อาการรับรู้ว่าจักระของตนเปิดแล้วหรือไม่เป็นอย่างไร

ขออนุโมทนาค่ะ เป็นเช่นนั้นจริงๆ
ฐานไหนสำคัญที่สุดค่ะ ๑ ถึง ๗
หรือว่าทุกจุด

 

สำคัญทุกฐานครับ คุณbabyworld เพราะเป็นปัจจัยเสริมเกื้อกูลซึ่งกันและกันโดยลำดับ คล้ายกับการสร้างบ้านขึ้นไป หรือก่อปิรมิดขึ้นไป จากฐานล่างเสริมไปสู่ลำดับสูงขึ้น

เมื่อนับจากฐานล่าง ๑ เรียงลำดับขึ้นไปถึง ๗ ที่มีความเป็นไปเองโดยธรรมชาติ
คือ มันจะไปรวมศูนย์จุดนั้นๆ เอง และดำเนินการเลื่อนลำดับในลักษณะตามธรรมชาติในความสงบตั้งมั่นของจิตและอินทรีย์๕

 

ขอบคุณมากค่ะ

หลังออกจากสมาธิแล้ว บางหงุดหงิดและโมโหง่ายเป็นเพราะอะไรค่ะ

 

หลังออกจากสมาธิแล้ว บางทีหงุดหงิด และโมโหง่าย เป็นเพราะว่า มันมีสาเหตุเข้ามาบางประการ คือ
-หลังออกจากสมาธิใหม่ๆ และพบกับภาวะแรงกระทบจากภายนอกบางสิ่งบางอย่าง ที่ได้เห็นได้เจอหรือเมื่อได้ยินเรื่องราวแล้วทำให้ไม่พอใจ หงุดหงิด
ภาวะจิตและสติที่ยังมีความไหวตัวที่ละเอียดจากเพิ่งออกจากสมาธิ อาจเห็นแรงกระเพื่อมไหวของจิตใจจากความพอใจหรือไม่พอใจนั้นชัดเจนกว่าปกติ แม้ว่ามันอาจจะเป็นคลื่นความสั่นสะเทือนที่เล็กน้อยก็ตาม

เราต้องคอยสอดส่องดูภายในจิตใจของเราเองว่า มันได้ส่งแรงกระเพื่อมนั้นให้ไปสู่การปรุงแต่งสร้างปฏิกิริยาต่อเนื่องอย่างไรหรือไปในทิศทางใดสืบต่อไปบ้างหรือไม่ อย่างไร
และมองได้ว่าเป็นการดีก็ได้ครับ ที่เมื่อออกจากสมาธิ ก็ได้มีโอกาสเห็นทุกข์ ..
และ*สาเหตุคือสมุหทัย เป็น*ความเคยชินเก่าๆ เชื้อของเรื่องนั้นๆที่เราสะสมไว้จิตใต้สำนึก
โอกาสนั้นเราก็จะได้ศึกษา ปล่อยวางสลายมันด้วยทัศนคติความเข้าใจจากปัญญาด้วยการได้ศึกษาถึง*สาเหตุจากส่วนลึกที่อยู่ภายใต้พื้นผิวของจิตใจเราเองครับ

*ความเคยชินเก่าๆ ความหมายคือ สำหรับบางคนทั่วไป เมื่อมีเหตุเรื่องที่กระทบเข้ามาบางอย่าง เค้าไม่หงุดหงิด เพราะไม่มีเชื้อจึงไม่จี๊ดสำหรับเรื่องนั้น แต่บางทีพอเจอบางเรื่องอีกด้านเข้ามาก็อาจกลายเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเขาได้ แม้เหตุเล็กน้อยคือเหตุปะทุเพียงเล็กน้อย แต่เพราะเชื้อเพลิงสะสมสำหรับเรื่องนั้นมีมาก ที่เค้ามักเรียกกันว่า จุดตาย จุดบอดจุดอ่อนเป็นอนุสัยเก่าๆที่สะสมไว้สำหรับเรื่องนั้นๆ

- อีกกรณีที่พบได้ เป็นแรงกระทบจากภายใน อาจเกิดจากคาดหวังไว้ที่ข้างหน้า บางสิ่งบางอย่าง ซึ่งเราจะพบว่าบางทีไม่เป็นไปดั่งใจคาดหวัง ก็สามารถทำให้หงุดหงิดได้เช่นกัน ซึ่งเราอยู่บนความจริงคือ
มีความเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ แม้กระทั่งภาวะความรู้สึก นึกคิดตัวจิตภายใน
ทำให้เกิดกระบวนทัศน์ในการเรียนรู้ที่ไม่คาดหวังสิ่งใดไว้ล่วงหน้า ว่ามันจะต้องเป็นไปอย่างนั้นหรืออย่างนี้แน่นอน ในเรื่องการทำสมาธิ หรือเรื่องราวชีวิตต่างๆที่ประสบ

.................

สำหรับบางเทคนิคที่อาจช่วยเสริมเพิ่มเติมได้ คือ
๑ เมื่อจะออกจากสมาธิ กำหนดว่าอีก ๕ กองลมหายใจเข้าออกนี้ เราจะออกจากสมาธิ
เมื่อครบแล้ว เรายังไม่ลืมตาทันที แต่จะกวาดความรู้สึกต่อเนื่องไปจุดต่างๆในร่างกายโดยเฉพาะเอว ขาพับ ปลายเท้า คลายลม ที่อาจติดขัด อาการชาตามจุดต่างๆ ...รักษาตัวสติให้ต่อเนื่อง ลืมตากวาดรอบๆ มุมเฉียงต่ำไปรอบๆห้อง แล้วค่อยลุกขึ้นไปสู่อิริยาบทปกติ
คล้ายๆ คนที่ดำน้ำลึก เมื่อเขาจะขึ้นสู่ผิวน้ำ เขาจะค่อยๆ ปรับระดับขึ้นสู่ผิวน้ำที่ต่อเนื่องทีละลำดับ

๒.เหมือนด้านบน(๑) แต่รักษาภาวะจิตภายนอกสมาธิ ให้คล้ายหรือเทียบเคียง ใกล้เคียงกับภาวะในสมาธิระยะนึงก่อนก็ได้

ทั้งสองวิธีนี้ วิธีที่๑ จะดีเพราะสามารถรับรู้ ตื่นตัว สติอยู่เป็นปัจจุบันขณะกับชีวิตประจำวันสังคมทั่วไปได้ดี

 

ขอบคุณท่าน
ที่แนะนำในมณีนั้น
เพลานี้เราได้มาสู่ตนแล้ว
พลังมึนหัวดี
มีอันใดแนะนำวานกล่าวนะท่าน
ขอขอบคุณเสียยิ่งนัก

 

กำลังของสมถะสมาธิทำได้แค่กดทับอกุศลธรรมทั้งหลายไว้เหมือนหินทับหญ้า
เพราะธรรมชาติที่แท้จริงนั้นมนุษย์ไม่สามารถทรงอารมณ์ให้อยู่ในสมถะสมาธิไว้ตลอดเวลา
เมื่อออกจากสมถะสมาธิ รัก โลภ โกรธ หลงที่ถูกกดทับด้วยกำลังของสมาธิก็กลับกำเริบได้อีก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุคคลแต่ละคนย่อมมีจริตต่างกัน เช่นหากเป็นคนโทสะจริตแรงมักโกรธ หงุดหงิดง่ายเป็นนิสสัย เป็นวาสนาเดิมสั่งสมมานับชาติไม่ถ้วน ยิ่งไปกดทับด้วยสมถะสมาธิเท่าไหร่ก็เหมือนหม้อpressure cooker ที่จะระเบิดออกเท่านั้น
หากคิดว่าจะฝึกจิตเพื่อลดนิสัย ถอนลูกศร ก็ควรพิจารณาการฝึกฝนสติด้วยมหาสติปัฏฐาน4และฝึกฝนปัญญาด้วยการเจริญวิป้สสนา ยกเอาไตรลักษณ์ อสุภะสัญญา หรือมรณะสติมาพิจารณาให้เห็นความจริงของธรรมชาติว่า สรรพสิ่งทั้งหลายย่อมเกิดขึ้นตามเหตุและปัจจัย เมื่อเกิดขึ้นก็คงสภาพอยู่ได้ชั่วคราวตราบที่เหตุและปัจจัยยังเอื้อกันอยู่(เสีอมสลายตลอดเวลาในระดับอะตอม) และต้องแยกแตกกระจายไปในที่สุดเพราะเหตุและปัจจัยนั้นๆไม่เอื้อกันอีกต่อไป เมื่อเป็นเช่นนี้ก็จะเข้าใจว่าไม่มีสิ่งใดน่ายึดถือเป็นของเรา ตัวเรา
กิเลส อนุสัยต่างๆก็จะเบาบางลงได้ด้วยปัญญาญาณ

 

ท่านกล่าวตรงจิตเรานัก
บัดเดี๋ยวนี้
เรากำลังศึกษาใน
กายเวทนาจิตธรรมอยู่แลท่าน

มี File MP3 มาให้ผู้สนใจในธรรมสายตรงนี้ไปพิจารณาฟังกันแลท่าน
เดี๋ยวมีเพลาจักเอา File PDF มาให้ Down Load ตอนนี้ทำเป็น WORD ไว้

 

ถ้าอาการตึบๆ ระหว่างคิ้ว แน่นๆ อุ่นๆผ่าวๆ หมายถึงอย่างไรครับ

 

ขอขอบคุณค่ะ สำหรับข้อชี้แนะค่ะ

 

หมายถึงว่า คุณได้เปิดวิถีจิตไปรวมศูนย์ไว้ที่จุดจักระระหว่างคิ้วครับ
ซึีงวิถีโคจรลักษณะดังกล่าว อาจค่อยๆน้อมไป หรือ เป็นไปตามธรรมชาติเองก็ได้ เมื่อรักษาความต่อเนื่องแบบสบายๆไม่เกร็ง
หากเป็นอย่างนั้นแล้วตามความเห็นส่วนตัว ช่วงนั้นก็เป็นไปได้ว่า
อาจเป็นช่วงทำสมาธิกับลมหายใจเข้า-ออก ที่มีกระแสลมหายใจเข้า-กระแสลมหายใจออก ,ตลอดกระแสลม หรือบางช่วง ก็จะรู้สึกอาการลักษณะนั้นที่ระหว่างคิ้ว
และบางครั้งบางทีในช่วงระหว่างวัน
เมื่อมีหรือไม่มีกระแสนึกคิดถึงถึงสิ่งใดก็ตาม ก็จะรู้สึกถึงจุดตรงนั้นด้วย...

กระแสไออุ่น ปราณา หรือกุณฑาริณี เป็นพลังที่ละเอียดมีพลวัต ช่วยทำให้ร่างกายรักษาความอบอุ่นได้ดี ช่วยกระตุ้นการไหลเวียนของโลหิต ดักขับพิษไข้ก่อนที่จะมีไข้ ทำให้มีสุขภาพดีเสมอ และมีประโยชน์หลายประการรอให้ค้นพบเจอด้วยตัวเองครับ

 

นึกถึงท่านนะครับ หายไปเงียบเลย
ขอขุดกระทู้ดีดีนี้ให้เพื่อนๆน้องๆอ่านกัน

 

อนุโมทนาครับคุณ อัคนีวาตไม่ทราบกระบี่ไร้ใจของท่านใช้บ่อยไหมครับ

 

พี่อัคนีวาตครับ เราจะก้าวข้ามปิติไปได้อย่างไรละครับ
ผมเคยเจอปิติขนลุกซาบซ่าน พอเฝ้าดูอาการของปิตินานๆเข้า
จิตก็ตกภวังค์ไปเลยครับ ยังไปไม่ถึงไหนเลย :'(

 

อันกระบี่ไร้ใจนั้นพึงข้ามสรรพสิ่งด้วยความเห็นเป็นมายาตกอยู่ภายใต้กฎของไตรลักษณ์ จึงไม่มีสาระใดให้ยึดติด หรือยึดมั่น หรือจมปลักอยู่กับสภาวะหรืออารมณ์นั้นๆ
เมื่อปราศจากความยึดมั่น จึงคล้อยตามธรรมชาติ บรรลุมรรคาไร้กระบี่
ไร้กระบี่ ไร้ผู้บรรลุ อธิบายเป็นภาษาไม่ได้

 

มองดูปิติอย่างไร้อารมณ์ เหมือนมองคู่รักเก่าที่เป็นคนเจ้ามายา
เมื่อรู้เท่าทัน ก็ไม่หลงกล
เมื่อไม่หลงกลก็สุขเพราะสงบ สงัด
เมื่อไม่ติดใจอยู่กับความสุข สงัด จิตจึงรวมเป็นหนึ่ง
เมื่อจิตรวมเป็นหนึ่งจะเข้าสู่ภวังค์ ดิ่งวูบ ลืมเวลาและความรู้สึก
นี่คือสมถะสมาธิ
คนส่วนใหญ่ติดอยู่เพราะแทนที่จะอาศัยกำลังจิตอันมีพลังหลังจากการถอนจากฌานมาพิจารณาธรรมเพื่อให้เกิดความเบื่อหน่าย คลายกำหนัด กลับพึงใจและหาวิธีที่จะทรงอารมณ์แห่งเอกัตกตาให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้
เหมือนคนฝึกกล้ามเนื้อเพื่อมวยแต่หลงความสวยของกล้ามเนื้อ จึงเป็นนักเพาะกายแทน กล้ามเนื่อที่มากเกินไปจึงใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้นอกจากสวยหรือใช้อวดเท่านั้น

 

มองดูปิติอย่างไร้อารมณ์ เหมือนมองคู่รักเก่าที่เป็นคนเจ้ามายา
เมื่อรู้เท่าทัน ก็ไม่หลงกล
เมื่อไม่หลงกลก็สุขเพราะสงบ สงัด

มาทีมีมุขฮามาด้วย ก็ให้หายคิดถึงได้เหมือนกันนะ.....