นั่งสมาธิแล้วรู้สึก...

ผมนั่งสมาธิแล้วรู้สึก หมือนมีอะไรมากดทับหัว รู้สึกเหมือนแฮ้งเหล้า หนักหัว
เหมือนมีไรกดทับที่หัว รู้สึกอยากอาเจียน นิดๆ แต่ก้อทนนั่งไปสักแปปเบาแต่ไม่หาย มันเป็นอะไรกานอ่าครับ

 

สงสัยเกิดจากความตั้งใจมากเกินไปหรือเปล่านะครับ
ลองสังเกตตัวเองดูว่าทำตอนไหนแล้วเป็นแบบที่ว่ามานี้
ลองเปลี่ยน/หา อิริยาบท/สภาพแวดล้อมอากาศถ่ายเทดีๆ
เลือกท่าแบบที่ถนัดกว่านี้ จะเป็น ยืน นอน เดิน นั่ง หากได้อันที่ถูกกับนิสัยมาก็น่าจะดีขึ้นครับ

 

อย่าเคร่งเครียดเกินไปครับ

ธรรมะเป็นของเบา ถ้าต้องการจะไม่ได้

 

อย่าไปวางอารมณ์หนักเกินไปนะครับ......

สบายๆ.....

 

เอาสติไปกำหนด ดู บริเวณที่รู้สึกเจ็บปวด คอยดูว่าความเจ็บปวดมาจากใหน เกิดขึ้นได้เพราะอารัย แล้ว พิจารณา รวมลงที่ กฎไตรลักษณ์

 

ก็สภาพธรรมมันเป็นยัง ธรรมดามันเป็นอย่างนั้น เราก็พึงกำหนดสภาพธรรมนั้นตามเป็นจริงหรือตามที่มันเป็น สภาพของมันหลากแล้วแล้วแต่สังขารจะปรุงแต่งไป ไม่ใช่เราไม่ใช่ใคร มันเป็นของมันเองอย่างนั้น กำหนดรู้มันตามนั้น แล้วจิตจะคลายไม่ยึดอาการนั้นหรือธรรมชาตินั้นอีก

สภาวธรรม

 

อย่าเพิ่งท้อนะครับ.... ผมเชื่อว่าคุณทำได้ครับ

 

เอาใจช่วยนะ วันนี้ก็หนัก วันพรุ่งนี้ก็หนัก วันต่อๆ ไป ก็หนัก ต้องมีสักวันที่เบาน่ะ (365 วัน)

 

หาอารมณ์ ที่ จิต ดูแล้วสบายครับเช่น ลมให้จัย,คำบริกรรม,ท้องยุบท้องพอง

ดูไปสบายๆครับ กลางๆ อย่าเพ่งจนเกินไปและอย่าปล่อยให้เผลอจนเกินไปครับ

กลางๆ เหมือนกำลูกเจี๊ยบไว้ในกำมือครับ บีบแน่ไปก้อตายหลวมไปก้อหลุดมือครับ

กลางๆสบายๆดีกว่าครับ อย่าท้อนะครับวันละนิดวันละหน่อยก้อได้ครับ..เน้นความสม่ำเสมอครับแล้วจาดีขึ้นเองครับ

ขออนุโมทนา กับการประฏิบัติธรรมครับ

 

ผมเคยเป็นครับตอนลองเปลี่ยนคำภาวนาจากเคยพุทธโธ มาเป็นนับคู่ลมหายใจเกิดอาการวิงเวียนแต่ค่อยทำไปครั้งละนิดหน่อย พอร่างกายปรับสภาพชินก็รู้สึกดีเอง เปรียบเหมือนคนเราไม่เคยออกกำลังกาย นั่งอยู่ดีๆลุกขึ้นวิ่งเร็วหรือจะวิ่งมาราธอนเลย มีผลข้างเคียงแน่ค่อยวอร์มปรับสภาพครับ

 

นั้นสิครับ เพราะผมก้อไม่ได้นั่งมานานแล้ว

 

เป็นอย่างนี้ทุกครั้งหรือเปล่าครับ
หรือว่าเป็นบางครั้ง หรือนาน นาน เป็นทีนึง
ถ้าเป็นทุกครั้ง หรือเป็นบ่อย ๆ
ลองย้ายสถานที่ ไปนั่งสมาธิที่อื่นดูนะครับ ว่ายังเป็นอยู่หรือเปล่า
อาจจะเกี่ยวกับสถานที่นั้น
อาจเป็นธาตุในสถานที่นั้น ไม่เหมาะกับเรา
ไม่ใช่สถานที่สัปปายะครับ