ตัวอย่างกรรมและพลังพุทธคุณ...ที่ช่วยรักษาผู้ป่วย..

..ข้อความต่อไปนี้ อาจเป็นประโยชน์กับท่าน ผู้เขียนขอเรียนให้ทราบว่ามีอยู่สองส่วนที่เขียนรวมกัน
1..เหตุที่เกิดขึ้นจริงกับผู้ป่วย ปัจจุบัน(26 กย. 2553)ท่านกำลังรักษาตัวอยู่ที่รพ.แพร่

2..การวิปัสสนาญาณวิธี ที่ข้าพเจ้าใช้ร่วมกับการรักษาทางโลก เพื่ออาศัยอำนาจพุทธคุณ มิได้มีเจตนาอวดอ้างว่าเหนือผู้ใด ตั้งอยู่ในความเป็นธรรมดาที่สุด โปรดพิจารณาความเชื่อส่วนนี้ให้ดี หากข้อความใดที่ทางเวปคิดว่าไม่สมควรด้วยประการทั้งปวง ในเรื่องของญาณปฏิบัติ ก็ทำตามเห็นควรเถิด

ข้อประสงค์..ของข้าพเจ้าที่เขียนขึ้นมานี้ เพิ่อถ่ายทอดไปยังทุกท่านได้ทราบถึงว่า บุญนั้นมีจริง บุญในพระพุทธศาสนาย่อมบังเกิดแก่ผู้น้อมใจปฎิบัติ...

 

อาจารย์รุ่นพี่ที่ทำงานร่วมกัน ในสถานศึกษาได้มีอาการล้มป่วยด้วยเส้นเลือดใหญ่ในสมองแตก ด้วยเหตุทางโลกช่วงการแข่งขันฟุตบอลโลกในคืนที่ชิงชนะเลิศ ท่านได้เฝ้าดูรายการถ่ายทอดจนถึงเกือบรุ่งเข้า แล้วมาปฏิบัติหน้าที่ต่อจนถึงตอนเย็นได้ดึ่มกาแฟไปหนึ่งแก้ว แล้วเดินทางกลับบ้าน ห่างจากสถานศึกษาราว 50 กิโลเมตร

ช่วงเย็นนั้นได้กลับไปซ่อมเครื่องซักผ้าแล้วมีอาการหน้ามืดก้มลงไป แต่มิได้ล้มกระแทก ญาติจึงนำไปส่งที่โรงพยาบาลจังหวัด ระยะทางห่างจากบ้าน 1กิโลเมตร ก็นับได้ว่าท่วงทันต่อการนำผู้ป่วยเข้ารักษา

ข้าพเจ้าในฐานะเพื่อนร่วมงานและรุ่นน้องคนที่สนิทกับท่าน ได้ทราบข่าวเช้าวันรุ่งขึ้น ด้วยการเจาะเอาเลือดออกครั้งที่หนึ่ง ท่านไม่รู้สึกตัวมีอาการกระตุกร่างกายเป็นระยะ ทำความทุกข์ให้เกิดกับครอบครัวอย่างมากที่สุดในชีวิต
ด้วยเหตุนี้ข้าพเจ้าจึง ขอผลอำนาจพุทธปฏิบัติของข้าพเจ้าไปยัง หลวงพ่อเกษม เขมโก ณ เวลานั้นได้เข้าพบในญาณวิธี ที่วัดป่าดั๊วะ อำเภอเมือง ลำปาง
น้อมจิตถาม อริยะสงฆ์ ท่านจึงตอบว่า"..เขาอยู่ได้.."
จึงกราบลาแล้วน้อมเอาคำแห่งอริยะสงฆ์นั้นมาคลายทุกข์แก่ครอบครัวของ
ผู้ป่วย

 

สภาพผู้ป่วยตอนนั้นเป็นที่ทราบดีว่า ไม่สามารถย้ายไปรักษาแห่งอื่นได้ มีแต่ผู้ทำการรักษาจากที่ต่างระดมการให้ความช่วยเหลืออย่างดี เลีอดที่ออกมาทางด้านท้ายทอยได้ไปกดทับสมองบางส่วน เป็นระยะเวลาหนึ่ง

ทำให้การรักษาก็ลำบากไปอีก จึงเว้นระยะพักและทำการเจาะเอาส่วนที่คั่งค้างออกมาอีกครั้ง เป็นอันว่าได้รับการเจาะกระโหลกศีรษะ สองครั้งในระยะเวลาขั้นต้นของการรักษา สภาพคะแนนการรักษานั้นอยู่ในเกณฑ์ต่ำมาก จนอาจกล่าวได้ว่ามีโอกาศเป็นแค่เล็กน้อยเท่านั้น

ข้าพเจ้าจึงตั้งสัจจะขอพึ่งอำนาจพุทธคุณนั้น นั่งกรรมฐานวิธีให้ท่านทุกวันช่วง03.30นถึง05.30นทุกเช้า
ต่อจากการเจาะเลือดออกครั้งที่สองของท่าน ข้าพเจ้าจึงดำรงญาณไปยังครูบาอริยสงฆ์ที่สอนกรรมฐานให้ข้าพเจ้าคือ หลวงพ่อเกษม เขมโก
ครั้งนี้ไปเข้าพบท่านที่ วัดศรีบุญโยง อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง กำลังเข้าเฝ้าสมณโคดมสัมมาสัมพุทธเจ้า พระพุทธองค์ได้กล่าวว่า".. ท่านเกษม(หลวงพ่อเกษม) ช่วยเขาเถิด.." เสร็จจากคำกล่าวนี้
หลวงพ่อ จีงนำเอา เมล็ดสันฐานดั่ง งาขาว ชึ่งข้าพเจ้าเข้าใจว่าเป็น พระบรมสารีริกธาตุถือไว้ หนึ่งกำมือ แล้วนำเอาไปลูบที่ท้ายทอยของผู้ป่วย จึงเกิดเป็น เกร็ดแสงเล็กหลายหมื่นเกร็ดระยิบระยับอยู่บริเวณนั้น ในกรรมฐานของข้าพเจ้าขณะนั้นวิมุตติในแจ้งมากยิ่งนัก กว่าครั้งใดๆในรอบ20ปีที่ปฏิบัติมา

 

..กล่าวถึงผู้ป่วยมิให้ท่านเสียหายใดใด ข้าพเจ้าจะเล่าเพียงแต่การเข้าไปตรวจพบเหตุ กรรมอันล่วงพ้นแต่อดีตชาติ ซึ่งเดิมที่มิได้ทราบด้วยจิตลำพังของข้าพเจ้าเอง จึงขอบุญกุศลนี้จงไปถึงผู้ที่ได้ช่วยเหลือในการค้นหากรรมอดีตชาติของผู้ป่วย นั้นคือ เทวดาตนที่ชื่อว่า ปีตะสี เฝ้ารอยพระบาทและมหาเจดีย์คำ อยู่ทิศใต้ของวัดศรีบุญโยง หากจากต้นโพธิ์ไปราว400เมตร ที่พบในกรรมฐาณนั้น จักติดกำลำน้ำแม่วัง จังหวัดลำปาง
มหาเจดีย์ทองคำนั้น ด้านนอกเป็นสีม่วงอมชมพู ด้านในมีพระทองคำนับจำนวนไม่ได้ เมื่อเข้าไปดำรงญาณจิตเเล้ว ก็พบเห็นชายคนหนึ่งเจองูสีดำ เขาได้เรียกผู้ป่วยไปช่วยจับ เหตุการณ์จึงเกิดแผลที่ท้ายทอยของงูดำตัวนั้น แต่ยังไม่ตาย แล้วเลื้อยเข้าไปอยู่ใต้บันใดบ้านผู้ป่วยในอดีต งูดำจึงสิ้นใจพร้อมดำรงสภาวะจิตที่โกรธมาก ข้าพเจ้าว่าเหตุการณ์นี้คงผ่านมาหลายร้อยปี เหตุเพราะว่าต้องอาศัยจิตเทวดาอันกุศล ช่วยส่องทางจึงจักรู้เรื่องราว

 

...ด้วยคำสอนของหลวงพ่อเทียน ที่ข้าพเจ้าได้น้อมนำมาปฎิบ้ติวิปัสสนากรรมฐาน คือ "..ต้องอาศัยผ่านสมมุตติ แล้จึงจะเข้า วิมุตติ..."

จึงได้กล่าวกลับภรรยาของผู้ป่วยว่า ขอให้นำน้ำขมิ้นส้มป่อยไปน้อมจิตขอขมาโทษกับรูปปั้นนาคราชที่วัดหนึ่งวัดใดก่อน ที่สะดวกแล้วข้าพเจ้าจักเจริญญาณวิธีขออโหสิกรรมอีกครั้งหนึ่ง แล้วจึงไปขอขมารดน้ำที่ท้ายทอยพญานาคสองข้างทางขึ้นสถานที่ปฏิบัติธรรม ณ วัดชัยมงคล อำเภอเมืองจังหวัด แพร่

หลังจากนั้นกลางคืนข้าพเจ้าจึงได้ เข่าไปเฝ้าครูบาเกษมเจ้า อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ถือว่าเป็นการถอดจิต(ความเชื่อส่วนตัว) ..ที่เกือบไม่สามารถกลับมาได้อีกหากมิได้การสั่งสอนจากหลวงพ่อเกษมเจ้า หลวงพ่อตื้อสหายธรรมของท่านหลวงปู่แหวน เรื่องการสับฟันธาตุขันธ์ ที่ป่าช้าแห่งหนึ่งในอำเภอสอง จังหวัดแพร่

ณ..ที่ญาณไปถึงก็พบสมณโคดมเจ้าและครูบาเกษม จิตแห่งธรรมของพระพุทธองค์ ได้บอกว่า "..ท่านเกษม (หลวงพ่อเกษม) ให้ข้าพเจ้าลงไปเอาดวงแก้วจิต นั้นขึ้นมา.." เบื้องหน้าของข้าพเจ้ามีสระน้ำขนาดกว้างเป็นวงกลม ในสระนั้น เต็มไปด้วยงูที่ขนาดใหญ่กว่าลำต้นมะพร้าว ทุกตัวมีหงอนเหมือนพญานาคในวัด มีอยู่ตัวหนึ่งชูคออยู่กลางสระสูงขึ้นราว4เมตร ใต้คางมีดวงแก้วจิต
ขนาดผลส้มโอ ลอยอยู่ใสใสมีเปล่งสีฟ้าอ่อนๆออกมาบ้าง นี่แหละคือสิ่งที่ข้าพเจ้าจักลงไปเอามาช่วยคนที่ป่วย..

 

เมื่อข้าพเจ้าก้าวขาลงไปในสระ ลำตัวของงูดำก็ลี้อยมาสัมผัสตรงเนี้อส่วนของน่องขา แนบตรงนั้นแล้วครูดผ่านไป เวลาที่รู้สึกช่างยาวนานติดต่อกัน จึงรวบรวมแก่นจิตให้นิ่งแล้วยกขาอีกข้างก้าวไปกลางสระน้ำ ใจรู้ดำรงไว้ว่าตายก็ต้องตาย ตายก็ขอให้มันตายในธรรม ต่อหน้าครูบาและองค์สมณโคดมปฐมศาสดา ครั้นแล้วใกล้ดวงแก้ก็เหยียบหลังงูตัวหนึ่ง ขึ้นจับเอาดวงแก้วนั้นกอดไว้

หากแต่ถึงฆาตกลางญาณกรรมฐานของข้าพเจ้า งูที่ชูคอ เฝ้าดวงแก้ว ก็อ้าปากกว้างดวงตานั้นแดงสีแดงที่ไม่เคยพบเห็น สีแดงเข้มอมดำ ทรงพลังร้ายมหาศาล เขี้ยวสีขาวขนาดหลอดนีออนสองคู่นั้น ได้คาบศรีษะและใต้คางของข้าพเจ้าไว้ คมเขี้ยวนั้นรู้สึกได้ว่ากดเข้ามาแล้วบ้าง จิตกำหนดที่พอเหลือขณะเวลาดังว่าจึงตั้งแตกมวลธาตุขันธ์ตามอริยสงฆ์ได้สั่งสอนไว้ จุดต่อจุดที่เขี้ยวงูทั้งคู่ล่างบน จะงับลงมาธาตุขันธ์ก้แตกออกไปในกรรมฐานสุดอปริมานัง ดำรงว่างแต่รู้สึกโล่งๆตลอด

มารู้ในขณะอีกครั้ง มือก็ถีอดวงแก้วอยู่บนขอบสระ แล้วมอบให้พุทธองค์ จึงนำให้ครูบาเกษมเจ้า ไปวางไว้บนหน้าผากของผู้ป่วยแล้วดวงจิตนั้นก็น้อมเข้ากับร่างไป...
นับว่าเป็นการกรรมฐานที่หนักหนาต่อการผ่านพ้นยิ่งนักในชีวิต ครั้งแรกก็เจอเล็บแหลมของเหล่าภูตผี(ความเชื่อส่วนตัว)ที่เข้าแทงที่ดวงตาในป่าช้า
มาครั้งนี้ก็ดังที่เล่ามา....มาบอกถึงอาการผู้ป่วยต่อ

 

อาการผู้ป่วยที่ได้รับทราบจากโทรศัพท์(25 กย 2553) จากภรรยาท่าน

ความจำเริ่มกลับมา ยกมือไหว้ผู้ที่มาเยี่ยมได้ โอบกอดลูกชายได้
ขยับนิ้วเท้า เกร็งกล้ามเนื้อส่วนขาได้
ไม่มีแผลกดทับตามร่างกาย ปอดและทางเดินปัสสาวะไม่มีอาการติดเชื้อ สามารถยกมีอลูบบริเวณท้ายทอยได้ ลืมตา หลับตาและขยับลูกนัยต์ตาได้
ยังให้อาหารทางสายยาง ฝึกการหายใจด้วยตนเอง ย้ายจากห้องผู้ป่วยicu มาที่ห้องผู้ป่วยรวม ผิวหนังโดยรวมมีสภาพดีปกติ
ส่วนการฝึกใช้เสียงต้อง รอการนำเอาหลอดสายยาวออกจากลำคอก่อน อันนี้คือ ภาพโดยรวมของท่านเวลานี้

ข้าพเจ้าได้เข้าพบอาจารย์สอบกรรมฐานของข้าพเจ้าท่านหนึ่ง ดำรงอยู่ในการบวชชี ที่วัดพระธาตุหนองจันทร์ อำเภอสอง จังหวัดแพร่
ขอจิตอนุภาพส่งไปยังเจ้ากรรมนายเวรของผู้ป่วย และให้สัจจะอธิฐานว่าหากอาการผู้ป่วยดีขึ้นแล้ว ก็จะเดินทางไปบวชที่ วัดของหลวงพ่อจรัญ จ.สิงห์บุรี
เพราะบางส่วนเกี่ยวข้องกัน กับหลวงพ่อเดิม นครสวรรค์ ในการอธิฐานกรรมวิปัสนาของข้าพเจ้า หากเล่าละเอียดคงใช้เวลามาก
เมื่อวันพระที่ผ่านมาบุตรชายของผู้ป่วยก็ได้บวชที่วัดศรีบุญเรือง อ.เมือง แพร่
ในช่วงปิดเทอมเพื่อให้บุญนี้ไปยังผู้ป่วยที่พักรักษาตัว

สิ่งที่ข้าพเจ้าได้เขียนเล่ามานี้เป็นเพียงบางส่วนที่ได้ปฎิบัติธรรมให้ท่าน หวังในกุศลบุญให้ท่านกลับมาอยู่รวมกลับครอบครัวอีกครั้ง และเผยแพร่ธรรมของพระพุทธองค์จนอายุขัยที่พึงมีพึงได้ตามวาระ
ซึ่งผู้ป่วยก็เคยบวชเรียนจนได้เปรียญ3 แล้วลาสิกขาออกมาจาก วัดสุทัศวราราม กทม. มาสั่งสอนลูกศิษย์ทางโลกเลี้ยงดูบิดามารดาและครอบครัวที่ผ่านมา

ข้อเขียนใดมี่เกินกว่าการเชื่อก็ขอโทษมายังทุกท่าน มิได้มีเจตนาอวดอ้างเกินผู้ใด นอกจากเล่ากล่าวในญาณะรรมที่ได้ไปรู้ หวังว่าทุกท่านจงช่วยส่งกระแสจิตพุทธไปยังอาจารย์สายไหม ที่พักรักษาตัว ให้เกิดพลังรวมแห่งพุทธนุภาพ เดินลุกนั้งพูดได้ ตามรอยพุทธเจ้า ย่างบาท อิติปิโส ภควา

มีอื่นใดในการปฏิบัติธรรมก็ขอน้อมรับจากท่านช่วยชี้แนะนำทาง อันจักได้นำไปสู่การช่วยผู้คนและเข้าถึงสภาพธรรมในแดนพุทธนคร ทั้งหมดทั้งมวล
ขอบคุณทุกท่านครับ

ปล.หากอาการท่านดีขึ้นก้าวหน้าอย่างไรจะเขียนมาอีกครั้ง ครับ

 

ผมเชื่อครับ....และผมขอร่วมอนุโมทนาบุญทุกๆบุญ ของคุณ tangpan ด้วยครับ สาธุ

 

ขอรบกวนถาม คุณ tangpan ว่าพระพักต์ของพระสมณโคดมสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ไปเห็นมาเป็นอย่างไรบ้าง ช่วยบรรยายให้ฟังหน่อย
ขอบคุณพระคุณอย่างสูงครับ

 

มีอยู่สองประการในสองที่ครับ
1 หากเป็นในถ้ำสีหยก พื้นเป็นหินหยกนั้น จักนั่งประทับบนแท่นหยกสูงราวเกือบหน้าอกคนทั่วไป ครองผ้าแผ่นทองใบหน้าอิ่มหลับตา ผิวหน้านั้นก็เป็นสีทองเรืองๆ มีเสาสี่มุมขึ้นจากแท่นข้างบนสีทองอมเหลืองเขียว ใบหน้าเกือบคล้ายพระพุทธชินราชแต่จะกลมกว่าทั่วใบหน้าเล็กน้อย ถ้ำนี้นั่งได้สามคนเวลาสนทนา
หากมีผู้มีบุญอี่นใดมาก็กลับกลายกว้างขึ้นทั้งนี้ เคยเห็นเล็กหรือขยายขึ้นจากอำนาจของพุทธองค์ มิใช่เราจะให้เป็นโดยจิตเราเอง
ผมเองก็นั่งพื้นหยกห่างไปราวซักห้าเมตร ต้องแหงนหน้าขึ้นไปจึงเห็นเป็นรูปดังกล่าว (ความเชื่อส่วนตัว)

2 หากมาในวัด หรือใต้ต้นไม้(วันพระ) กลางอากาศธาตุ จักห่มผ้าย้อมฝาดเข้ม ผิวใบหน้านั้นขาว มองเป็นเนื้อของเมล็ดข้าวสารนั่นแหละครับ เปิดเนตร
เสียงนั้นพูดแล้วกังวาน(ก้อง) เป็นเสียงที่ผมฟังแล้วไม่มีเสียงที่คลุมตกลงมาสู่ดิน
มันคล้ายได้ยินออกมาแล้วขยายเบาๆหายไปในอากาศธาตุ จิตผู้ฟังต้องสดับรับเร็วๆ ไม่ย้อนทวน ยินแล้วทุกคำเกิดปิติลึกเข้าในจิตทุกครั้ง
อริยสงฆ์หรือ ผู้ที่อยู่ตรงนั้น พูดแล้วต้องมีแก่นธรรม พูดสั้นๆไม่จำเป็นก็นิ่งๆ
ที่หายจากนั้นไปก็ตามแต่เป็นท่านๆไป ที่มาอีกก็ถือนั่งโดยสงบ มีบ้างที่สมณโคดมเปล่งเป็นคำสั้น เป็นคล้ายคำบาลี ผมเองก็แปลได้ไม่หมด พึ่งได้มาตอนกรรมฐาน ช่วง11.00นของวันเสาร์ที่25 กย 2553(เมื่อวานนี้)
เพื่อขอพุทธคุณช่วยผู้ป่วย คำนี้เปล่งว่า"..สุติวิ(หรือ..วี..)โต ขันติกัสโป.."
ท่านผู้รู้หรือมีญาณธรรมช่วยชี้ทางให้ด้วย
ว่าแล้ว สมณโคดมเจ้าก็เดินขึ้นไปในอากาศธาตุเป็นขั้นๆสูงไปเรื่อยๆ ผมน้อมจิตตามก็เห็นแต่ ชายผ้าที่ครองและข้อเท้าลงมา จนเห็นแต่ใต้ฝ่าเท้าของพระพุทธองค์ ความยาวแต่ละข้างราว1ฟุต สีเนี้อแบบเราๆแต่ทีความนวลนุ่มเวลาวาง แต่ละครั้งบนอากาศ.....หรือจะเป็นที่ผมตั้งจิตเอาไว้ให้ผู้ป่วยว่าให้
ท่านได้ ..พระพุทธเจ้า ย่างบาท อิติปิโส ครับ

ผมตอบให้ท่านทราบแล้ว ขอให้เกิดผลธรรมกับท่านที่ได้เห็นคล้ายลักษณะดังที่เล่าทุกท่าน ..สาธุ (ความระลึกเชื่อส่วนตัว)..ขอบคุณครับ

 

ผมขออนุโมทนาบุญ กับท่าน ด้วยครับ
ผมอ่านแล้ว เห็นภาพตามเลย สาธุ สุขใจจังเลย
และขอให้ท่านช่วยแนะนำผมปฏิบัติกรรมฐานให้ได้ผลอย่างท่านด้วยเทอด ซึ่ง
โดยพื้นฐานที่ผมปฏิบัติทุกวัน วันละ 2 รอบ ณ ตอนนี้ ดังนี้ครับ
1.กราบพระ 3 ครั้ง จะกล่าวศิล 5
2.ขอขมาพระรัตนตรัย
3.สวดทำวัตรเช้า-เย็น (บางวันนะ)
4.บทพระพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ
5.บทพาหุงมหากา
6.ชินบัญชร
7.ยอดพระกัณปิฏก
8.พระปริตร (บางวัน)
9.จักรวาลน้อย
10 แผ่เมตตาให้ ตัวเอง และ สรรพสัตว์
11 กรวดน้ำ
12.นั่งสมาธิ ภาวนา พุทธโธ พุทธโธ พุทธโธ ติดๆ ทำตามหลวงพ่อวิริยังค์ ลูกสิทธิ์ของหลวงปู่มั่น แต่บางวัน ภาวนาแบบ หายใจเข้า ว่าพุธ ออก ว่า โธ
และพยายาม นึกภาพพระพุทธรูป ที่ผมกราบในห้องควบคู่กัน ใช้เวลาการนั่งแต่ละครั้ง ประมาณ 20-30 นาทีเองครับ ก่อนนอนหลับ นึกพุทธโธ เรื่อยๆ จนหลับ
ขอถามว่า ท่านว่าผมควรจะใช้ภาวนาแบบใหนดีให้ได้ธรรมเหมือนท่านครับ

ซึ่งตอนนี้ผมทำบริษัท แต่ละวันพยายาม กำหนดสติคู่กับลมหายใจ ทุกกิริยาบท และคุมใจกายตัวเองไม่ให้ผิดศิล 5 ตลอด

ทั้งหมดนี้ ผมปฏิบัติ อย่างนี้มา ประมาณ 8 เดือนกว่าเอง ผมอายุ 34 ย่าง 35 มี 2 คน แต่อย่ากับภรรยาแล้ว โดยชีวิตนี้ ขอยึดพระรัตรตรัยเป็นที่พึ่งตลอดชิวิต ถ้าตายไปขออย่าตกอบายภูมิ และขอให้ถึงซึ่งมรรคผลนิพพาน โดยเร็วก็พอครับ

สุดท้ายขอความเมตตาจาก ท่าน tangpan ช่วยแนะนำผมเพิ่มด้วยเทอดครับ

ขอขอบคุณอย่างสูงครับ

 

ความสามารถของจิต หรือ มโนกรรม ที่ท่านทำมีจริง

 

ตอบท่านuchen

ก่อนที่ให้รู้ ขอครูบาแห่งอริยะเจ้าที่สอนผมมาจงทราบถึงบุญที่ข้าๆจักเขียนต่อไปนี้ส่งไปถึงผู้สนใจในธรรม
มันอาจไม่ใช่ข้อเขียนที่อ้อมค้อม เอาตรงๆให้ถึงแก่น เริ่มเลยนะครับ
การกรรมฐานนั้นมีประมาณไว้สองอย่าง

1..คือที่คุณทำอยู่ สมถะกรรมฐาน วางอุเบขา เอาลมหายใจเข้ากุศโลบายเทียบจิตให้นิ่ง เมื่อทำให้ดีแล้ว มีคนแนะนำดีแล้ว จักยกจิตนั้นเข้าสู่ญาณต่อไป
...ทั้งนี้ อุเบขา ไม่ใช่วางเฉย แบบไม่เอาหรือไม่สนใจรอบข้าง อันนี้คือ ทำแล้วมารมันเอาไปกิน มันไม่ได้มันไปต่อไม่ได้

.....พุทธคาถา คือ ความถี่คลื่นที่เรียงจิตตานุภาพของคนสวดออกไป ฝีกเข้าใจแล้ว ตั้งนะโม สามจบพอ พยายามลัดที่ลมหายใจปลายจมูก
ลมนิ่งก็เข้าสู่ ลมว่าง แล้วเข้าสู่ ไม่มีลม ไม่มีลมไม่ได้ตายนะ มันไม่มีอะไรในลม มันก็เกิดว่าง อะไรที่ซักฟอกออกหมดแล้ว คือว่าง เมื่อว่างซ้อนว่าง นี่แหละประตูที่จะไปเห็น(เอาแค่เห็น)..นิพพาน

.....ปฏิบัติ ต้องก้าวหน้า อย่าทำซ้ำหรือถอยหลัง อายุคนมันสั้นมากๆ ทำไปก็เห็นไป สำคัญ อย่าไปบังคับจิต กดจิตให้เห็น มันจะเป็น สัญญา(จำ) แล้วอุปทาน(การแต่งจิต)ในสมาธิ มันจะหลอกท่าน นั้นคือ มารเอาไปกินอีกไปข้างหน้าไม่ได้

สรุป..อ่าน กไก่ ขไข่ มาแล้วก็เรียนต่อ อย่าไปย้อน ภาษาผมเรียกว่า
....วน ในธรรม....มันจักขังตัวเองให้ยึด ไปไม่ได้ไม่ถึงครับ

(ข้อคิด..วิธีนี้ต้องหาที่ สงบ และ เวลาที่จะดำรงปฏิบัติ คืออุปสรรคของฆราวาสทั่วไปที่ทำงาน แต่ก็เป็นหนทางที่ดีครับ )

อีกอย่างคือ..วิธีที่ผมทำจะได้เขียนให้ท่านทราบ

 

ขอบคุณมากครับ คุณ tangpan ผมขอน้อมรับมาพิจรณาในการปฏิบัติ ให้ดียิ่งขึ้น และอนุโมทนาบุญ ด้วยครับ

 

แบบที่สองคือ...วิปัสสนากรรมฐาน

ขั้นแรก .นี้สำคัญ.ตัวเราต้องปรับพื้นฐานด้วยการฝีก แตกธาตุ

ธาตุที่เราครองสภาพนั้นแหละครับ เข้าไปให้ถึงแต่ละธาตุ แตกให้หายไป ถึงของแท้มันจะดำรงมี แต่ก็รู้เท่ารู้ทัน มันมาเกาะสติก็วางธาตุลงให้เป็น วางเป็นแล้วก็หัดให้ธาตุในเรือนกายว่างว่าง.......

ยกตัวอย่างเช่น ธาตุดิน ให้พิจารณากระดูกในกายนั้นแหละ ท่อนนั้นท่อนนี้
มีกี่ท่อนก็เผาในจิตให้หมด เผาให้เห็นธุลีเถ้าสีเทากองอยู่ ตามวางจิตไป ให้สมมุติจิตเรา หมอบไหว้ข้างเชิงตะกอนเผาศพนั้น ดิ่งจิตจนขนลุก อย่าไปกลัวไปหนี ช่วงนี้แหละมันจะฟันอุปทานสมมุตติออกจากจิต จนเห็นสิ่งเรานั้นกลับมาชัดๆช้าๆ เถ้าธาตุก็จักปลิวไปบ้าง เถ้าธาตุบางส่วนก็หายลงไปในดิน

จิตก็ตามพิจารณาในดินว่าเถ้ากระดูกเรานั้น จักผสมกับเนื้อดินร่วมกันเข้า กำหนดรู้ ตามที่รู้เห็นว่า ธาตุดินหนอ มันเปลี่ยนมันแปลงตลอด อย่างอี่นมันจะเป็นธาตุอะไร ก็เฆี่ยนสับลงไปให้ถึงแก่นแบบนี้ จิตมันถึงจะเข้าใจ

ใจต้องเต็มที่ เตรียมศีลให้แน่น ตอกจิตลงในธรรมให้มั่นแน่นแน่ หัดแตกธาตุสี่ให้คล่อง ถ้าไม่ผ่านมันก็ติด ติดในธาตุทำอะไรก็อิงอยู่ตรงนั้น หากผ่านก็จะมีอาการแบบนี้นะครับ....

 

..อาการที่ผ่านไประดับแรกคือ..

สังเกตุตนเองว่า เรามีเรื่องมากหรือมีเรี่องน้อย หากอันนั้นอันนี้ก็ยังยุ่งเรี่องมากก็ยังไม่ใช่ธรรม ปฏิบัติธรรมต้องเรื่องน้อย เอกโกธรรมโม ..มีเรื่องเดียว
เป็นเรื่องธรรมเรื่องเดียว ...กินง่าย อยู่ง่าย ดำรงชีวิตง่าย มันร้อนก็ให้ร้อน
มันหนาวก็ให้หนาวไป อย่าไปครองทุกข์ให้มาก

กินอะไรก็อย่าไปเรื่องมาก อย่าไปปรุงมาก ไม่มีเครื่องปรุงก็ไม่เป็นอะไร มีเครื่องปรุงก็ธรรมดา เคี้ยวก็รู้ลึก ลึกว่ากำลังเคี้ยวอะไรธาตุนั้นที่เคี้ยวผ่านคอลงไปคือ ธาตุอะไรหนอ กลืนลงไปก็หัดเพ่งรู้แตกอสุภะในสิ่งที่กินให้ทัน

กินอร่อยก็ธรรมดา กินไม่อร่อยก็เห็นเหตุทันที..เหตุเพราะจิตเราไปยึดธาตุในร่าง ธาตุมันก็ปรุงได้ว่าไม่อร่อย ก็ต้องหัดให้ทันมาร(ตัวขัดขวางหนทางสู่ธรรม)

หากไม่ผ่านด่านแรกนี้ ผมจักเปรียบให้เห็นชัดๆว่า เหมือนเราใส่ชุดประดาน้ำพร้อมถังอ็อกซิเจนดำลงไปในน้ำ แต่ในถังไม่มีอ็อกซิเจน(ไม่ได้แตกธาตุสี่)
มันดำไปไหนไม่ได้ไกล มันอึดอัด อึดอัดในธรรม จิตมันก็แตก แตกไปหลงอภิญญา หลงฤทธิ์ หลงกสิน .....นี้แหละที่ว่ากรรมฐานแตก แตกตรงนี้
บ้าก็ตรงนี้แหละ จริงๆ มันอธิบายได้อย่างนี้ที่ผมทำครับ

ต่อไปมีเวลาก็จะมาเล่าให้ฟังต่อ ขั้นสอง..กระทบสมมุติ..รวมการปฎิบัติน่าจะมีทั้งหมดเก้าขั้นกับอีกหนึ่งบุญอดีตชาติ อันหลังนี้เป็นแรงส่งไปให้เข้าถึงสภาพกายละเอียดของห้วงพุทธะธรรม

...คำครูบาศรีวิชัยเจ้า..อู้ร้อยเตื้อ(ครั้ง)บ่เท่าเห็นเตื้อ(ครั้ง)เดียว
ขออนุโมทนาบุญทุกท่านได้พบเห็นด้วยตนเองเป็นสำคัญเทอญ.ขอบคุณครับ

 

เรื่อง การกระทบรู้
ขั้นที่สองสำหรับการวาง วิปัสสนาที่ข้าพเจ้าได้ฝึกมา<o>
เมื่อเรารู้การวางและว่างของธาตุที่มากับตัวประมาณหนึ่งหรือ อยู่ในขั้นพัฒนาแล้ว<o>
คือ..กายเรานั้นชำระรู้แล้วได้เปรียบอยู่คือเหมือน อ่าวใกล้ทะเล เมี่อคลื่น(หรีอสิ่งกระทบ) ซัดเข้ามาก็จักหายเข้าไปในเว้าอ่าวที่เป็นขอบโค้ง ดั่งกายธาตุที่ซักฟอกจนวางว่างได้แล้ว บรรดทัดนี้ ต้องวิมุตติ ต้องแจ้งเห็นในบรรทัดนี้ ต้องรู้ภาพ<o></o>
เมื่อระลึกรู้ภาพตาม มันก็แจ้ง เราก็..อ๋อ.. คำว่า..อ๋อ..เข้าใจ<o>
หากเป็นขั้น หก เจ็ด แปด เก้า พอ..อ๋อ..แล้ว กระโหลกมันจะลั้น ลั้นนั้นลั้นรู้ สมองคิดรู้ลั้นไปทุกด้านอปริมานังไม่มีที่สิ้นสุด พ้นไปนอกขอบอนันตจักวาล ไปเอาเห็นแสงเรืองนวลแห่งพุทธธรรม แล้วมันจะกลับมาย่อลงที่ตัวเรา ขณะจิตเดียวนั้นทันใด แต่ยังไม่ได้จักษุญาณนะ มันลั้นรู้ในองค์ธรรมก่อน
หากไม่ฝึกกระทบรู้ ก็เอาปัญญาธรรมเป็นดั่งแหลม ที่พุ่งไปในทะเล โดนคลื่นกระทบซัดกร่อนจิตทุกขณะ มารมากไปก็เอาแหลมนั้นไปอวดรู้ ไปข่มธรรมผู้อื่น<o>
ระวังให้หนัก ระวังการปฎิบัติตรงนี้ครับ<o></o>
<o></o>

รู้แห่งญานะสัมปันโน<o></o>
<o></o>

ความยาวนานของชีวิตคน คนหนึ่ง จะด้วยรายละเอียดของชีวิตอันใดก็แล้วแต่ จะต้องอธิบายได้ว่าอยู่ได้ด้วยผลึกการเรียนรู้แบบไหน<o></o>
ทุกห้วงของโอกาสที่ทำ ต้องระมัดระวังให้คงอยู่ด้านศีล<o>
ไว้เสมอ มิควรที่จะลองทำในสิ่งชั่วเพื่อให้ลุแก่ความต้องการทางโลก ความทุกข์อันที่จะเกิดกับกายนั้น ไม่ใช่แต่วิบากกรรมแห่งอดีตชาติอย่างเดียว ความละเลยในกายวิภาคของเรานั้นย่อมสำคัญอย่างยิ่ง<o></o>
อนุสติเล็กๆนั้น หัดวางหัดรวมจนเป็นมหาสติ จิตที่เป็นระเบียบดีแล้วก็มีมวลพลัง พลังอันมากหากรู้จักใช้ จิตนั้นจะเป็น จิตตานุภาพ ท่ามกลางตัวเลขที่นำทางไปข้างหน้า เช่นเรารู้จักกันทั่วไปว่า เวลา การยึดเวลากับชีวิต มันเปราะบางมากควรรู้ระลึก ให้เสมอกับระดับจิตคิดของตนเองอยู่เสมอ<o></o>
กายรู้ เวทนารู้ จิตรู้ ธรรมรู้ ประตูวิชาก็เปิดออก การซักฟอกปัญญาชัดเจน ที่นี้ ไปก็รู้ นั่ง ยืน เดิน นอน พูด ก็รู้<o></o>
<o></o>
ความยาวนานของชีวิตคน คนหนึ่ง เป็นไปได้ทั้งสมมุตติ<o></o>
และ วิตมุตติ ชีวิตอธิบายชีวิตด้วยตัวของมันเองได้นั้น<o></o>
อันนั้นแหละ ปัญญาวิมุตติโลโก

ทางผ่าน
ปล. ผมจะเขียนขั้นสาม..ฐีตวิมุตติ และบุญอดีตชาติ
อีกสองตอนครับ ขั้นหกถึงเก้านั้นพิจารณาแล้วหาเรียนได้ในเวปนี้ มิควรจักกล่าวธรรมปฎิบัติให้ล่วงเกินองค์รู้ที่แสดงอยู่แล้วครับ ขอบคุณครับ
<o></o>
</o></o></o></o></o>

 

เมื่อวานได้รับทราบข่าวจากผู้ไปเยี่ยมว่า ผู้ป่วยย้ายเข้าห้องพิเศษชั้นที่5 ห้อง501
ลำดับการรักษา การหายใจด้วยตัวเองคะแนนที่วางไว้10 ได้ผลมาครั้งหนึ่งแล้ว5คะแนน
หากผู้ป่วย พัฒนาได้มากขึ้นก็จะส่งผลไปถึงการเริ่มกายภาพบำบัด ขอให้ทุกท่านที่เข้ามาอ่านช่วยส่ง จิตพุทธคุณมายัง อาจารย์สายไหม รพ.แพร่ ให้เกิดกำลังบุญ
กลับมาเป็นปกติได้ตามบุญที่ควร ดัวยครับ ขอบคุณครับ

 

เคยมีอาการแปลกไหมคะ

ดิฉันทำงานอยู่ในโรงพยาบาลคะ มีอาการแปลกๆๆเกิดขึ้นมาบ่อยเช่น หายใจไม่อิ่ม ไม่ได้เครียดนะคะ ประกอบกัอาการเรอบ่อยมาก อาการเหมือนคนกำลังจะตาย ดิฉันบอกไม่ถูกดิฉันเป็นอะไรคะ

 

ใครก้อได้ช่วยดิแนด้วยคะ ตอนนี้เริ่มมีอาการเครียดกับอาการเหล่านี้มาก