ขอเชิญร่วมทำบุญสร้างพระธาตุเกตุแก้วจุฬามณีศรีมงคล ต.หล่มเก่า จ.เพชรบูรณ์ ครับ

​

 

การสร้างพระธาตุนี้ต้องอาศัยกำลังบุญจากทุก ๆ ท่านจากหลาย ๆ ด้าน ..................คำของ "พระราชญาณวิสิฐ" หลวงป๋า แห่งวัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี ที่พระอาจารย์พรฤทธิ์ อภินันโท เจ้าอาวาสวัดศรีมงคล บ้านหินกลิ้ง ได้เดินทางไปกราบหลวงป๋า แล้วได้กราบเรียนหลวงป๋าว่ากำลังดำเนินการสร้างพระธาตุอยู่ หลวงป๋าหันมาตอบว่า "ของท่านน่ะสำเร็จ"

หากมีกำลังบุญมาร่วมกันจากทุกทิศทุกทางอย่างนี้ รวมทั้งกำลังบุญจากทางเว็บนี้ก็ไม่ใช่น้อย องค์พระธาตุคงจะสำเร็จลุล่วงไปได้ในเร็ววันอย่างแน่นอน

อนุโมทนาบุญครับ <!-- google_ad_section_end -->

 

ภาพความคืบหน้าการก่อสร้างพระธาตุ เมื่อ 21 พ.ค.2551

 

17 พฤษภาคม 2554
ยกฉัตรขึ้นยอดพระธาตุ

อนุโมทนาบุญครับ

 

นายช่างใหญ่
พระอาจารย์พรฤทธิ์ฯ ท่านลงมาควบคุมการก่อสร้างด้วยตนเองทุกวัน

 

16. กลอนพ่อแก่ แม่เฒ่า

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าอยู่ไม่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววานของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและนอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึง คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงพอจะได้ยน เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง​

 

17. กลอนพรหมวิหาร​

· หนึ่งเมตตา มีไว้ในดวงจิต ไม่คิดก่อกรรม ทำลายเขา
ผู้ใดทุกข์ช่วยเหลือให้บรรเทา อุตส่าห์เอาเมตตา มาปราณี<O
· สองกรุณา ว่าให้มีใจเอื้อ เวลาเมื่อผู้ใดไร้สุขขี
คอยช่วยเหลือเกื้อกูลพูลทวี ใจอารีย์ จุลเจือเผื่อแผ่กัน<O
· สามมุทิตา อย่าอิจฉา อาฆาตเขา เมื่อเห็นเขาต่ำต้อย ด้อยกว่าเรา
จงสรรเสริญท่านไว้ไม่นินทา กล่าววาจาเหยียดหยาม ประนามคน<O
· สี่อุเบกขา รักษาใจไว้ให้เที่ยง ไม่เอนเอียงหวังอามิส คิดสับสน
รักชังใครซ่อนไว้ในกมล ไม่เชื่อคนสอพลอมาก่อกรรม
บุคคลใดใฝ่ธรรม จึงจำหา
พรหมวิหารสี่นี้ มารักษา
คือเมตตา กรุณา ปราการใจ
มุทิตา อุเบกขาพาไปให้ระบือ
ท่านผู้ใดไม่ทิ้ง สี่ สิ่งนี้
คงเป็นที่เคารพนับถือ
อยู่แห่งใดใครเห็นไม่เว้นลือ
ว่าได้ชื่อ คือผู้ รู้แจ้งธรรม​

 

พระกริ่งที่สวยศักดิ์สิทธิ์ พระวังหน้าสุดเข้มขลัง และได้บุญเต็มเปี่ยมครับ

ขอเชิญร่วมทำบุญบูชา "พระกริ่งวิเชียรวรธรรม" สร้างเมื่อปี พ.ศ.2548 ในงานฉลองสมณะศักดิ์-พัดยศ ที่ทางวัดเก็บเหลือไว้นะครับ สรางจากชนวนศักดิ์สิทธิ์มากมาย เช่น

• ชนวนสร้างหลวงพ่อทบวัดชนแดน 108 อาจารย์ปลุกเสกที่เขาค้อเมื่อปี พ.ศ.2537
• ชนวนพระพุทธหลวงพ่อใหญ่ที่หลวงพ่อทบ และเกจิอาจารย์เสกเพียบเมื่อปี พ.ศ.2516
• และสังฆวานร และมวลสารอีกหลายอย่างจำไม่ได้ครับ

ร่วมทำบุญ 999 บาท รับพระกริ่ง 1 องค์ครับ
เพื่อสร้างองค์ครอบพระธาตุเก่าแก่คู่บ้านคู่เมือง ของวัดศรีมงคล บ้านหินกลิ้ง ต.หล่มเก่า อ.หล่มเก่า จ.เพชรบูรณ์ เป็นมหากุศลอย่างยิ่งครับ

เลขบัญชีธนาคารของทางวัดศรีมงคลเพื่อการทำบุญบูรณะพระธาตุครับ

ธนาคารนครหลวงไทย จำกัด

สาขาย่อยหล่มเก่า

เลขบัญชี 453 203 1471

ชื่อบัญชี วัดศรีมงคล บ้านหินกลิ้ง (สร้างพระธาตุ)

การทำบุญในกระทู้นี้ "ไม่มีหักค่าใช้จ่ายใด ๆ ทั้งสิ้น" ได้บุญเต็มเปี่ยมครับ

​

พระกริ่งชุดนี้หลวงพ่อสิริ สิริวัฒโน ได้เมตาอธิษฐานจิต 7 วันครับ และได้เข้าพิธีไหว้ครูประจำปีถึง 3 ครั้ง (ปีละครั้งครับ)​

 

เมื่อวาน 15-5-54 โอนเงินไปร่วมทำบุญสร้างพระธาตุเกศแก้วจุฬามณีศรีมงคลจำนวน 635 บาท

 

อนุโมทนาบุญด้วยครับ สาธุ

คุณSunny ดำเนินการต่อด้วยครับ ตอนนี้คงถึงวัดแล้ว

 

พรุ่งนี้ 17 พฤษภาคม 2554 เวลา 15.55 น
ยกฉัตรขึ้นยอดพระธาตุ

อนุโมทนาบุญครับ สาธุสาธุสาธุ

 

18. กลอนมงคลชีวิต

ถ้า ท่านทำตัวแข่งกับสังคม ทางแห่งความล่มจมกำลังตามมา
ถ้า ท่านทำงานเห็นแก่หน้า ท่านจะพบกับปัญหาเรื่อยไป
ถ้า ท่านทำตัวเห็นแก่ได้ ท่านอย่าหวังน้ำใจจากเพื่อนฝูง
ถ้า ท่านกลัวจนเกินไป ท่านจะทำอะไรไม่ได้ความ
ถ้า ท่านกล้าจนเกินงาม ท่านจะพบกับความเดือดร้อน
ถ้า ท่านขาดความพอดี ท่านจะเป็นหนี้เขาตลอดกาล
ถ้า ท่านหวังแต่ความสุข ท่านจะเป็นทุกข์มหาศาล
ถ้า ท่านขาดความยั้งคิด ชีวิตทั้งชีวิตจะหมดความหมาย
ถ้า ท่านทำใจให้สงบ ท่านจะพบกับความสุขที่เยือกเย็น​

 

19.บทปลงสังขาร

มนุษย์เราเอ๋ย เกิดมาทำไม
นิพพานนามีสุข อยู่ใยมิไป
ตัญหาหน่วงหนัก หน่วงชักหน่วงไว้
ฉันไปไม่ได้ ตัญหาผูกพัน
ห่วงนั้นพันผูก ห่วงลูกห่วงหลาน
ห่วงทรัพย์สินศฤงคาร จะสละเสียเถิด
จะได้ไปนิพพาน ข้ามพ้นภพสาม
ยามหนุ่มสาวน้อย หน้าตาแช่มช้อย
งามแล้วมุกประการ แก่เฒ่าหนังยาน
แต่ล้วนเครื่องเหม็น เอ็นใหญ่เก้าร้อย
เอ็นน้อยเก้าพัน มันมาทำเข็ญ
ให้ร้อนให้เย็น เมื้อยขบทั้งตัว
ขนคิ้วก็ขาว ในตาก็มัว
เส้นผมบนหัว ดำแล้วกลับหงอก
หน้าตาเว้าวอก ดูน่าบัดสี
จะลุกก็โอย จะนั่งก็โอย
เหมือนดอกไม้โรย ไม่มีเกสร
จะเข้าที่นอน พึงสอนภาวนา
พระอนิจจัง พระอนัตตา
เราท่านเกิดมา รังแตจะตาย
ผู้ดีเข็ญใจ ก็ตายเหมือนกัน
เงินทองทั้งนั้น มิติดตัวไป
ตายไปเป็นผี ลูกเมียผัวรัก
เขาชักหน้าหนี เขาเหม็นซากผี
เปื่อยเน่าพุพอง หมู่ญาติพี่น้อง
เขาหามเอาไป เขาวางลงไว้
เขานั่งร้องไห้ แล้วกลับคืนมา
อยู่แต่ผู้เดียว ป่าไม้ชายเขียว
เหลียวไม่เห็นใคร เห็นแต่ใงแร้ง
เห็นแต่ฝูงกา เห็นแต่ฝูงหมา
เยื้อแย่งกันกิน ดูน่าสมเพช
กระดูกกูเอ๋ย เรี่ยรายแผ่นดิน
แร้ง กา หมากิน เอาเป็นอาหาร
เที่ยงคืนสงัด ตื่นขึ้นมิมาน
ไม่เห็นลูกหลาน พี่น้องเผ่าพันธ์
เห็นแต่นกเค้า จับเจ่าเรียงกัน
เห็นแต่นกแสก ร้องแรกแหกขวัญ
เห็นแต่ฝูงผี ร้องไห้หากัน
มนุษย์เราเอ๋ย อย่าหลงนักเอย
ไม่มีแก่นสาร อุตสาทำบุญ
ค้ำจุนเอาไว้ จะได้ไปสวรรค์
จะได้ทันพระพุทธเจ้า จะได้เข้าสู่พระนิพพาน​

 

บทกกกลอนได้ลงไปแล้ว 19 บท (เลขสวยพอดี) จะนำลงใน
หนังสือทำวัตร-สวดมนต์ วัดศรีมงคล
บ้านหินกลิ้ง ต.หล่มเก่า อ.หล่มเก่า เพชรบูรณ์

(เล่มใหญ่ ขนาด 18.5x25.5 ซม. กระดาษถนอมสายตา 75 แกรม ปกกระดาษอาร์ตมัน หนา 210 แกรม เคลือบยูวี เนื้อหากำลังจัดทำจึงยังไม่รู้กี่หน้า แต่จะไม่ให้หนามากคงประมาณ 40 หน้า ปกหน้าหลัง ภาพสีนอกใน คงมีภาพสีในเล่มอีก 2แผ่น)


กำลังรวบรวมเนื้อหา โดยคิดว่าจะเน้นเกี่ยวกับเรื่องราวพระธาตุและการบูรณะ ฯตามที่ตั้งในกระทู้นี้ (บทสวดยึดจากหนังสือสวดมนต์ฯเดิม)

 

บทสวดมนต์ทำวัตรเช้า​

คำบูชาพระรัตนตรัย​

โยโสภะคะวา อะระหังสัมมาสัมพุโธ
พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์ใด ทรงเป็นพระอรหันต์ตรัสรู้ชอบได้ด้วยพระองค์เอง
สะวากขาโตเยนะ ภะคะวะตาธัมโม
พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคพระองค์ใด ตรัสสอนดีแล้ว
สุปิฏิปันโน ยัสสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์ใดปฏิบัติดีแล้ว
ตัมมะยังภะคะวันตัง สะธัมมัง สะสังฆัง
ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอบูชาอย่างยิ่งซึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้า
พระองค์นั้น พร้อมด้วยพระธรรม พร้อมด้วยพระสงฆ์
อิเมหิสักกาเรหิ ยะถาระหังอาโรปิเตหิ อะภิปุชะยามะ
ด้วยเครื่องสักการะเหล่านี้ ที่ยกขึ้นแล้วตามสมควร
สาธุ โน ภันเต ภะคะวา สุจิระปะรินิพพุโตปิ
พระผู้มีพระภาคเจ้าแม้ปรินิพพานนานมาแล้วขอได้ทรงกรุณาโปรดเถิด
ปัจฉิมาชะนะตานุกัมปะมานะสา
ขอได้มีน้ำพระทัย อนุเคราะห์แก่หมู่ชนที่เกิดมาในภายหลัง
อิเมสักกาเร ทุกคะตะปันนาการะภูเต ปฏิคคันหาตุ
ขอจงทรงรับเครื่องสักการะทั้งหลายเหล่านี้ อันเป็นบรรณาการของคนยาก
อัมหากัง ทีฆะรัตตัง หิตายะ สุขายะ
เพื่อประโยชน์และความสุขแก่พวกข้าพเจ้าทั้งหลายตลอดกาลเทอญ

 

17 พฤษภาคม 2554 เวลา 15.55 น.
ยกฉัตรขึ้นยอดพระธาตุ

อนุโมทนาบุญครับ

 

วันวิสาขบูชา ถือเป็นวันสำคัญยิ่งทางพระพุทธศาสนา เพราะเป็นวันที่เกิด 3 เหตุการณ์สำคัญที่เกี่ยวกับวิถีชีวิตของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เวียนมาบรรจบกันในวันเพ็ญเดือน 6 แม้จะมีช่วงระยะเวลาห่างกันนับเวลาหลายสิบปี ซึ่งเหตุการณ์อัศจรรย์ 3 ประการ ได้แก่

 

1. วันวิสาขบูชา เป็นวันที่พระพุทธเจ้าประสูติ

เมื่อพระนางสิริมหามายา พระมเหสีของพระเจ้าสุทโธทนะ แห่งกรุงกบิลพัสดุ์ ทรงพระครรภ์แก่จวนจะประสูติ พระนางแปรพระราชฐานไปประทับ ณ กรุงเทวทหะ เพื่อประสูติในตระกูลของพระนางตามประเพณีนิยมในสมัยนั้น ขณะเสด็จแวะพักผ่อนพระอิริยาบถใต้ต้นสาละ ณ สวนลุมพินีวัน พระนางก็ได้ประสูติพระโอรส ณ ใต้ต้นสาละนั้น ซึ่งตรงกับวันเพ็ญเดือน 6 ก่อนพุทธศักราช 80 ปี ครั้นพระกุมารประสูติได้ 5 วัน ก็ได้รับการถวายพระนามว่า "สิทธัตถะ" แปลว่า "สมปรารถนา"

เมื่อข่าวการประสูติแพร่ไปถึงอสิตดาบส 4 ผู้อาศัยอยู่ในอาศรมเชิงเขาหิมาลัย และมีความคุ้นเคยกับพระเจ้าสุทโธทนะ ดาบสจึงเดินทางไปเข้าเฝ้า และเมื่อเห็นพระราชกุมารก็ทำนายได้ทันทีว่า นี่คือผู้จะตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงกล่าวพยากรณ์ว่า "พระราชกุมารนี้จักบรรลุพระสัพพัญญุตญาณ เห็นแจ้งพระนิพพานอันบริสุทธ์อย่างยิ่ง ทรงหวังประโยชน์แก่ชนเป็นอันมาก จะประกาศธรรมจักรพรหมจรรย์ของพระกุมารนี้จักแพร่หลาย" แล้วกราบลงแทบพระบาทของพระกุมาร พระเจ้าสุทโธทนะทอดพระเนตรเห็นเหตุการณ์นั้นทรงรู้สึกอัศจรรย์และเปี่ยมล้นด้วยปีติ ถึงกับทรุดพระองค์ลงอภิวาทพระราชกุมารตามอย่างดาบส

 

2. วันวิสาขบูชาเป็นวันที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้อนุตตรสัมโพธิญาณ

หลังจากออกผนวชได้ 6 ปี จนเมื่อพระชนมายุ 35 พรรษา เจ้าชายสิทธัตถะก็ทรงตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ณ ใต้ร่มไม้ศรีมหาโพธิ์ ฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา ตำบลอุรุเวลาเสนานิคม ในตอนเช้ามืดของวันพุธ ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 ปีระกา ก่อนพุทธศักราช 45 ปี ปัจจุบันสถานที่ตรัสรู้แห่งนี้เรียกว่า พุทธคยา เป็นตำบลหนึ่งของเมืองคยา แห่งรัฐพิหารของอินเดีย

สิ่งที่ตรัสรู้ คือ อริยสัจสี่ เป็นความจริงอันประเสริฐ 4 ประการของพระพุทธเจ้า ซึ่งพระพุทธเจ้าเสด็จไปที่ต้นมหาโพธิ์ และทรงเจริญสมาธิภาวนาจนจิตเป็นสมาธิได้ฌานที่ 4 แล้วบำเพ็ญภาวนาต่อไปจนได้ฌาน 3 คือ
ยามต้น : ทรงบรรลุ "ปุพเพนิวาสานุติญาณ " คือ ทรงระลึกชาติในอดีตทั้งของตนเองและผู้อื่นได้
ยามสอง : ทรงบรรลุ "จุตูปปาตญาณ" คือ การรู้แจ้งการเกิดและดับของสรรพสัตว์ทั้งหลาย ด้วยการมีตาทิพย์สามารถเห็นการจุติและอุบัติของวิญญาณทั้งหลาย
ยามสาม หรือยามสุดท้าย : ทรงบรรลุ "อาสวักขญาณ" คือ รู้วิธีกำจัดกิเลสด้วย อริยสัจ 4 (ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค) ได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในคืนวันเพ็ญเดือน 6 ซึ่งขณะนั้นพระพุทธองค์มีพระชนมายุได้ 35 พรรษา

 

3. วันวิสาขบูชา เป็นวันที่พระพุทธเจ้าเสด็จเข้าสู่ปรินิพพาน (ดับสังขารไม่กลับมาเกิดสร้างชาติ สร้างภพอีกต่อไป)

เมื่อพระพุทธองค์ได้ตรัสรู้และแสดงธรรมเป็นเวลานานถึง 45 ปี จนมีพระชนมายุได้ 80 พรรษา ได้ประทับจำพรรษา ณ เวฬุคาม ใกล้เมืองเวสาลี แคว้นวัชชี ในระหว่างนั้นทรงประชวรอย่างหนัก ครั้นเมื่อถึงวันเพ็ญเดือน 6 พระพุทธองค์กับพระภิกษุสงฆ์ทั้งหลาย ก็ไปรับภัตตาหารบิณฑบาตที่บ้านนายจุนทะ ตามคำกราบทูลนิมนต์ พระองค์เสวยสุกรมัททวะที่นายจุนทะตั้งใจทำถวายก็เกิดอาพาธลง แต่ทรงอดกลั้นมุ่งเสด็จไปยังเมืองกุสินารา ประทับ ณ ป่าสาละ เพื่อเสด็จดับขันธุ์ปรินิพพาน

เมื่อถึงยามสุดท้ายของคืนนั้น พระพุทธองค์ก็ทรงประทานปัจฉิมโอวาทว่า "ดูก่อนภิกษุทั้งหลายอันว่าสังขารทั้งหลายย่อมมีความเสื่อมสลายไปเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลายจงยังกิจทั้งปวงอันเป็นประโยชน์ของตนและประโยชน์ของผู้อื่นให้ บริบูรณ์ด้วยความไม่ประมาทเถิด" หลังจากนั้นก็เสด็จเข้าดับขันธุ์ปรินิพพาน ในราตรีเพ็ญเดือน 6 นั้น