ตัดใจจากลูกชายไม่ได้

ลูกชายเสียชีวิตจากอุบัติเหตุด้วยวัยย์เพียง 12 ปี ในฐานะแม่ทุกวันนี้ทำได้เพียงทำบุญ ใส่บาตร สวดมนต์ภาวนา นั่งสมาธิในทุกๆวัน เพื่ออุทิศบุญกุศลให้ลูก และเจ้ากรรมนายเวร และสรรพสัตว์ รวมทั้งทุกรูปทุกนาม แต่ทุกวันนี้ยังรักและคิดถึงเค้าเหลือเกิน พยายามตัดใจอย่างเหลือเกิน แต่มันปวดเหมือนใจมันแตกร้าวไปแล้ว มองโลกอย่างเจ็บช้ำไปหมด ขอระบายหน่อยน๊ะค๊ะ

 

ระบายได้ค่ะ ระบายออกมาเยอะๆเลย คงจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นบ้าง

ทุกคนเกิดมาย่อมมีวันต้องลาจากกัน
ชาตินี้ไม่ใช่ชาติเเรกที่เราทั้งหลายต้องลาจากกัน
เราจะยึดเหนี่ยวเขาไว้ได้อย่างไร ในเมื่อตัวเราเองวันหนึ่งก็ต้องตายเหมือนกัน
ขนาดตัวเราเรายังควบคุมไม่ให้มันไม่ตายไม่ได้เลย
ทุกคนถือว่ามีหน้าที่ตามกรรมของเขา เราก็ด้วย
เขาทำหน้าที่เสร็จเขาก็ไป เราก็ทำหน้าที่ของเราต่อไปให้ดีที่สุด

ยังไงขอเป็นกำลังใจให้คุณนะ สู้ๆ ชีวิตยังมีหวังเสมอ
คนเราเกิดมาทุกคนมีปัญหาทุกคน เเต่จะมีใครบ้างละที่จะยิ้มสู้กับความทุกข์ได้
อยู่ที่เราจะเลือก

ถ้าเขียนตอบได้ยังไม่ตรงใจขออภัยไว้ด้วย เขียนไปในเเบบของข้าพเจ้าอาจจะดูทารุณไปบ้าง ขออภัยด้วยนะจ๊ะ

 

คนเราเกิดมา พบกัน เพื่อจากกัน นะครับ

ว่าแต่จะจากเป็นหรือจากตายเท่านั้น
ไม่มีใครที่จะอยู่ด้วยกันจนค้ำฟ้าได้หรอก ครับ
เค้ามีบุญกับเรามาเท่านี้ ใครก็ยับยั้งไม่ได้

ตัดใจเสียเถอะ ครับ ยังงัยเค้าก็กลับมาอยู่กับเราไม่ได้อีก
ไม่ว่าจะเสียน้ำตาไปอีกแค่ไหน

 

เป็นกำลังใจให้ค่ะ...

เคยสูญเสียมาก่อนเช่นกัน เข้าใจความรู้สึกดีค่ะ...

เวลา จะช่วยเยียวยาทุกสิ่งทุกอย่างค่ะ เพียงแต่ต้องผ่านช่วงนี้ไปให้ได้...

เข้มเข็งและอดทนนะคะ...ชีวิต ยังต้องก้าวเดินต่อไป

 

ขอเป็นกำลังใจนะคะ ถ้าเป็นไปได้ขอให้คุณไปปฎิบัติธรรมที่วัดถือศีลนุ่งขาว แผ่เมตตาให้ลูก หรือให้คุณถวายพระประธานแล้วแต่ศรัทธาสลักชื่อลูกชายใส่ลงไปนำไปถวายพระให้ท่านทำพิธีบังสกุลให้ลูกชายนะคะ หรือ ร่วมสร้างพระประธานแล้วแต่ศรัทธาค่ะ ขออนุโมทนาสาธุค่ะ

 

เข้าใจและเห็นใจ หัวอกของคนเป็นแม่ด้วยกัน เคยมีประสบการณ์ รถ 18 ล้อชนลูกชาย โชคดีที่ไม่เสียชีวิต แต่ต้องผ่าตัดสมอง นอน รพ.หลายวัน ขอเป็นกำลังใจให้ เข้มแข็งทั้ง กายและใจ ธรรมมะ และ กาลเวลาเท่านั้นที่จะเยียวยาทุกสิ่งได้

ขอเป็นกำลังใจให้...เข้มแข็งนะคะ

 

ขอขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ มีแรงขึ้นแยะเลย เป็นคำแนะนำที่มีประโยชน์อย่างยิ่ง ขอให้ทุกท่านมีความสุขเช่นเดียวกับที่เราได้รับ อนุโมทนา สาธุ;39

 

เห็นด้วย เพียงแต่ว่าเค้าจากไปเร็ว เลยยากจะทำใจ ถ้าเราทำใจยอมรับได้แล้ว ใจเราจะสบายขึ้นค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ....

 

เข้าใจความรู้สึกค่ะ ทุกวันนี้ไอก็ทุกข์เหมือนกันค่ะ เพราะลูกชายป่วยทุกวัน เพราะไอชักศึกเข้าบ้านตัวเองค่ะ ไอจะไปตายดาบหน้า กำลังหาทางออกอยู่พอดีค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

 

มาให้กำลังใจด้วยค่ะ หัวอกคนเป็นพ่อ แม่ ค่ะ ลูกชายป่านนี้คงไปอยู่บนสวรรค์แล้วล่ะค่ะ ยังไงเค้าต้องรับรู้อยู่แล้วว่าเราคิดถึงเค้าน่ะค่ะ คนเราเกิดมาทุกคน ต้องได้พบในการพลัดพราก สูญเสีย สิ่งรัก ไม่มีใครหลีกหนีได้ จะเร็วหรือช้าเท่านั้นค่ะ ขอให้คุณเข้าแข็ง ดูแลรักษาสุขภาพตัวเองน่ะค่ะ
จะได้มีโอกาศไปทำบุญให้น้องเค้าได้นานๆค่ะ ;aa50

 

ทุกอย่างมันเป็นสัจจธรรมจริงๆ นะคะ วันนึงตัวเราเองก็ต้องจากไปเช่นกันทุกคนต้องพบเจอ
แต่วันนี้เรายังอยู่ต้องเดินหน้าต่อไป ขอให้มีแรงกาย แรงใจที่จะเดินต่อไปนะคะ ในฐานะคนเป็นแม่เหมือนกัน ดำเนินชีวิตต่อไปอย่างมีสตินะคะ

 

ไม่ต้องตัดใจหรอกค่ะ
แม่ลูกกันจะตัดใจให้ลืมคงเป็นไปได้ยากมาก

แต่ถ้าคุณแม่มีตาทิพย์หูทิพย์ รับรู้ได้ว่าลูกชายเป็นสุขอยู่ในภพภูมิที่ดี ชาติภพมนุษย์ก็แค่หลับฝันไปตื่นเดียว
เค้ามาใช้กรรม แป๊ปเดียว แล้วเค้าอาจกลับไปเสวยผลบุญที่ภพอื่นๆสบายใจ

คุณอย่าได้โศกเศร้าเลยค่ะ คนเรามีบุญกรรมสัมพันธ์กันมา หากไม่พ้นวัฎสงสาร ก็ย่อมได้พบกันอีก

ทำบุญแล้ว ก็ทำใจ วางใจให้ดี ให้สูงเข้าไว้ บุญแม่ก็จะส่งไปถึงลูกได้ค่ะ
แต่ความทุกข์ใจของแม่ ทำให้ดวงใจของลูกที่ผูกพันกับแม่อาจทุกข์ตามไปด้วยนะคะ

 

ติงเป็นที่ปรึกษาเด็กๆกลุ่มหนึ่ง
ที่เรียกตนเองว่าพุทธบุตรวังน้ำทิพย์
ลูกศิษย์ของติง เป็นพุทธบุตร เรียนจบชั้น ม. 6 แล้ว
ไปกราบลาพระอาจารย์(แต่ไม่ได้ลาเพราะวันนั้นพระอาจารย์มีแขก)
ฝนก็ตก และเด็กต้องรีบไปขึ้นรถโดยสาร
เพื่อไปรายงานตัวเรียนต่อมหาวิทยาลัย
ก็ขับรถเครื่องกลับบ้าน
ถูกคนเมาขับรถกระบะชนตายคาที่
ระหว่างกลับบ้านไปหาแม่ เพื่อลาแม่และเอากระเป๋าเดินทาง
ติงรู้ดีว่า หัวอกของแม่นั้น ทุกข์ระทมแค่ไหน
ที่เล่าให้ฟังนี้
เพื่อให้คุณเห็นว่า
ในโลกนี้ มีคุณแม่อีกหลายท่าน
สูญเสียลูกอันเป็นที่รัก
ไปตั้งแต่วัยที่ยังไม่สมควร
สิ่งที่คุณแม่ทุกท่านทำได้ ท่านก็ทำเหมือนที่คุณทำ
และคุณก็ได้ทำดีที่สุด เหมือนกับคุณแม่ท่านอื่นๆทำ
คุณได้ทำดีที่สุดแล้วค่ะ​

 

บางคนไม่มีลูกเลยน่ะครับ แย่กว่าคุณอีก
บางคนลูกเสียไปก็มีลูกคนใหม่ บางคนมีลูก ๆ ก็พิการ แย่กว่าคุณอีก
ผมว่า ถ้ารักลูกคนนี้มาก ๆ ก็ทำบุญให้เขา ๆ ได้เกิดมาเป็นลูกคุณอีกครับ
หรือไม่ก็หาเด็กมาเลี้ยงครับ จะได้รู้สึกดีขึ้น

 

เป็นกำลังใจให้น่ะครับ....

 

อ่านแล้วน้ำตาคลอ ป่านนี้พี่คงรู้สึกดีขึ้นแล้วนะค่ะ

 

ตอนนี้เราทำบุญให้เขาได้นะครับ เอาบุญใหญ่นี้เลย เขาจะได้อยู่ภูมิที่สูงขึ้น
เคยมีน้องคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า พ่อของเขาเมื่อตายแล้วไปเป็นเทวดาอยู่ชั้นจาตุมมหาราช
ตอนนี้ทำบุญสร้างสมเด็จองค์ปฐม แล้วอุทิศบุญไปให้ ผลบุญนี้ส่งให้พ่อเขาเลื่อนชั้นของเทวดาได้เลยครับ เอาความเสียใจของเรา ไปทำบุญให้เขาดีกว่า

พระท่านสอนให้พิจารณาขันห้าอยู่เสมอว่า คนเราเกิดมาพลัดพลากจากของรัก ของหวงเป็นธรรมดา เมื่อถึงเวลาจะทำใจได้ตามลำดับ เพราะเราเกิดมามีกรรมเป็นของตนเองกันทุกคน

เชิญทำบุญสร้างพระพุทธรูปสมเด็จองค์ปฐม ๙ ศอกปิดทองเพื่อยับยั้งภัยพิบัติ
http://palungjit.org/threads/เ�...280143.15/

 

เค้าจะอยู่ใกล้ๆพี่เสมอค่ะ ในหัวใจไงคะ เป็นกำลังใจให้นะคะพี่ เค้าจะอยู่ในใจเราเสมอค่ะ การพลัดพรากจากของที่เรารัก ย่อมต้องเศร้าโศกเป็นธรรมดาค่ะ แต่ยังมีอีกหลายชีวิตที่ยังอยู่และรักพี่ เวลาจะทำให้ดีขึ้นค่ะ สุ้ๆนะคะพี่

 

ทำไมคนเราเกิดมาจึงต่างกัน? ชีวิตคือการเดินทาง แต่ไม่มีใครสามารถรู้ได้เลยว่าจุดหมายปลายทางคือที่ใด ระยะทางเหลืออีกคนละเท่าใด ทุกคนรู้เพียงแต่วันเกิดเท่านั้นหาได้รู้วันตายไม่ เราจะเลือกทางใด :- มามืดไปมืด มามืดไปสว่าง มาสว่างไปมืด หรือมาสว่างไปสว่าง?
ในระหว่างที่มีชีวิตอยู่บางคนถามว่า “ทำไมคนเราเกิดมาจึงต่างกัน?” บางคนผิวพรรณงาม รูปร่างงาม บางคนผิวพรรณทราม รูปร่างทราม บางคนเกิดในตระกูลมั่งคั่ง บางคนยากจน บางคนไม่มีโรค อายุยืน แต่บางคนขี้โรคและอายุไม่ยืน บางคนฉลาด แต่บางคนปัญญาทราม พระพุทธศาสนามีคำตอบให้ได้แน่นอน คือ “กรรมจำแนกสัตว์ให้ประณีตและเลวทรามต่างๆกัน”
พระไตรปิฎก แสดงไว้โดยย่อความว่า “ชีวิต ของเรานี้มีกรรมเป็นของๆตนมีกรรมเป็นทายาท มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์พวกพ้อง มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย ใครทำกรรมอันใดไว้ ดีหรือชั่วก็ตามจะต้องได้รับผลของกรรมนั้น”


ดังนั้นอยากให้คุณคนเสียลูก ทำใจให้ดีดี
ใช้สติกำกับ ทำใจให้ดีๆ ลูกคุณจะได้ไปทางสุขคติสุคติภูมิ นะครับ