ช่วยคุณแม่ด้วยคะ

อยากทราบว่าถ้าเราจะอุทิศบุญให้กับคุณแม่ แต่คุณแม่ยังมีชีวิตอยู่เราจะทำอย่างไร เพราะว่าคุณแม่จะมีปัญหามากเวลาจะทำบุญอะไรก็ตามต้องมีเหตุให้เรื่อง คุณแม่เคยไปถือศีลสามวันที่วัดก็มีปัญหากับคนรอบข้าง ที่ทราบเพราะคุณแม่กลับมาเล่าให้ฟังแบบอารมณ์เสียและคุณแม่ก็ไม่ไปที่นั้นอีกเลย เวลาใส่บาตรตอนเช้าคุณแม่ก็จะใส่แบบรีบๆ (แบบใส่ข้าว,กับข้าวและน้ำพร้อมกันเลยคะ)ไม่มีใครกล้าบอกท่านเพราะไม่อยากทะเลาะกับท่าน ในฐานะที่เราเป็นลูกเราอยากให้คุณแม่ได้ทำบุญได้สวดมนต์หรือถือศีลแต่เราบอกท่านไม่ได้ท่านจะหาว่าเราสอนท่าน เราจะทำอย่างไรดีคะpity_pig

 

ให้เราพยายามถือศีลแปด ทำสมาธิ ในวันพระ แล้วอุทิศกุศลที่เราทำให้เทพเจ้าที่ปกปักรักษาคุณแม่และท่านเทพเจ้าท่านใดก็ตามที่มีกำลังใหญ่ที่เคยมีบุญสัมพันธ์กับคุณแม่ ขอให้ท่านเทพเจ้าทั้งหลายเหล่านั้นโมทนาความดีในศีลในสมาธิที่เราได้ทำและความกตัญญูที่เรามีต่อคุณแม่ เมื่อโมทนาแล้วขอให้ท่านช่วยดลใจคุณแม่ให้ได้เจอกัลยาณมิตรที่เป็นผู้รู้จริงในคำสอนของพระพุทธเจ้า และขอให้คุณแม่มีใจศรัทธาในแนวทางการทำบุญที่ท่านผู้รู้จริงแนะนำ จนคุณแม่ตั้งใจบำเพ็ญบารมีเพื่อเข้าพระนิพพานได้อย่างง่ายๆ ในชาตินี้ หากไม่เกินวิสัยขอให้พรที่เราขอบังเกิดผลโดยเร็วด้วย

 

สาธุ....ท่านผู้เจริญ..
.....อันผู้น้อยนี้ขอแสดงปัญญาอันพอมีแก่ท่านด้วยจิตบริสุทธิ์ "กรรมทายาโธ กรรมโยนิ กรรมพันธุ กรรมตะติสะระโณ. คือเรามีกรรมเป็นทายาท มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ มีกรรมเป็นแดนเกิด เราทำกรรมอันใดไว้ไม่ว่าบุญหรือบาป เราจะต้องเป็นทายาทในกรรมนั้นๆ.
.....อันผู้น้อยขอยกประสบการณ์ที่ได้เกิดขึ้นกับตัวผู้น้อยเอง...ก่อนหน้านี้เมื่อปี53 ช่วงเข้าปีใหม่ปี53 มารดาของผู้น้อย ป่วยหนักมาก เดินเหินลำบากถูรุมเล้าไปด้วยโรคภัย ทั้งความดัน เบาหวาน จะต้องใช้เข็มฉีดยาแทงตัวเองทุกเช้าเย็นจนบอบช้ำมาก ผู้น้อยมีความรู้สึกว่ามารดาของผู้น้อยจะต้องประสบอะไรสักอย่างเป็นแน่ความรู้สึกของผู้น้อยมันบอกว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผู้น้อยจึงบอกกับมารดาของผู้น้อยว่าจะขอบวชให้มารดาช่วงสงกรานต์เมษายนปี53 ผู้น้อยจึงลางานไว้15วัน พอถึงวันบวช17 เมษายน ผู้น้อยก็บวชให้มารดาถือผ้าไตร มารดาของผู้น้อยเนื้อตัวบวมเดินเหินไม่ค่อยจะไหว แต่มารดาก็พยายามเดินจนผู้น้อยเข้าอุโบสถ์ ช่วงเหล่าภิกษุสวดยัดให้ผู้น้อย พวกญาติเห็นมารดาของผู้น้อยตัวสั่นจึงตกใจกันเข้ามาดู แต่พิธีก็ต่อไปจนผู้น้อยบวชเป็นพระภิกษุเต็มองค์ ประมาณ 5 วันต่อมา มารดาของผู้น้อยก็ดีขึ้นทันตาเห็นเลย คือสามารถเดินเหินได้ปกติ ความดันในเลือดลดลง หน้าตาแจ่มใส่ ตอนนี้มารดาไม่ต้องฉีดยาตัวเองทุกเช้าเย็นแล้ว ผู้น้อยดีใจมาก แล้วมารดาผู็น้อยก็เล่าให้ผู้น้อยฟังว่า มารดาฝันไปว่าหลงอยู่ในป่าใหญ่มืดมาก หาทางออกไม่ได้จะเรียกใครก็ไม่มีใครช่วย จนเห็นพระลูกชายลอยมาแล้วมารดาก็จับจีวรพระลูกชายตามมาจนออกป่าได้มารดาเลยดีใจมาก เลยมาหาผู้น้อยเพื่อเล่าความฝันให้ฟังในตอนฉันท์เช้าเสร็จแล้ว ส่วนผู้น้อยก็ฝันแปลกอยู่บ่อยๆ จนผู้น้อยตั้งใจอธิฐานตอนทำวัตรเช้าเสร็จแล้วช่วงตี4ครึ่ง ผู้น้อยอธิฐานต่อพระประธานว่าจะขอบวชให้มารดาเป็น๑พรรษาผู้น้อยเลย ขอลาที่ทำงานเพิ่มที่ทำงานก็ยินดี ในขณะที่ผู้น้อยบรรพชาอยู่นั้น มีเหตุการณ์เกิดขึ้นกับผู้น้อยหลายอย่างมาก ผู้ขอสงวนไว้ จน๑พรรษาผ่านไป ผู้น้อยเลยจำต้องออกมาทำงานเลี้ยงครอบครับ เพราะยังห่วงในมารดาจึงขอลาสิกขาบทมา ทำงานทางโลกต่อ ก็เลยตั้งใจไว้ว่าหากคนที่ผู้น้อยรักสุขสบายดีแล้ว ผู้น้อยคงหมดห่วงแล้วจะกลับไปบรรพชาอีกครั้ง.
....ที่นี้ที่ผู้น้อยเล่ามาก็เพื่อจะสื่อว่า เรานี่แหละผู้เป็นลูกสืบเลือดเนื้อมาจากบิดามารดา เรานี่แหละสามารถช่วยให้บิดามารดาได้อานิสงน์ได้ ท่านผู้เจ้าของกระทู้ท่านนั้นไม่ต้องไปหวังพึ่งผู้ใครเลย ไม่มีผู้ใดช่วยท่านได้หรอก ท่านต้องช่วยตัวท่านเอง คือหมั่นบำเพ็ญเพียรภาวนาด้วยการสวดมนต์ไหว้พระ รักษาศีล หมั่นมีเมตตาต่อมนุษย์และสัตว์ หมั่นแผ่เมตตามให้แก่เจ้ากรรมนายเวรของตัวท่านเองและบิดามารดา หมั่นทำบุญศุลทานสร้างเมตตาบารแก่มนุษย์และสัตว์อยู่เป็นนิจ เพียงเท่านี้ ครอบครัวของท่านก็จะดีขึ้นเรื่อยๆเป็นลำดับ สิ่งต้องห้ามเลยคือ การฆ่า ทั้งการจ้างฆ่า สั่งฆ่า หรือแม้แต่ฆ่าด้วยตนเอง เพราะท่านจะโดนอาฆาตพยาบาทมากขึ้น .
.....บุญอันทำแล้วเลิศประเสริฐสุดนั้น คือการสร้างบุญแก่บิดามารดา ด้วยการเลี้ยงดูท่านมิให้ทุกข์ยาก ทุกข์ใจ .
.....องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ทรงกล่าว แก่พระเจ้าประเสนทิโกศล ไว้ว่า การทำบุญได้อานิสงน์สูงสุดคือ การทำบุญแก่หมู่ภิกษุสงฆ์ รองลงมาคือการทำบุญแก่พระพุทธเจ้า รองลงมาคือการทำบุญแก่พระอรหันต์ รองลงมาคือการทำบุญแก่พระอนาคามี รองลงมาคือการทำบุญแก่พระสกิทาคามี รองลงมาคือการทำบุญแก่พระโสดาบัน รองลงมาคือการทำบุญแก่ผู้มีศีล รองลงมาทำบุญแก่ผู้ไม่มีศีล สุดท้ายคือทำบุญแกสรรพสัตว์ ท่านจะพิจารณาเห็นว่าพระพุทธเจ้าพระองค์ทรงกล่าวว่าบุญที่สูงสุดได้ผลมากสุดคือ หมู่สงฆ์ได้แก่ การถวายสังฆทาน หรือแม้แต่ถวายกฐิน ผ้าป่่า นี่ก็ถือว่าถวายหมู่สงฆ์ไม่เฉพาะเจาะจงว่าเป็นองค์ใด จึงมีอานิสงน์มาก และสุดท้ายคือสรรพสัตว์ได้อานิสงน์น้อยสุด แต่ไม่ว่าจะอย่างไรความมีเมตตาไม่สมควรแบ่งชั้นวรรณะว่า นี่คือมนุษย์ นี่คือสัตว์ ทุกสรรพชีวิตมีความเสมอภาคกัน เพียงแต่เกิดคนละภูมิกันเพียงเท่านั้น ฉะนั้นจึงไม่ควรแบ่งชั้นเป็นดีที่สุด.
.....ผู้น้อยก็หวังว่าปัญญาของผู้น้อยเพียงน้อยนิดนี้ จะช่วยท่านให้ประสบความสุขบ้างในภายหน้า.......สาธุ ขออนุโมทนาบุญ..

 

คุณลองหาธรรมะไปให้ท่านฟัง หรือหนังสือธรรมะไปให้ท่านอ่าน ดูว่าท่านศรัทธาพระพุทธศาสนาระดับไหน หาความรู้จากแผ่นซีดี หรือหนังสือธรรมะไปก่อนตามแต่ระดับของท่าน ค่อยๆให้ท่านเห็นประโยชน์ของบุญและบาป ค่อยๆท่านให้สร้างศรัทธาเพิ่มขึ้นทีละน้อยๆ วันหนึ่งหากปัญญาที่เกิดจากการฟังได้ที่แล้ว คุณไม่ต้องเหนื่อยครับ อีกอย่างหนึ่ง คนเราเกิดมาสั่งสมอุปนิสัยมาไม่เหมือนกัน ต้องค่อยๆละลายพฤติกรรมของคุณแม่ลงทีละน้อย ต้องใช้กุศโลบายอันแยบยล เชื่อว่าคุณคงเข้าใจความรู้สึกนึกคิดคุณแม่ดี หากท่านเข้าใจอะไรๆที่เกิดจากการฟังก็ดี การอ่านก็ดี ถือว่าคุณได้ตอบแทนสิ่งที่ดีๆให้ท่านแล้ว อนุโมทนาด้วยนะครับ

 

ให้เราทำให้ดีที่สุดตั้งใจทำทีสุด แล้วพาท่านทำเท่าที่จะทำได้มากน้อยไม่เป็นไร สำคัญที่เรา เราเป็นลูกเป็นผลผลิตของท่าน หากเราทำดีผลผลิตท่านดีท่านก็ได้รับแต่สิ่งดีๆเพาะท่านถือว่าท่านได้ลูกที่ดี บุญนั้นก็จะได้ที่พ่อแม่ด้วย ฉะนั้นเน้นที่เรานะครับท่านก็เอาเท่าที่ได้ก็พอ

 

เห็นด้วยกับทุกความเห็นค่ะ โดยส่วนตัวแล้วเราเองก็เคยประสบกับเหตการณ์คล้าย ๆ นี้ แต่เนื่องจากตัวเราเจอความทุกข์มามากมาย แล้วได้ใช้การปฏิบัติธรรมเข้ามาช่วยพยุงและฟื้นฟูจิตใจ และยึดเป็นแนวปฏิบัติตลอดมา ทุกครั้งที่ทำบุญ ก็จะอธิษฐานให้บิดามารดาและเทพเทวดาที่ดูแลท่านด้วย บอกท่านให้ช่วยดลใจแม่ ให้ท่านเข้าใจเห็นในพระธรรม อะไรประมาณเนี้ย ทุกวันนี้ท่านดีขึ้นมากกกกก...แต่ก็ยังมีหลงเหลืออยู่บ้าง ซึ่งเราก็คอยเตือน เรียกว่านึกทุกครั้งที่เตือนว่า...เราบาปอีกแล้วที่ว่าแม่...แต่เราก็ทำเพื่อไม่ให้ท่านบาป ส่วนมากก็จะฟัง เพราะท่านเห็นการปฏิบัติของเรา.......ทำต่อไปเถอะค่ะ อย่าท้อ การที่เราตั้งใจจะทำให้ท่านก็เป็นกุศลแล้วนะคะ เอาใจช่วยค่ะ

 

ขอให้สิ่งที่ดี สิ่งที่ประเสริฐ จงบังเกิดแก่ผู้ที่เป็น'ลูกกตัญญู'ทุกท่านค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ไม่ต้องทำอะไร เรื่องของแม่อย่าไปยุ่ง อันไหนเป็นหน้าที่ที่ควรทำและพอจะทำได้ให้ทำ ให้ช่วย เมว่าสิ่งที่ควรทำทุกวันจริงๆนี่คือ ซักผ้า กับ ล้างจาน อย่าให้พ่อแม่ทำ ส่วนเรื่องอารมณ์กับนิสัย ใจคอ แก้ยากบอกไปก็เหมือนเดิม อยู่เฉยๆไว้ดีกว่า

 

<TABLE class=tborder id=post4600395 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->nut41<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4600395", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Apr 2011
ข้อความ: 3
พลังการให้คะแนน: 0


</TD><TD class=alt1 id=td_post_4600395 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><CENTER><!-- google_ad_section_start -->ช่วยคุณแม่ด้วยคะ<!-- google_ad_section_end -->

</CENTER>
<HR style="COLOR: #ffffff; BACKGROUND-COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- google_ad_section_start --><SCRIPT type=text/javascript><!--google_ad_client = "ca-pub-2576485761337625";/* 336x280 */google_ad_slot = "0551074580";google_ad_width = 336;google_ad_height = 280;//--> </SCRIPT><SCRIPT src="http://pagead2.googlesyndication.com/pagead/show_ads.js" type=text/javascript> </SCRIPT><SCRIPT src="http://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/r20110420/r20110427/show_ads_impl.js"></SCRIPT><SCRIPT src="http://googleads.g.doubleclick.net/pagead/test_domain.js"></SCRIPT><SCRIPT src="http://pagead2.googlesyndication.com/pagead/render_ads.js"></SCRIPT><SCRIPT>google_protectAndRun("render_ads.js::google_render_ad", google_handleError, google_render_ad);</SCRIPT>
อยากทราบว่าถ้าเราจะอุทิศบุญให้กับคุณแม่ แต่คุณแม่ยังมีชีวิตอยู่เราจะทำอย่างไร เพราะว่าคุณแม่จะมีปัญหามากเวลาจะทำบุญอะไรก็ตามต้องมีเหตุให้เรื่อง คุณแม่เคยไปถือศีลสามวันที่วัดก็มีปัญหากับคนรอบข้าง ที่ทราบเพราะคุณแม่กลับมาเล่าให้ฟังแบบอารมณ์เสียและคุณแม่ก็ไม่ไปที่นั้นอีกเลย เวลาใส่บาตรตอนเช้าคุณแม่ก็จะใส่แบบรีบๆ (แบบใส่ข้าว,กับข้าวและน้ำพร้อมกันเลยคะ)ไม่มีใครกล้าบอกท่านเพราะไม่อยากทะเลาะกับท่าน ในฐานะที่เราเป็นลูกเราอยากให้คุณแม่ได้ทำบุญได้สวดมนต์หรือถือศีลแต่เราบอกท่านไม่ได้ท่านจะหาว่าเราสอนท่าน เราจะทำอย่างไรดีคะpity_pig

<!-- google_ad_section_end -->
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ก็ดีแล้วนี่ครับ คุณแม่ ยังรู้จักใส่บาตร ไปวัดถือศีล เพียงแต่ยังมีทิฐิสูง ซึ่งเป็นเรื่องปกติของคนทุกคน ครับ ขึ้นอยู่ว่า ใครจะปล่อยวางได้ก่อนกัน คุณอยากให้คุณแม่สวดมนต์ไหว้พระ ไปถือศีลที่วัดต่างๆ ตัวคุณทำให้คุณแม่ดู ก่อนซิครับ ถ้าเราทำให้ท่านดูทุกวันๆ สักวันหนึ่ง ท่านก็จะจะบอกตัวเองว่า ขนาดลูกเราอายุยังน้อยเขายังทำ แล้วเราอายุมากแล้ว จะทำเมื่อไรล่ะ ไม่ต้องไปบอกท่านหรอกครับ ทำให้ดูนี่แหละคือการสอนท่าน โดยการกระทำให้เห็นด้วยตา