ทำไมสวดมนต์ แล้วเกิดความรู้สึกแบบนี้ หรือว่าเป็นเรื่องปกติค่ะ

พอดีว่าสวดมนต์มา 8 เดือนแล้วมีความรู้สึกว่าตัวเองสามารถคาดคะเนอนาคต ของตัวเอง ได้ ว่าจะดีหรือไม่ดี จะเกิดอะไรในอนาคต แล้วก็รู้สึกว่าหลังจากหมดชาตินี้แล้วตัวเองไม่อยากเรียนหนังสือ ไม่อยากมาเกิดเป็นมนุษย์อีก อยากสร้างความดีมากๆ เพื่อไปสู่สวรรค์ในภพ หน้า เกิดจากอะไรค่ะ ความรู้ดิฉันยังน้อย อธิบายหน่อยค่ะ หรืว่าเกิดจากอุปทานของดิฉันเอง

 

ดีแล้วล่ะ เราก็เคยเกิดอาการนี้เหมือนกัน เมื่อสมัยยังเด็ก ๆ อยู่นั้น จำได้ว่าสวดมนต์ไหว้พระตอนแรก ๆ เกิดความรู้สึกเศร้าสลดในอารมณ์แปลก ๆ ร้องถามในใจตัวเองว่า "อะไรกัน นี่เราต้องมาผจญโลกนี้อีกแล้วหรือ ต้องมาต่อสู้ชีวิต ต้องมาเรียน มาอยู่ทำนั่นทำโน้น ทำอะไรอีกมากมายเพื่อให้ชีวิตอยู่รอดไปอีกนานเท่านาน ต้องมาทุกข์ทรมานอีกแล้ว...นั่นเป็นอะไรก็ไม่รู้ หรือเขาเรียกว่าสัญญาเก่า ๆ หรือเปล่านะ ที่ยังรับรู้ว่า การต้องเกิดมาของเรานั้น ต้องมาเผชิญกับอะไรต่าง ๆ มากมาย แล้วก็หมดชาติหมดชีวิต เสร็จแล้วก็ต้องกลับมาเกิดอีก ซ้ำอย่างเดิม... อย่างครูบาอาจารย์ท่านเคยบอกว่า บางชาติเราก็อาจเผลอสร้างบาปเวร แล้วก็ต้องกลับมาชดใช้กรรม และบาปของตัวเอง น่าสังเวชใจสิ้นดีเลย

ตั้งแต่เด็ก สำนึกลึก ๆ ร้องบอกออกมาว่า ถ้าไม่อยากทุกข์ทรมานต้องทำแต่สิ่งดี ๆ ต้องไม่ทำบาปใด ๆ นะ เราจะได้ไม่ต้องทุกข์มากนัก หรืออาจจะมีความสุขกับเขาบ้าง ใช่แล้ว ก็พยายามทำอะไรก็ได้ที่คนเราเรียกว่าความดีเท่าที่สมองเล็ก ๆ จะสำนึกได้ว่าอะไรควรทำ ก็คงทำให้ชีวิตพออยู่ พอมีความสุขได้บ้างเหมือนกัน อย่างน้อยก็ได้พบพระธรรมคำสอนที่ดี ๆ และพบกัลยณมิตรเข้ามาในชีวิตนี้ นั่นแหละ จิตนี้ไม่ควรห่างจากพระธรรมของพระพุทธเจ้า เพราะมารร้ายมันจะคอยเข้ามาสิงใจคนเราได้เสมอนะค่ะ เพื่อน ๆ

 

ที่เล่ามา คงเป็นสัญญาเก่าจากอดีตชาติที่เคยเป็นผู้ปฏิบัติธรรมมาและตั้งมั่นที่จะก้าวสู่หนทางพ้นทุกข์ ตอนนี้ก็ขอให้เดินหน้าต่อไปในทางธรรมค่ะ สวดมนต์ไหว้พระ ปฏิบัติสมาธิ ทำกุศล...เมื่อทุกสิ่งถึงพร้อม ซึ่งตอบไม่ได้ว่าเมื่อใด ใจเราจะพบหนทางในการก้าวพ้นความทุกข์จากการเกิด แก่ เจ็บ ตายอย่างสิ้นเชิงเอง

การเกิดเป็นทุกข์นะคะ เกิดเมื่อใด ทุกข์เมื่อนั้น การสิ้นภพสิ้นชาติไม่ต้องเกิดนั่นแหละ เป็นสุขอันจริงแท้...เอาง่ายๆ เกิดมาก็ต้องเรียนหนังสือมากมาย อาจจะได้ถึงด๊อกเตอร์ แต่พอตายก็ลืมหมด ต้องมาเรียนอนุบาลใหม่ วนเวียนไม่รู้จบอยู่เช่นนี้..แต่ว่าถ้าตอนนี้คุณเรียนหนังสืออยู่ ก็ตั้งใจเรียนไปนะคะ เพราะถึงอย่างไร คุณก็ยังมีหน้าที่ต่อชีวิตนี้อยู่ ต่อพ่อแม่และบุคคลอื่นที่เกี่ยวข้องอยู่ ต้องทำให้ดี เพียงแต่ไม่ทอดทิ้งการปฏิบัติธรรม เพียงเท่านี้ก่อนค่ะ

 

อ่านแล้วโดนมาก ตรงใจเราเลย บางทีเรารู้สึกว่าไม่อยากเวียนว่ายตายเกิดอีก ถึงตายไป ชาติหน้าก็ไม่อยากเกิดมาอีก รู้สึกเหนื่อย กับวันๆหนึ่งต้องทำงาน ต้องเรียน ไม่ทำก็ไม่ได้ ต้องดูแลพ่อ แม่ ถ้าตัวคนเดียวก็คงไปบวชแล้ว

 

สวดบทไหนอยู่ครับ ...ใช่ยอดพระกัณฑ์ไตรปิฏก หรือเปล่าครับ

 

เจริญพระพุทธมนต์เป็นสิ่งที่ดียิ่ง ไม่ควรลังเล ให้มุ่งมั่นในความสงบสุข

 

บทที่สวด บูชาพระรัตรไตร นมัสกร กราบพระรัตนไตย ไตรสรณคม พาหุงมหากา ชัยปริต ชินบัญชร แผ่เมตตา ทุกวันล่ะก็ อธิฐานขอให้ ข้าพเจ้าขออุทิศ ผลบุญให้แก่ พ่อ แม่ น้องชาย ขอให้ตรอบครัว มีความสุข แคล้วคลาดอุปสรรค อุธิฐผลบุญให้เจ้ากรรมนายเวร เจ้าที่ สิ่งศักสิทธที่อยูในบ้าน ที่อุทิศให้เจ้าที่เพราะไหว้เขาทุกวัน เป็นติงู่เอี้ยอ่ะ ไหว้ตั้งแต่เด็กมาตลอด เวลาสวดมนต์ชอบมีเสียงแปลกๆอยู่ในบ้าน เช่นเสียงเคาะฝาพนังบ้านดังตุ๊บบริเวณที่บูชาพระ คือ อะไรค่ะเสียงนี้ เป็นทุกวัน เวลาอยู่บ้านบางทีช่วงกลางวัน หรือดึก ก็มี ไม่ทราบว่าที่บ้านมีใครคุ้มครองอยู่รึเปล่า

 

ถ้าเราห้อยพระเครื่อง ของดิฉันเป็นพระพุทธชินราช สมมุติว่าเราคิดอะไรในใจอยู่ซ้ำ หรือ อธิฐานในใจ พระท่านจะรู้ไหม ค่ะหรือไม่รู้ หรือวันนึงเราทำอะไรบ้าง ท่านจะรู้ไหม ถ้ารู้เพราะอะไร ไม่รู้เพราะอะไร

 

สิ่งใดที่กระทำอยู่คือสิ่งที่ดียิ่งแล้ว อย่าได้ลดละเลยท่านเอ๋ย สิ่งที่ท่านสามารถหยั่งรู้อนาคตได้เพราะท่านมีบารมีและเคยปฏิบัติธรรม มาแต่ภพชาติที่แล้วมา เมื่อมาทำความดีในชาตนี้อีก ก็เลยส่งผลให้เกิดญาณเรียกว่า อนาคตญาณ หยั่งรู้อนาคตได้ ความเกิดนั้นเป็นทุกข์ไม่ว่าภพใดก็ตาม หมั่นสร้างความดีไว้ให้มาก เพื่อเป็นปัจจัยไปสู่พระนิพพานเถิด อย่าได้ลังเลสงสัยแต่ประการใดเลย ควรเจริญกุศลธรรมทั้งหลายให้ยิ่งขึ้นไปเถิดอย่าได้ย่อหย่อน

 

ลองสวดเพิ่ม ยอดพระกัณฑ์ไตรปิฏก อีกซักบท ซิครับ ... ดีครับ แล้วเดี๋ยวรู้เอง

 

เห็นด้วยอย่างที่สุดค่ะ

 

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Red Leaf
ที่ เล่ามา คงเป็นสัญญาเก่าจากอดีตชาติที่เคยเป็นผู้ปฏิบัติธรรมมาและตั้งมั่นที่จะก้าว สู่หนทางพ้นทุกข์ ตอนนี้ก็ขอให้เดินหน้าต่อไปในทางธรรมค่ะ สวดมนต์ไหว้พระ ปฏิบัติสมาธิ ทำกุศล...เมื่อทุกสิ่งถึงพร้อม ซึ่งตอบไม่ได้ว่าเมื่อใด ใจเราจะพบหนทางในการก้าวพ้นความทุกข์จากการเกิด แก่ เจ็บ ตายอย่างสิ้นเชิงเอง

การเกิดเป็น ทุกข์นะคะ เกิดเมื่อใด ทุกข์เมื่อนั้น การสิ้นภพสิ้นชาติไม่ต้องเกิดนั่นแหละ เป็นสุขอันจริงแท้...เอาง่ายๆ เกิดมาก็ต้องเรียนหนังสือมากมาย อาจจะได้ถึงด๊อกเตอร์ แต่พอตายก็ลืมหมด ต้องมาเรียนอนุบาลใหม่ วนเวียนไม่รู้จบอยู่เช่นนี้..แต่ว่าถ้าตอนนี้คุณเรียนหนังสืออยู่ ก็ตั้งใจเรียนไปนะคะ เพราะถึงอย่างไร คุณก็ยังมีหน้าที่ต่อชีวิตนี้อยู่ ต่อพ่อแม่และบุคคลอื่นที่เกี่ยวข้องอยู่ ต้องทำให้ดี เพียงแต่ไม่ทอดทิ้งการปฏิบัติธรรม เพียงเท่านี้ก่อนค่ะ



ค่ะ ที่ บอกว่าเป็นสัญญาเก่า ก็อาจเป็นไปได้น่ะค่ะ เพราะก่อนสวดมนต์ ดิฉันไม่เคยรู้สึก เป็นแบบ นี้เลย แต่พอสวดมนได้ 6- 7 เดือน เริ่ม มี ความรู้สีก เบื่อ นิดๆ อยาก สร้าง บารมี ไปเลื่อยๆ เพื่อ ไม่ให้ชาติหน้าต้องเกิดมาตกต่ำ ชาตินี้เกิดมาอยู่ในครอบครัวที่ดี ญาติพี่น้องที่ดี เจอกัลยานมิตร และก็พวกไม่กัลยาก็มี พอสวดไปเหมือนได้อ่านหนังสือธรรมะเยอะขึ้นๆ ไม่รู้เป้นเพราะอะไร เหมือนมีใครอยากบอกอะไรสักอย่าง ช่วงก่อนสวดมนต์อย่างเดียวไม่ได้ นั่งสมาธิ ตอนนี้มีความรู้สึกว่าดิฉันยังไงดิฉันก็ ต้องนั่งสมาธิ แล้วก็บางที สมมุติ ดิฉันเข้าสอบ มีอยู่ครั้งหนึ่งดิแํนทำข้อสอบไม่ได้คือสอบมิดเทอมก็ได้ 32 เต็ม 5 0 สอบไฟนอล ข้อสอบ 10 ข้อ เต็ม 50 ทำได้ 2 ข้อ 10 ค่ะแนน รวมแล้ว 42 -*- นอกนั้นดิฉันทิ้งโล่งหมด อ.ตัดเอฟ ที่ 50 /100 คิดว่ายังไงก็ต้องติดเอฟ แต่พอเดินไปเดินไปส่งข้อสอบอาจารส่งยิ้มมาให้ดิฉัน แล้วเหมือนมีความรู้สึกนึงเยนวาบมาก ขนลุกด้วย บอกดิฉันว่า ไม่ตกหรอก ได้ D น่ะ แล้ว พอวันประกาศเกรด ดิฉันกลัวมาก แต่ก็ได้ D จริงๆ ความรู้สึกแบบนี้คืออะไรกันค่ะ แต่ที่แย่ก้คือ ตอนนี้ตัวเองรู้สึกแย่อย่างนึง คือ เหงาค่ะ มากๆ ^_^ ทั้งที่มีเพื่อนคุยด้วย เป็นถรรมดาของมนุษย์ผู้ยังมีกิเลศ อยู่ใช่ไหมค่ะ แหะๆ ดิฉันเคยอธิฐานกับพระไว้ด้วยน่ะค่ะ ว่า ชาตินี้ดิฉันจะไม่ขอสร้างกรรมกับใครอีก ไม่ว่าใครจะมาทำอะไรให้ จะให้อภัย หมด ไม่อยากสร้างเวรกรรมต่อไปในชาติหน้า ความรู้สึกนี้ก็เกิดจากการสวดมรด์ด้วยค่ะ

 

เออ คือ เคยมีหมอดูทักว่าอนาคต ของดิฉันจะมีแต่ปัญหามีอุปสรรคมาก จะต้องเหนื่อย ดิฉันก็เคยอธิฐานหลวงพ่อ ว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง หรือ แม้ว่ามันจะไม่ จริงก็ตาม ก็ขอให้ตัวข้าพเจ้า มี สติ ไม่ประมาท รอบคอบ ยามใดเกิดปัญาหา ขอให้มีสติ ไม่ตื่นตหนก ขอให้ผ่านพ้นปัญหาอุปสรรคไปได้ด้วยดี พออธิฐานเสร็จ เหมือนมีความรู้สึกว่าอนาคตก็ไม่ได้แย่อะไรมากมายหรอก ก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะค่ะ ว่า มัน จะเป็นอย่างไร แต่เป็นความรู้สึกที่เย็นมากที่ได้รับ

อีกอย่าง เคยคิดที่จะอธิฐานว่าถ้าดิฉันสามารถเห็นอดีตว่าดิแัน เคยกรรมอันใด มาในชาติ ปาง ก่อน ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี ก็ตาม จะได้รับผลในอนาคตเช่น ไร แม้ว่ากรรมในอดีตชาติดิฉันจะกลับไปแก้ไม่ได้แล้ว แต่ก็อยากดูไว้เป้นบทเรียนเพื่อจะไม่กลับไปทำสิ่งนั้นอีก เพื่อจะไม่ต้องกลับมาชดใช้กรรมในชาติหน้า และ จะขอดูอนาคตข้างหน้าเพื่อมีปัญหาอะไรจะได้แก้ทัน ถ้าดิแันเป็นคนที่มีคุณสมบัติที่สมควรที่จะได้รับรู้สิ่งต่างๆ ข้างต้น ปฎิบัติมาพอสมควรแล้ว และคิดว่าจะเป็นประโยชน์ต่อตัวดิฉันในอนาคต เมื่อถึงเวลา อันควรแล้ว ขอให้ท่านเปิดให้ข้าพเจ้าดูได้ไหมค่ะ ขอแบบนี้ท่านจะให้ไหมค่ะ หรือว่าไม่สมควรขอ มันจะไปกะตุ้นกิเลศรึเปล่าค่ะ หรือ ไม่ ถ้าไม่สมควรอธิฐานดิฉันจะได้ไม่ทำค่ะ เพราะอะไร ?

 

แล้วถ้าแผ่เมตตาโดยไม่ได้กรวดน้ำโดยใช้บทสวด อิทัง สัพพะ เวรีนัง โหตุ สุขิตาโหนตุ สัพเพ เวรี เจ้ากรรมนายเวรจะได้รับ 100 เปอร์เซนไหมค่ะ แล้วตอนอธิฐานดิฉันก็อธิฐานซ้ำลงไปอีกที กลัวว่าไม่ถึง