ใครมีวีธีนั่งสมาธิ

ผมนั้งสมาธิเเล้วคิดเรื่องนู้ เรื่องนี้จิตไม่อยู่นิ่ง
ใครมีวิธีการทำให้จิต ไม่ฟุ้งซ่างบ้างครับ

 

เป็นเรื่องธรรมดานะถ้าจิตฟุ้งซ่าน......ถ้ามันไม่ฟุ้งจะมาฝึกกันทำไมหละ.....

กรรมฐานนี่ปกติใช้ได้ทุกกองนะครับ.....แต่ถ้าพูดถึงกรรมฐานที่เกี่ยวกับเรื่องนี้โดยตรง คือ อานาปานุสติกรรมฐาน....

 

ลองใช้คำบริกรรม กับกำก่อน เช่น พุทโธ

 

บริกรรมและนับพุทโธ 1 ถึง 10
ถ้าจิตฟุ้งซ่านก็เริ่มนับใหม่

 

วิธีแก้อารมณ์ฟุ้ง
​

ถาม : แก้ฟุ้ง?

ตอบ : หมายความว่า ระหว่างภาวนาแล้วไปคิดเรื่องอื่น ถ้าอย่างนั้น แปลว่า เราหลุดจากลมหายใจเข้า-ออกแล้ว ให้ดึงความรู้สึกทั้งหมดกลับ มาอยู่กับลมหายใจเข้า-ออกใหม่ "พุท" ไม่ทันจะ "โธ" มันไปแล้วก็ดึง กลับมาใหม่ ตอนแรกๆ เอาแค่นับ ๑-๑๐ หายใจเข้า "พุท" หายใจออก "โธ" นับ ๑ หายใจเข้า "พุท" หายใจออก "โธ" นับ ๒ ถ้าวิ่งไปคิดเรื่อง อื่นเมื่อไหร่? นับ ๑ ทันที จนกว่าจะได้ พุท-โธ ครบ ๑๐ ครั้งโดยไม่คิด เรื่องอื่น ลองดูเถอะ..! ครึ่งชั่วโมงไม่ได้กินมันหรอก แค่ ๑-๑๐ นี่แหละ ครึ่ง ชั่วโมงผ่านไปไม่รู้ตัว พลาดเมื่อไหร่นับ ๑ ใหม่ทันที



สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๔๖ (ต่อ)
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ

<!-- google_ad_section_end -->

 

ซีดีภาวนา นวัตกรรมใหม่ ส่งเสริมการปฏิบัติธรรม พัฒนาสมาธิ และการเจริญสติ
http://www.luangputo.com/Menu04/Mainmenu.htm
9
9
9

 

นั่งสมาธิแล้วคิดเรื่องโน้น คิดเรื่องนี้ และ ฟุ้งซ่าน.............???????

ใครมันเป็นตัวคิดล่ะ ถ้ามันชอบคิด ก็ให้มันคิดถึงสิ่งหนึ่งสิ่งใด หางานให้มันทำ มันก็ไม่ไปคิดเรื่องโน่น คิดเรื่องนี้แล้ว เช่น สวดมนต์ ท่องเข้าไป แล้ว คอยดูซิว่ามัน จะไปคิดเรื่องโน้นเรื่องนี้ได้หรือเปล่า

มันเป็นเรื่องธรรมดา ที่เมื่อก่อนลิงเราไม่เคยล่ามโซ่ อยู่ ๆ ก็มากดคอ เอาโซ่ล่ามมัน มันก็ดื้นรน ทุรนทุราย ร้องลั่นบ้าน .......... ค่อย ๆ สวดมนต์ บริกรรม ภาวนาไปเรื่อย ๆ ไม่นานมันก็ยอม สงบเอง เว้นแต่ว่า หมดความอดทนเสียก่อน

ขอให้ประสบความสำเร็จนะครับ.

 

ต้องมีอุบาย ตอนเริ่งต้นนั่งสมาธิต้องมีอุบายเอาจิตไปจดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น ลมหายใจที่ปลายจมูก พร้อมกับคำภาวนา เข่นหายใจเข้า ภาวนาว่า "พุทธ" หายใจออก "โธ" ทำให้จริง ทำให้มาก ทำให้บ่อยทุก ๆ วัน รับรองต้องได้ผล

ขั้นตอนก่อนการทำสมาธิเพื่อให้ได้ผลดี
๑. รักษาศีล อย่างน้อยศีล ๕ อย่าให้ขาดอย่างน้อยในวันนั้น ๆ
๒. ระลึกถึงคุณพระรัตนตรัยเช่นสวดพระพุทธคุณสั้น ๆ ก็ได้
๓. แผ่เมตตาไปทุกทิศอย่างไม่มีประมาณ

แล้วเริ่มต้นภาวนา ทำแบบนี้จิตจะรวมได้เร็ว

 

จับที่ลมหายใจ แล้วภาวนากำกับ แรกๆมันจะฟุ้ง มันขึ้นอยู่กับเวลา ต้องใช้เวลาเพิ่มขึ้นๆ มันก็จะเริ่มนิ่งขึ้นๆ จนเข้าสู่สมาธิ แล้วเราจะรู้ว่าเออเข้าสมาธิได้ซะที

 

โอ้ๆ วิธีนี้ได้ผลครับผมเคยใช้ตอนปฎิบัติสมาธิ แรก สวดมนต์ก่อนเลยครับ สวดคาถายาวๆอะไรก็ได้ ทำให้นิ่งได้พอสมควรครับ

 

กำกับไว้ด้วยคำภาวนา พุท(หายใจเข้า) โธ(หายใจออก) ที่ต่อเนื่อง
หรือ โฟกัสจุดใดจุดนึงที่ลมหายใจเข้า-ออกที่จมูกที่รู้สึกชัด เฝ้าดูลมที่เข้าออกจากจุดนั้น

.......

หากฟุ้ง ก็ดูมันเฉยๆ หรือ ถ้าหากสงบก็ดูมันเฉยๆ

มันเป็นธรรมชาติครับ ที่จิตจะคิดนึกไปตามช่องทางการรับรู้ต่างๆ
เราทำเพื่อเรียนรู้ธรรมชาติอันนั้น ไม่ฝืนธรรมชาติ
แล้วความสงบ มันก็จะได้มาเองโดยธรรมชาติ

 

ใจสบายใจไม่ฟุ้งซ่าน
กิเลสตัณหา พาใจสั่นไหว
สมาธิ ตั้งมั่น สติจ่อไว้
กิเลสตัณหาเกิดเมื่อใด ใจคอยรู้ทัน

ไม่ไหลตามไป แม้ไหวหรือนิ่ง
ใจคอยรู้จริง ไม่ว่าสิ่งไหน
ฟุ้งหรือสงบ จบลงที่ใจ
ใจรู้ทันไว้ เพื่อได้ปัญญา

 

เมื่อจิตใจมันฟุ้งซ่านก็ลองคิดกลับไปซิครับว่าเรากำลังคิดอะไรอยู่ มันกำลังจะไปทางไหน เราก็หยุดไม่ให้มันไปถึงตรงนั้น มันจะยังไม่หยุดในทันที แต่มันจะคิดน้อยลง ตอนแรกอาจเป็นสิบครั้งต่อนาที อาจเหลือไม่ถึงสิบและก็ลดลงเรื่อง พอเริ่มน้อยแล้วให้คิดเป็นคำบริกรรมเลยเช่น พุธโธ พุธโธ คิดหนอ คิดหนอ แล้วพออยู่กับคำบริกรรมไม่ฟุ้งซ่านแล้วอยากทิ้งคำบริกรรม กำหนดที่ความรู้สึกล้วนๆ ก็ได้

 

ฟุ้งมากก็บริกรรมถี่ๆสิครับ รวมนามขันธ์ไว้ในจุดๆเดียว
เช่น จับภาพพระ แล้วกำกับคำบริกรรมในใจไปด้วยว่า นะมะพะธะ ไปเรื่อยๆ
อะไรจะเกิดก็ไม่ต้องไปยินดียินร้าย รู้ไป ว่ามันเกิด เดี๋ยวก็ดับไป

ส่วนเวลาที่ไม่ได้ทำสมาธิก็ทำความรู้สึกตัวให้ชัด
เช่น เดินก็รู้สึกตัวชัดว่า เดิน ขยับแขนก็รู้สึกตัวชัดว่า ขยับแขน
เคี้ยวข้าวก็รู้สึกชัด กลืนก็รู้สึกชัด ดูกายไปว่ามันทำอะไรบ้าง
เป็นสติปัฏฐาน หมวดสัมปชัญญบรรพ

หากไม่ถนัดก็ลองรู้ลมหายใจตลอดวันก็ได้ ไม่ต้องไปเกร็ง
ดูแบบสบายๆเป็นธรรมชาติ ไม่ต้องบังคับมัน ไม่ต้องกลัวเผลอ
ถ้าเผลอ พอรู้สึกตัวอีกที ก็รู้ว่าเผลอแล้ว พอรู้ทันสติ มันก็มาประคอง
ไม่ต้องแยกกับชีวิตประจำวัน ก็ดูมันไป สบายๆ ไม่เพ่ง ไม่เผลอ