ผมว่าอนาคตของโลกนี้ ถูกกำหนดไว้แล้ว!!!

เรื่องที่ผมจะเล่านี้ผมยังไม่เคยเล่าให้ใครฟังกลัวคนอื่นจะหาว่าผมบ้า
เเต่ผมลองได้อ่านเเล้วศึกษาเวปบอร์ดนี้มาซักพักนึงเเล้วผมคิดว่าบอร์ดนี้
น่าจะให้คำตอบกับผมได้

เรื่องคือมันเกิดจากความฝันผมเองอ่ะครับคือผมจะมีความฝันตอนรุ่งเช้า
เเล้วมันจะเกิดขึ้นจริงอ่ะครับช่วงตอนผมเด็กๆผมไม่ค่อยได้ใส่ใจเท่าไหร่
เเต่มันเริ่มชัดเจนตอนที่ผมโตขึ้นมานิดหน่อยตอนเเรกก็คิดว่าคงคิดเลอะเทอะไปเอง เเต่มันไม่ใช่ ความฝันตอนเช้าของผมมันดันเเม่นซะด้วย
อย่าเรียกว่าเเม่นเลยดีประมาณว่าผมฝันเห็นอนาคตเลยก็ว่าได้

เช่น ผมฝันว่า ผมยืนคุยกับคนๆนึงอยู่ อีกซักประมาณเดือนนึงหรืออาทิตย์ซึ่งกำหนดระยะเวลาไม่ได้ เหตุการณ์ที่ผมฝันมันก็จะเกิดขึ้นจริง เเม้จะเป็นเสี้ยววินาทีหรือเป็นนาทีผมก็จำได้ดี

อย่างงี้ถ้าจำไม่ผิดเค้าเรียกว่า เเดจาวู รึเปล่า

อยากจะบอกว่าช่วงนึ้หรือประมาณ ไม่กี่เดือน ที่ผ่านมานี้ ความฝัน ผมมันเริ่มจะแปลกๆออกไปซะเเล้วผมรวมๆเอาหลายๆความฝันมารวมๆกันน่ะครับ

สงคราม (อันนี้ผมว่าไม่รุนเเรงมาก)
ภัยพิบัติ (ก็ประมาณว่ากรุงเทพคงจะไม่มีอีกต่อไปเเล้ว)
พลังแฝงอื่น (ก็ถึงขั้นจะเหาะได้หรือเดินบนนํากันได้เลยทีเดียว)

สุดท้าย นี่เป็นเพียง ความเห็นของผม ความรู้สึกของผม ผมไม่ได้จะให้ทุกคนเชื่อหรือว่าอะไรน่ะครับ เเละผมก็เชื่อว่าคนในบอร์ดนี้สามารถอ่านเเละเข้าใจได้เองว่าอันไหนควรจะเชื่อ หรือ ไม่เชื่อดี ผมเพียงเเต่เล่ากล่าวให้ได้อ่านกันเท่านั้น เเละผมก็สาบานได้ว่าเรื่องที่ผมเขียนลงไปนั้นไม่ได้มีเจตนาจะให้ได้กลัวกันหรือว่าอะไรน่ะครับ เพราะผมก็ไม่ได้เจาะจงว่ามันจะเกิดหรือไม่ หรือเกิดผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นช่วงไหน ^^

 

ที่ผมบอกว่า อนาคต ถูกกำหนดไว้เเล้ว ก็คือ ผมฝันเห็น อนาคต งั้นก็เเปล ว่าในอนาคต มันคงมีเป็นรูปแบบเป็นเเบบแผนอยู่เเล้ว ไม่ใช่เดินไปเพียงตามเวลา
เเต่ผมคิดว่าอนาคตมันก็น่าจะเปลี่ยนได้น่ะครับ ^^

ส่วนอะไรมันจะเกิดก่อนเกิดหลังอันนี้ก็ไม่ทราบเเล้วหล่ะครับ

 

แน่นอน อนาคตของโลกหรือระบบขันธ์5 ของเราก็คือเดินไปสู่ ชราและมรณะ นั่นเอง แต่อนาคตก็ยังไม่เที่ยง แปลงเปลี่ยนได้ พุทธเจ้าจึงบอก ความไม่ตาย การออกจากความตาย ไว้ให้ คือ มรรค8 นั่นเองครับ

 

อิทิปัจจัยตา เป็นสิ่งที่ กำหนด อนาคต นั่นแหละครับ แต่เดินบนน้ำ หรือ เหาะได้ นี่น่าจะมันส์ดีนะครับ อิ อิ

 

ดิฉันเชื่อในเรื่องที่คุณcloseupz เล่ามานะ
เพราะดิฉันเป็นที่เกิดเดจาวู กับตัวเองบ่อยมากๆๆ
พอไปเล่าให้ใครฟัง คนอื่นเขาก็คงจะหาว่าเราบ้า
สุดท้ายเลิกเล่าให้คนอื่นๆฟังแล้ว
เวลาเกิดเดจาวูเมื่อใดก็จะรับรู้อยู่คนเดียว
ไม่เล่าให้ใครฟัง แต่"สบายใจ"กว่าแบบเดิมเยอะ
ประมาณว่ารับรู้อยู่คนเดียวก็พอ...
อะไรจะเกิด ก็ต้องปล่อยให้มันเกิดให้มันเป็นไป
...ทำนองนั้นค่ะ...

 

เดจาวูเกิดบ่อยเหมือนกันครับ แต่อย่างว่า ทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่ปล่อยผ่าน ๆ ไปเ่ท่านั้น

 

นั่นสินะ เดจาวู เป็นเหมือนกัน

 

คิดว่าน่าจะเป็นสัมผัสพิเศษ หรือที่เขาเรียกกันว่าสัมผัสที่ ๖ ปานนั้นนะครับ

 

เออ คิดเหมือนกัน.. (เรื่อง เดจาวู ก็คิดเหมือนกัน)

เราว่า มันเกิดขึ้นแล้ว..

พวกเรา ก็แค่ เวียนว่ายตายเกิด ในบทละครที่ หนังเรื่องนั้นๆมัน ฉายจบไปแล้ว..

เสร็จแล้ว พอตายไป ก็ไปเกิดเป็นตัวละครอื่นๆ ที่.. หนังมันฉายจบไปแล้ว

เราเชื่อนะว่า อนาคต เกิดขึ้นแล้ว

แล้วถ้าใครออกจากการวนเวียนนี้ได้ ค่อยจะมองเห็นได้อ่ะ ว่า

อ้าว.. >< เรานึกว่า เราคิดเอง ตัดสินใจ .. ที่ไหนได้.. มันมีองค์ประกอบต่างๆมากมาย ทำให้เราต้องคิดแบบนี้ ต้องตัดสินใจแบบนี้ แล้วก็ทำให้เราเลือกทางเดินแบบนี้ มีชีวิตแบบนี้ และจบแบบนี้

เราคิดเหมือน จขกท. นะ ว่า.. มันเกิดขึ้นแล้ว จริง!

แต่.. มันมีหลายเส้นทาง.. สมมติว่า ดิฉัน ดญ. mamboo เกิดมาบนโลกใบนี้

ชีวิตของ ดญ.mamboo ก็มีหลายๆเส้นทาง หลายๆชีวิต มีหลายๆทางเลือก

และทุกๆเส้นทาง มันเกิดขึ้นแล้ว จบไปแล้วด้วย เราก็แค่ วนเวียนมาสวมชุดร่างกายนี้ แล้วก็ดำเนินชีวิตไป เพื่อเรียนรู้ความคิด ความรู้สึก ชีวิต ของ ดญ.mamboo ก็เท่านั้น

 

ส่วนใหญ่เกือบจะทุกคนในช่วงชีวิตก็จะเคยประสบเหตุการณ์แบบนั้นอยู่แล้วครับ เป็นเรื่องปกติ เพียงแต่ใครจะพูดไม่พูดเท่านั้น ส่วนการรู้เห็นมาในลักษณะนี้ ไม่ว่าจะในรูปแบบไหน ทุกอย่างมันไม่แน่นอนเสมอ อันนี้ต้องทำใจยอมรับล่วงหน้าไว้เลย เพราะสิ่งที่เรารู้เห็นมันก็ไม่ใช่ความจริงที่เกิดขึ้นแล้ว ดังนั้นมันก็เหมือนความฝันที่มีโอกาสเป็นจริงก็เท่านั้น แต่ถ้าอยากศึกษาก็ลองตั้งใจฝึกให้ใช้เป็นการเป็นงานเลยครับ แล้วจะรู้เองว่ามีประโยชน์มีโทษอย่างไร

 

เป็นเหมือนกันครับ บางครั้งนะ..
เช่น ก่อนหน้านี้ ลืมแว่นตาไว้ที่ร้านตัดผม แต่ต่างกันนิดหน่อยคือผมมีเจตนาที่จะหาแว่นตา
แต่หายังไงก็ไม่เจอ แต่ไปเจอในความฝัน พอไปตลาดก็เลยแวะไปดู ก็เจอจริงๆเหมือนในฝันทุกประการไม่ว่าจะ ตำแหน่ง สถานที่ เวลา (เวลาที่ว่านี้ หมายถึงแสง คือแสงสะท้อนของดวงอาทิตย์ในร้านจะบอกถึงเวลาได้) อันนี้คงไม่ใช่เดจาวู น่าจะเป็นจิตใต้สำนึกตามภาษาจิตวิทยาตะวันตกมากกว่า มันผุดขึ้นมาเองทั้งๆที่ลืมและหายไปเป็นเดือนเลย
นี่ถ้ารู้หลักและมีกำลังสติสูงกว่านี้อาจจะสามารถระลึกชาติได้แน่นอน..ครับ ผมเชื่อเช่นนั้น

 

ภัยพิบัติอาจนำพาให้มนุษย์วิวัฒนาการณ์จนมีพลังพิเศษอย่างที่ท่าน เจ้าของกระทู้ บอกก็ได้ Perhaps

 

ความคิดของคุณ mamboo มันก็อาจจะเป็นไปได้เเหะ เหมือนกับโลกของเรา
ก็เเค่หนัง ม้วนๆนึงที่จบไปเเล้ว ถ้าเรายังมีจิตที่ยังไม่เป็นกลางปล่อยวางไม่ได้
เราก็อาจจะกลับมาเป็นตัวละครของละครเรื่องต่อไปได้อีก ต้องจมอยู่กับ
ภาพมายาของโลกใบนี้ไปเรื่อยๆ ความคิดนี้ค่อนข้างจะตรงกับ ศาสนาพุทธ
ของเราเเหะ ถ้าเราไม่สามารถที่มีจิตเป็นอรหันต์ได้ เราก็จะติดบ่วงนี้ต่อไปเรื่อยๆ
ผมชักจะเริ่มคิดเเล้วเเหะว่าโลกใบนี้มันของจริงรึเปล่าเนี่ย หรือมีใครเพียงสร้างไว้เพื่อทดสอบเรารึเปล่า ถ้าจิตของเราหลุดจากโลกใบนี้ไปเเล้ว ก็อาจจะเจอโลกที่จริงกว่า รึเปล่า ?

 

อันนี้ความคิดผมน่ะ เอาเเค่วิทยาศาสตร์ ไม่เอา ศาสนา มาพูด
มนุษย์ ในอนาคต ก็อาจจะวิวัฒนาการได้สูงกว่านี้อีกก็เป็นไปได้น่ะครับ
หรือไม่ก็อาจจะเป็นเหมือนทฤษฏี มิติ ที่ 5 ก็ได้น่ะครับ ^^ เรื่องนี้ผมไม่เเน่ใจ
เพราะผมอ่านในกระทู้มิติที่ 5 ยังไม่หมดเลย -.-

ผมคิดว่าความสามารถ มนุษย์ มันเริ่มจะตันๆ เเล้วน่ะครับ ถ้าหลุดจากนี้ไปก็อาจจะต้องพึ่งอะไรบางอย่าง เพื่อให้ไปไกลได้มากกว่านี้ ^^