่อจะไปทุ่งสง พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ นิมนต์หลวงพ่อไปร่วมพิธีเปิด อนุสาวรีย์พระเจ้าตาก ที่ค่าย ตชด. ขณะที่หลวงพ่อไปฉันเพลช่วงที่หลวงพ่อเดินผ่านหน้าผมไป พอท่านเดินผ่านหน้าห้องผมไปแล้ว (ผมเป็นจ่าทหารอยู่ที่นั่น) ผมนึกในใจว่า เอ๊ะ พระองค์นี้ถูกชะตา

ผมก็ไปถาม ร.ต.อ.อรรณพ กอวัฒนนา (ยศขณะนั้น ปัจจุบันนี้ยศคือ พ.ต.ท.) ว่า พระองค์นี้...เป็นใคร? แล้วท่านจะเดินทางไปไหน?

ตอนนั้น เรื่องพระกับผม ไม่ค่อยถูกโฉลกกันเท่าไร (แต่ผมก็มีใจรักทางนี้อยู่บ้าง) เพราะตอนนั้นผมไปหลวงการเข้าทรงเจ้าอยู่ พอถามพี่อรรณพแล้ว พี่อรรณพบอกว่า หลวงพ่อจะไปตชด.ที่ทุ่งสง ผมเลยถามพี่อรรณพว่า ผมจะติดตามหลวงพ่อไปได้ไหม พี่อรรณพบอกว่า ให้ไปขออนุญาตจากนาย คือ พล.อ.ทวนทอง สถวรรณทัต..ผมเข้าไปขออนุญาต (ระหว่างคอยนาย ผมก็เตรียมเสื้อผ้า พร้อมปืน ทุกอย่างเรียบร้อยพร้อมที่จะร่วมออกเดินทางได้เลย)

นายบอกอนุญาตให้ไปได้ และสั่งเลยว่าให้ผมติดตามหลวงพ่อไปตลอด เมื่อติดตามไปตลอดแล้ว ต่อมานายคือ พล.อ.ทวนทอง ก็อนุญาตให้ผมไปอยู่วัดท่าซุงได้ ให้เฝ้าหลวงพ่อ

ตอนไปอยู่วัดท่าซุง ช่วงที่หลวงพ่อฉันเพลแล้ว พอฉันเพลเสร็จ หลวงพ่อก็เข้าห้องพักในห้องทำงาน (จำวัด) ที่ข้างวัดคือโรงเรียนซึ่งติดอยู่กับวัดท่าซุง มีเสียงยิงปืนดังขึ้น ผมก็ออกไปห้ามเขาบอกว่าหลวงพ่อกำลังพักผ่อน พอไปห้ามเขาแล้ว ผมก็เดินกลับมาที่พักนั่งพักที่หน้าห้องพักหลวงพ่อ สักพักเขา (คนที่ยิงปืน) ก็มาหาพี่สมนึก ถามว่า คนใส่แว่น (คือตัวผม) นี่เป็นใคร? เพราะเขารู้จักพี่สมนึกดีพี่สมนึกก้โทรศัพท์มาตามผมว่า เฮ้ยบัง มีคนมาตามหาต้องการพบอยู่หน้าวัด

ระหว่างนั้น ผมเตรียมปืนอยู่ หลวงพ่อกำลังนอนพักอยู่ในห้องส่วนตัวของท่าน อยู่ๆ ท่านก็เดินออกมาลักษณะคนเพิ่งตื่นนอนใหม่ๆ หน้าตายังบวมอยู่ ท่านมาหาผมแล้วพูดว่า เฮ้ยพวกเดียวกัน แล้วท่านก็พาผมไปรู้จักกับเขา จับมือกัน ไม่มีเรื่องกันเพราะพวกนั้นกำลังเมาเหล้าอยู่ ผมไปห้ามพวกนี้ เขาท้าผมไปยิงกันหน้าวัด (ตอนที่ท้านั้นท้าตอนที่ผมไปห้ามเขาครั้งแรกที่โรงเรียน) เมื่อจับมือกันแล้วก็หมดเรื่องหมดราวกัน ก็ได้เข้าใจกันตอนนั้นผมมั่นใจอยู่ว่า หลวงพ่อต้องเก่ง คุ้มครองผมได้...ตอนนั้น ผมยังไม่เข้าใจเรื่องนรก สวรรค์ เทวดา เท่าไร เพราะยังมีความคิดเก่าๆ อยู่ช่วงนั้นเริ่มมีความคิดค่อยๆ เปลี่ยนแปลงเรื่อยๆ เกิดความศรัทธาต่อหลวงพ่อ แต่ก็ยังออกนอกลู่นอกทางแต่ก็เริ่มมั่นคงขึ้น

ประมาณปี พ.ศ. ๒๕๒๐-๒๕๒๑ หลวงพ่อเดินทางไป จ.ยะลา น้าเหม่เป็นผู้ควบคุมการเดินทางของคณะศิษย์หลวงพ่อที่ติดตามขบวนหลวงพ่อไป ระหว่างเดินทางกลับจากยะลา ลงมาพักที่โรงงานปลาป่น ที่ จ.ชุมพร ช่วงเย็นหลวงพ่อนัดเวลาว่า จะลงมาเดินเล่น และรับแขกคุยกับลูกหลาน ท่านก็บอกว่า จะลงมา ๖ โมงเย็น ถึง ๑ ทุ่ม พวกผมก็นั่งอุดประตูบันใด ไม่ได้ไปไหน มีผม มีนายดาบตระกูล มีจ่าสาย พี่เอี้ยงก็นั่งคุยจุกกันอยู่ตรงบันใดทางเดิน บ้านนั้นมีบันใดลงข้างเดียวต้องลงทางบันใดที่พวกผมนั่งกันอยู่เพียงทางเดียว พวกผมอาบน้ำอาบท่า ไปนั่งรอหลวงพ่ออยู่ตรงนั้นตั้งแต่ประมาณบ่าย ๔ โมงครึ่ง นั่งคอยตรงที่นัดกัน ตรงประตูบันใดระหว่างคุยกันอยู่ได้ยินเสียงหลวงพ่อหัวเราะอยู่ที่โรงครัว ที่แม่ครัวทำกับข้าวกันอยู่พวกเราก็หน้าตาตื่นกัน ก็แปลกใจว่าพวกเรานั่งกันอยู่ที่นี่ หลวงพ่อไปที่โรงครัวได้ยังไง ถ้าลงบันใดมาก็ต้องเจอพวกผมก่อน นี่แสดงว่าหลวงพ่อท่านแสดงอะไรให้ดูแน่ ช่วงนั้นผมยังสงสัยอะไรอยู่ท่านคงแสดงให้ผมหายสงสัยแน่ๆ ว่า ท่านเป็นพระที่พวกเราทิ้งท่านไม่ได้ ไม่ต้องไปหาใครอีกแล้ว ...พอเจอหลวงพ่อก็ไปถามท่านว่า ท่านลงมาได้อย่างไร ท่านตอบว่า พวกมึงนั่งหลับกันเองแหละเลยไม่เห็นกูลงมา หัวเราะกันแบบงงๆ

ผมมาประทับใจหลวงพ่อ อีกเรื่องหนึ่ง ที่ทำให้ผมรักท่านมากเรื่องหลวงพ่อห่วงคณะที่ร่วมเดินทางไปด้วยกัน ใครก็ตามที่เดินทางร่วมคณะกับหลวงพ่อๆ ท่านจะไม่นอนตอนนั้นท่านยังแข็งแรงกว่าตอนนี้ ท่านห่วงทุกคนที่เดินทางร่วมคณะว่า จะกินยังไง นอนยังไงจะมีอันตรายหรือเปล่า เพราะช่วงนั้นการเดินทางไปใต้ พวกผกค.กำลังเผาสถานี อ.ชุมแสง จ.สุราษฎร์ธานีมีอันตรายมาก หลวงพ่อคอยสอดส่องดูแล เป็นห่วงเป็นใยทุกๆ คนว่า นอนกันยังไง กินกันยังไงแทนที่ท่านจะอยู่ในห้องพักผ่อนนอนสบาย เมื่อถึงที่พักไม่มี ไม่ทำอย่างนั้น ท่านจะออกเดินตรวจทุกๆ คนว่าได้พักอยู่กินกันแล้ว ท่านจึงจะยอมไปพัก จนกระทั่งปัจจุบันนี้ท่านชราภาพและป่วย ท่านก็ยังทำเช่นนี้อยู่เป็นห่วงลูกหลานไม่คิดถึงตัวท่านเอง ห่วงที่จะสงเคราะห์ผู้อื่นจนวินาทีสุดท้าย

สมัยก่อนเวลาเดินทาง ผมจะคำนวณว่าระยะการเดินทางควรใช้เวลาเท่าไร เพื่อกะให้ท่านฉันเพลทันเวลาครั้งแรกผมขับรถ เหยียบประมาณไม่เกิน ๑๒๐ กม.ต่อชั่วโมง จากกรุงเทพฯ-อุทัยธานี ผมจะเหยียบ ๑๒๐ กม.ต่อชั่วโมง จะมาฉันเพลที่กรุงเทพฯ ที่บ้านสายลมมาถึงพอดีเลย

อีกคราวหนึ่ง พอขึ้นรถมาท่านก็บอกผมว่า เฮ้ย ไปแค่ ๘๐ ก็พอ ระยะทางเท่ากันระยะเวลาออกจากวัดเท่ากัน แต่มาถึงบ้านซอยสายลมเวลา ๑๐.๐๐ น.ถนนโล่งเหมือนกัน ก่อนหน้านั้นท่านคุยเรื่องการย่นระยะทาง ตอนที่ท่านร่วมเดินทางกับหลวงปู่ปาน ท่านคุยให้ฟังว่า หลวงปู่เดินแป๊บเดียวถึงวัดแล้ว ผมก็นึกในใจว่า แล้วหลวงพ่อจะย่นระยะทางได้หรือเปล่า?

หลังจากที่ผมนึกเช่นนั้นแล้ว อีกประมาณ ๑ เดือน ผมก็มาเจอเรื่องนี้ (เพราะงวดแรกที่ผมขับรถให้ท่านก็ขับเร็วฉิว พองวดหลังท่านมาสั่งว่าไปแค่ ๘๐ พอ) ก็นึกในใจว่าจะไปทันฉันเพลหรือ? ขนาดขับ ๑๒๐ กม./ชั่วโมง ยังไปถึงเพลพอดี ผมก็นึกในใจอย่างนั้นปรากฏว่า ผมขับมาแค่ ๘๐ กม./ชั่วโมง มาถึงบ้านซอยสายลมประมาณ ๑๐ โมง ๑๕ นาทีเท่านั้น เลยเชื่อว่าหลวงพ่อสามารถสอนผมแบบเอาอยู่หมัดเลย เพราะผมก็ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ เจออย่างนี้ต้องเชื่อ




</TD></TR><TR><TD class=smalltext vAlign=bottom width="85%"></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ว่าจะรออ่านต่อ เพราะยังไม่จบครับ

 

5555 สาธุ....นี่แหละ หลวงพ่อเราของจริง ดีใจครับ อย่างน้อยท่านก็ยังทันหลวงพ่อ ไอ้ผมมัน บุญน้อย มาศรัทธาหลวงพ่อก็ตอนท่านไปนิพพานแล้ว ก็ได้ตำหรับ ตำรา ของท่านเป็นแนวปฏิบัติมาตลอด ได้ผลมั่งตามกำลังใจตัวเอง แต่ที่แน่ใจอยู่อย่างท่านสอนอะไรไม่เคยพลาด ต้องเป็นตามนั้นเสมอ ก็มีมั่งท่านมาสงเคราะห์ในฝัน มั่ง มโนยิทธิมั่ง รักท่านมาก ปรารถนานิพพานก็เพราะท่านนี่แหละ

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ ดิฉันเองก็ปฏิบัติตามนั้น เคยพบหลวงพ่อท่านแต่เด็กมากเราไม่ได้มาทางนี้เท่าไหร่ทราบแต่ว่ามีธุระที่จะไปกับพ่อ พอผ่านระหว่างทางคุณพ่อเห็นที่วัดอะไรจำชื่อไม่ได้แล้วแถวฝั่งธน คุณพ่อก็พาลงจากรถเลยบอกว่าต้องไปกราบหลวงพ่อฤาษีลิงดำท่านมาถึงที่นี่แล้วต้องไป นั่นเลยชื่อพระสงฆ์องค์แรกที่จำได้ และยิ่งได้ไปวัดท่าซุงเป็นครั้งแรกเมื่อหลายปีที่ผ่านมายิ่งทำให้ดิฉันซาบซึ้งในพุทธศาสนามากยิ่งขึ้น ยึดแนวทางการสอนของท่านมาปฏิบัติเรื่อยมา และยังรู้สึกได้อยู่เสมอว่าท่านยังอยู่และห่วงลูกหลานของท่านทุกคน ถึงแม้สังขารของท่านจะไม่อยู่แล้วก็ตามที

 

ถึง ร.ต.นที (บัง)

เมื่อก่อนนั้นพี่บัง ดูหน้าตามเข้ม เพราะเป็นแขก ใส่แว่นดำอยู่บ่อย ๆ ขับรถเร็วจี๋ เดี๋ยวนี้อยู่ที่ไหนไม่ทราบ
แต่ก็ยืนยันว่า เคยพบเห็นกันตามเวลาที่อ้างอิง
รวมทั้ง พ.ต.อ.(พิเศษ) อรรณพ กอวัฒนา ก็บวชที่วัดท่าซุง

 

อนุโมทนาสาธุนะคะ ที่ได้นำเรื่องราวของหลวงปู่มาแบ่งปันค่ะ

 

น่าปลื้มใจจัง และแอบอิจฉาเล็กๆ กับท่านที่มีโอกาสได้รับใช้ใกล้ชิดกับหลวงพ่อฯ พระอรหันต์อีกหนึ่งองค์ที่บารมีมากมาย สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

 

เกิดทัน แต่ไม่มีวาสนาได้พบท่าน คงเพราะบาปกรรมคงเยอะ

ยังดีที่เจ้ากรรมนายเวรยังเมตตาให้ได้มาพบ มาอ่าน มาเจอหนังสือ และเสียงธรรมของหลวงพ่อ

สาธุ สาธุ

 

ไปพึ่งใบบุญที่วัดหลวงพ่อมาหลายครั้งเเล้วครับ เวลาทุกข์ใจ

 

อนุโมทนาสาธุ...ครับ
ยินดี ที่ท่านได้พบแสงสว่างที่แท้จริง

 

สาธุ สาธุ สาธุ

อ่านแล้วน้ำตาไหล เกิดทันค่ะแต่ไม่เคยเจอหลวงพ่อบุญไม่มี เสียดายเหลือเกิน

 

อนุโมทนากับทุกๆๆท่านที่มีโอกาสที่ได้ทำกุศลทุกๆๆอย่างกับหลวงพ่อของเราผมมีโอกาสได้ร่วมทำบุญกับหลวงพ่อของเราชว่งท้ายๆๆครับปี2531-2535

 

โมทนาสาธุอย่างยิ่งครับ

พระคาถาเงินล้านของพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน
วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี ตั้ง นะโม ๓ จบ
สัมปะจิตฉามิ (คาถาสนองกลับ)
นาสังสิโม พรหมา จะ มหาเทวา สัพเพยักขา ปะรายันติ (คาถาปัดอุปสรรค)
พรหมา จะ มหาเทวา อภิลาภา ภะวันตุ เม (คาถาเงินแสน)
มหาปุญโญ มหาลาโภ ภะวันตุ เม (คาถาลาภไม่ขาดสาย)
มิเตพาหุหะติ (คาถาเงินล้าน)
พุทธะมะอะอุ นะโมพุทธายะ วิระทะโย วิระโคนายัง
วิระหิงสา วิระทาสี วิระทาสา วิระอิตถิโย พุทธัสสะ
มานีมามะ พุทธัสสะ สวาโหม (คาถาพระปัจเจกพุทธเจ้า)
สัมปะติจฉามิ (คาถาเร่งลาภให้ได้เร็วขึ้น)
เพ็ง เพ็ง พา พา หา หา ฤา ฤา



(บูชา 3,7,9 จบ ตัวพระคาถาต้องว่าทั้งหมด ​

​

​