ลูกควรทำตัวยังไงคะ เมื่อพ่อแม่ทะเลาะกัน

ถ้าพ่อแม่มีปัญหาไม่เข้าใจกัน แล้วลูกเป็นคนกลาง ลูกควรจะทำตัวอย่างไรไม่ให้มีกรรมที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับตัวลูกคะ

บางครั้งเราต้องรับฟังเรื่องทั้ง 2 ฝ่าย แต่ถ้าไม่ฟังก็เหมือนไม่สนใจเค้า แต่ถ้าฟัง...บางทีก็ทำให้เรารู้สึกไม่ดีกับอีกฝ่าย

ไม่อยากสร้างกรรมให้ตัวเองเลยค่ะ ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ

 

ขอบคุณคุณkapookjaiมากนะคะ ^^
แต่ว่าเรื่องของเรามันไม่เกี่ยวกับบุคคลที่ 3 เลย เป็นแค่เรื่องของคน2คนอ่ะค่ะ

เราฟังแม่ชีทศพรเยอะเหมือนกันค่ะ ยอมรับว่าตอนนี้เครียดมากๆๆค่ะ อยากวางเฉย แต่ก็หลุดบ่อย

จริงๆแล้ววันนี้ตั้งใจอยากจะขอขมาเค้าค่ะ แต่ดันมีเรื่องให้หนักใจเกิดขึ้นซะก่อน T.T

 

บางครั้งการช่วยใครซักคนให้หายโกรธได้ก็เป็นการฟังเขาระบายความทุกข์
นี่เหละครับ ถ้าพ่อหรือแม่ระบายความทุกข์ให้เราฟังก็ทำใจว่าเรากำลังช่วย
ท่านปรับทุกข์ ระบายความทุกข์ แต่เราจะไปมีอารมณ์ร่วมทำไม อย่างเวลา
พ่อหรือแม่ใช้อารมณ์แล้วบอกว่าอีกฝ่ายไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ เราควรที่จะเชื่อ
ไหม ท่านพูดด้วยความโมโหก็พูดได้ทุกอย่างแหละครับ เรามีสติมากกว่าจะ
ไปบ้าจี้ตามท่านทำไม เวลาพ่อแม่ทะเลาะกันก็ดูว่าเราทำอะไรได้บ้าง เช่น
อาจกล่อมท่านให้เย็นลงแยกกันก่อน ถ้าตกลงกันไม่ได้เจอหน้ากันก็ทะเลาะ
กันรุนแรงคุณช่วยเป็นตัวกลางดีไหม หรือถ้าท่านไม่มีเหตุผลคุยไม่ได้เลยก็รอ
ท่านเลิกทะเลาะกันก่อนแล้วค่อยคุยกับท่าน อย่าไปเลือกข้างหรือตวาดให้ท่าน
เลิกทะเลาะกันเลยมันไม่สมควร ที่สำคัญก็คือเรียนรู้ที่จะปล่อยวาง

 

ถึงว่าสิครับไม่รู้กระทู้หายไปไหน

 

แม่ชีทศพร ครูบาอาจารย์ของผม ท่ายเคยว่ากรณีนี้ไว้ครับว่า ให้เฉยๆ อย่าไปยุ่ง ให้เค้าชดกรรมกันไป เราไม่เกี่ยว

สาธุ

 

อ่านดูนะครับ

หนังสือ ลูกไม่ดีแก้ที่พ่อแม่-พ่อแม่ไม่ดีแก้ที่ลูก

เป็นของหลวงพ่อจรัญครับ

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ (เพราะชอบกินป๊อกกี้เหมือนกัน)


ก็คงมีหลายครอบครัวเป็นแบบนี้เนอะ

ครอบครัวข้าพเจ้าเองตอนเด็ก พ่อแม่เค้าอยู่ในวัยหนุ่มสาว
ที่ใจร้อน ก็มีทะเลาะกันบ่อยๆ

แล้วชอบถามลูกว่า พ่อแม่เลิกกัน ลูกอยากอยู่กับใคร
ข้าพเจ้าใจอ่อน
ถ้าพ่อถามก็บอกจะอยู่พ่อ
แม่ถามก็บอกจะอยู่กับแม่

พอถามพร้อมกัน ก็แกล้งเซ่อ ว่าก็อยู่ด้วยกันทั้งหมดนี้ไง
ตอนนี้เค้าก็อยู่ด้วยกัน และทะเลาะกันเกือบทุกวัน มาหลายสิบปีน่อ

ตอนนี้พ่อกับแม่มีหลาน แล้วก็ทะเลาะกันเหมือนเดิม แต่เค้าทั้งคู่แก่แล้ว
ท่านทั้ง๒ หูตึงด้วย เลยส่งเสียงดังกันมากขึ้น

หลานอายุ ๓ ขวบ บอกปู่กับย่าว่า ถ้าไม่พูดกันดีๆ เดี๋ยวจะบาปนะ
พ่อกะแม่ข้าพเจ้าก็รับฟังหลานเป็นอันดี

หลานข้าพเจ้านี้ เค้าเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมมาก
(ไม่รู้ว่าเค้าเข้าใจไหม แต่แม่ว่ามันเพี้ยนเหมือนอามันเนอะ)

ตอนตาของหลานข้าพเจ้า (พ่อของพี่สะไภ้) จะตาย ก่อนสิ้นใจคิดถึงหลานมากก็ขอคุยกะหลานคนเล็กนี้
หลานข้าพเจ้าบอกตาของเค้าว่า ตาจ๋า ให้ตาไปสวรรค์นะ แล้วตาเค้าก็สิ้นใจ เลย

 

ดิฉันว่าคุณ 3 คน คงมีกรรมร่วมกันมาแล้วค่ะ ยังไงก็ฟังแบบอย่ามีอารมณ์ร่วมสิคะ คือฟังแต่อย่าเก็บมาคิดใส่ใจถือเป็นอารมณ์ ถือว่าเป็นการฝึกนิพพานไปในตัวแล้วกัน อย่าลืม..มารไม่มี บารมีไม่เกิดนะคะ

 

ใ้ห้ทำใจเหมือน "น้ำเย็น" เมื่อใจของเราเย็น ก็จะแผ่ความเย็นนั้นออกไปให้คนรอบข้าง โดยเฉพาะกรณีที่พ่อกับแม่ทะเลาะกัน เรายิ่งต้องทำใจใหเย็น เพราะถ้าเราไม่เย็น ไปผสมโรงกับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเข้า ก็จะยิ่งไปกันใหญ่ คือ ถ้าใจเราร้อนขึ้นมา เห็นว่าที่พ่อหรือแม่พูดถึงอีกฝ่ายไม่เป็นความจริง เราก็อาจร่วมเป็นผู้ทะเลาะก็ได้

ดังนั้น ท่านจะกล่าวอะไรพาดพิงอีกฝ่ายหนึ่ง ขอให้ "รับฟัง" ด้วยความอดทน ด้วยความใจเย็น ถือเสียว่านี่เป็นการสร้าง "ขันติบารมี" ของตัวเอง อย่าไปถือโทษโกรธเคืองท่าน ทำยากนะ แต่ถ้าทำได้ดั่งนี้ กรรมก็จะไม่เกิดขึ้นกับตัวคุณ

ในขณะเดียวกัน ขอให้เรียนรู้การใช้ "พลังบุญ" การใช้พลังบุญก็คือ เรานึกอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้้ากรรมนายเวรของท่านทั้งสอง ขอให้เจ้ากรรมนายเวรของท่านทั้งสองโมทนาบุญของเรา และอโหสิกรรมให้กับท่านด้วย และขอให้ส่งผลบุญนี้ไปให้กับเทวดาพระภูมิเจ้าที่ในบ้านของคุณ ขอให้ท่านโมทนาบุญของคุณและช่วยให้บ้านที่อยู่ที่อาศัยเกิดความร่มเย็นเป็นสุข

 

หลานของราคุเคียวซายไม่ธรรมดานะ ขอให้บุญรักษาเค้า และขอให้เค้าเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป

 

มีสติกำกับตัวเอง แล้วเดินทางสายกลาง

ถ้าเราอยากจะแนะนำท่าน ก็บอกท่านไปตามทางสายกลางแล้วมีสติกำกับ

ถ้าลอง pm มาเล่าเรื่องให้ผมฟังก็อาจจะช่วยแนะนำได้กระจ่างกว่านี้ครับ

 

log out ออกไปแล้ว นึกถึงตัวอย่างขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง เกิดกับตัวผมนี่แหละ คือเมื่อเร็วๆนี้ เกือบมีเรื่องในที่ทำงาน แต่ในระหว่างที่กำลังจะควบคุมโทสะไม่ได้นั้น จิตก็สงบลงอย่างรวดเร็ว ผมนึกสงสัยอย่างหนึ่งขึ้นมาทันที และเมื่อเลิกงาน มีโอกาสก็ได้ถามท่านหนึ่งว่า รู้สึกเหมือนมีพลังงานอย่างหนึ่งแผ่เข้ามาเลย ทำให้เย็นลง ท่านส่งพลังบุญมาใช่ไหม ท่านก็บอกว่าใช่

นี่แหละ ผมถึงกล้าบอกว่า ให้ส่งพลังบุญไป เรื่องหลายเรื่อง ประสบการณ์หลายอย่างที่นำมาบอกกล่าวนั้น เพราะได้รู้ ได้เห็น ได้ลองทำ และได้ตรวจสอบแล้วว่า เอ้อ เราไม่อุปทานไปนะ เมื่อรู้แล้ว เข้าใจแล้ว ถึงได้นำมาบอกกล่าวเ็ป็นวิทยาทาน เป็นธรรมทาน และจริงๆเรื่องปาฏิหาริย์ผมก็เจอมาเยอะ บางเรื่องก็ไม่อยากเชื่อ แต่ก็ต้องเชื่อ บางครั้งก็นึกครึ้มอกครึ้มใจ เกือบเข้าไปโพสต์ในหมวดอภิญญาสมาธิแล้ว แ่ต่นึกไปนึกมา อย่าดีกว่าฟะ เพราะผมระลึกถึงกฎข้อหนึ่งว่า "ความลับบางอย่างนั้น ไม่ได้เปิดเผยแ่ก่คนทุกคน" แล้วอีกอย่าง การเน้นแต่เรื่องปาฏิหาริย์นั้น เป็นหนทางที่จะทำให้คนลืมใช้ปัญญา เพราะศรัทธาแบบไม่ลืมหูลืมตา แต่ถามว่าปาฏิหาริย์มีจริงหรือไม่ คำตอบคือมีจริง เพราะฉะนั้น เอาแบบพอเหมาะพอควร คือไม่ถึงกับปฏิเสธ แต่ก็ไม่เน้นปาฏิหาริย์ แต่บางครั้งก็คงต้องมีเรื่องปาฏิหาริย์ประกอบการแสดงธรรมบ้าง เพราะคนเรามีหลากหลายนั่นเอง

สิ่งที่สมควรที่จะเน้นก็คือธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ปาฏิหาริย์มันพิสูจน์ลำบาก แต่ธรรมะมันพิสูจน์กันได้ และที่พิสูจน์ได้ตอนนี้เลยก็คือ การที่คุณจะอุทิศส่วนกุศลให้กับใคร คุณก็ต้องมีเมตตากรุณาก่อนใช่ไหม ถ้าคุณชังน้ำหน้าใคร อย่าว่าแต่จะอุทิศส่วนกุศลเลย แค่แผ่เมตตายังทำไม่ได้เลย จริงมั้ย นี่แหละเป็นข้อพิสูจน์

 

ขอบคุณมากนะคะ
ก็แปลกใจเวลาก่อนนอนชวนกันสวดมนต์ หลานสวดมนต์อักขระเพี้ยนน้อยมาก
ขนาดเราท่องแบบยาว ก็ว่าตามได้เป็นเรื่องราว

พอใครจะตี แกก็บอกตีหลานน่ะบาปมากนะ ๕๕

ก็บอกให้แกท่องพุทโธ ไว้ให้ชิน แกก็ท่องด้วยดี เราก็ดีใจค่ะ


พ่อแม่ทะเลาะกัน เรารักเห็นใจท่าน ก็พยายามให้ท่านเห็นใจกัน
หายเคืองกันก็ดีค่ะ

ตอนพ่อแม่ทะเลาะกัน
เราก็เข้าข้างให้กำลังใจท่านทั้งคู่
แต่ไม่ควรว่าอะไรล่วงเกินท่านทั้งสอง

เอ

แต่ทำดราม่าแอบร้องให้เป็นเด็กมีปัญหา ซึมเหม่อ นิดนิดจะบาปไหมง่ะ

 

สันนิษฐานนะครัีบว่า หลานคุณราคุเคียวซายน่าจะลงมาสร้างญาณบารมี อย่างนี้น่าจะเรียกว่า "อภิชาติหลาน" ว่าแต่ว่า ป้าอย่าให้หลานอ่านการ์ตูนเยอะละ

ส่วนที่ถามว่าแอบร้องไห้เป็นเ็ด็กมีปัญหา จะบาปมั้ยนั้น ถ้าจะบอกว่าบาปหรือไม่บาป อาจไม่ชัด แต่ที่แน่ๆ คือ "ทำให้ใจเราเศร้าหมอง" ซึ่งเป็นเรื่องไม่ดีสำหรับตัวเราแน่ จริงมั้ยเอ่ย.....

 

สายไปแล้ว หลานคนโตติดแต่รันม่างอมแงม
ตัวเล็กก็เหมือนกันป้า เอ้ยอา ยังกะผีหลอกอยู่แล้วล่ะ ๕๕


ตอนเด็กคิดว่าข้าพเจ้าเป็นโรคซึมเศร้านะ
ชีวิตระทม พ่อแม่ทะเลาะกัน(แย่งรีโมตทีวี)
บางทีก็แกล้งไม่กินข้าว แต่ก็หิว เลยวิ่งไปกินบ้านย่าแทน

ตอนนี้ข้าพเจ้าแก่แล้วเลิกดราม่าแล้ว เพราะเด็กมีปัญหายังน่าจะรับได้ ดูน่าห่วงใย
พอวัยชรา(ว๊ากส์..จริงเหรอ)แล้วมีปัญหาจะแลดู น่าขุดมาฝังซ้ำ

 

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำนะคะ ^^

ต่อไปจะพยายามฝึกขันติบารมีค่ะ ทุกวันนี้...ถ้าไม่ได้ไปไหนก็จะสวดมนต์แล้วก็แผ่เมตตาอยู่บ่อยๆค่ะ วันศุกร์นี้ก็ตั้งใจไว้ถ้าไม่ติดอะไรก็จะไปบวชชีพาหมณ์ด้วยค่ะ