การฝึกสมาธิ เพื่อการรักษาโรคให้ตนเองและผู้อื่น (ได้อภิญญาเป็นของแถม)

ว้นอาทิตย์ที่ผ่านมาได้ไปพบอาจารย์ขอฝากตัวเป็นศิษย์เรียนกรรมฐานอย่างเป็นทางการ

ดีใจมากเพราะครั้งนี้เป็นครั้งที่3ที่ไปบูธ สองครั้งแรกไปคราดกับอาจารย์ๆใจดีเป็นกันเอง

มากไม่ดุเลย เพื่อนๆที่สะดวกน่าจะหาโอกาศไปพบอาจารย์นะครับ

ส่งการบ้านบทที่3ครับ ตามลมเข้าออกซักพักไม่นานรู้สึกจิตดิ่งจึงเปลี่ยนเป็นพุทโธ พอ

พุทโธไปเรื่อยๆ(รู้สึกนานกว่าตามลม)คล้ายวูปแต่รู้ตัวก็เลยเปลี่ยนเป็นเกสา-โลมา

ภาวนาเร็วๆอาการสบายดิ่งๆยังอยู่แต่ที่มือเหมือนมีพลังสั่นๆพูดไม่ถูก ทำไปและกับอย่าง

ละ1ครั้งครับ ขอบคุณครับ

 

.....ได้อ่านอย่างนี้แล้ว ค่อยมีลูกฮึดขึ้นมาอีกหน่อย...อิอิ
สู้...สู้ และเป็นกำลังใจให้ทุกๆท่านทั้งลูกศิษย์และอาจารย์ทั้ง 2 ค่ะ

 

นักเรียนที่ไปพบอาจารย์แล้ว อาจารย์ขึ้นกรรมฐาน
ให้ทุกคนเลยรึปล่าวคะ หรือว่าดูเป็นกรณีไป
ตั้งใจจะไปต้น พ.ย.นะคะ จะได้เตรียมฝึกพื้นฐาน
ให้แน่นๆก่อน หวังว่าน้ำคงไม่ท่วม กทม. แหะๆ..

ชวนคนอยู่ไกลด้วย หาเวลาไปกัน เพราะเห็น
พี่หนึ่งวรรณนันท์ บอกว่า ถ้าปีหน้าต่อสัญญาบูธ
ไม่รู้จะได้ที่เดิมรึปล่าว แต่ที่เดิมทำเล สะดวกดี

อ.วิษณุ ปรารถนาพุทธภูมิ ขอให้ท่านถึงตาม
ปรารถนานะคะ ส่วนศิษย์นี้คงไม่ไหว ขอเป็น
สาวกน้อยๆ อยู่วนเวียนอีกน้อยๆก็พอ แฮ่...

 

ขอให้อ.บาส สมปรารถนาทุกประการค่ะ;k06

 

ส่งการบ้านบทที่1ค่ะ
ไม่มีอาการอะไรเกิดขึ้นมากมาย ตอนภาวนาเกศา...และพยายามเร่งภาวนาเร็วๆรู้สึกอึดอัดและลมหายใจสั้น พอเปลี่ยนเป็นพุทโธลมหายใจยาวและเบาและรู้สึกเย็นๆ แผ่เมตตาเสร็จก็นั่งต่อ รู้สึกฟุ้งซ่านก็พยายามดึงจิตไม่ให้ฟุ้งซ่าน ซักพักจิตก็ดิ่งและเห็นสีฟ้าสีเขียว รู้สึกกลัว
นั่งได้แป๊บนึงก็ออกจากสมาธิ เลยลืมทำปัจจเวก ต้องทำยังไงต่อไปคะอาจารย์

 

สาธุ...สาธุ..สาธุ..ค่ะอาจารย์

 

(สาธุ)ดีแล้ว...
ด้วยอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย จงบันดาลให้อาจารย์บาสสำเร็จ สมปรารถนา
มีแต่ผู้สนับสนุน สามารถแก้ไขอุปสรรคได้ทุกประการค่ะ

ขอบคุณอย่างสูงนะคะ ที่ตั้งใจดี นำพาลูกศิษย์ไปสู่นิพพานตามวาระ

 

ขอให้อาจารย์ บาส สมความปรารถนาด้วยครับ
และขอให้ อาจารย์ บาส นำพาพวกเราทั้งหลายเข้าสูนิพานตามวาระด้วยเทอญ ว้าย พวกเราต้องรีบๆๆๆปฏิบัติแล้วอย่าพลัดวันประกันพรุ่ง เดี๋ยวจะตกรถไม่ได้ไปอย่างที่ อ.บาส หวังไว้นะครับ
สาธุ สาธุ สาธุ
ส่งการบ้านครับ
ตอนบ่ายๆนั่งบทหนึ่ง-สาม(ไม่นับครั้ง ตามใจจิต) ไม่ค่อยสงบเท่าไหร่ครับ ความซู่ซ่าก็ไม่มากครับ เกือบ หนึ่ง ช.ม
กลางคืนนั่งบทหนึ่ง-สาม(ไม่นับครั้ง ตามใจจิต) เร่งเกสาจนหายไปก็สงบดี ต่อพุทโธ เตโชฯลฯ
อาการซู่ซ่าแรงมากครับ ขาขวาเจ็บนิดหน่อย พิจราณาฯลฯ ปัจเวทณ์แผ่บุญอุทิศฯลฯสองที ช.ม ครึ่งครับ
ตอนเช้านั่งบทหนึ่ง-สาม(ไม่นับครั้งเหมือนเดิม)เช้านี้อาการซ่าๆไม่แรงเท่าไหร่ครับ มีเหน็บกินขาซ้าย พิจราณาฯลฯ ปัจเวทณ์แผ่บุญอุทิศฯลฯ ช.ม กว่า
ขอบพระคุณ อาจารย์ บาส ครับ

 

อย่าติดใน อารมณื อาการ และความเป็นไป อย่ายึดว่าการเป็นอย่างนั้นจึงดี
ต้องเป็นอย่างนี้จึงเหมาะ อาการย่อมไม่เหมือนเดิม คิดใหม่ย่อมเกิดความก้าวหน้าครับ

 

อาการจะไม่ค่อยเหมือนกันทุกวันที่นั่ง ผมจะคิดใหม่และพยายามต่อไปครับ

ขอบพระคุณอาจารย์ บาส ครับ

 

อนุโมทนาสาธุ...อาจารย์ทั้งสองท่านครับ...
ส่วนตัวเอง ยังไม่ค่อยก้าวหน้าเท่าที่ควรครับ...
แต่พยายามปฏิบัติให้สม่ำเสมอครับ...

 

มาส่งการบ้านครับ
นั่งบทหนึ่ง ตอนเร่งเกสา ฯลฯ แน่นที่หน้าอกหน่อยแต่ไม่นานเท่าไหร่ มีเสียงออกหูซ้าย โอมๆๆๆ พอเร่งเกสาจนเสียงหายไปเองแต่เสียงโอมก็ยังดังอยู่ในหูซ้ายและในสมองด้วย สักพักก็หายไป พุทโธจบ
ต่อบทสอง พุทโธ เตโช-ปฐวิ อาการก็นิ่งแบบนิ่งลึกๆหน่อย ไม่มีอาการซ่าแต่อย่างไรคล้ายๆเงียบๆยังไงยังงั้น อะ พุทโธจนจบ
บทสาม จับองค์ภวานาไว้มีหลุดบ้าง มีอาการซ่านิดหน่อย เจ็บขาซ้ายไม่มาก ดูแล้วปล่อยวาง พิจราณา ลมหายใจ เกิดฯลฯ ปัจเวทณ์ แผ่เมตตา อุทิศบุญ นั่งเฉยๆสักพักแล้วออกสมาธิ
ขอบพระคุณ อาจารย์ บาสครับ

 

ส่งการบ้าน....ค่ะ
- 2 วันมานี้ นั่งไปได้สักพัก พอจะเริ่มที่จะโล่งๆ และมีความรู้สึกที่กระหม่อมชัดขึ้นแบบยิบๆ กำลังจะเบาๆ ก้อจะมีกลิ่นสาปๆโชยมา แล้วอาการและความรู้สึกของการนั่งก้อจะเปลี่ยนไปทันที คือ ไม่มีความรู้สึกใดๆที่กระหม่อม ตัวก้อไม่โล่งเบา แถมหนักอีกต่างหาก และเลื่อนเปลี่ยนไปในแต่ละที่ เช่น หัวบ้าง แขนบ้าง มือบ้าง หว่างคิ้วบ้าง(ตรงนี้หนักสุด)
- แผ่เมตตาและนั่งต่อ มีความรู้สึกว่ายิ่งนั่งนานยิ่งมีความไม่สบายกายเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ...แต่ก้อทนและดูไปเฉย จนมีความเย็นเกิดขึ้นบ้างทีไหล่และหลัง ....ช่วงไหนทนไม่ไหวจิงๆก้อเรียกอ.บาสเลยล่ะ อิอิ
....เมื่อคืน...หน้างี้ตึงขยายจนเหมือนไม่ใช่หน้าตัวเอง(มันรู้สึกแบบนั้นอ่ะ)กลางคืนช่วงตี 3-5 จะตื่นบ่อยมาก และนอนไม่ค่อยหลับ..... กลางวันก้อคล้ายมีอะไรกลิ้งไปมาทั้งหัวและหว่างคิ้ว...(หน่วงๆจนสิวขึ้นกลางหว่างคิ้วเปะๆเลยยย)
....คืนนี้ค่อยว่ากันต่อไป ไม่ท้อค่ะ....

 

เมื่อวานนี้ทำบุญเลี้ยงพระที่บ้าน
ให้อาม่าครับ ท่านเสียไปสามปีแล้ว
เลยช่วยเขายกของ ปวดหลัง คอ ไหล่ครับ
น่าจะเป็นที่เส้น หันซ้าย ขวา ก้ม เงย ก็ปวดมากครับ
เมื่อคืนเลยไม่ได้นั่ง นอนพัก ตอนเช้าตั้งปลุกไว้
ก็ปวดอยู่ดีครับ แต่พยายามลุกขึ้นมานั่ง ตีห้ากว่าๆ
นั่งไม่ค่อยได้นิ่งครับ เพราะนั่งๆ มันก็ปวดๆตลอด
เลยนั่งบทที่ 2 เลย เจริญธาตุทั้ง 4
นั่งนับ วนไป วนมา หลุดบ้าง จนจบครับ
แต่รู้สึกเหมือนไม่นิ่ง จิตไปจับตรงที่ปวดอยู่เรื่อย
ตอนนี้สงสัยกว่าจะหาย ต้องหลายวันอยู่
คืนนี้จะนั่งต่อครับ ถึงจะปวดก็จะนั่ง
อาจารย์ มีคำแนะนำไหมครับ ถ้านั่งตอนอาการปวดแบบนี้ เกิดขึ้น
ให้นั่งอย่างไรดี ขอบคุณครับ
และยินดีที่อาจารย์กลับมาสอนต่อและจะพาพวกเราไปสู่นิพพานตามวาระครับ
จะตั้งใจฝึกต่อไปครับ

 

ยิ้งดูก็ยิ่งเห็นว่าสัญญาเก่ามีเยอะมาก จะสอนให้ตัดก็ดูท่าใจลึกๆไม่อยากตัด
กลายเป็นความอยากรู้ในสัญญาเก่ามากขึ้น ตนมาอยางไร เป็นอย่างไร
เมื่อถึงเวลาค่อยสอนแล้วกันครับ

 

อย่างที่เคยบอกว่าผมเห็นเด็ก น่าจะเป็นที่เราเคยไปรู้ไปเห็นการทำแท้งมา อันนี้ต้องแก้
ไม่อย่างนั้นก็จะติดอย่างนี้ครับ เมื่อกายคตาสติ แยกออกจากกัน กรรมบางตัวนั้น
ถือเป็นโมฆะกรรม
เค้าย่อมไม่ยอมแน่นอน อันนี้ต้องมาดูมาคุยกันครับ

 

ทำไมนั่งแล้วชอบหลับจัง บทที่1 หลังจากนับลมหายในเสร็จ เริ่มนับพุทโธก็ ไม่ยอมนับอะ เหลือแต่พุทโธ แล้วก็หายไปเลย พอรู้สึกตัวว่าหายก็ดึงกลับมา ก็หายอีก เศร้า หรือเราความตั้งใจน้อยไป แล้วเวลานั่งตัวจะโค้งลงมาข้างหน้า ต้องคอยดึงขึ้นมาให้ตัวตรงทำยังไงถึงจะไม่เป็นแบบนั้นละคะ

 

ดู รู้ ละวางครับ มีขึ้นตั้งอยูดับไป อาการเจ็บปวดก็ต้องเป็นตามนั้คือ การปวด

มีเกิดขึ้น กำลังแสดงอาการปวดอยู่ และก็หายไป เพียงแต่ ระหว่างที่อาการปวด

สำแดง กับตอนที่หายนั้น ใช้เวลาต่างกัน เราจึงใช้ช่วงเวลานี้มาปัจเวก เพื่อให้เกิด สติ และมีปัญญาครับ

 

แยกเป็นได้ 3 อาการคือ
1.จิตไปไวกว่าสติตามจิตไม่ทัน
2.จิตเกิดการทำงานอย่างมากเกิดกายรับสภาพ ได้เนื่องจากการขาด พละ5
3.เมื่อสติพร่องวิตกเกิด ลังเลสงสัยเกิด สมาธิดับ ปัญญาไม่เกิด
อันนี้ต้องนั่งบ่อยๆและ อดทน มุ่งมั่น มีสติ ทำบ่อยๆ ถ้าวูปก็คิดว่าไม่เป็นไรเอาใหม่อย่าลนลาน
ไม่ต้องคิดว่าเหตุที่เกิดๆจากอะไรทำไม่ ต้องเกิด คนเราไม่เหมือนกันครับ

 

นั่งบทที่สาม ระหว่างบริกรรม เราก็ภาวนาพุทโธ บางทีก็หลุดไปนึกคิดอย่างอื่น เหมือนจะนิมิตก้ไม่ใช่ค่ะ เลยกลับมาบริกรรมอีกก็หลุดไปอีก ว่อกแว่กมากค่ะ จิตมันส่ายไปจับตรงนั้นทีไปจับตรงนี้ที จนบางทีตามดูไม่ทัน งงๆกลับมาบริกรรม เกสา โลมา ไวมากตัวเบาๆ จิตจับไปตามคำบริกรรม ตั้งแต่ผมขนเล็บ จรดเท้า ไม่รู้ว่าเราบังคับให้ไปจับเองหรือเปล่า ตอนนี้นั่งสมาธิเหมือนกำลังถอยหลังลงคู ความรู้สึกเหมือนไม่ค่อยพัฒนาเท่าไหร่ แต่ก็พยายามต่อไปค่ะ