เจ้าที่ทีมเวิร์ค ที่ จ.โคราช

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณปี 2546 ได้ ไม่แน่ใจ รู้แต่เป็นเรื่องที่เกิดก่อนที่
เราจะเดินทางไปจังหวัดลำพูน
ตอนนั้นเราเพิ่งลาออกจากงาน มีอาการแน่นหน้าอกบ่อยๆ หาสาเหตุไม่ได้
พออยู่แต่ในบ้านก็เกิดอาการเบื่อๆเซ็งๆ อยากหาที่พักผ่อนที่ต่างจังหวัด
เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ประกอบกับช่วงนั้นเพื่อนที่เป็นนักปฏิบัติธรรมที่โคราช
รู้จักกันทางเน็ต บอกว่ามีบ้านที่เขาเช่าไว้แต่ไม่ได้มาอยู่เอาไว้เก็บของอย่าง
เดียว เพราะเพื่อนต้องมานอนเฝ้าร้านเน็ตที่ตลาด
บ้านที่เพื่อนเช่าทิ้งไว้เก็บของนี้อยู่แถวหน้า ม.สุรนารี เป็นบ้านทาวเฮ้าว์หนึ่ง
ชั้น 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ อยู่หลังสุดท้ายของหมู่บ้านเลย บรรยากาศสงบ
วังเวงดี ตรงข้ามบ้านเป็นสวนมะม่วง ส่วนใหญ่พวกนักศึกษาจะมาเข้าพักเช่า
อยู่ย่านนี้ เราก็บอกเพื่อนจะขอไปนอนเล่นที่บ้านหลังนั้น เพื่อนก็อนุญาตบอก
มีแมวที่เขาเลี้ยงไว้ 2 ตัวฝากเทอาหารให้มันด้วย ก็นัดเรียบร้อยว่าจะเข้าไป
หาเพื่อนที่ร้านเน็ตวันไหน
เดินทางไปวันแรก เพื่อนพาซ้อนมอไซต์มาที่บ้านหลังนั้น เราก็รีบเข้าไปสำ
รวจบ้านเลย วางสัมภาระหาห้องที่จะนอน เพื่อนก็กลับไปเฝ้าร้านเน็ตต่อ
เราเดินทางมาเพลียๆ เพื่อนไปกลับได้พักใหญ่แล้ว เราก็นอนเล่นพักเหนื่อย
เผลอหลับไปได้พักหนึ่งรู้สึกตัวตื่น เหมือนมีใครเข้ามาในห้อง ลืมตามองเห็น
ผู้ชายผิวคล้ำร่างท้วมๆหน่อยๆ นอนหันหลังให้ห่างกันประมาณเมตรได้ เราก็
ไม่ได้คิดอะไรตอนนั้นมันง่วงๆ คิดว่าเพื่อนคงขี่มอไซต์แล้วมึนหัวไปต่อไม่
ไหว กลับมานอนเป็นลม เพราะเพื่อนเคยบอกบ่อยๆว่า เวลาขี่มอไซต์บางที
จะเกิดอาการเวียนหัวขี่ตกถนนลงทุ่งนาข้างล่างไปเลย
ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร รู้สึกว่าคนที่นอนหันหลังนี่จะตัวคล้ำกว่าเพื่อนเรามาก
มันก็คิดได้สองอย่าง ไม่ผีก็เพื่อน มีแค่สองกรณี สรุปก็นอนต่อช่างมัน ผีก็ช่าง
คนจะนอน เพื่อนเคยบอกไว้แล้วว่าที่บ้านหลังนี้มีเจ้าที่เยอะ ไม่คิดว่าจะมา
ต้อนรับกันโท่งๆกลางวันแสกๆตั้งแต่วันแรก
ตอนเย็นตื่นมาก็เดินออกไปสำรวจหาร้านข้าว ร้านอาหารตามมสั่งอยู่ไกลพอ
สมควร แต่ก็ไม่เป็นไรเดินออกกำลังกาย แถวนั้นมีร้านหนังสือการ์ตูนด้วย
เข้าทางพอดี บ้าหนังสือการ์ตูน เช่ากลับมาอ่านหลายเล่มทั้งขนมน้ำอัดลม
เพียบ ในบ้านเพื่อนทีวีด้วย สบายโครตเปิดทีวีดู เปิดมันดังๆไปเลย
ที่ต้องเปิดทีวีเสียงดังๆก็ไม่ใช่อะไร มันไม่ค่อยได้ยินเสียง กิ่งไม้กับก้อนหิน
ตกใส่หลังคาบ้านตั้งแต่เย็น ดังโครมๆ ไหนจะเสียงคนวิ่งบนหลังคาอีกหนวก
หูมาก เสียงคนวิ่งบนกำแพงรอบบ้านอีก ฟังละครทีวีแทบไม่ไ่ด้ยิน ส่วนแมว
นะเหรอ เป็นครั้งแรกที่รู้ว่าแมวก็กลัวผีเป็น มันไม่ยอมออกจากบ้าน นอนขด
ตัวสั่นอยู่ข้างเรา
ตอนกลางคืนก็เหมือนเดิม ไม่ได้มาให้เห็นตัวหรอก เราขนหนังสือการ์ตูนเอา
ไปนอนอ่านบนที่นอน ช่วงที่นอนก็เบาะรองนอนมันก็ยุบยวบลงเป็นรอยเท้า
รอบตัว ยุบยวบลงให้เห็นเป็นรอยเท้าเลย เดินๆวนไปวนมารอบตัว อยากเิดิน
ก็ช่าง เสียงเคาะประตูหลังบ้านดังเรื่อยตอนช่วงหลังเที่ยงคืน บางทีก็ตกใจตื่น
นึกว่าแมวจะขอเข้าบ้าน เปิดออกไปดูก็ไม่เห็นมีอะไร ถึงจะรำคาญก็หนีไปนอน
ที่ไหนไม่ได้แล้วนี่มันดึกแล้ว สมานฉันท์กันไว้ดีกว่า ต้องอยู่ที่นี่อีกหลายวัน
ไม่อยากไปไหนเสียดายเงินค่ารถ เดินทางมาไกลถึงนี่แล้ว
สองวันต่อมาเพื่อนโทรเข้าโทรศัพท์บ้านมาถามไถ่ทุกข์สุขเช็คดูว่าเรายังอยู่
หรือตายไปแล้ว ตอนนั้นเพิ่งรู้ว่าโทรศัพท์มันยังใช้ได้ ก็ถามว่าวันแรกที่ขี่มอ
ไซต์มาส่งน่ะ กลับมานอนหรือเปล่า เพื่อนก็ปฏิเสธบอกขี่ตรงกลับบ้านไม่ได้
วกกลับมา เราก็โอเคแปลว่าที่เห็นน่ะผีแน่ๆ ก็ถามเพื่อนต่อเรื่องเสียงหนูวิ่งบน
เพดาน ปกติมีหนูวิ่งเยอะไหม จริงๆมันไม่ใช่เสียงหนูวิ่งหรอก เสียงคนวิ่งมาก
กว่า แต่เราบอกเพื่อนว่าเป็นเสียงหนูวิ่ง เพื่อนก็บอกว่าปกติเวลากลับไปนอนก็
เงียบสงบดีไม่มีอะไร เราก็โอเค ชวนคุยเรื่องอื่นต่อเสร็จก็วางสายไป
แล้วก็อยู่แบบนั้นคนเดียวไปเรื่อยๆ อยู่มาเกือบ 1 สัปดาห์ได้ สังเกตว่าแมวมัน
ป่วยทางใจ แมวตัวแรกตัวผอมแห้งไม่ยอมกินอาหารนอนซม แมวอีกตัวๆมัน
บวมน้ำน่าสงสาร ตอนกลางคืนก็นอนขดกันตัวสั่น คิดว่าถ้าเรายังอยู่ต่อ แล้ว
ผียังแวะเวียนมาหาทั้งวันและทุกวันแบบนี้ แมวสองตัวนี้ต้องตายแน่ แมวมัน
กลัวผีขั้นรุนแรง เงินเหลืออีกไม่มากเลยตัดสินใจโทรบอกเพื่อนให้มารับกลับ
พาไปส่งที่ท่ารถ เราก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็หัวเราะ แล้วยังทน
อยู่ไปได้เรื่อยๆอีกนะ คนอื่นเขามานอนกันไม่เคยโดน มีเรารายแรกที่พวกเจ้า
ที่ยกทีมมาต้อนรับกันอบอุ่นขนาดนี้
- เจ้าที่ทีมเวิร์ค ที่ จ.โคราช | ยังมีอะไรอีกมากที่อยากรู้และอยากค้นหา

 

มหาลัย มุกเลยอ่าาาา....T^T

 

คิดว่าต้องเป็น ผีแทคทีม..สามัคคีกันหลอก..เอิ๊กๆ

 

ยอดเยี่ยมคำเดียว