เปรตวัดตะพาน

เปรตวัดตะพาน

ขนหัวลุก

ใบหนาด



"รุ่งศักดิ์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อเห็นเปรตมาขอส่วนบุญ

ข้าพเจ้าเคยได้ยินเรื่องปอบวัดตะพานมาก่อน แต่เอาจริงเข้ากลับได้พบกับเปรตวัดตะพาน ดังเรื่องต่อไปนี้

สารทไทยปี 2508 ข้าพเจ้ายังเป็นสามเณร ได้จำพรรษา ณ วัดทัศนารุณสุนทริการาม(วัดตะพาน ดินแดง) ในกรุงเทพพระมหานครนี่เอง

คืนนั้นประมาณตี 1 ข้าพเจ้าตกใจตื่นขึ้นมา เพราะได้ยินเสียงแปลกประหลาด พยายามเงี่ยหูฟังจนได้ยินชัดขึ้น มันดังมาจากทางหน้าวัดคล้ายๆ เสียงจิ้งหรีด ซึ่งเกิดมาข้าพเจ้ายังไม่เคยได้ยินเสียงเช่นนี้มาก่อนเลย

มันเป็นเสียงอะไรกันแน่?

เสียงนั้นใกล้เข้ามา..ใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว..และดังขึ้น..ดังขึ้นจนสะท้านเข้าไปในแก้วหูและหัวใจที่เต้นโครมคราม มือเท้าเย็นไปหมด..ถ้าเป็นเสียงจิ้งหรีดจริงๆ มันจะต้องเป็นจิ้งหรีดยักษ์อย่างแน่นอน!

ทันใดนั้นเอง สุนัขในวัดก็พากันเห่าขรม บ้างก็โก่งคอหอนเสียงโหยหวนก้องกังวานทั้งวัด ยิ่งชวนให้ขนลุกขนพองขึ้นไปอีก เพราะอดคิดถึงเรื่องภูตผีปีศาจไม่ได้

ครั้นแล้วก็ได้เห็นร่างอมนุษย์ตนนั้น..

ที่หน้าโรงเรียนพระปริยัติธรรมนั่นเอง แสงเหลืองรัวจากดวงจันทร์ข้างแรมส่องให้เห็นร่างเปรตผอมโซ สูงเทียมเมรุเห็นจะได้ นุ่งกางเกงขาสั้น สวมเสื้อกั๊กสีดำ..เสียงกรีดร้องของมันยิ่งดังเท่าไร ร่างของอสุรกายน่าสยองของมันก็ยิ่งสูงลิบลิ่วขึ้นเท่านั้น!

ข้าพเจ้าเหงื่อแตกพลั่ก มือไม้สั่น คว้าจีวรมาห่มครองอย่าง ทุลักทุเล เพราะความรีบร้อนกับหวาดกลัวระคนกัน เสร็จแล้วจึงสำรวมจิตใจให้สงบนิ่ง พลางเจริญพระคุณของพระรัตนตรัย ก่อนจะกรวดน้ำบทสั้นๆ

"อิทัง เม ญาตีนัง โหนตุ สุขิตา โหนตุ ญาตะโย"

แล้วกล่าวเป็นภาษาไทยว่า "ข้าพเจ้าขออุทิศบุญกุศลนี้ให้แก่เจ้าของเสียงตนนั้น ขอให้ได้รับส่วนบุญส่วนกุศลของข้าพเจ้าด้วยเทอญ"

เมื่อสิ้นสุดคำอุทิศ ทั้งเสียงเปรตและเสียงสุนัขที่เห่าหอนดังระงมโหยหวนอยู่นั้น กลับเงียบสนิทราวปลิดทิ้ง บรรยากาศกลางดึกกลับสงบเงียบเยือกเย็นตามเดิม ราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนเลย..ข้าพเจ้าก็จำวัด (นอน) หลับสบายทั้งคืน

ครั้นตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ได้ยินเสียงระฆังดังตอนตี 4 ครึ่ง เพื่อให้พระภิกษุสามเณรได้ตื่นมาทำกิจวัตร

รุ่งเช้า หลังจากเสร็จภัตกิจแล้ว 3 โมงเช้าเข้าศึกษาธรรม ณ โรงเรียนพระปริยัติธรรมตามปกติ ข้าพเจ้ายังฝังใจเรื่องเมื่อคืนไม่หาย จึงได้สอบถามพระผู้ใหญ่และสามเณรด้วยกันว่า..เมื่อคืนนี้ตอนดึกสงัด ได้ยินเสียงสุนัขเห่าหอนบ้างไหม?

ทุกท่านต่างส่ายศีรษะ ข้าพเจ้ามารู้ภายหลังว่าเปรตจะมาหาญาติเพื่อขอส่วนบุญกุศล คนอื่นจะไม่ได้ยินเสียงแม้อยู่กุฏิเดียวกันก็ตาม

ถ้าถามว่าเมื่อคืนได้ยินเสียงเปรตหรือเปล่า? ท่านเหล่านั้นคงคิดว่าข้าพเจ้าเพี้ยนไปอย่างแน่นอน!

คุณพ่อของข้าพเจ้าเล่าว่า ก่อนวันสารทไทย 1 สัปดาห์ ยมทูตจะปล่อยเปรตเพื่อไปขอส่วนบุญจาก ญาติ ถ้าญาติไม่ทำบุญกุศลให้ เขาจะสาปแช่งให้ต้องทะเลาะเบาะแว้งกันจนเดือดร้อนไม่สิ้นสุด

ส่วนผู้ที่ทำบุญอุทิศให้เปรตซึ่งเป็นญาติของเรา (แม้จะเป็นผู้อื่นก็ตาม) เขาก็จะซาบซึ้งและอวยพรให้เราอยู่เย็นเป็นสุข คงเป็นเพราะบุญกุศลที่เกิดจากจิตเมตตาช่วยดลบันดาลให้เราด้วย

ทุกวันนี้ แม้ว่าเหตุการณ์แปลกประหลาดที่เล่ามาจะผ่านพ้นไปนานมากแล้ว แต่ข้าพเจ้าก็ยังจดจำได้อย่างแม่นยำไม่รู้ลืมเลือน

ก่อนเข้านอนทุกคืน ครอบครัวของข้าพเจ้าจะต้องสวดมนต์ แผ่เมตตาให้แก่เพื่อนร่วมโลกทั้งหลาย และทำบุญตักบาตร กรวดน้ำให้ญาติมิตรผู้ล่วงลับไปแล้วอยู่เสมอ!

 

ขออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เปรตและดวงวิญญาณที่ท่านเล่าถึง


สาธุ....

 

เปตรแช่งเราได้ด้วยหรือ

 

เคยอยู่แมนชั่นแถวซอยวัดตะพานคะ สมัยยังไม่มีน้อง ยังเที่ยวกระจายอยู่
กลับดึกๆ เข้าด้านหลังผ่านวัด แอบน่ากลัวแต่โชคดีที่ไม่เจออะไร
แต่กลางคืนเงียบมากคะ ขนาดขี้เมายังไม่มีนั่งกินกันถึงดึกดื่นเลยคะ
คือวังวเงแต่ไม่เปลี่ยวอ่ะคะซอยนี้

 

ดีแล้วคะ อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้เขา