สวดมนต์ แล้วทำสมาธิ แต่จิตฟุ้งซ่าน จะได้บุญกับเค้าบ้างไหมคะ

ดิฉันสวดมนต์ก่อนนอนทุกคืน สวดตามคำแนะนำของหลวงพ่อจรัญ
ในหนังสือที่เป็นบทสวดมนต์ของหลวงพ่อ แต่ที่ทำตามทุกวันไม่ได้คือ
การสวดอิติปิโสเกินอายุ บทนี้จะสวดเฉพาะวันอังคาร ซึ่งเป็นวันเกิดคะ


พอสวดตามที่หลวงพ่อจรัญแนะนำจบแล้ว
ดิฉันก็จะสวดพระคาถาเงินล้าน ต่อเลยคะ
เสร็จดังนี้แล้ว ดิฉันจะนั่งสมาธิประมาณ 10-15 นาที
ในการนั่งสมาธิ ดิฉันจะภาวนาคาถาเงินล้านไปด้วย

แต่ในระหว่างที่นั่งสมาธิ ดิฉันคิดไปต่างๆนานา บางทีก็คิดถึงเรื่องได้ทำบุญ
แต่บางครั้งก็คิดว่า เมื่อไรเราจะหลุดพ้นจากอุปสรรคทั้งหลายที่เราเจออยู่
ก็รู้นะว่า ท่านๆหลายคนแนะนำว่า ถ้าจิตเราคิดถึงแต่สิ่งพวกนี้ คงไม่ได้บุญ
หรอก แต่เราก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ที่จะไม่ให้คิด
เพราะเราก็มีความศรัทธาที่เราอยากทำทุกวัน แต่จิตเราไม่นิ่งเลย

ณ สภาวะอารมณ์เราตอนนี้ เรารู้สึกว่า ในใจเราเนี่ยมันอึดอัดมาก
อึดอัดเหมือนกับว่า จิตใจเราถูกปิดอยู่ คือเหมือนกับว่าเราไม่สามารถรับรู้
อะไรได้เลย เหมือนเราอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ ไม่มีใครสื่อสารอะไรกับเราได้

ทุกวันนี้เป็นทุกข์มากๆ อยากสวดมนต์ อยากนั่งสมาธิให้ดีที่สุด
แต่ด้วยความที่ใจเราทุกข์นัก กลับทำให้มันแย่กว่าเดิม เพราะเราทำเรื่อง
พวกนี้ เพราะเราอยากผ่านพ้นอุปสรรคไปให้ได้ เพราะเรามีความหวัง
อยากให้ชีวิตเราเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

ที่เรามองว่า เราทำได้ไม่ดีเพราะ เวลาที่เราสวดมนต์เสร็จแล้ว
เราจะขอพรจากพระ จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ได้โปรดเมตตาช่วยให้เราผ่านพ้น
อุปสรรคทั้งหลายไปได้ด้วยเถิด ช่วยให้การค้าการขายของเราเจริญรุ่งเรือง
เราขอนั่นขอนี่ เป็นการกระทำที่ไม่สมควร ใช่หรือเปล่าคะ

เราอ่านเจอ การสวดพระคาถาเงินล้าน เค้าบอกว่า ต้องสวดเพื่อเป็น
พุทธคุณ ห้ามขอนะ ห้ามอยากได้ แต่เราห้ามใจไม่ได้เลย เราควรทำอย่างไรดี
เวลาเราสวดเสร็จแล้ว เราก็ขอให้ชีวิตเราเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้นด้วยเถิด
แบบนี้ เราผิดมากไหมคะ

ข้อสุดท้ายที่อยากถาม หลังจากที่เราสวดมนต์เสร็จแล้ว เรานั่งสมาธิต่อ
เราสามารถแผ่เมตตาไปให้คนอื่นได้หรือเปล่า เช่น เทพเทวาทั้งหลาย
เจ้าที่เจ้าทาง เจ้ากรรมนายเวร หรือ อะไรก็ตามแต่ เพราะเคยมีคนบอกเอาไว้
ว่า ถ้าบารมีไม่ถึง ไม่ต้องแผ่ให้ใครเลย เพราะตัวเราเองจะไม่เหลืออะไร
ตอนนี้งงมาก สับสนมาก

ขอคำแนะนำด้วยเถิดคะ

 

การสวดมนต์เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจคุณทำถูกต้องแต่ทุกๆคนจะฟุ้งซ่านเช่นคุณดิฉันก็เป็นจึงหาอุบายว่าทำอย่างไรเพราะจะไม่เป็นแบบนี้
ดิฉันเริ่มมาสวดอิติปิโสเกินอายุไปหนึ่งจบ และสวดดังๆจิตวกมาคิดเพิ่มเสียงดังขึ้นอีกและเร็วโดยไม่ให้มีช่องว่างให้คิด
ตอนนี้สวด108จบ แล้วค่ะ และกำลังหัดสวดถอยหลัง
หลังจากนั้นแผ่เมตตาและขออโหสิกรรมทุกครั้ง
ทุกคนเมื่อได้ทำบุญเช่นนั่งสมาธิแม้ช้างกระดิกหูถือว่ามีบุญมหาศาล
แค่คิดแล้วลงมือทำก็เป็นบุญสามารถแผ่ได้ตลอดเวลายิ่งดีบุญเรายิ่งเพิ่ม
เพราะ"ใจ"เกิดเมตตาไม่มีประมาณค่ะ

 

สวดมนต์ นั้งสมาธิ ถึงแม้ว่ายังฟุ้งซ่าน ก็ได้บุญ เพราะ
-ตั้งใจ เต็มใจ ที่จะกระทำ ถือเป็นการปฏิบัติ พระพุทธเจ้า
สรรเสริญผู้ปฏิบัติบูชา
-ที่ยังฟุ้งซ่านอยู่ก็ค่อยขัดเกลาไป เดี๋ยวนิ่งเอง
เจริญในธรรม

 

ฟังแบบนี้ แล้วค่อยรู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อยคะ

ก็จะหมั่นพยายามทำให้ดีกว่าที่เป็นอยู่ทุกๆวัน

ส่วนใครที่ทำดีอยู่แล้ว ก็ขออนุโมทนาด้วยนะคะ

 

มั่นสวดมนต์ ภาวนา ค่ะ
จะต้องมีสักวันแน่ ที่คุณจิตใจนิ่งสงบไม่ฟุ้งซ่าน
อย่าได้ย้อท้อ นะคะ

 

สวดมาก สวดน้อย ก็ขอให้สวดเถอะครับ และการนั่งสมาธิ ก็ให้ทำทุกวันจนติดเป็นนิสัย ถึงจะมากบ้างน้อยบ้าง ไม่เป็นไรครับ ทำตามกำลังศรัทธาเราธรรมะจะอยู่กับใจตลอด ไม่ว่าจะยืน เดิน นั่ง นอน อนุโมทนาสาธุครับ

 

แนะนำข้อสงสัย

ผมไม่ค่อยได้ตอบกระทู้เท่าไหร่ แต่เห็นกระทู้นี้แล้วอยากตอบ ขอบอกก่อนว่า อย่าเชื่อ ลองไปทำดู ถ้าได้ผลก็ทำไป ถ้าไม่ได้ผลก็ทิ้งเสีย
1. การสวดมนต์ทำพอสบายๆ อย่าเครียด...หยุด ...อย่าฝืน หาบทที่สบายใจ เพราะมีหลายครูบาอาจารย์ อย่าเอาเขาว่า
2. การสวดมนต์ถือเป็นการทำสมาธิอย่างหนึ่ง การสวดมนต์,ทำสมาธิไมไช่บังคับให้จิตหยุดคิด จิตจะหยุดคิดมันจะหยุดเอง เป็นเอง มันจะคิดก็ห้ามไม่ได้ ให้ไปหาหนังสือของหลวงพ่อพุธ ฐานิโยมาทำความเข้าใจแล้วนำมาปฏิบัติตาม คุณจะหายสงสัย
3. การสวดมนต์ ทำสมาธิ สงบหรือฟุ้งซ่าน ที่ไ้ด้แน่ๆคือกำลังจิต ทำไปเถอะ ถ้าเครียดจัด เบื่อ ให้หยุดอย่าฝืน ดูกำลังตนเอง ลองไปพิจารณาดูนะครับ ด้วยความหวังดี ประสงค์ดี

 

ขออนุโมทนาบุญกับทุกคำตอบ อ่านแล้วมีกำลังใจดีจัง ดิฉันก็เป็นเหมือนเจ้าของกระทู้นี้ จิตยังไม่นิ่ง แต่ดิฉันก็จะพยายามต่อไป เป้าหมาย เพื่อความหลุดพ้น กี่เดือน กี่ปี กี่ภพ กี่ชาติ ก็จะไม่ละความพยายาม ตั้งมั่นไว้เสมอไปทีละนิด เรายังเป็นมนุษย์ ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยกรรม ท้อได้แต่ไม่ถอยค่ะ

 

ต้องขอขอบคุณและอนุโมทนาสาธุ เป็นคำแนะนำข้อสงสัยที่โดนใจมากๆค่ะ ดิฉันอ่านทวนสามรอบเหมือนเปิดของคว่ำที่หงาย

 

เหมือนกันเลยค่ะ สวดไปฟุ้งไป เพราะใจยังวนเวียนอยู่ในความทุกข์ แต่ก้อตั้งจิตปฎิบัติทุกวัน ขอขมาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ หากผิดพลาดประการใด หลังจากสวดเสร็จค่ะ

 

ทำถูกแล้วครับ หมั่นทำไปเรื่อยๆครับ
เวลาสวดพยายามนึกถึง ตัวหนังสือที่คุณกำลังสวด ตามไปด้วยครับ แล้วจะดีเอง

 

เป็นธรรมดาครับ เริ่มแรกก็เป็นแบบที่เป็นล่ะครับ แต่พอทำไปอย่างสม่ำเสมอ ก็จะค่อยๆดีเองครับไม่ต้องรีบร้อนไปครับ ให้รู้ตัวเองไว้เสมอก็แล้วกันครับ อย่าไปเอาเขาว่าเป็นหลักครับ เอาความจริงที่เราได้เจอแล้วก็ค่อยปรับไป ส่วนบทสวดมนต์ก็เอาแบบที่เราสบายไม่บังคับหรือกดทับความรู้สึกนะครับ ถ้ารู้สึกอึดอัดก็หยุดครับ แล้วค่อยเริ่มใหม่ ถ้ารู้สึกสบายแล้วไม่อึดอัดแล้วแสดงว่ามาถูกทางครับ ขออนุโมทนาด้วยครับ หมั่นทำบ่อยๆครับแล้วจะดีเองครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

อนุโมทนาค่ะและขอเรียนถามคุณ 2 อัฐนะคะ คือดิฉันเกิดไปเจอคาถามงคลแก้วเจ็ดประการ ไม่ทราบว่าใครเป็นเจ้าของคาถา มีความรู้สึกว่าคาถาบทนี้เพราะมากๆ ท่องแล้วเกิดจับจิตจับใจในเนื้อหา เวลาท่องเหมือนตัวเองเข้าไปอยู่ในตัวคาถาเลย จำได้เร็วจำได้แม่น โดยไม่อึดอัดแม้แต่น้อยอย่างนี้น่าจะถูกทางไหมคะ บางทีอยู่ว่างๆเฉยๆจิตจะท่องคาถาก็จะขึ้นมาเอง บางทีดิฉันตั้งใจจะสวดบทพุทธคุณ ทำไมคาถามงคลแก้วแซงขึ้นหน้าเฉยเลย อย่างนี้จะบาปหรือเปล่าคะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ

 

สวดมนต์ ภาวนาแล้ว จิตฟุ้งช่าน ถ้าอยากให้จิตเป็นสมาธิหลวงพ่อพระราชพรหมยานฯท่านมีพระคาถารวมจิตให้ท่องดังนี้ครับ "อิติ สัมมาสัมพุทธสะ มะมะจิตตัง" ทิ้งคำภาวนาอย่างอื่นก่อนแล้วค่อยท่องจะทำใ้ห้จิตรวมตัวเป็นสมาธิมากขึ้น

 

บุญเกิดจากอะไรกันแน่
ไม่ใช่เพราะช่วยผู้คนและสัตว์ผู้ยากไรหรือคับ

 

หลวงพ่อพุธท่าเล่าว่า
"มีลูกศิษย์คนนึงมาถาม ว่าทำสมาธิกำหนดไป
เรื่อยๆจิตฟุ้งๆ ไม่เคยสงบเลยสักครั้ง
แต่พอจะทำข้อสอบ จิตมันกลับสงบลง
รู้ข้อสอบขึ้นมาเองล่วงหน้า ขึ้นมา
สมาธิมันอาจจะเป็นสมาธิที่มีปัญญาควบก็ได้
แม้เหมือนจะไม่สงบ ถ้าทำมากๆ ทำเข้ามากๆ
มันมีผลของมันขึ้นมาเอง"