ผีเด็กชวนเล่นในโรงแรม

เรื่องนี้ผ่านมาประมาณสามปีแล้ว ตอนนั้นฉันและพี่ที่ทำงานรวมกัน7คน ไปทำงานที่จ.ภูเก็ต และต้องไปพักที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ฉันนอนกับพี่ผู้หญิงอีกสองคน ส่วนผู้ชายก็นอนด้วยกันสามคนที่ห้องด้านขวา หัวหน้าอยู่ห้องด้านซ้าย การทำงานผ่านไปอย่างราบรื่น จนกระทั่งคืนที่หนึ่งของการพักผ่อนผ่านพ้นไป พวกเราทั้งหมดไปรับประทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารของโรงแรม แต่สีหน้าของพวกเขาดูหมองคล้ำ อ่อนเพลีย คล้ายคนอดนอน ฉันจึงเข้าใจว่าพวกเขาคงแอบไปเที่ยวกลางคืนกันเป็นแน่ จึงไม่ได้ถามไถ่อะไร และพวกเขาก็ไม่พูดอะไรด้วย จากนั้นพวกเราก็ไปทำงานกัน fficeffice" /><O></O>
จนกระทั่งใกล้จะเลิกงาน พวกผู้ชายเริ่มมีอาการไม่อยากกลับที่พัก ทั้งที่ดูง่วงหง่าวหาวนอนกันเป็นทิวแถวแท้ๆ ถามกันไปมาจนได้ความว่า พวกเขาเจอ "ผีเด็กมาเล่นด้วยทั้งคืน!!!" เมื่อเอาผ้าห่มคลุมโปง ผีเด็กก็ดึงผ้าห่มออกอยู่แบบนั้น และวิ่งไปมาภายในห้องอย่างสนุกสนาน (สนุกอยู่คนเดียว) ทำให้พวกเขาต้องอยู่ในอาการหวาดผวา แต่ก็มีคนกล้ากว่าเพื่อน พูดออกมาว่าไม่เล่น จะนอนแล้ว เท่านั้นแหละผีเด็กก็เริ่มลามือ และยอมให้พวกเขานอนแต่โดยดี พี่ๆ บอกว่าไม่อยากเล่าให้ฟังเพราะไม่อยากให้พวกเรากลัวกัน เพราะห้องก็อยู่ติดกันแค่นี้เอง <O></O>
น่าแปลกที่ห้องของฉันกลับไม่มีใครเจอเลย แต่หัวหน้าที่นอนอยู่ห้องถัดไปกลับเจอเช่นเดียวกัน อาจเป็นเพราะก่อนนอนฉันสวดมนต์ แผ่เมตตา และขออนุญาตสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของสถานที่นั้นแล้วก็เป็นได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นก็ได้แต่โล่งใจ <O></O>
แต่แล้วในวันถัดมา ฉันต้องเอาข้อมูลของงานลงเครื่องคอมพิวเตอร์ซึ่งอยู่ในห้องของผู้ชาย ฉันและพี่ๆ ที่ทำงานก็นั่งกันในห้องนั้น ทุกคนนั่งทางด้านซ้ายมือของฉันกันหมด ระหว่างที่ฉันนั่งเก็บข้อมูลอยู่นั้นก็รู้สึกเหมือนมีใครเอาหน้ามาเกยไว้บนไหล่ทางด้านขวาจนรู้สึกเหมือนแก้มแทบจะชนกันจึงหันขวับไปดูเพราะคิดว่าพี่ๆ แกล้ง แต่ปรากฎว่าทุกคนนั่งคุยกันอยู่ที่เดิม เมื่อฉันถามเขาก็ทำหน้างงกันหมด และยืนยันว่าไม่ได้เดินมาทางนี้กันเลย เท่านั้นแหละฉันรีบเรียกพี่อีกคนมานั่งเป็นเพื่อนทันที <O></O>
เรื่องยังไม่จบแค่นี้ ในวันรุ่งขึ้นทุกคนก็เจอเรื่องเดิมอีกจนเขาบอกว่าเริ่มชินแล้ว คือ จากกลัวจนเลิกกลัวแล้วเพราะเหนื่อยจากการทำงานกันมาก วันนี้ฉันและพี่ที่อยู่ห้องเดียวกันยังไม่ไปที่ทำงานเพราะต้องเคลียร์งานกันในห้อง เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็จะไปยังสถานที่ทำงานจึงเดินออกมาปิดล็อกห้องอย่างดี แต่ห้องของพี่ผู้ชายกลับเปิดอ้าไว้ทั้งที่พวกเขาออกไปทำงานกันหมด ฉันกำลังจะไปปิดประตูให้แต่พี่ผู้ชายเดินออกมาจากลิฟท์พอดี ฉันจึงตำหนิเขาว่าเปิดประตูทิ้งไว้ทำไม เพราะมีของมีค่าอยู่เยอะมาก พวกเขาก็ยืนยันว่าปิดล็อกเรียบร้อยแล้ว พี่ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นว่าน้องมาเปิดนะสิ เมื่อวานเขาก็เห็นว่าน้องเปิดประตูรอพวกเขากลับมา เท่านั้นแหละทุกคนก็รีบชวนกันลงมาข้างล่างทันที <O></O>
สี่วันผ่านไปอย่างร้อนๆ หนาวๆ ในที่สุดก็ได้กลับกรุงเทพฯ สักที รู้สึกดีใจมากๆ เพราะรู้สึกกลัว ไม่อยากเจอ แม้จะรู้สึกบ้างแต่ยังดีที่ไม่เคยเห็นแบบจะๆ ก่อนกลับก็ถามแม่บ้านที่โรงแรมจึงได้ความว่า เคยมีนักท่องเที่ยวที่เป็นเด็กเสียชีวิตที่นี่ และเขาก็ไม่ไปไหน ยังคงวนเวียนชวนให้แขกที่มาพักไปเล่นกับเขาอยู่แบบนี้มานานแล้ว <O></O>
อยู่มานานแล้ว.......<O></O>
คิดแล้วปวดใจ และคุยกันว่า ถ้ามาอีกทีไปหาที่อื่นพักกันเถอะ.... :'(

 

:boo::boo::boo::boo::boo:

 

ผีเด็ก......

......คืนนั้นมีโอกาศ...ได้ไปพักที่โรงแรมในตัวเมืองหาดใหญ่...โรงแรมดังกล่าว...มีสภาพเก่า...เนื่องด้วยเป็นโรงแรมรุ่นบุกเบิกค่ะ.....แต่ดูใหม่เพราะสีที่ทาทับไว้....ความรู้สึกแรกที่ได้สัมผัส(กู...จะรอดไหมว่ะ) เป็นคนมีเซนต์ค่ะ..เมื่อมาถึงลอบบี้...พนักงานของโรงแรมก็นำทางไปยังห้องพัก...คือห้องพักฟรีค่ะ...ต้องทำใจค่ะ.....ก็พามายังห้องพักชั้น 8...สภาพภายในห้องดูปกติค่ะ....สะอาด...ไม่ได้มีความรู้สึกว่ากลัว....ก็ทำตัวปกติ...ดูทีวี..ฟังเพลง...กว่าจะอาบน้ำ...ก็เกือบ 2 ทุ่มแระ...ว่าแล้วก็อาบน้ำ..ก็กลับมานอนบนเตียง...ฟังเพลง...คือกว่าจะหลับได้..ก็ปาเข้าไปเกือบตี 1 แระ...ระหว่างที่หลับ...แต่หูก็ยังคงได้ยินเสียงเพลงอยู่...มาแล้วโว้ย..สิ่งที่ไม่อยากจะเจอ...คราวนี้เล่นแรงค่ะ...ขึ้นขี่คอ...แล้วหัวเราะใส่เรา...เป็นกุมารค่ะ...นุ่งกระเบน...มัดจุก...แต่ฉันไม่กลัว...แต่ที่โชคร้ายคือมันขยับตัวไม่ได้น่ะสิ...ฉันจึงรวมจิตท่องบทสวดหลวงปู่ทวดค่ะ...ท่องอยู่ 2 รอบ..เห็นมาอีกตนแระ...ยืนอยู่มุมประตูห้องน้ำ...เห็นแต่ช่วงเอวลงไป...นุ่งกระเบนแดง...เป็นผู้ชายค่ะมาสั่งผีเด็กตนนั้น....ได้ยินเสียงพูดว่า(อย่าทำเขา) เท่านั้นแระ..ก็ขยับตัวได้...ดูนาฬิกาเวลาประมาณตี 2 ทีวีก็ยังคงเปิดไว้งั้นแระ...จะทำไงดี...จะไม่ขอหลับอีก..เดี๋ยวจะเจออีก...ยอมรับว่า..ทำอะไรไม่ถูก...ไม่ยอมหลับจนกระทั้งดูนาฬิกาก็เกือบตี 4 แระ...ทนอีกหน่อยก็เช้าแระ...มองเห็นแสงลอดผ่านผ้าม่าน...(โอ..สวรรค์เช้าแล้ว)...สรุปคือรีบอาบน้ำ...แล้วลงมาอยู่ลอบบี้...เป็นไงค่ะ..ประสบการณ์ขนหัวลุกของฉัน..ฉันกล้าปฎิญาณว่า...ฉันจะไม่เข้าไปพักโรงแรมนั้นอีก..ถึงจะเป็นของฟรีก็ไม่เอา:boo:

 

เคยไปพักโรงแรมที่ ถ.วัวลาย จ.เชียงใหม่ ก็เจอแบบมาดึงแขน ดึงขา พอนอนตะแคงก็เหมือนมีนิ้วมาจิ้มๆ ที่หลัง เลยสวดมนต์แผ่เมตตาให้เขา แล้วก็หลับฝันเห็นเด็กๆ อายุประมาณ 5-6 ขวบ ใส่เสื้อสีขาวมอๆ เป็นเสื้อแบบสวมข้างหน้าแล้วผูกเชือกด้านหลัง ที่แปลกตาก็คือ เด็กเหล่านั้น มีทั้งผมดำกับผมแดง นั่งมองเรากันเป็นตาเดียวเต็มไปหมด

ตื่นเช้าขึ้นมาก็ไปทำบุญและกราบหลวงพ่อที่วัดป่าเรไร เรียนถามท่านว่า ที่เราฝันเช่นนี้มีความหมายว่าอย่างไร หลวงพ่อท่านนั่งนิ่งสักพักแล้วตอบเราว่า ก่อนกลับกรุงเทพให้ไปแวะที่ศูนย์ดูแลรักษาเด็กเล็กที่อยู่ในเมือง ท่านแนะนำให้ทำบุญอ๊อกซิเจน (หมายถึงบริจาคเงินสมทบทุนค่าถังอ๊อกซิเจน ที่ใช้รักษาเด็กที่ป่วย) และให้ทำบุญเลี้ยงอาหารเด็กที่ป่วย ตามแต่กำลังศรัทธาของเรา ท่านยังบอกอีกว่า ไปถึงที่นั่นแล้วจะได้คำตอบเอง หลังจากกราบลาท่านแล้วเราก็ตรงดิ่งไปทำบุญที่ศูนย์เด็กเล็กฯ ทันที เมื่อได้มอบเงินทำบุญเรียบร้อยแล้ว เจ้าหน้าที่ก็ชวนให้เราไปดูเด็กๆ ที่นอนรักษาตัวอยู่ (พ่อแม่เด็กๆที่นี่ยากจน ไม่มีเงินรักษา จึงมารับการสงเคราะห์ที่ศูนย์ฯ นี้)
ทันทีที่เราเข้าไปเยี่ยมดูเด็กๆ ที่นอนป่วยอยู่นั้น เราขนลุกซู่...เพราะภาพที่เราเห็นก็คือ เด็กๆ อายุ 3 - 10 ปี นอนบนเตียง ทุกคนใส่ชุดผ้าดิบสีขาวมอๆ แบบผูกหลัง ที่สำคัญก็คือ มีเด็กผมดำและเด็กชาวเขาผมแดง นอนคละเคล้าสลับเตียงกันไป เราถึงบางอ้อในทันที หันไปถามเจ้าหน้าที่ว่า..เด็กๆ ที่นี่มีเสียชีวิตบ้างหรือไม่ เขาตอบว่า มีค่ะ เป็นเรื่องปกติที่มักจะรักษาไม่ได้ เพราะกว่า พ่อแม่เด็กๆ จะพามาที่ศูนย์ฯ ก็มักจะอาการเพียบหนักแล้ว (พ่อแม่เด็กยากจนมาก ไม่มีค่ารถเดินทางมา) บางรายทางศูนย์ฯก็ช่วยจัดงานศพแบบเรียบง่าย ประหยัดให้ด้วย
โถ...พ่อหนู แม่หนู ป้าได้ทำบุญให้แล้วนะ ขอให้เงินที่มาบริจาคนี้ได้ช่วยรักษาชีวิตหนูๆ ทุกคน บุญที่ได้จากการบริจาคก็ขออุทิศให้หนูน้อยทุกคนที่มาล่วงลับที่นี้

เหตุการณ์นี้ผ่านมาเกือบ 15 ปีแล้ว แต่เรายังไม่เคยลืม....

 

ในหาดใหญ่มีโรงแรมที่ให้พักฟรีด้วยเหรอครับ

 

สามีเล่าให้ฟังว่าตอนไปพักที่โรงแรมที่ชุมพรกับพ่อสามี พนักงานพาไปดูห้องพัก แค่เปิดประตูเท่านั้นล่ะค่ะเสียงมาเลยคะ "ฮะฮะ"เป็นเสียงผู้หญิงหัวเราะในลำคอแบบถูกใจ (ห้องข้างๆไม่มีผู้หญิงค่ะ (เช็คแล้ว) พ่อสามีกับสามีรีบถอยออกมา แล้วขำแบบสยองๆ บอกพนักงานว่า "นี่น้องจะให้พี่พักห้องนี้จริงๆเหรอ?"พนักงานทำหน้าซีดๆแล้วรีบปิดประตู
แล้วไปหาที่พักที่โรงแรมอื่น