ผีโป่งค่าง

ตำนาน"เรื่อง ผีโป่งค่าง"

เรื่องโป่งค่างชาวบ้านถือว่าเป็นผีประจำ อยู่ในป่า โป่งค่างเกิดจากสัตว์ที่ถูกฆ่าตายกลายเป็นปีศาจมาหลอกหลอนบางที่ก็แปลงกาย เป็นคนมาล่อให้นายพรานลงจากห้างจากนั้นก็ทำอันตรายนายพรานเสีย เรื่องของผีโป่งค่างบางครั้งก็เล่าว่าเป็นผีหรือเป็นสัตว์ที่หน้าตาคล้าย ค่างและเมื่อพระยาราชเสนาเข้าป่าเมื่อเห็นค่างมากก็ถามถึงผีโป่งค่าง ก็ถูกผู้ใหญ่ห้ามไม่ให้พูดถึงทันทีเพราะถ้าไปถามเข้าอาจถูกมันดูดเลือดได้

แต่ ครั้งนั้นไม่มีโอกาสได้เห็นผีโป่งค่าง และเมื่อเจ้าพระยาราชเสนาอายุ30 ปี ได้มีโอกาสไปพบโป่งค่างที่หนองหงส์ และที่หนองหงส์ไม่มีใครกล้าพักแรมเพราะเป็นแหล่งที่โป่งค่างมาลง

โป่ง ค่างมีลลักษระเหมือนลิง ร้องป๊อกเจี๊ยก ชอบอยู่ที่สูง มีอิทธิฤทธิ์ในการดูดเลือดคนเป็นๆและก็จะตายในทันทีและพอถึงหนองหงส์ ท่านก็สั่งให้ลูกน้องพักผ่อนตัวเองจะคอยเฝ้ายามเอง แล้วคืนนั้นยากดึกสงัดท่านก็ได้ยินเสียงร้อง ป๊อกเจี๊ยก ป๊อกเจี๊ยกมาใกล้ๆ บริเวณที่ลูกน้องนอนอยู่

ทันใดนั้นเสียงก็เงียบไปจากแสงไฟที่ก่อกอง เอาไว้ แล้วมันก็ค่อยๆไต่ลงมาจากต้นไม้ตรงไปที่ปลายเท้าของลูกน้องที่นอนหลับอยู่ พร้อมที่จะดูดเลือด เจ้าพระยาราชเสนาได้ยกปืนลั่ยนไกยิงไปที่ผีโป่งค่างทันที แล้วผีโป่งค่างก็ฟุบลงไปและเมื่อเดินไปใกล้ๆก็สามารถเห็นมันมีรูปร่างเหมือน ค่างแต่รูปร่างมันใหญ่กว่าค่างธรรมดา หางสั้นเนื้อริมฝีปากข้างบนหดเหี้ยนจนเห็นเหงือก ชอบหากินตอนกลางคืนชอบดูดเลือด มักมาตัวเดียวไม่อยู่เป็นฝูง

อ่านต่อได้ที่ madogun.com อยากรู้ต้องมาดูกัน - Powered by PHPWind

 

ตกลงมันเปนตัวอะไรโดนยิงตายด้วย

 

ตกลงมันเป็นผี หรือสัตว์ อะครับ

 

นั่นน่ะสิ ตกลงมันเป็นผีหรือเป็นสัตว์กันแน่ครับ

 

แต่ที่แน่ๆ พิสูจน์ยากครับเนื่องจากจะไปหามาจากไหนมาพิสูจน์กันล่ะครับ

 

น่ากลัวมากๆๆๆๆๆ

 

เท่าที่รู้ หลอกให้ลงมาจากห้าง คือเสือสมิง แต่ที่พูดถึง โป่งค่าง ใช่ตัวที่ดูดเลือดทางหัวแม่ท้าวรึเปล่า หรือว่ามีหลายสายพันธุ์ เวลาเข้าป่าพรานจะบอกว่าให้ใส่รองเท้าอย่าถอดรองเท้าเวลานอน ถ้าเดียวเดียวกันล่ะก็ คล้ายๆ ลิงครับ ตัวไม่โตหรอก ปากจะดูด ตาก็จะมองดูเหยื่อ (จะตื่นรึเปล่า ) ระวังตัวเหมือนกันแฮะ มันก็กลัวคนนั่นแหล่ะ

 

สรุปคือ ผีหรือสัตว์ ทำไมโดนยิงแล้วตายด้วย

 

ผี ครับ ผี ผีก็มีหลายแบบ ถ้าพลังของเขาไม่แข็ง ก็โดนยิงได้ครับ ที่กล้าพูดเพราะเคยยิงมาแล้ว 3 ครั้ง

 

ตามที่ฟังชาวบ้านเล่ามามีอยู่ท่านเดียวครับว่าตาย โดยการกระโดดไปมา โหนบนกิ่งไม้ พอดีกิ่งไม้หักตกลงใส่ไฟ ไฟจึงไหม้เอา แต่ไม่สามารถระบุลักษณะได้ครับ แต่ก็มาอีก จึงไม่สามารถระบุได้ว่า ตายหรือไม่
ลักษณะคล้ายค่าง มีขนขึ้นตามตัว ตาออกสีแดงประกาย สามารถมองเห็นแววตาในที่มืด
มือเล็กๆ เรียวยาว ที่สำคัญจะเย็นมากๆ
จะขอเล่าจากที่ได้ฟังมานะครับ ส่วนตัวเองพอเคยเจอครับแต่ เขาไม่ได้สิทธิ์หลอกผมครับ เพราะเพ่นออกจากป่าก่อน และมีของกันไว้เรียบร้อย (แบบรู้เขารู้เรา)
มีอยู่ว่า เวลาเข้าป่าดงดิบ ป่าลึก จะมีข้อห้ามครับ ลองค้นหาดูมีให้อ่านครับเยอะมากๆ ที่หลักๆ หากทำอะไรผิดป่าจะทำให้ผิดผีป่า ผีโป่ง ผีพราย ก็จะมาเล่นงานครับ พูดถึงตรงนี้ก็พอทราบแล้วครับว่า เป็นผีครับ ในร่างค่าง
ชาวบ้านเข้าป่าเพื่อล่าไก่ป่า และหมูป่า หาอีปุ่ม ย่ากาบ ปูหิน กบมื่นกบหงอน ปลากั้ง เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศในการรับประทานอาหาร จะนำมาหลามกินที่เหลือก็นำกลับบ้านฝากครอบครัว (ขอแทรกภาษาอีสานเพื่ออิงอรรถรสครับสงสัยคำไหนก็ถามได้ครับ) เวลาเดินป่าก็มีพรานเก่าที่มีประสบการณ์ และพรานมือใหม่ เมื่อนัดแนะกันเดินป่า ครั้งนั้นเข้าไปห้าคน (ผิดป่าข้อแรก สามคนอย่าไปหาฆ่า ห้าคนอย่าไปหากิน) สงสัยพรานใหม่ทั้งหมดเพราะข้อแรกก็ผิดป่าแล้วครับ พอเดินเข้าป่าพอเท้าพ้นป่าพรานอีกคนใช้พร้าขอถางต้นไม้
โดยไม่ได้บอกกล่าว (ถางป่าบ่ถามทาง ผิดไปอีกข้อ) พอเดินเข้าไปก็พากันร้องเพลง พูดจาล้อกันว่า ถ้าเห็น งู เสือ ช้าง เงือก ผี จะทำยังไง คนตอบก็เล่นบทโน้นบ้าง บทนี้บ้าง ซึ่งเป็นข้อห้ามในการเดินป่าทั้งนั้น
วันนั้นคณะเดินป่า หาสัตว์ป่าแทบไม่ได้ แถมถูกหนามและกิ่งไม้ขีดตามร่างกายจนได้เลือดไปตามๆ กัน จึงตกลงกันว่าจะนอนค้างคืนใกล้โป่งข้างหน้าเผื่อมีกวางมากินโป่ง
ยกเย็น ความผิดป่าที่สาหัสที่สุดคือ มีพรานนายหนึ่งพูดเรื่องพระมีอะไรกับสีกา
พอประโยคนี้ออกจากปาก ท้องฟ้ามืดมิดทันที ไร้แสงตะวันฉับพลันจากนั้นเกิด ลมดำลมแดง
พัดเสียงอึงคนึง เสียงนกเสียงไม้หักเสียดสีกันยามลมต้อง อี๊ดอ๊าด บางครั้งเสียงเอี๊ยดๆๆๆๆๆ ยาวโหยหวน
พรานต่างหันรีหันขว้างหาที่หลบฝน บ้างหาฝืนก่อไฟ ลมพัดอยู่พักใหญ่ ไฟได้ถูกก่อขึ้น พรานบางท่านเตรียมกับดักเพื่อดักสัตว์ เวลาผ่านไปนับ ชม ดูเหมือนอะไนจะเงียบไป พรานผู้น้อง ตัวเล็กกว่าเพื่อน พูดขึ้นว่า วันนี้ฟ้าครึ้มเหมือนฝนจะตก พูดสุดประโยค
ด้านบนมีสายน้ำราดลงมาเป็นสายลงที่กองไฟ
ทุกคนตาเบิกกว้างพร้อมกันหันหน้าขึ้นไปมอง สิ่งที่ทุกคนต้องอ้าปากตาค้างคือ
มีลิงแขนขายาว นัยตาสีเลือดสาดส่องมายังพรานทั้งหมด ทุกคนยืนตัวแข็งทื้อ
มาสะดุงอีกครั้งเมื่อพรานเล็กร้องเสียงแหลมด้วยความเจ็บปวด นั่งอามือกดน่องตนเองอยู่
ทุกคนเห็นเลือดสาดเป็นทางยาว เนื้อหาเกือบขาดเป็นชิ้น พากันหาหญ้าสาบเสือมาเคี้ยวแล้วโป๊ะลงที่แพล พันด้วยผ้าขาวม้าฉีกทางยาว
เหมือนว่าทุกคนจะได้สติกลับมา ทุกคนเตรียมปืดแก๊ป และลูกซองประกบร่าง มือไม้สั่น
เสียงตุบๆ เริ่มก้องโสตประสาทในความเงียบ เพราะหัวใจเริ่มเต้นกังนัมฯ ครับ
เปรี๊ยง! +_+!!!!!! เสียงปืนกระหน่ำยิงไปยังสัตว์ผีที่โหนไปมา ส่งเสียงเย็นยะเยือก
นัดแล้วนัดเล่า จนทุกคนหมดกระสุนปืน เวลาปาเข้าไปสอง ชม ครึ่ง เหลือลูกปืนที่เป็นปืนแก๊ป เพราะยิงช้า ต้องหยัดลูกสลับกันยิง
ทุกคนตกลงกันนั่งหันหลังให้กองไฟหันหน้าออกมองรอบข้าง ผ่านไปสามสิบนาที พรานคนหนึ่งยกปืนเล็งไปยังเป้าหมายที่กำลังคืบคลานตามใต้กิ่งไม้ใหญ่ เสียงเปรี๊ยง เสียปืนแผดเสียงก้อง
คาดว่ายัดดินปืนและตะกั่วเต็มลำกล้อง หูแทบระเบิด สิ้นเสียงปืด เสียงร้องของเด็กโหยหวน โอดโอยยาวนาน จากนั้นมีเสียงตุ๊บ เหมือนร่างไร้วิญญาณตกสู่พื้น ทุกคนต่างดีใจ
กำลังจะวิ่งไปดู เสียงร้องแหบแห้งคนคนชรา เหมือนหนึ่งกำลังชักกระตุก เสียงกิ่งไม้ เสียงหญ้าเหมือนจะแหลก ทุกคนวิ่งไปเอาคบไฟวิ่งไปดู
คุณพระช่วย หญ้าต้นหนึ่งก็ไม่มีรอยหักแม้แต่น้อย
พรานทุกคนกำลังเพ่งพินิจอยู่ ด้านหลังได้ยินเสียง สัตว์กำลังถูก แห้ว เสียงหญ้าเสียงร้องของหมูป่ากำลังถูกกับดัก ทุกคนต่างดีใจ ได้อาหารเย็นประทังท้องแทนข้าวบ่ายเกลือ
พอทุกคนไปดูที่มาของเสียง เห็นแต่กิ้งไม้ผุๆ งอ คล้องกับห่วงแห้วไม่ไหวติง
โดนหลอกอีกแล้ว ทุกคนพูดในใจ
เอาพอหอมปากหอมคอนะครับ
ว่างๆ จะบอกเล่าการแก้ปัญาเอาชีวิตรอดจากการถูกอำ และ เซียบกินเลือดของผีโป่งค่าง
เป็นเรื่องเล่าของเรื่องเล่า นะครับฟังเอาสนุกๆ ก็พอ

 

ต้องขออภัยครับที่พิมพ์ผิดเยอะไปหน่อย รีบครับงานเอกสารล้นมือ

 

ยิง อย่างมั่นใจ ตายครับ อย่ายิงแบบกลัว

 

ตอนนั้นคงอยู่ในช่วงสติแตกหระเจิงครับ ไม่เฉพาะแต่ผีโป่งค่างอย่างเดียวแต่มีเสียง หมาไน หมาโหล (หมาจิ่งจอกต่างสายพันธุ์)
เสียงอีเห็นเสียงร้องเหมือนเด็กกำลังร้องไห้
คราวหน้าจะบรรจงให้จงหนักครับ ลูกซองแฝดแผดเผา

 

เออ..อันนี้ต้องยอมรับ แบบนี้ ขอทาย ป่าชายแดนแถบอุบล.

 

อีปุ่ม (ลูกอ๊อดกบภูเขาชื่อว่า ย่ากาบ) ย่ากาบ (เป็นกบภูเขา) กบมื่น(เป็นกบภูเขาที่มีผิวหนังลื่นๆ มีเหมือกมากๆ) กบหงอน (เป็นกบภูเขาที่มีหงอนบนหัว) ปลากั้ง (ลักษณะคล้ายปลาช่อนแต่ตัวเล็กกว่า)

 

ถ้าเป็นลูกอ๊อดของเขียนบนภู บ้านเรียก อีแง็ด
ต่อไหมครับ หลังจากนั้นไม่นาน หากในหมู่นายพรานหากพูดว่า วันนี้ท้องฟ้าโปร่ง ผีตนนี้จะทำให้เห็นดวงดาวทันที พูดว่าฟ้าครึ้มฝนจะตก ก็ทำฝนลงทันที เป็นเหตุบังเอิญที่ทำให้ผีโป่งตัวหนึ่งร่างของค่างดำ พรานตัวเล็กทำด้ามพร้าหล่นลงกองไฟ ไฟไหม้จนได้กลิ่น ขี้คั่งแดงจากด้ามมีด
ทำให้มันหล่นลงในกองเพลิง เสียงมันแหลมเล็กกรีดร้องด้วความเจ็บปวด แต่ก็สายเกินไป ไฟที่จุดไว้กองใหญ่ไม่สามารถออกมาได้ ทุกคนเห็นแต่ร่างชักดิ้นชักงอเป็นระยะ
ทุกคนโล้งอกหวังว่าคืนนี้ฝันร้ายคงหายไปกับกลิ้นไหม้ของสัตว์ตัวหนึ่ง
ราวๆ ตีสอง น้ำค้างร่วงหล่นลงใบไม้ แหม๊ะ แหมะ ๆๆๆๆ ทันใดนั้นพรานหนุุ่มผู้นอนดิ้นหันหลังเข้าป่า ร้องขึ้นอย่างตกใจ พร้อมเสียงปืดลูกซองแฝดแผดร้องดังก้องป่า และเงียบลงทันใด หัวใจทุกคนสั่นระรัว สายตาทุกคนเพ่งมายังต้นเสียงอย่างเป็นประกาย พร้อมสืบเท้าเข้าหา
เสียงของพรานเล็กทำลายความเงียบลงจากการซักถามดูอาการของพี่ชายของตน
คำตอบเชิงบรรยายว่า กำหลังหรับสนิท มีมือเย็นๆ เล็กๆ ค่อยลูบแขนขึ้นมาที่ต้นคอ
จากนั้นลุบลงไปที่เท้า ก็เลยร้องและยิ่งไปหนึ่งนัด
ทุกคนลงความเห็นกันว่ามันคงยังไม่ตาย และไปสิงร่างค่างตัวอื่น
เกือบจะตีสี่แล้ว เสียงก๊อป แก๊ป เหมือนอะไรเหยียบใบไม้กิ่งไม้ ทุกคนจ่อปืนไปที่ต้นเสียง หลังจากนั้นก็เงียบลง ได้ยินเสียงกระแอมเบาๆ พร้อมเสียงหักไม้สามครั้ง ทุกคนดีใจด้วยความลิงโลด พรานใหญ่ในหมู่บ้านลงจากเข้าแล้ว จึงหักไม้ตอบไป พรานใหญ่เดินเข้ามาให้ที่ประชุมรอบกองไฟด้วยแววตาเจิดจ้า
คำพูดพรานใหญ่ลบความเงียบลง ท่านส่งเสียงแข็งกร้าว พร้อมสั่งการเฮกเช่นนายทหารในราชสำนัก
มึง อ้ายย้อย ทิดเจียง มึงสองไฟตัดไม้ไผ่มา บักน้อย (พรานเล็ก) ไปเอามีดมาจักตอก
ทุกคนเริ่มรับคำสั่งอย่างรีบเร่ง
ด้านบนสูงราวตึกห้าชั้นด้วยต้นยาง 7 คนโอบ มีแววตาประกายเจิดจ้าจ่องมองมายังพรานใหญ่ (ลุงกวน) มันกำลังดูเหตุการณ์เบื้อล่างอย่างใจจดจ่อ ลุงกวนรู้ว่ามันกำลังสังเกตการ
ไม่นานตอกจักเสร็จ ลุงกวนสั่งและประกาศพร้อมหยิบข้าวสารเสกกรอกลงลำกล้องปืนเพลิง (เก่ามากๆ ขอบอก) พร้อมบริกรรมแล้วประกาศก้อง พร้อมเสียงปืนแผดร้องขึ้น
ทันใดนั้นเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นบนยอดยาง เสียงคางเสียหายใจทำลายความเงียบลงทันใด นั้น
ลุงกวนได้สั่งการณ์ทันที ว่า มีคำสั่งจากรัชการที่๕ ให้สานหับแล้วจับผีโป่งค่างไปสำเร็จโทษโดยพลัน
พรานทั้งหลายรับคำพร้อมกันแล้ววิ่งไปรอบๆ ต้นยาง เสียงร้องเหมือนกลัวต่อพระบารมีท่าน เหมือนจะตายให้ได้ เป็นสายยาวตามยอดไม้หนึ่งไปอีกต้นหนึ่ง ทุกคนวิ่งตามหาจนหมดแรงเช่นกัน เสียงได้หยุดลง ณ ถ้ำหินกลางป่าลึก ผ้เป็นพรานใหญ่จึงประกาศต่อหน้าปากถ้ำว่า หากอีอ้ายผีห่า ผีโป่งตนใดออกมาก่อกวนให้จับมาลงโทษอย่างหนัก หากอยากพ้นผิดให้หาอาหารได้พอกินอย่าให้ยุง ช้างป่าเข้ามาในเขตหลับนอนของลูกหลานพระองค์ท่าน
จากนั้นทุกคนหลับสนิท ยุงไม่มีแม้จะได้ยินข้างหู ดื่นเช้าไปหาจับปูหินได้คนละถุงใหญ่
จากนั้นเป็นต้นมา ผมเองมักจะพกเหรียญและพระฉายาลักษณ์ติดตัวเข้าป่าเสมอ เพราะได้ข้อคิดจากนิทานเรื่องนี้ครับ
ประทานโทาคนพิมพ์ตาลาย ตรงไหนผิดอ่านถูกก็ไม่ว่ากันครับ
จบครับ