วิญญาณอื่นสามารถปรากฏตัวแล้วทำร้ายเราได้รึป่าวคะ

วิญญาณอื่นสามารถปรากฏตัวให้เราเห็นได้หรือเปล่าคะ

และวิญญาณอื่นจะทำร้ายเรา

1.ในกรณีที่เราเป็นคน คือ ยังไม่ตาย กับ

2.ในกรณีที่เราเป็วิญญาณเหมือนกัน

ได้รึป่าวคะ ???

ขอบคุณมากค่ะ

 

การที่วิญญาณจะปรากฎตัว ต้องใช้ธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ รวมตัวกัน
สมัยนี้ยากค่ะ ถ้าจิตของคุณยังไม่ละเอียดพอ

 

เคยโดนวิญญาณอื่นทำร้ายหรือยังครับ ถ้าเคยยังไม่เคยโดน ก็จะไม่โดน

 

ทำให้เราตกใจกลัวได้อย่างเดียวครับ แต่บางทีเขามาดีก็อย่าไปถือสาเลย เขาอาจต้องการบุญก็แผ่เมตตาให้เขาไปเถอะ

 

อืม วิญญาณ ทำได้แค่หลอกเรา ลวงตาเรา หรือเข้าสิงเราได้หากเรามีจิตที่อ่อนแอ
คนที่จิตแข็งทำยังไงก็ไม่โดนหลอก เพราะจิตเราเหนือกว่าจิตวิญาณนั้น คนจิตแข็งจะไม่มีโอกาสเห็นวิญาณเลยตลอดชีวิต ยกเว้นฝึกสมาธิเอา

ที่จริงเราก็เหมือนเขา เรามีดวงจิตดวงหนึ่ง(วิญญาณ)ที่เป็นตัวตนของเรา เราเหนือกว่าวิญาณด้วยซ้ำเพราะเรามีร่างกาย จะกลัวไปทำไม

พูดถึงเรื่องกลัวนี้ มันไม่ใช่อะไรเลย มันแค่โปรแกรมความกลัวที่ผู้ใหญ่หรือสื่อต่างๆปลูกฝังไว้ในจิตใต้สำนึกของเรา (สัญญา) พอเจอวิญาณหรืออาจไม่ใช่ สมอง(ความคิด)ก็ไปดึงเอาความกลัวที่บึนทึกไว้ในจิตใต้สำนึก ว่า ผีน่ากลัว ผีบีบคอ ผีกินตับ เราก็เลยกลัว


ยกตัวอย่างเด็กที่เพิ่งเริ่มหัดเรียนรู้ เด็กจะไม่รู้ว่าอะไรอันตราย น่ากลัว ต่อเมื่อได้สัมผัสมัน
ไม่รู้ว่าไฟร้อน ว่ารู้ว่าไหนสูง-ต่ำ ต่อให้เด็กเห็นวิญญาณ เด็กก็ไม่กลัวเพราะไม่รู้มันคืออะไร

หรืออีกตัวอย่างนึง ถ้ามีคนคนนึงตาบอดแต่กำเนิด พอโตเป็นผู้ใหญ่มีแพทย์ที่รักษาให้ตาเขามองเห็นได้ พอเขามองเห็นปรากฎว่า ต่อมาเขาได้ฆ่าตัวตาย เพราะเขาไม่สามารถแยกแยะได้ว่า ไหน สูง ไหนต่ำ ไหนรูปภาพ ไหนของจริง เพราะการมองเห็นทุกอย่างคือการเรียนรู้ มันจะถูกบันทึกลงจิตใต้สำนึกของเราอย่างอัตโนมัติ เพราะเขาเป็นผู้ใหญ่แล้วจึงใจร้อนในการเรียนรู้ แต่การเรียนรู้นั้นมันค่อยเป็นค่อยไป เขาคงไม่ต่างอะไรกับเด็กทารกที่ต้องเริ่มเรียนรู้ตั่งแต่ เรื่องสี มิติ 123 มิติตามลำดับ


พูดๆออกนอกเรื่องรึเปล่าเนี่ย ไปละ

 

ทำร้ายได้ทั้ง2กรณีครับ....แต่ก็ขึ้นอยู่กับอำนาจของวิญญาณนั้นด้วย...และตัวคุณด้วย..ครับ

 

ไม่น่าจะได้นะอย่างมากก็หลอกให้กลัว ให้ตกใจ เคยเจอที่โรงพยาบาลตำรวจเค้ามาแค่เสียงเป็นเสียงผู้หญิงกรี๊ดดดดดดดดดดด เสียงหวีดมาก แบบเซอร์ราวเลยอะ วันนั้นไปกันหลายคน แต่มีเรากับพี่ที่มายืนอยู่ข้างๆเราที่ได้ยิน เค้าร้องเสียงหลงเลยเราก็เลยบอกเค้าว่าอย่าเพิ่งพูดอะไร เดี๋ยวไว้ไปคุยกันนอกโรงพยาบาล....

 

แล้ววิญญาณนั้นจะสามารถมาโดนตัวเรา หรือ จับสิ่งของ ได้หรือเปล่าคะ

 

ลองอ่านเรื่องข้างล่างนี้ดูนะครับ มีคำตอบ...

สมัยปี 2531 ช่วงนั้นผมมีแฟน ผมไม่ได้ทำงานประจำ พักอยู่ที่รำไพอพาร์เม้นท์ ซอยตรงข้ามซอยกิ่งเพชร ถนนเพชรบุรี ผมกับแฟนและน้องชายของแฟนกับแฟนเขารวม 2 คู่ ได้ตกลงเข้าหุ้นค้าขายที่สวนจตุจักร ช่วงบ่ายแก่ๆของวันก่อนหน้าที่จะเริ่มเปิดกิจการ ได้นำของไปฝากไว้ที่บ้านพักของแม่แฟน ที่กรมสารวัตรทหาร ถนนพญาไท ขณะที่ผมกับน้องชายแฟนช่วยกันหามของเดินเข้าซอย ผมก็นึกถึงคำพูดของแฟนที่เล่าให้ผมฟังว่า ที่ซอยเข้าบ้านพักแม่เขา มีคนถูกฆ่าตายที่นั่นคนหนึ่ง และนำศพมาทิ้งอีก 2 ศพ พอขนของไปฝากเสร็จต่างก็แยกย้ายกัน ผมกับแฟนก็ไปต่อแล้วก็แยกกัน

ผมกลับมาถึงห้องพัก ด้วยความคิดที่ว่า พรุ่งนี้ต้องไปขายของที่สวนจตุจักร หากทำกุญแจหล่นหายคงมีปัญหาแน่ เพราะประตูห้องพักเป็นประตูเหล็ก แต่เหนือประตูเป็นช่องมุ้งลวด จึงคิดว่าจะเอาลูกกุญแจไปแขวนไว้ที่เหนือประตู ถ้าหากลูกกุญแจหาย จะได้กระแทกมุ้งลวดไปเอาลูกกุญแจมาเปิดเข้าห้องได้ ผมก็เลยเอาลูกกุญแจโซโลดอกหนึ่ง ใส่ไว้ในกล่องใส่นามบัตรทองเหลือง ซึ่งมีฝาปิดเปิดได้ จากนั้นจึงใช้เชือกฟางมัด ถ้าใครเคยมัดกล่องกระดาษ ก็จะรู้ว่าตามธรรมดาด้านล่างกล่องเราจะไขว้เชือกไว้เฉยๆ ไม่ผูกเป็นปม แต่ถ้าทำแบบนั้นมันจะแน่นต้องแก้เชือกทั้งหมด ด้วยความขี้เกียจผมไม่ต้องการแก้ ผมจึงผูกเป็นปม แล้วมัดหลวมๆเพื่อที่จะได้ปลิ้นตลับนามบัตรออกมาได้โดยไม่ต้องแก้เชือกทั้งหมด เสร็จจากปมแรกพอโยงเชือกมาถึงด้านบนก็ผูกเป็นปมอีกปมหนึ่ง จากนั้นก็ผูกอีกปมตอนทำเป็นบ่วงสำหรับคล้องไว้เหนือประตู พอทำเสร็จผมก็ได้เอาไปแขวนไว้เหนือประตูตามที่ตั้งใจไว้

ครั้นถึงเวลาเกือบเที่ยงคืนเข้านอน นอนเท่าไหร่ก็นอนไม่หลับ หลับตาก็เห็นแต่ภาพซอยเข้าบ้านแม่แฟน ยิ่งดึกก็มีเสียงดังป็อบๆแป็บๆ ผมก็เลยหันหน้งสือที่วางบนหัวเตียงให้ด้านสันหนังสือออกด้านนอก เพราะที่ห้องใช้พัดลมเพดานก็เงียบไปสักพัก หลังจากนั้นก็มีเสียงดังอีก ผมก็พบว่าภาพโป๊สเตอร์ที่ปิดไว้มันหลุดตรงมุมเวลาพัดลมหันไปโดนมันก็เผยอตีกับผนังห้อง ด้วยความหงุดหงิดที่นอนไม่หลับ ผมเลยกระชากทิ้งเลย จากนั้นก็ไม่มีเสียงอีก แต่ผมก็ยังนอนไม่หลับ หลับตาก็เห็นภาพซอยเจ้ากรรมจนเวลาล่วงเข้าสู่ตี 2 ทีนี้พอผมพลิกตัว ก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนพลิกตัวตาม พอพลิกตัวกลับก็รู้สึกเหมือนว่าตัวผมทับแขนคนอยู่ ผมก็เลยดึงชุดนอนดูตำแหน่งที่รู้สึกว่าเหมือนทับแขนคนอยู่ เพื่อหาว่ามีปากกาหรือยางลบบ้างไหม ก็ปรากฏว่าไม่มีอะไรเลย เป็นอยู่อย่างนั้นหลายครั้ง พอเปืดไฟก็ไม่มีอะไร พอปิดไฟก็เป็นอีก จนถึงเวลาตี 3 ผมหงุดหงิดเต็มแก่จึงเปิดไฟแล้วนั่งต้มน้ำชงกาแฟดึ่ม พร้อมกับพูดว่า " มะ แน่จริงก็ออกมาให้เห็นเป็นตัวเลย " แต่ก็ไม่มีอะไร ผมนั่งอยู่จนถึง 6 โมงเช้าโดยไม่ได้นอนเลย แล้วจึงออกไปเอาของที่บ้านแม่แฟนแล้วเดินทางไปสวนจตุจักรกัน

พอเสร็จจากการขายของวันแรก ผมก็แยกกับแฟนตั้งแต่ตอน 3 ทุ่ม บอก " เมื่อคืนไม่ได้นอนเลย ขอนอนเร็วนะวันนี้ " พอเข้าห้องได้ผมก็เตรียมตัวอาบน้ำ ขณะที่ยืนแปรงฟันอยู่รู้สึกเหมือนมีใครมาพิงข้างหลัง ก็เลยขยับตัวหันไปมองพร้อมนึกในใจ " เฮ้ย อะไรกันวะ " แล้วความรู้สึกก็หายไป พอเข้าห้องอาบน้ำขณะที่กำลังสระผม รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงแต่ไม่ใช่เสียงที่เราได้ยิน บอกว่า " ให้ไปแก้เชือกที่ทำไว้เมื่อวานเสีย นั่นมันเชือกตราสังนะ " ผมก็นึกแย้งตอบว่า " ไม่จริงมั๊ง " ก็ได้รับโต้ตอบกลับมาว่า " ไม่เชื่อก็ลองดูสิ " แล้วความรู้สึกก็หายไปจนผมอาบน้ำเสร็จ

หลังจากใส่ชุดนอนเรียบร้อย ผมก็ล้มตัวลงนอน ตาก็เหลือบไปเห็นกล่องทองเหลืองที่ผมทำไว้ตั้งแต่คืนวาน ก็จำได้ถึงเสียงโต้ตอบตอนที่กำลังสระผม คิดอยู่สักครู่ ผมก็พูดกับตัวเองในใจ " ลองดูก็ได้ว๊ะ ถ้าไม่มีอะไรผูกใหม่ก็ได้ " แล้วผมก็ค่อยๆแก้เชือกออกที่ละปม พอแก้เชือกปมสุดท้ายเสร็จ ก็รู้สึกว่ามีลมกรรโชกออกไปจากห้องวูบหนึ่ง รู้สึกได้เลยว่ามันโล่งๆ เหมือนพลังงานในห้องมันลดลงไปครึ่งหนึ่ง

พอล้มตัวลงนอนซักพัก ผมก็เกิดนึกอยากรู้ว่า เชือกตราสังเขามัดกันยังไง ผมก็เลยเปิดพจนานุกรมรุ่นที่มีศัพท์ตั้งแต่ยุคโบราณดู (ช่วงนั้นผมเปลี่ยนชื่อ เลยต้องมีพจนานุกรมดังกล่าวเพื่อหาศัพท์) ก็มีคำอธิบายว่า เชือกตราสังนั้นจะมัดเป็นปมทุกเปาะ ความเข้าใจของในขณะนั้นก็คือ ทุกจุดที่เชือกไขว้กันจะต้องผูกเป็นปมตลอด ซึ่งที่ผมทำก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมอยู่ที่นั่นมา 4 เดือนก่อนเกิดเหตุ และหลังจากนั้นก็อยู่ต่อมาอีก 6 เดือน ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งผมย้ายออก

จนเวลาล่วงเลยมาถึงปี 2547 เมื่อผมได้รู้จักชินแสท่านหนึ่งเป็นคนไทยเชื้อสายจีน ท่านก็พูดเรื่องเชือกตราสังขึ้นมาโดยที่ผมไม่ได้ถามและไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังว่า " เชือกตราสังเขาผูก 3 ปม ที่เท้า คอ และมือ " ผมก็รับรู้ เพราะที่ผมทำมันก็ 3 ปมจริงๆ หลังจากนั้นผมจำปีพ.ศ.ไม่ได้ ผมได้ดูรายการทีวี กำลังแสดงสาธิตเรื่องการมัดตราสังของสับปะเหร่อพอดี ผมก็เลยได้เห็นวิธีการมัดเชือกตราสังข์ ก็เป็นอย่างที่ชินแสพูดให้ฟัง แต่ผมก็จำไม่ได้อยู่ดีว่า จากข้อเท้าแล้วไปคอก่อน หรือ ข้อมือก่อน...เอวัง

 

เคยเจอทำร้ายในฝันเหมือนกันแต่ก็เอาตัวรอดมาได้ทุกครั้งสิ่งที่พอจะรู้ถ้าคุณมีพลังเทพอยู่ในตัวไม่ว่ามากหรือน้อยถ้าทางฝ่ายมารดูว่าคุณจะเป็นอันตรายต่อเขาเขาจะมาเล่นงานคุณแน่