ใช้เวลาพิสูจน์นาน5ปี เพียงพอไหมที่จะบอกว่า"ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป"

ทำดีแล้วจะได้อะไรเราไม่ต้องไปหวัง ขอให้เราทำความดีเพราะเราอยากทำ เเค่นั้น จะได้ผลอะไรกลับมามันไม่สำคัญเเต่สิ่งสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดคือเราได้ทำความดี

 

ทำชั่วอาจได้ของดี แต่ไม่ได้ความดี นะครับ
อย่าเห็นกงจักรเป็นดอกบัว เลยครับ เพราะนั่นคือสิ่งที่จะทำให้แย่หนักไปอีก
ขอให้คุณลองอีกครั้งนะครับ โดยวิธีเหยียบไฟดูนะ จะร้อนหรือเปล่า ถ้าร้อนนั่นหมายความว่าทำชั่วได้ผลชั่วแล้ว คุณก็ต้องเจ็บปวด เข้าโรงพยาบาล เสียเงิน เสียเวลา เสียอวัยวะมากส่วนไป แล้วจะได้ของดี หรือความดี มาจากที่ไหนล่ะครับ มีแต่คนเขาจะว่า โง่ นั่นแหละครับ ขอวอนกลับใจเถิดครับก่อนจะเสียหลักมากไปกว่านี้ นะครับ (เหยียบไฟก็อาจจะไม่ร้อน ถ้าคุณมีวิชาอาคม หรือสมุนไพรทาป้องกันตัว แต่ถ้าเมื่อใด หมดขลัง ยาหมดฤทธิ์ ก็ระวังเอาไว้ นะครับ)
ทำชั่วอาจจะได้ของดีแท้ แต่ไม่ได้ความดีเลย

 

นับย้อนหลังไปจนถึงเท่าที่ผมจะจำได้ ผมทำอย่างที่คุณแนะนำมาโดยตลอด ทำแบบไม่หวังอะไร ทำเพราะอยากทำ ทำเพราะมีความสุขที่จะทำ จนกระทั่งผมได้รู้ว่าแท้จริงการทำบุญต้องมีการตั้งจิตอธิษฐานด้วย ผมก็เริ่มการตั้งจิตอธิษฐานด้วย

แต่รวมแล้ว พิจารณาความแตกต่างของผลที่เกิดขึ้นแล้ว ไม่ต่างกันเลย เหมือนกันเด๊ะ


คุณเห็นเศรษฐีน้ำมันมั้ย เค้าเชื่อเรื่องกรรมมากน้อยขนาดไหน ชาวบ้านเดือดร้อนกันทั้งโลก เค้าก็ยังยิ้มร่าขึ้นราคาน้ำมัน ทั้งที่ก็ผลิตได้เท่าเดิมหรือมากกว่าเดิมอยู่ทุกๆปี

แต่ถ้าคุณไม่ใช้น้ำมันมาตั้งแต่คุณเริ่มปฏิบัติธรรม ก็แล้วไป

 

ถ้าไม่มีวิชาอาคม ไม่มียาสมุนไพรทาป้องกันตัว แต่มีความดี เหยียบไฟคุณร้อนมั้ย

 

เราเจอมาเลย ในเวลาไม่ถึง2เดือน

เราได้ไปซ่อมคอม ซ่อมคอมเสร็จก็จ่ายค่าซ่อมหมดแล้ว แต่ยังมีอะไรนิดหน่อยที่ต้องจ่ายเพิ่ม 300 ซึ่งเราก็คิดว่า ทำไมต้องจ่ายเพิ่ม300 เราก็หลบไม่ได้ไปจ่าย เงียบหายไปเลย

และในเดือนเดียวกัน เวลาใกล้ๆกัน เราสั่งซื้อของทางแคตตาล๊อคค่ะ

ต้องมัดจำ 300 ก่อน พอของมาค่อยจ่ายส่วนที่เหลือ ตอนนั้นที่จ่ายไปคิดว่า มีเงินจ่ายส่วนที่เหลือแน่นอน

แต่ไปๆมาๆ ช่วงที่ของมา มีเหตุจำเป็นที่จะต้องใช้จ่ายอย่างอื่น จนไม่มีเงินไปเอาของ

ทางร้านก็โทรมาถามว่า ถ้าไม่มาเอาของเค้าจะยึดเงินมัดจำ เราก็ขอผัดผ่อนไปเรื่อยๆ จนก็ต้องตัดใจ โทไปยกเลิกและยอมให้เค้ายึดเงิน300นั้นไป

แต่แปลกนะค่ะ พอหลังจากนั้น เราก็มีเงินใช้ตลอด เหลือเงินเก็บเยอะเลย

ก็คิดว่าคงเป็นกรรม ที่เบี้ยวเงินค่าซ่อมคอมนั้นแหละค่ะ

 

สรรพสิ่งทั้งหลายที่เกิดขึ้นล้วนมีเหตุ มีปัจจัย ไม่ได้เกิดขึ้นเองครับ ขอให้คุณพิจารณาธรรมที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้สั่งสอนไว้ให้มากครับ ความร่ำรวย โชค ลาภ ยศ สรรเสริญ ความสุข นั้นไม่เที่ยงหรอกครับ มันมาเดี๋ยวมันก็ไป อย่าเอาจิตไปผูกพันธ์มันไว้มาก รังแต่จะทำให้เกิดทุกข์ไม่จบไม่สิ้น เพราะเหตุใดพระพุทธองค์ถึงทรงละทิ้งสิ่งเหล่านี้ ขอให้คุณลองพิจารณาให้ดี ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค เป็นธรรมที่พระพุทธองค์สั่งสอนไว้ดีชอบแล้ว ขอให้คุณลองเอามาพิจารณา อย่าได้มีมิจฉาทิฏฐิอีกเลย ทำความดีไว้ไม่เสียหลายหรอกครับ แม้ไม่เกิดผลในชาตินี้ ก็อย่าได้ทุกข์หรือท้อใจ ผมขออนุโมทนาบุญที่คุณได้ตั้งใจทำไว้ 5 ปีครับและขอเป็นกำลังใจให้คุณตั้งใจปฏิบัติในการทำความดีต่อไปครับ

 

กี่ปีก็ไม่รู้เหมือนกัน สำหรับผมน่ะ มีทั้งบุญและกรรมล่ะมั้ง
บุญที่ทำก็มีบริจาคเงินให้กับบุคคลที่ควรได้และควรให้ เช่น ขอทาน วัด และ หน่วยงานต่างๆ บริจาคเลือด กตัญญูต่อพ่อแม่ในบางเรื่อง (แต่ก็ไม่ได้ช่วยในหลายเรื่องเหมือนกัน) และตอนนี้พยายาม รักษาศีล 5 อย่างเต็มกำลัง และกำลังพยายามรักษากรรมบถ 10
ส่วนบาปน่ะเหรอ ฆ่าสัตว์ทั้งตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ เช่น งูตัวเล็ก เอาเสียมแทง เอามีดแทง ขับรถทับ กระรอก ขับรถทับแต่ไม่ตายแต่ก็น่าจะพิการแหละ ปู เอาไฟลนท้องเพื่อกินไข่เอาต้มน้ำเพื่อกินเนื้อ ปลา ตกปลา ทุบหัวปลา ลูกหมา (ขับรถทับโดยไม่ได้ตั้งใจ) หมาตัวใหญ่ เตะและตีในบางครั้ง โกงเงินคนอื่น โกงเงินแผ่นดิน เถียงพ่อแม่ ว่าพ่อแม่ ไม่ถึงขั้นด่า เที่ยวผู้หญิง ดื่มเหล้า พูดโกหก เล่นการพนัน คิดไปคิดมา เรื่องบาปเนี่ยเยอะแยะ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กรรมจะตามสนอง แต่ไม่ขอแก้ตัวว่าบางเรื่องยังเป็นเด็ก บางเรื่องคิดไม่ถึง เห็นว่าคนอื่นทำก็ทำตามบ้าง พอมารู้จักว่าสิ่งใดเป็นเวรเป็นกรรม ก็รู้สึกกลัวกลัวว่าเมื่อไหร่กรรมจะตามทัน
ซึ่งก็อาจตามทันแล้วในบางเรื่องแต่ไม่รู้ตัว ชีวิตก็ดีนะสงสัยชาติก่อนทำดีไว้มากมั่ง ชาตินี้ก็เลยยังมีเรื่องดี ๆ หลายเรื่อง ถึงจะไม่ร่ำรวยแต่ก็ไม่อดยาก พ่อแม่ก็ยังอยู่ครบถึงจะชราภาพมากแล้ว ไม่มีคู่ครองแต่ก็ดีไม่มีเรื่องปวดหัวเพราะไม่ต้องรับผิดชอบชีวิตคนอื่น
ที่ผมเอ่ยเรื่องยืดยาว เพื่อให้รู้ว่าบุญและบาปมันจะให้ผลเมื่อไหร่นั้นเราไม่มีทางรู้ จะเป็นวัน เป็นเดือน เป็นปี ไม่มีใครจะรู้ จะรู้ก็แต่ว่ามันตามเราอยู่ทุกฝีก้าว และรู้แค่ว่าถ้าบุญยังเยอะอยู่ กรรมก็ตามอยู่เงียบ ๆ แต่ถ้าหมดบุญเมื่อไหร่ กรรมจะแสดงให้เห็นล่ะทีนี้ ขอเสนอคำพูดของหลวงปู่ดู่หน่อยก็แล้วกันนะครับ "ใครจะใหญ่เกินกรรม"
กรรมเป็นตัวนำเดินทาง บุญเป็นไกด์ชี้ทางเดิน
สำหรับความคิดผมนะ

 

"ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป"

ใครหนอเป็นคนคิดค้นประโยคนี้ขึ้นมา
ทำให้คนอื่นๆ พากันคิดไปตามนี้ด้วย
อันที่จริง ควรที่จะใช้ประโยคนี้

"ทำดีได้ความดี ทำชั่วได้ความชั่ว"

ปล. จะดี จะชั่ว อยู่ที่ตัวเราเองครับ

 

ตามเหตุ ปัจจัย จากชาติก่อน และตอนเด็ก ถึงตอนต้นของชาตินี้ 5 ปี

ผมว่าไม่พอหรอก โดยเฉพาะ คนทีี่เคย ทำผิดพลาดมาเยอะ ในอดีตชาติ เพราะ ตามที่ ผม

รู้มา ความดี ที่ทำๆ อยู่ (โดยไม่มีกิเลส ระหว่างทำจิตสะอาด ใส ไม่หวังตอนทำ) จะส่ง

ผล ให้ประมาณ 12-15 ปี ต่อจากเหตุที่ทำนั้นๆ (อันนี้เคยอ่านเจอในเว็บนี้แหล่ะครับ)

นี่แหล่ะ ถึงเป็นผลให้บางคน ดีแตก แพ้อำนาจกิเลสในตัวในตน ของเราเอง ที่ทำดี แต่ติดไปกับกิเลสของตนเสียมาก

ทำแล้วหวังเอาเดี๋ยวนี้ (ทำไม ทีตอนทำไม่ดี ไม่หวังให้ผลส่ง ซะเดี๋ยวนั้นเลยหล่ะ) ฉันใดก็ฉันนั้น เหตุ แห่งการทำดีที่ได้ทำลงไป ต้องอาศัยเวลา ทั้ง ผลแห่งความดี และผลแห่งความชั่ว

จิตมันร้อนรนด้วยกิเลส อยากได้ อยากมี อยากเป็น อยากสุข ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นกันทั้งนั้น สำหรับมนุษย์ที่ยังมีกิเลสอยุ่มาก ทั้งเราท่าน ทั้งหลายที่ยังเวียนว่ายตายเกิดกันมานับไม่ถ้วน

จะมีบุญพิเศษที่ให้ผลทันที ภายใน 7 วันก็มี แต่ไม่ใช่ใครที่จะได้มีโอกาสทำได้ง่ายๆหรอกหนา (เช่นได้มีโอกาสตักบาตรทำบุญ พระที่ ท่านเพิ่งออกจากนิโรธสมาบัติ)

พระพุทธเจ้าท่านจึงสอน ให้ยอมรับในกรรม (ที่ท่านทั้งหลายได้ทำในอดีตที่ผ่านไปแล้ว เราแก้มันไม่ได้แล้ว) และ ทำเหตุแห่งปัจจุบันให้ดี ก็อย่างที่ท่านทั้งหลายทราบกัน คือ ทาน ศีล ภาวนา (ซึ่ง ต้องย้ำกันอยู่เสมอๆ )

ผลมันส่งแน่นอน ทั้งด้านดี และชั่ว ตามแต่วาระ ที่จะมาถึงก่อนหลังไม่มีใครหนีพ้น เว้นเสียแต่ว่า จะเข้านิพพานเสียก่อน

 

สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ

เราทำเอง เราลิขิตชีวิตเราเอง

ไม่มีพระเจ้าที่ไหน ลิขิตชีวิตเรานะ

แต่การลิขิต เป็นไปอย่างช้าๆ

ตั้งแต่เราเริ่มดูตาดูโลกใบนี้กันเลย

สุดท้ายก็มาเป็นแบบนี้ ที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน

 

ไฟจะมีคุณสมบัติให้ความร้อนเสมอ น้ำจะให้ความเย็นเสมอ
ถึงแม้น้ำร้อนก็ยังต้องเป็นน้ำเย็นในเวลาต่อมา
ทำชั่วอาจได้ของดีแท้ แต่ไม่ได้ความดีเลย
เมื่อเหยียบไฟต้องมีอาการร้อน เหยียบน้ำที่ไม่ร้อน ต้องเย็นแน่นอน

 

คุณซาตานคลั่งส่งจิตออกนอกมากไปแล้วนะครับ ลดลงหน่อย ยิ่งคุณส่งออกนอกคุณยิ่งติดอยู่ในกิเลสเพราะการส่งจิตออกนอกนั่นล่ะ ทำให้เราเกิดกิเลส ไม่ว่าจะโลภ โกรธ หลง เกิดจากเราไปสนใจเรื่องข้างนอกที่ไม่เกี่ยวกะตัวเรา ต่อให้เศรษฐีน้ำมันเค้าจะขึ้นน้ำมันเอาๆ เราก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีนะ เพราะว่ามันเป็นของๆเค้า เค้าอยากขายเท่าไหร่เราก็ต้องยอมอยู่ดี

แล้วเรื่องการอฐิษฐานน่ะ จริงๆแล้วไม่ต้องก็ได้ ยิ่งคุณไม่หวังผลตอบแทน คุณยิ่งจะได้บุญมาก แล้วพอมีบุญมากก็ค่อยยกให้เจ้ากรรมนายเวรไป แต่ถ้าคุณไปอฐิษฐานขอเพื่ออะไรสักอย่าง การทำกุศลครั้งนั้นๆของคุณมันก็จะกลายเป็นว่าเพื่อสิ่งนั้นๆไป

จะยังไงก็แล้วแต่ ผมอยากจะขอแนะนำให้คุณเลิกส่งจิตออกนอกจนเกินไปนะ แล้วก็ยึดพรหมวิหาร4 ไว้ พอมีอะไรที่เราไม่สบายใจก็วางอุเบกขาซะนะ

 

“ชีวิตนี้น้อยนัก แต่ชีวิตนี้สำคัญนัก​

เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อ​

เป็นทางแยก​

จะไปสูงไปต่ำ จะไปดีไปร้าย​

เลือกได้ในชีวิตนี้เท่านั้น​

พึงสำนึกข้อนี้ให้จงดีแล้วจงเลื<wbr>อกเถิด​

เลือกให้ดีเถิด”​

******************************<wbr>***​

ทุกชีวิต ไม่ว่าคนไม่ว่าสัตว์มิได้มีเพี<wbr>ยงเฉพาะชีวิตนี้ คือ มิได้มี
เพียงชีวิตในชาตินี้ชาติเดียว แต่ทุกชีวิตมีทั้งชีวิตในชาติ<wbr>อดีต
ชีวิตในชาติปัจจุบัน และชีวิตในชาติอนาคต ชีวิตนี้น้อยนัก
นั้นหมายถึง ชีวิตในชาติปัจจุบันน้อยนัก...<wbr>สั้นนัก

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
กรรมดีกรรมชั่วทั้งหลายเหล่านั้<wbr>น ย่อมให้ผลตรงตามเหตุทุกประการ
แม้ว่าผลจะไม่อาจเกิดขึ้นพร้<wbr>อมกันทุกสิ่งทุกอย่าง และไม่อาจเรียงลำดับ
ตามเหตุที่ได้กระทำแล้วก็ตาม แต่ผลทั้งหลายย่อมเกิดแน่ แม้เหตุได้กระทำแล้ว

 

เมื่อคุณตัดสินใจเช่นนั้นก็ตัวของคุณ มันแล้วแต่จะเชื่อหรือไม่ ดิฉันก็เคยคิดเหมือนคุณแต่เดี๋ยวนี้ไม่แล้ว ยิ่งฝีนก็ยิ่งทุกข์ ดิฉันไม่รวยแต่ดิฉันก็มีความสุข ดิฉันเป็นหนี้ แต่ไม่เคยท้อ ทำงานก็ได้เงินมาใช้จ่ายมาใช้หนื้ แฟนฉันป่่วยเป็นมะเร็งแต่เค้าก็มีความสุข สุขที่ได้อยู่ด้วยกัน ถึงจะตายก็คุ้มค่าที่ได้เกิดมาเป็นคน
อนิจจัง ทุกชัง อนัตตา

 

ขออนุโมทนา ดิฉันชอบ ประโยคของคุณมาก อย่างน้อยถึงไม่ได้ดีทันตาทันใจ ก็ไม่เสียชาติเกิดที่ได้เกิดมาเป็นคน ไม่ได้ไปเดือดร้อนผู้ใด
เจริญในธรรม

 

เจ้าของกระทู้กำลังสับสนมาก ถามว่ารู้มั้ยว่าที่ผ่านมาตัวเองทำดี คำตอบคือรู้ เพียงแต่ว่ามีความคาดหวังสูงเกินไป คาดหวังว่าชีวิตจะต้องดีขึ้น แต่แล้วก็ผิดหวัง ไม่ใช่ผิดหวังครั้งเดียว แต่ผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า ความผิดหวังนี้มันกัดกร่อนความเชื่อมั่น มันกัดกร่อนกำลังใจ ให้อ่อนแอลงทุกวันๆ

การที่เจ้าของกระทู้มาโพสต์นี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการระบายความในใจ ซึ่งเพื่อนสมาชิกในที่นี้ก็ไม่ได้รังเกียจแต่อย่างใด ตรงกันข้ามกลับมีเพื่อนสมาชิกออกมาให้ความเห็นใจมากมาย แต่เจ้าของกระทู้ยังคงมีแรงต้านอยู่ แรงต้านในที่นี้ก็แสดงออกมาด้วยการโพสต์ข้อความแย้งกลับ

ซึ่งก็เข้าใจดีว่า ความผิดหวังทำให้คนเราเปลี่ยนไปได้ เปลี่ยนไปในทางที่แย่นะ ประเภทในเมื่อข้าดีไม่ได้ งั้นข้าจะร้ายให้สุดๆ..... ซึ่งหลายๆคนมีความคิดอย่างนี้ นี่แหละเป็นสิ่งที่เรียกว่า "มาร" กำลังผจญมารอยู่

ขอให้เจ้าของกระทู้ตั้งสติ และเปลี่ยนความคิดเสียใหม่ ขอให้ทำดีเพราะเราคิดว่านี่เป็นสิ่งดี ส่วนผลจะเกิดอย่างไรนั้น เราไม่หวังผล เรียกว่า "วางลงเสีย"

และอยากให้เจ้าของกระทู้เลิกทำใจให้อ่อนแอ เคยเห็นคนพิการที่เค้าสู้ชีวิตมั้ย ทั้งๆที่เค้าพิการ เค้าก็ยังยืนหยัดอยู่ได้ (ไม่พูดถึงใจพิการนะ) รู้มั้ยว่าความรู้สึกของคนเรานี่แหละที่จะทำร้ายตัวเราเองได้ดียิ่งกว่าปัจจัยภายนอก จริงอยู่ปัจจัยภายนอกย่อมส่งผล แต่ถ้าใจเราอ่อนแอ เราก็จะล้มได้อย่างง่ายดาย

มีผู้สอนผมว่า ยิ่งผจญปัญหา ยิ่งต้องทำใจให้เบา ให้ทำใจให้สบาย เพราะอะไรรู้มั้ย เพราะเมื่อใจเราขมุกขมัว ก็เหมือนกับเราปิดประตูบ้านของเราเอง เมื่อเราปิดประตูบ้านของเราเอง จะมีผู้ใดมาช่วยเหลือเราได้ เพราะฉะนั้น ต้อง "เปิดใจ" ต้องทำใจให้สบาย ทำใจให้เบา ซึ่งถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ ไม่มีปัญหาเกิดขึ้นกับเรา มนุษย์ทุกคนก็ทำได้อยู่แล้ว

แต่นี่เป็นการทำใจให้เบา ทำใจให้สบาย ในสภาวะที่รับแรงกดดัน ในสภาวะที่ปัญหากำลังรุมเร้า เป็นเรื่องที่ยาก แต่นี่คือการฝึก.... เพราะฉะนั้น ขอให้เจ้าของกระทู้ถือว่า ที่ผ่านมาเราทำดีแล้ว สิ่งที่ผจญอยู่ก็คือ "มาร" เราต้องชนะมารตัวนี้ให้ได้ ..... เราเป็นศิษย์องค์ตถาคต พระองค์ทรงเป็นผู้พิชิตมารด้วยบารมีของพระองค์ เราก็ต้องเอาชนะมารนั้นให้ได้ด้วยความดีของเรานี่แหละ.......

 

ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้สู้ต่อไปครับ มิกล้าแนะนำ.......เพราะยังงูๆปลาๆ แต่ผมเชื่อว่าคุณยังสู้ไหว สู้ๆคับ

 

ขอนำข้อความของคุณkhomerayหรือโคมระย้า ที่อยู่ในลายเซ็นต์มาโพสให้อ่านครับ<TABLE id=post4288977 class=tborder border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid" class=thead> วันนี้, 06:44 PM </TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=thead align=right> #37 </TD></TR><TR vAlign=top><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2 width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->khomeraya<!-- google_ad_section_end --> <SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4288977", true); </SCRIPT>
ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิตพิเศษ


</TD></TR></TBODY></TABLE>
จนกว่าบุญจะเห็นเรา<!-- google_ad_section_end -->
<HR style="BACKGROUND-COLOR: #ffffff; COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- google_ad_section_start -->ผมเคยเห็นคำๆนี้ที่ไหนน๊อ อาจจะเป็นในเวบพลังจิต หรือที่ไหนก็ได้ จำไม่ได้แล้ว
แต่ที่ผ่านมา ผมไม่ได้สะดุดใจคำนี้ จนกระทั่งไม่กี่วันนี้ นึกขึ้นมาได้เอง มีความรู้สึกเต็มหัวใจว่า เอ้อ คำว่า
"จนกว่าบุญจะเห็นเรา" เนี่ย มันช่างไพเราะเสนาะหูเสียนี่กระไร

ตราบใดที่เราต้องเวียนว่ายตายเกิดในวัฎสงสารนั้น คำว่า "บุญ" เป็นสิ่งสำคัญมาก เพราะบุญเป็นเสบียง เพราะบุญเป็นเชื้อเพลิง ที่เราจำเป็นต้องนำติดตัวไปในวัฏสงสารอันยาวไกลนี้

แต่การที่เราทำบุญนั้น บ่อยครั้งที่เรารู้สึกว่า เอ้อ ทำไปก็เท่านั้น ทำดีไม่เห็นได้ดี หรือเมื่อไหร่เราจะได้รับผลดีเสียที นั่นเป็นเพราะเราเกิดความไม่เชื่อมั่น เราเกิดความท้อแท้ เราเกิดความสิ้นหวัง เรากำลังแพ้ใจตัวเอง เรากำลังปล่อยให้อำนาจฝ่ายต่ำเข้าครอบงำ และเรากำลังแพ้พญามาร.....

การทำบุญนั้น อย่าไปคาดหวังว่าเราจะได้ผลบุญอย่างนั้นอย่างนี้ อย่าไปคาดหวังว่าบุญจะบังเกิดผลเวลานั้นเวลานี้ เพราะมิฉะนั้นเราจะตั้งหน้าตั้งตารอ เมื่อไม่สมหวัง เราก็จะเกิดอาการท้อ

จงทำบุญเพราะคิดว่าเป็นสิ่งที่ดี เป็นสิ่งที่ถูกที่ควร เป็นสิ่งที่ทำให้เราลดละกิเลสในตัวเอง นั่นแหละเป็นสิ่งที่สุดยอดแห่งการทำบุญ

และอย่าไปคาดหวังว่าเราจะได้ผลบุญอย่างนั้นอย่างนี้ เราจะได้ผลบุญเมื่อนั้นเมื่อนี้

แต่จงทำบุญไปเรื่อยๆ ....

จนกว่า บุญจะเห็นเรา

และแม้บุญจะเห็นเรา เราก็จะไม่หยุดยั้งการทำบุญ จนกว่าถึงขั้นที่เราอยู่เหนือบุญเหนือบาป

แต่ ณ ขณะนี้ จำไว้ว่า เราจะทำบุญ

จนกว่า..... บุญจะเห็นเรา

ขอให้เจริญในธรรม<!-- google_ad_section_end -->
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->

 

ใครที่เผอิญได้อ่านข้อความที่ผมโพสไปแล้วก็แล้วไปครับ ไม่อยากเผยแผ่เรื่องของตัวเองมากนัก ลบดีกว่า หุ..หุ...โมทนาเช่นกัน

 

ช้าไปแล้วละครับ คุณพรหมประกาศิต ว่าแต่ว่าคนที่อาการหนักเนี่ย คงไม่ใช่คุณพรหมประกาศิตเพียงคนเดียว เผลอๆที่อาการหนักกว่าคุณพรหมประกาศิตยังมีอีกนะ