ผู้รู้โปรดช่วยผมด้วย ผมกลุ้มมาก

ตอนผมยังหนุ่มๆเคยมีเพื่อนเป็นภิกษุหลายรูป แต่ละรูปไม่มีศีลมีธรรมทั้งสิ้น
คือบวชเพราะว่าต้องการเรียนต่อ ไม่ได้บวชเพราะว่าต้องการหลุดพ้นตามคถาคตทรงสอน
เรื่องมีอยู่ว่ามีพระรูปหนึ่งเป็นเพื่อนกับผมทับบาปป็นประจำศีล5ไม่มีซักข้อ
ชวนผมกินเหล้าบ่อยมาก แต่พอรบเร้าบ่อยเข้าก็กินด้วยเพราะเห็นเป็นเพื่อน
และผมไม่ได้ได้คิดว่าเขาเป็นพระอยู่แล้ว (ผมเป็นฆารวาทนะครับ)คือศีลมีเท่าไหร่ผิดหมด ว่ากล่าวตักเตือนก็แล้ว เรื่องใหญ่ๆก็มีกินเหล้ากับพระนี่แหล่ะที่ผมคิดว่าไม่น่าพลาดเลย
ผมไม่อยากทำอย่างงั้นเลย ตอนนี้ผมก็ทำบุญ ให้ทาน รักษาศีลเป็นปกติ
กินเจทุกวันพระ แต่ผมก็ยังกลุ้มเรื่องนี้อยู่ พอจะแนะนำการปฏิบัติตนของผมหรือไม่
ถึงแม้จะทำบุญมามากเพียงใดใจก็ยังรู้สึกผิดกับสิ่งที่เคยกระทำมาแล้วนั้น
กราบขอบพระคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความเห็นนะครับ

 

เป็นกำลังใจให้คะ ....อดีตแก้ไขไม่ได้ ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ถ้าคิดว่าเจอเค้าแล้วเราจะทำไม่ดีอีก ก็หลีกที่จะเจอกันคะ แล้วเราก็หยุดทำความไม่ดีทั้งปวงคะ แล้วอย่าเก็บมาคิดคะ ยิ่งคิด ยิ่งจำ ยิ่งเครียด ลืมๆไปเลยยิ่งดี เริ่มต้นใหม่คะ เริ่มที่ตัวเราแหละถูกแล้ว....อนุโมทนาด้วยนะคะ

 

คิดย้อนไปกับกรรมในอดีต ถ้าเป็นกุศลกรรม ก็ เป็นเรื่องดีครับ แต่ถ้าเป็นอกุศลกรรม ไม่ควรคิดครับ ใ้ห้ตัดจบตรงที่ว่าเป็น กรรมเก่า ต่อไปเราไม่ทำอีกแล้ว แล้วก็แล้วไปครับ ตัดแค่นี้พอ ต่อไปก็ตั้งใจ รักษาศีล ภาวนาครับ อย่าลือมกราบขอขมาพระัรัตนตรัยทุกวันก็แล้วกันครับ

 

โอวาทจากขงเบ้ง

อดีตคือความฝัน ปัจจุบันคือความจริง อนาตคคือสิ่งไม่แน่นอน เอวังโหตุก็มีด้วยประการะฉะนี้ อุเบกขา ซะนะ

 

ขอบคุณมากครับทุกท่าน ตอนนี้ก็รู้สึกดีกับความดีในปัจจุบัน พยายามทำให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ

 

จงอยู่แต่ปัจจุบันค่ะ อย่าไปสนใจอดีต ทำปัจจุบันให้ดีทุกๆ วัน ที่สำคัญต้องอยู่อย่างมีสติด้วยค่ะ

 

เริ่มต้นใหม่ มองไปข้างหน้า อยู่กับปัจจุบัน อย่าก้าวพลาดอีก

ให้เชื่อพระพุทธเจ้า ตามแนวทางดังนี้

1.ละสิ่งที่ไม่ดีให้หมด
2.คบกัลยาณมิตรไม่กลับไปทางเดิม
3.เริ่มสะสมแต้มความดีใหม่
4.รักษาความดีนั้นไว้ให้มั่นคง

ใช้เวลาหาความรู้ในเวบพลังจิตนี้ได้ทั้งวัน อนุโมทนาบุญกับคนที่เขาคิดดีดี
ก็เป็นการสร้างกุศลใส่ตัวแล้ว
คาบทสวดชำระจิต ในหมวดสวดมนต์ได้อีกมหาศาล สวด ฟัง อ่าน
เอาจิตเกาะในสิ่งที่เป็นกุศลไว้เสมอๆ
นึกอะไรไม่ออก ก็หายใจเข้าออก พุทโธๆๆๆ แค่นี้เอง จิตก็จะละอกุศลไปได้ในตนเอง

 

๑. ละและหยุดบาปกรรมที่ทำลงไปแล้ว ถือว่าเป็นอดีตไปแล้ว สิ้นสุดไปแล้วคิดไปก็ไม่เกิดประโยชน์ มีแต่จะทำไห้จิตเศร้าหมอง
๒. เพรียรอยู่ มืสติ ไม่ทำบาปกรรมที่ยังไม่เกิดขึ้นให้เกิดขึ้น ข้อนี้ถือว่าเป็นปัจจุบัน เป็นสิ่งควรทำ
๓. เพียรอยู่ มืสติ ทำบุญกุศลที่ยังไม่เกิดขึ้นให้เกิดขึ้น ข้อนี้ถือว่าเป็นปัจจุบัน เป็นสิ่งควรทำ
๔. เพียรอยู่ มืสติ ทำบุญกุศลที่เกิดขึ้นแล้วให้เจริญงอกงงามไพบูลย์ยิ่ง ๆ ขึ้นไป ข้อนี้ถือว่าเป็นปัจจุบัน เป็นสิ่งควรทำ

จะเห็นว่า ทำสิ่งที่ไม่ดี มันเป็นอดีตที่ล่วงไปแล้ว มีข้อเดียวเอง (1/4 หรือเท่ากับ ๒๕%) และมันหยุดไปแล้วถ้าเราไม่ไปเพิ่มเติมมันอีก โดยที่เราสำนึกผิดและไม่ทำซ้ำอีก

ส่วนความดีที่ควรจะทำที่เป็นปัจจุบันและอนาคตที่ทำได้มีตั้งสามข้อ (3/4 หรือเท่ากับ ๗๕%) ยังทำต่อไปได้เรื่อย ๆ ให้พอกพูน

บาปกรรมที่จางกว่าบุญ ถึงแม้ให้ผล ก็จะให้ผลได้ไม่เต็มที่เนื่องจากมีบุญที่มากกว่ารองรับ

 

ยังดีอยู่ถ้าตายเวลานั้นไปอบาย อย่าคิดมาก พระโสดาบันเท่านั้นจะพ้นอบาย เร่งสร้างกุศล บุญบารมี ภาวนาให้ดี มีโอกาสที่พ้นได้ ปัจจัย กาล เวลาสถานที่บุคคลพร้อม ก็ดังองคุลีมาล พบพระพุทธเจ้า สำเร็จโสดาบันทิ้งดาบ เป็นพระเดี๋ยวนั้น ศาสนาพุทธไม่ถึงพระโสดาบันก็สงสัยไม่เลิกเป็นธรรมดา น่ะ วิจิกิจฉา

 

.....เป็นกำลังใจให้นะคะ....ตอนนี้อย่าให้จิตเราย้ำแต่เรื่องไม่ดีนะคะ คิดเสียว่า

มันผ่านไปแล้ว และเราจะไม่ทำอย่างนั้นอีก แล้วมุ่งหน้าทำความดีต่อไปค่ะ

.....พระรูปนั้น ถ้าท่านยังปฏิบัติแบบนี้ ก็อย่าไปมาหาสู่เลยค่ะ เพราะจะพากันลง

อบายภูมิไม่คุ้มเลยค่ะ ปล่อยท่านไปคนเดียวดีกว่านะคะ ลงนรกน่ะ ไม่สนุกเลย

อีกกี่แสนปี กี่ชาติจะได้กลับมาเป็นมนุษย์อีก

.....เอาใจช่วยค่ะ....มุ่งทำความดีต่อไปนะคะ...^___^

 

ไม่เป็นไรครับ ผมเลวยิ่งกว่านี้มากมายนัก ทั้งคิดชั่วทำชั่ว ประพฤติต่ำทรามสารพัด ขอเพียงแค่มีความสำนึกผิด และตั้งเจตนารมณ์เสียใหม่ว่า เราจะไม่หลวมตัวทำอย่างนี้อีก เท่านี้ก็ดีแล้วครับ ตั้งใจเสียใหม่ครับ ขออนุโมทนาบุญในการกลับใจของท่านครับ สาธุ สาธุ สาธุ.....

({) ต้นคด ปลายดี ยังดีกว่า ต้นดีปลายคด

 

พยายามกราบขอขมาพระบ่อย ๆ นะครับ

ถ้าจิตนึกถึงเรื่องนั้นอีกเมื่อไร ก็ขอขมาในใจ แล้วภาวนาว่า "โย โท โส" ครับ


แล้วถ้า มั่นคงใน ทาน ศีล ภาวนา อยู่ตลอดจะดีมาก ๆ เลยครับ

เรื่องมันผ่านไปแล้ว พยายามทำสิ่งในปัจจุบันให้ดีที่สุดนะครับ

 

ทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้บริสุทธิ์ผ่องใสครับ
ทุกคนเคยทำผิดพลาดกันมาแล้วทั้งนั้น ขอให้ตั้งใจทำความดีใหม่ครับ
อย่าไปคิดถึงบาปให้จิตเศร้าหมองนะครับ

 

ขออนุโมธนากับการเปลี่ยนแปลงตัวเองคับ

คงเป็นสิ่งที่ทำให้จิตเศร้าหมองมาโดยตลอดซินะคับ ลืมมันไปซะนะคับแล้วเริ่มใหม่

ไม่อย่างนั้นเวลาทำความดีก็มานึกถึงเรื่องที่เสียของตัวเอง จิตมันไม่ใสนะคับ......

มีคนมากมายที่มีความรู้สึกแบบนี้แต่เค้าพร้อมที่จะไม่ทำมันอีกและเริ่มต้นใหม่อย่างเต็ม
....กำลัง

 

กลับตัวได้ ก็ดีแล้วครับ ดูองคุลีมารซิครับ .... หลังจากที่ได้ปฏิบัติตามพระธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ยังสามารถบรรลูธรรมได้ ... ยอมรับในกรรมที่ทำไป แต่อย่าท้อที่จะปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าครับ

 

นิพพาน คือ การหลุดพ้น

 

มันผ่านไปแล้วครับ เลิกคิดถึงให้ไวเลยครับ ย้ำมันมากๆมันเป็นอาจินกรรม(ชิน+คุ้นเคยกับด้านเลว)เสร็จแน่รอดยาก
คิดถึงความดีที่ทำดีกว่าจะได้มีกำลังใจทำดีต่อ(ชิน+คุ้นเคยกับด้านดี ดีกว่า)ถ้าฉลาดคิดมันตามไม่ทันหรอกครับ
ปล. โมทนากับความดีที่ทำอยู่นะครับ

 

ผลจากการสวดมนต์ทุกวันจิตใจสงบไม่หวาดระแวง
ผมสวดหมดเล่มเลยครับ 200 กว่าหน้ามั้ง
สวดทุกวันจนชำนาญแต่ก็ดูหนังสืออยู่แต่คล่องแคล่วมาก เพราะอดีตชาติผมเคยเป็นพระมาก่อน ศีล5ปฏิบัติทุกวันจนชินเรียกว่าบริสุทธิ์แล้ว ส่วนวันพระผมกินเจครับแม้แต่น้ำปลาก็กินไม่ได้ เป็นเพราะผมเคยสาบานมาก่อนให้พระรัตนไตยเมตตา ผมเลยตอบแทนท่านด้วยการกินเจทุกวันพระตลอดชีวิตแม้บ้านผมไม่มีใครเคยกินเจเลยสักคน รักษาอุโบสททุกวันพระ(ศีล8) ส่วนมากจะทำอยู่บ้านครับครับเพราะไม่ค่อยสะดวก ฟังเทศน์ฟังธรรม แล้วทำบุญตักบาตรทุกวันพระที่จริงอยากทำทุกวันแต่ผมไม่ค่อยมีเวลาเลยเอาแค่วันพระก่อน เหลืออย่างเดียวที่ไม่ทำคือสมาธิ
ศีล ทาน ภาวนา สมาธิ ขาดสมาธิอย่างเดียว ไม่ใช่ไม่อยากทำครับแต่ทำได้แปปเดียวเพราะผมทำอยุ่บ้านมันเลยไม่ค่อยเป็นสมาธิเท่าไหร่ เอาเป็นว่าไม่ครบก็ช่าง แต่ก็รู้สึกดีแล้วทั้งกายและใจ นั่นคืออานิสงของการทำดี
ผมเป็นคนแปลกประหลาดอยู่อย่างหนึ่ง
ไม่ว่าใครจะตาย ญาติพี่น้อง บิดามารดา เพื่อนสนิท คนที่รัก ผมไม่เคยร้องไห้หรือเสียใจเลย ผมกลับคิดว่าเขาสะบายแล้วไปสวรรค์กันหมดแล้วเพราะญาติพี่น้องผมเกือบทุกคน
เป็นคนใจบุญครับ สร้างวัด อุโบสท หล่อพระ หอระฆัง ทำศาลา สร้างถนน..(เยอะแยะจำไม่หมด)ส่วนคนที่อยู่ต้องครองร่างทุกข์นี้ต่อไป (ขันธ์5-ร่างกายเรานั่นเอง)
จงคิดเสมอว่าเราไม่มีร่างกาย ร่างกายไม่มีในเรา เราไม่มีวันตาย จิตไม่มีวันตาย ตัวตนของเราที่แท้จริงคือจิตไม่ใช่ร่างกายนี้
ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านครับ
บุญรักษา...

 

สิ่งที่น่าสรรเสริญที่สุดคือ การมองดูตัวเองและแก้ไข ขออนุโมทนากับคุณKorn GDC ด้วยนะคะ

 

ไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิดหรอกค่ะ อย่าคิดไปแก้ไขอดีตแต่ให้มันเป็นบทเรียนเพื่อทำปัจจุบันให้ดี เป็นกำลังใจให้นะค่ะ