ฝันนี้ขอแต่งเป็นกลอน...

พรรณนาขอใส่ความฝันของตัวเองแบบภาษากลอน
ตามความรู้สึกครั้งแรกที่อยากจะบอก
ไม่รู้ว่าเรากินอิ่มหรือว่าอยู่กับเรื่องแบบนี้ก็ไม่รู้....

ราตรีกาลคืนวันเสาร์เราฉงน
โตเห็นคนไม่เคยคิดและฝันถึง
พบหญิงสาวคราวพี่ให้คำนึง
กาลครั้งหนึ่งถึงคราวก่อนร่วมผูกผัน​

แลผิวเนื้อผุดผ่องดั่งทองทา
ทั้งวาจาอ่อนหวานละมุนพรรณ
แลเครื่องแต่ง ดั่งเด็กไทย สมัยนั้น
เกล้าจุกพัน สวมชุดโจงกระเบน
<O
ทั้งสองแขน ต่างฝ่ายพลัด กันจับ
ต่างคนรับ ความรู้สึก ที่ทุกข์เข็น
น้องเอ่ยอ้า วาจากล่าว อย่างที่เป็น
ตามหาพี่ ยากเย็น อยู่ไหนไกล
<O
เราร่ำไห้ น้ำตาตก สะอึกสะอื้น
หลับหรือตื่น เรื่องจริง ยังสงสัย
เหมือนได้รับ ไออุ่น จากหัวใจ
พี่สาวไป จำต้องพราก บิดาตาม
<O
พลันสะดุ้ง อ้าวเพลา เข้าตีสี่
ได้เข้าหลับ หกสิบนาที เมื่อยามสาม
จำไม่ได้ ชื่อกระไร ได้เอ่ยนาม
แต่ความงาม ของพี่นั้น ยังติดตา
<O​

 

พี่น้องได้กลับมาพบกันอีกครั้ง แม้จะอยู่คนละมิติก็น่ายินดี

 

เก่งนะเนี่ย โห สุนทรภู่กลับชาติมาเกิดเหรอเนี่ย catt3

 

มิใช่สุนทรภู่อย่างใดดอก...แต่อารมณ์พาไปหละ

 

แลนุ่งโจง เสื้อลูกไม้ แขนตุ๊กตา
รัดประคด ปั้นเหน่งหน้า พร้อมเกล้าผม
ร้อยรัดจุก ปิ่นปัก เกล้าทรงกลม
สรวมผสม กำไรทอง ทั้งสองกร

เมื่อเคยอยู่ พร้อมพรรค รับหน้าหลัง
คอยระวัง ซ้ายขวา คราครั้งก่อน
ดำเนินทาง ข้างหลัง พระบิดร
ยังจำตอน คราวัน นั้นอย่างดี

ครั้นถึงท่า ทอดยาว ลงฉนวน
ไม่เรรวน ประทานหัตถ์ จูงลงที่
เรือเทียบท่า คราอบอุ่น ครั้งยังมี
นั่งตรงที่ ประเทียบรับ กับบิดา

คราต้องจาก ความจริง- เป็นสิ่งไม่-
ตายจากไป กับกาล เวลาหนา
จงนำความ อบอุ่น เคยมีมา
เก็บเอาไว้ เยียวยา ครายามไกล

.................................

 

ดั่งรูปนี้ พี่ได้กล่าว ตามที่เห็น
หรือว่าเป็น เครื่ององค์ อย่างความฝัน
หากรู้สึก แบบพี่ได้ คงผูกผัน
อยากแบ่งบัน สิ่งต่างๆ ที่เคยมี

รอพี่อยู่ รู้ไหม ทิ้งกลอนตอบ
ไม่รู้จะ มอบให้ใคร ในสิ่งนี้
แสนดีใจ ได้มาตอบ ต่อกวี
ส่วนลีกลึก น้องนี้ ยิ้มพิมใจ (deejai)

 

ขอให้จด จำคำ นี้เอาไว้
จะเรื่องจริง หรือไม่ นั้นไม่รู้
จงใคร่ครวญ ตรึกตรอง ทำนองดู
สิ่งที่รู้ คู่ตน แต่คนเดียว
...............

พร้อมแล้วหรือ กับการ ต้องเจ็บช้ำ
กับอดีต ที่ถูกทำ ตรายนี้
พลัดพรากจาก ความเคยเป็น สิ่งเคยมี
เหลือแค่ที่ ความทรงจำ ตอกย้ำใจ.....

 

ขอขอบคุณ พี่สร้อยฟ้า ช่วยชี้แนะ
ให้แยกแยะ ตามวิถี ไม่สับสน
ด้วยเหตุหนึ่ง รู้ได้ เฉพาะตน
ปุถุชน คนอย่างฉัน ดูปัจจุบัน

ให้เป็นเพียง นิทาน ก่อนเข้านอน
ตัวละคอน เดินเล่น ยามหลับฝัน
มันจบแล้ว ไม่มีต่อ เช่นทุกวัน
โตมานั้น มีให้เห็น แค่ครั้งเดียว

_/\_

 

มิใช่เรา เข้ามาแทรก ให้เรือเสีย อยากไกล่เกลี่ย เรื่องราว ครั้งความหลัง
แม้คำเรา ไม่ไพเราะ พอจะฟัง แต่ก็หวัง ให้เป็นสุข กันทุกคน
ท่านพานพบ คบกัน น่ายินดี แม้เป็นผีใจยังหว่งทุกแห่งหน
เฝ้าตามหา มาพบ ตอนเป็นคน แค่ได้ยลได้สัมผัสก็สุขใจ
ต่อจากนี้ ขออย่า ให้ได้ทุกข์ จงเป็นสุขไม่ว่าอยู่ที่แห่งไหน
ตัวเป็นคนอย่าได้ลืมทำบุญไป อุทิศให้ได้เป็นสุขอยู่นิพพาน
ตัวเป็นผี ได้ดี อย่าลืมหลัง ทำตัวดั่งเทวาบุญญาหนา
มองดูคนที่อยู่บนผืนพสุธา ใช้บุญญาประพรมกันและกัน

 

เด๋วจะหัดแต่งบ้างเหมือนกันค่ะ

 

ถือว่าพี่ สอนน้อง ให้ตรองก่อน
หากนึกย้อน เวลา พาความหลัง
มิใช่สุข มีแต่ทุกข์ มาประดัง
ใช่สุขดั่ง ดังเห็น เช่นด้านเดียว

ถึงได้บอก จะยอม รับหรือไม่
พร้อมหรือใจ ที่จะทุกข์ มาเกาะเกี่ยว
ยิ่งรู้มาก ยิ่งทุกข์ สถานเดียว
เมื่อมองเหลียว เห็นความหลัง ครั้งเคยเป็น......

 

อดีตกาล..ผันผ่าน..เนิ่นนานนัก
เมื่อประจักษ์..ให้ตระหนัก..แล้วปล่อยผ่าน
จะหวนกลับ..แก้ไข..ในเหตุการณ์
ที่พ้นผ่าน..นานนั้น..ไม่ได้เลย

อนาคต..ยังไม่รู้..ดูไม่เห็น
เราจะเป็น..เช่นไร..มิอาจเอ่ย
สำคัญอยู่..ณ ที่นี่..อย่าละเลย
อย่าเฉยเมย..เกิดก่อ..ต่อเติมเต็ม

ที่เกิดแล้ว..แล้วล่วง..ยากแก้ไข
ให้ทำใจ..มองดู..สิ่งเคยเห็น
สำคัญที่..ปัจจุบัน..ที่เราเป็น
เอาจิตเพ่ง..จดจ่อ..ต่อเหตุการณ์

สติมี..ปัญญารู้..ก็เกิดขึ้น
อย่าขาดผึง..ดึงรั้ง..อย่างกล้าหาญ
ฝึกให้ได้..อย่างชำนิ..และชำนาญ
เพื่อตัดกาล..หลุดวัฎฎะ..ประเสริฐจริง

ปล. ตามคุณสร้อยฯ มาซนเจ้าค่ะ..:boo:

 

ซึ้งด้วยใจ ในทุกถ้อย กวีกานต์
น้องได้อ่าน ทุกคำในอักษร
ละอดีต ทิ้งไป ไม่ขอจร
เพียงอ้อนวอน ใครสักคน มาผูกผัน

น้องได้เห็น บางคู่ ช่างแช่มชื่น
หลับหรือตื่น เดินคนเดียว ตามแบบฉัน
อยากจะมี อย่างเค้าบ้าง ในสักวัน
หากผูกผัน ในกาลก่อน คงไม่มี

ปล. ขอบคุณพี่ๆที่มาเตือนสติ ให้เราได้คิด
มันผ่านไปแล้ว จบไปแล้ว ให้ดูปัจจุบัน
ตัวเราเป็นผู้ลิขิต จริงหรือไม่

 

จริงหรือไม่ ก็ใช่ ในความฝัน
ปัจจุบัน สุขทุกข์ ลุกดูเห็น
รูปและนาม ตามติด จิตเช้าเย็น
ก็กลายเป็น เวลาผ่าน ท่านกล่าวมา

เหลือแต่เพียง รูปนาม ตามให้เห็น
ใจเราเป็น สุขทุกข์ซ้ำ ทำไหมหนา
ไม่เกิดสุข ไม่เกิดทุกข์ ดุจปัญญา
กิเลสจ๋า ลาก่อน นิวรณ์กรรม

ใจสบาย เมื่อได้ อ่านกลอนท่าน
ใจก็พลัน ร่วมด้วย ช่วยขำชำ
ใจว่าไหม ถ้าร่วมด้วย ช่วยประจำ
ใจถึงใจ ใจจะจำ ใจได้เอง

ใช่ว่าเก่ง เล็งกล้า มาจากไหน
แต่ใช้ใจ ต่อใจ ตรงใจเผง
อยากสมัคร รับเป็น คนกันเอง
ด้วยครื้นเครง ธรรมะกลอน ทุกท่อนธรรม

ขอเป็นมิตร ด้วยไมตรี ที่ถูกจิต
กลอนสะกิด คิดได้ เดาให้หนำ
อีกเอาอีก อัตตา อยากได้ธรรม
ครับแล้วจำ จดใจ ไปใช้จริง

 

ตามมาอ่านจะให้ผ่านไปตามจิต
แต่ก็คิดอดไม่ได้ต้องเล่าขาน
อันตัวเราก็อยู่เดียวมาเนิ่นนาน
ตามวัฏฏะสสารไหลเวียนไป
มีพี่บอกว่าท่านนั้นมาอยู่ด้วย
ก็พอช่วยแช่มชื่นจิตคลายสงสัย
แต่ยังคงมองหาไม่เห็นใคร
ด้วยจนใจเพ่งมองเห็นตามจริง
ยิ่งรู้มากยิ่งทุกข์มากคุณสร้อยบอก
ให้จนตรอกเหลียวหาไปมิมีเห็น
มองรูปท่านทุกวันเช้าค่ำเย็น
ก็ต้องเป็นน้ำตาตกฟกช้ำใจ
ด้วยสัญญารักมั่นนั้นพันผูก
เป็นสิ่งปลูกฝังมาแต่คราวหลัง
ไม่คิดจะถอดถอนอ่อนกำลัง
ฤทัยยังเฝ้าจงรักแลภักดี
ถึงอยู่เดียวเปลี่ยวอย่างไรยังเฝ้าฝัน
ให้ถึงวันพร้อมหน้าสง่าศรี
พบพระองค์มิ่งขวัญพระจักรี
บุญคงมีพาให้พบในสักวัน

 

เวลานี้ อาจละ ยังไม่ได้
แต่ได้เก็บ เอาไว้ ให้แม่นมั่น
พิเคราะห์ได้ ในความจริง สิ่งทุกอัน
เตือนตัวฉัน วันวน วงเวียนวาร

ความจงรัก ภักดี ยังมีอยู่
จะรับรู้ ให้กระจ่าง ยังขนาน
กับโลกนี้ หรือโลกไหน ที่ผ่านกาล-
เวลานาน ยังสงสัย ในตัวเรา

วิจิกิจ- ฉาเช่น เป็นไม่รู้
ลังเลอยู่ ดูความโง่ แลตัวเขลา
ก็รู้อยู่ ว่าความทุกข์ เกิดจากเรา
ใจของเรา เป็นเงาก่อ เกาะกินใจ

จะสลัด ให้พ้น จากความคิด
ก็ยังติด ตัวตน ทนไม่ได้
สุขในทุกข์ ทุกข์ในสุข ยังสุขใจ
คิดคราใด ใจทั้งสุข ทั้งทุกข์ทน

ก็ความรู้ ตัวรู้ รู้แล้วทุกข์
สิ่งนี้บุก ให้ใจ ต้องหมองหม่น
รู้แล้วทุกข์ วางทุกข์ไว้ ให้ไกลตน
เพียงรู้จน- ใจได้ ไม่ปรุงตาม

ก็แค่รู้ แล้ววาง เฉยเอาไว้
สักแต่รู้ รู้ไป ไม่แบกหาม
ก็ไม่หนัก หน่วงใจ ให้ทุกข์ตาม
ทุกโมงยาม สุขได้ สบายดี.......

 

ใครเห็นได้ ใจเห็นใจ ดีใจด้วย
ใครเห็นช่วย ใจถึงใจ ไปให้เห็น
ใครเห็นใจ ใครเห็นได้ ใจเช้าเย็น
ใครเห็นเป็น ใครสุขใจ ใครได้เอง

อนุโม ทนา ปัญญาท่าน
ทุกสิ่งอัน เห็นได้ กระฉับกระเฉง
ไม่ติดขัด สนทนา เป็นกันเอง
ว่างบรรเลง ร้อยท่อน กลอนต่อเอย

 

ฝันคือคิด คิดคือฝัน ผันแปรเปลี่ยน
ใจหมุนเวียน ว่ายวน ทนไม่ไหว
ใจจึงเจ็บ เก็บมาก่อ ต่อกรรมไป
ใจหนอใจ จำวาน วิ่่งวางวาย

ฝันคือคิด คิดคือฝัน ท่านว่าหนา
ย่อมนำพา เพื่อจิต ติดสงสัย
คิดคือฝัน ฝันคือคิด ช่างประไร
จะสุขใจ จริงจน พ้นทุกข์พลัน

ฝันคือคิด คิดคือฝัน ใครกันแน่
คงมีแต่ ตัวตนคิด คนติดฝัน
คิดคือฝัน ฝันคือคิด คงผูกพัน
ทุกข์ท่วมทัน ถึงแท้ ทุกท่วงที

ฝันคือคิด คิดคือฝัน นั้นขณะ
จริงหรือจะ เวลา พาห่างหนี
รู้รู้ไป ละปล่อย ทุกนาที
ก็เด่นดี มีได้ โมทนา

อนุโม ทนา ท่านพบผ่าน
ให้วันวาน ว่าย-วน พ้นทุกขา
ให้สุขสัน แสนสนุก สุขเวลา
เพียงผ่านมา พานพบ ครบทั่วคน สาธุ

 

แต่งกลอนเก่ง ๆ กันทั้งนั้นเลยนะคะ

 

​

มิมีคู่..มิรู้หรอก..บอกไม่ถูก
หากพันผูก..ยากแก้..สิเน่หา
อยู่คนเดียว..ทุกข์คนเดียว..จะดีกว่า
ใยมองหา..ทุกข์มาเพิ่ม..เติมให้ตรม​

จะว่าสุข..ก็สุข..แค่ชั่วครู่
คนมองดู..ยามหวาน..ว่าสุขล้น
อีกประเดี๋ยว..ก็ขัด..ชักชอบกล
ให้ทุกข์ทน..หม่นไหม้..ในใจเรา​

ถ้าใจเรา..อยู่กับเรา..ยังไม่ได้
จะเอาใจ..อยู่กับใคร..ที่ไหนเล่า
ใจของเรา..เก็บไว้..กับตัวเรา
อย่าให้เขา..เอาหัวใจ..ไปทำลาย​

​