ความสุขความทุกข์อยู่ที่ไหน

ตัวเรามองหา หาสุขที่ใจความสุขอยู่ไหน ที่ใจเราเองวันนี้ได้กินของที่ฉันชอบจิตใจก็ตอบฉันมีสุขจัง พอกินอิ่มแล้วฉันไม่กินอีกก็ฉันอิ่มนี้ ความสุขหายไป ฉันอยากไปเที่ยวเที่ยวแล้วมีสุขแต่พอเงินหมดก็ทุกข์ความสุขหายไป กลับบ้านดีกว่ามาดูทีวีก็พอสุขดี มีรายการชอบก็ดูเพลินๆแต่พอเพลินๆรายการจบไป ฉันง่วงนอนแล้วเอนหลังดีกว่าฉันมีสุขมากสบายร่างกาย พอนอนซักพักฉันซักเซ็งๆก็สุขที่เห็นมันก็หายไปขอพลิกตัวนิดพลิกให้สบายสุขก็มาใหม่ได้นอนสบาย พอนอนเต็มที่ฉันได้สบายสุขนั้นก็หายเพราะได้นอนนานก่อนที่จะตื่นฉันเห็นความฝัน ในฝันฉันฝันเรื่องราวมากมายฉันเห็นฉันทุกข์กับเรื่องมากมายทุกนั้นหายไปเมื่อฉันตื่นเอย พอตื่นขึ้นมาฉันหาความสุขแต่พบความทุกข์เพราะสุขหายไปมองหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอเพราะที่ฉันเจอคือสุขทั่วไป ฉันยังเฝ้าหาค้นหาความสุขที่จะไม่ทุกข์ กับสุขทั่วไปฉันเห็นทางเดินที่จะพอสุขแต่ก็ยังทุกข์กับสุขทั่วไป แต่ฉันดีใจที่ฉันยังทุกข์เพราะฉันจะได้พบความสุขยิ่งกว่าใครเลยอยากเล่าเรื่องให้เพื่อนๆฟัง เผื่อเพื่อนของฉันจะได้เดินไปตามหาความสุขที่แสนยิ่งใหญ่ไม่ได้ทั่วไปเหมือนคนอื่นทำ ฉันมีความสุขถึงไม่ยิ่งใหญ่แค่สุขทั้วไปเหมือนคนอื่นทำ

 

ความสุขอยู่ที่ใจไม่ได้อยู่ที่สถานการณ์ภายนอก แต่ก็ไม่เชิงหรอกนะ

 

หากทำได้ ควรทำให้อยู่ เหนือสุข เหนือทุกข์ เถิด ทำกันได้ไหม?

 

ความสุขอยู่ที่ใจ และความคาดหวัง ถ้าเราหวังว่ามันจะดี แล้วมันออกมาไม่ดี เราก็จะทุกข์ ถ้าเราหวังว่ามันจะไม่ดี แล้วมันออกมาดี เราก็จะสุข คนส่วนใหญ่มักใช้คำว่า "แค่" กับสิ่งเล็กน้อย กับที่สิ่งที่ไม่ได้ดังใจหวัง แต่ถ้าเราเปลี่ยนจาก คำว่า "แค่" มาเป็นคำว่า "อย่างน้อย.." อย่างน้อยเราก็ัยังได้ ในสิ่งที่เราหวัง แม้มันอาจจะน้อยนิดก็ตาม เราก็จะขจัดความทุกข์ให้หายไปได้ แม้จะเป็นแค่ส่วนหนึ่งของความทุกข์ทั้งหมด ถ้าใจเราคิดดี มองโลกในแง่ดี ไม่มีคำว่าทุกข์เสมอไปหรอก " แค่ พอเพียง ก็ เพียงพอ "

 

สถานการณ์เป็นไป
แต่ละคนเป็นไป
สุขทุกข์ไม่เท่ากัน
ด้วยเพราะใจไม่เท่ากัน

 

เมื่อมีเวลาก็เฝ้าดูใจ ใครๆรอบข้างทั้งตัวเราเอง ดิ้นรนทำงาน กันเหนื่อยหนักหนา ฉันถามตัวว่าจะเหนื่อยเพื่อใคร เพื่อพ่อหรือแม่ หรือทำเพื่อใคร ฉันไม่สงสัยฉันทำเพื่อตัวเอง ฉันห่วงแม่ฉันแม่ไม่สบายแต่หวงแล้วไงก็แม่ป่วยเอง ฉันนั้นอยากช่วยให้แม่ไม่ทุกข์มีแต่ความสุขทุกข์นั้นเป็นเอง ก็แล้วทำไงแรกๆไม่รู้แต่ที่ทำอยู่ให้แม่รู้เอง แม่รู้อะไรก็รู้ธรรมะที่แม่ประจักแก่ใจแม่เอง ฉันใช้แค่เสียงๆของธรรมะให้แม่ฟังนะแม่ๆต้องฟังเอง ฉันอยากช่วยแม่แต่ช่วยไม่ได้แต่ที่ช่วยได้ แม่ช่วยตัวเอง วันนี้แม่ทุกข์แต่ก็เพื่อสุขที่จะไม่ทุกข์ให้แม่สร้างเอง แม่ฉันป่วยหนัก นั้นหนักแค่ไหน ก็หนักทั้งกายไม่ช่วยตัวเอง สิ่งที่ให้แม่ก็ให้ที่ใจ ธรรมะส่งไปที่ใจแม่เอง ฉันชอบธรรมะเพราะช่วยพ้นทุกข์ให้เราได้สุขที่ใจนั้นเอง

 

ความสุข ความทุกข์
อยู่ที่ความพอใจและความไม่พอใจ
พอใจเป็นสุข ไม่พอใจเป็นทุกข์