เรื่องเด่น อย่าทอดทิ้ง...พระในบ้าน

ผู้ที่มีความกตัญญูกตเวทีต้องการจะสนองพระคุณท่านให้ได้ทั้งหมด พึงกระทำดังนี้

๑.ถ้าท่านยังไม่ศรัทธาในพระพุทธศาสนา ก็พยายามชักนำให้ท่านตั้งอยู่ในศรัทธาให้ได้
๒.ถ้าท่านยังไม่ถึงพร้อมด้วยการให้ทาน ก็พยายามชักนำให้ท่านยินดีในการบริจาคทานให้ได้
๓.ถ้าท่านยังไม่มีศีล ก็พยายามชักนำให้ท่านรักษาศีลให้ได้
๔.ถ้าท่านยังไม่ทำสมาธิภาวนา ก็พยายามชักนำให้ท่านทำสมาธิภาวนาให้ได้
เพราะว่าการตั้งอยู่ในศรัทธาการให้ท่าน การรักษาศีล การทำสมาธิภาวนา เป็นประโยชน์โดยตรง และเป็นประโยชน์อันยิ่งใหญ่แก่ตัวบิดามารดาผู้ประพฤติปฏิบัติเองทั้งในภพนี้ ภพหน้า และเป็นประโยชน์อย่างยิ่งคือ เป็นหนทางไปสู่พระนิพพาน

อานิสงส์การบำรุงบิดามารดา


๑.ทำให้เป็นคนมีความอดทน
๒.ทำให้เป็นคนมีสติรอบคอบ
๓.ทำให้เป็นคนมีเหตุผล
๔.ทำให้พ้นทุกข์
๕.ทำให้พ้นภัย
๖.ทำให้ได้ลาภโดยง่าย
๗.ทำให้แคล้วคลาดภัยในยามคับขัน
๘.ทำให้เทวดาลงรักษา
๙.ทำให้ได้รับการยกย่องสรรเสริญ
๑๐.ทำให้มีความเจริญก้าวหน้า
๑๑.ถ้ามีลูกก็จะได้ลูกที่ดี
๑๒.ทำให้มีความสุข
๑๓.ทำให้เป็นตัวอย่างอันดีแก่อนุชนรุ่นหลัง ​

 

พ่อ แม่ คือพระในบ้านองค์แรกของลูกท่านไห้กำเนิดเรามา ควรกราบใหว้ท่านทุกครั้งก่อนออกจากบ้านและควรทำไห้ท่านอิ่มทั้งทางกายและใจก่อนออกไปทำบุญ

 

พ่อ..แม่ เป็นพระพรหมของลูก

ทราบซึ้งใจจริงๆครับ

 

พระคุณพระในบ้าน

พระคุณพ่อแม่=โลกุตตระ;3631822]<TABLE class=alt1 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>

มีคุณนายคนหนึ่ง…..
ใจบุญสุนทาน…ตักบาตรทุกเช้า
ตักบาตรเสร็จ.. ก็แต่งสำรับกับข้าว…อย่างบรรจงประณีต ..
เพื่อเอาไปถวาย…..ท่านเจ้าประคุณสมเด็จ…ผู้เป็นเจ้าอาวาส
ด้วยความเคารพนับถือ..ในจริยวัตรของท่าน
และชอบฟังท่านคุย….เล่าเรื่องต่าง ๆ…
เรียกว่า….ตักบาตรเสร็จ…
คุณนายต้องมาวัดทุกวัน…
ถวายอาหารเสร็จ…ก็คุยกับพระสมเด็จ…

วันหนึ่ง…
หลังจากคุณนายกลับแล้ว….
พระหนุ่มรูปหนึ่ง….ซึ่งเป็นศิษย์ก้นกุฏิของสมเด็จ
เข้าไปกราบเรียนว่า…
คุณนายคนนี้…ใจบุญสุนทานจริง ๆ….
แต่เคยได้ยินว่า…เป็นคนใจแคบ…
เหลือแม่อยู่คนเดียว..
ปล่อยให้อดๆ..อยากๆ…ไม่เอาใจใส่…..
ปล่อยให้อยู่ห้องแคบ ๆ…หลังบ้าน
ส่วนตัวเองและลูก ๆ ..
อยู่ตึกใหญ่โต…สะดวกสบาย….

เวลาพูดจากับแม่…ก็ฟังไม่ได้..
หยาบคาย….ขู่ตะคอก…กระแทกกระทั้น…
ผิดกับตอนมาคุยกับสมเด็จที่วัด…
ชนิดหน้ามือ..เป็นหลังมือ…
แม่…จะออกมาเดินเล่นหน้าบ้าน..ก็ไม่ได้…
ไม่ยอมให้ออก…
มีแม่แก่…หลงๆ ลืม ๆ..สติไม่สมประกอบ..
อายเขา…
มีคนเขาเล่าให้ฟัง…หลายรายแล้ว…
เท็จจริงอย่างไร….ไม่ทราบได้…

สมเด็จ….นั่งฟังเฉย…ไม่พูดว่าอะไร
วันหนึ่งมีกิจนิมนต์…ไปทำบุญบ้าน
ขากลับ….เดินผ่านหน้าบ้านคุณนาย…
ท่านก็แวะบ้านคุณนายก่อน…
คุณนายดีใจมาก…ที่สมเด็จมาเยี่ยมถึงบ้าน..
ถือเป็นมงคลอย่างสูง…
ที่พระขั้นสมเด็จ…มาเยี่ยมบ้าน…
จึงเรียกลูกหลาน…มากราบเท้าท่าน…เป็นการใหญ่..
แล้วก็คุยกันเรื่องต่างๆ ..มากมาย..

ในตอนหนึ่ง…
สมเด็จท่าน…ถามคุณนายว่า..
พระในบ้าน…มีไหม…?
มีเจ้าค่ะ…
พระในบ้าน..มีหลายองค์…
เป็นพระเก่า ๆ ทั้งนั้น
สมัยสุโขทัยก็มี…เชียงแสนก็มี…
อาราธนาท่านสมเด็จ….ขึ้นไปดูข้างบน…..
สมเด็จท่าน….เฉย….แล้วถามต่อว่า
ได้ทราบข่าวว่า…
คุณนายมีแม่อีกคน….เดี๋ยวนี้อยู่เสียที่ไหน…?
คุณนายสะอึก…เสียวแปลบเข้าไปในหัวใจ…

จะตอบตามตรง…ก็กลัวว่า..
สมเด็จจะเดินไปดู…
เห็นสภาพความเป็นอยู่ของแม่…
แล้วท่านจะติเตียน…
อึกๆ …อักๆ …อยู่ครู่หนึ่ง….แล้วจึงตอบว่า…..
ตอนนี้ท่านไม่อยู่เจ้าค่ะ….
ออกไปเยี่ยมญาติ…อีกนานจึงจะกลับ….
สมเด็จท่านนั่งนิ่งอยู่สักครู่….แล้วจึงลากลับ…
คุณนายก็ยังคงไปวัด…เป็นปกติ……

วันหนึ่ง….
สมเด็จ….ท่านเห็นว่า..วันนี้…
คุณนายยิ้มแย้มแจ่มใส…พูดจาร่าเริง…
อารมณ์ดีหลังการทำบุญทำทาน…
สมเด็จจึงถามว่า…
พระในบ้านของโยม….โยมดูแลเรียบร้อยแล้วหรือยัง…?
เรียบร้อยเจ้าค่ะ….
ดิฉันจุดธูปเทียน…ถวายอาหาร….
บูชาเสร็จแล้ว…จึงมาที่วัด…
ท่านไม่ต้องเป็นห่วง….

อาตมา..ไม่ได้หมายถึง…พระพุทธรูป…
พระในบ้านที่อาตมาถามถึงนี่…
เป็นพระที่ยังมีลมหายใจ….
คือ…แม่พระ….ผู้มีพระคุณสูงสุดแก่โยม…
แม่..ให้ชีวิตเรามา…โดยเอาชีวิตตัวเองเขาแลก…
เลี้ยงดูเรามา..ตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย….จนได้ดิบได้ดีทุกวันนี้…

แม่เหน็ดเหนื่อย….ทุกข์ทรมาน…แสนสาหัส…
แม่…ทนหิว…เพื่อให้ลูกอิ่ม….
แม่…ทนหนาว..เพื่อให้ลูกอุ่น…
แม่..ไม่เคยนอน..ถ้าลูกของแม่…ยังไม่หลับ…
ยามลูกเจ็บป่วย…..ร้องไห้
หัวใจแม่ก็เจ็บปวด…และร้องไห้พร้อมกับลูกด้วย…..
แม่อยากเอาความเจ็บปวดทั้งหมด…ของลูก…มาไว้ที่แม่…
ถ้าทำได้……
แม่…ยอมตายเพื่อลูกได้….

พระคุณของแม่นี้…..ใหญ่หลวงเกินกว่าจะคณานับ…..
เราต้องตอบแทนบุญคุณท่านบ้างน่ะโยม….
เอาตาดู…หูใส่….เอาใจใส่ท่านบ้าง….
ไม่ใช่ปล่อยให้ท่าน …อด ๆ…อยากๆ……
เจ็บไข้ได้ป่วย….ก็ดูแลท่านบ้าง….
อาตมาได้ข่าวว่า….
คุณโยมเหลือแม่อยู่คนเดียว……
และ…ไม่ค่อยสนใจความเป็นอยู่ของท่าน….
ปล่อยให้อยู่ในห้องแคบๆ อดๆ อยาก ๆ
ไม่สงสารท่านบ้างหรือ….โยม….?

โยมจัดอาหารมาถวายพระได้ทุกวัน….
แต่พระในบ้านอีกองค์…..โยมไม่เคยจัดให้….
และตอนที่โยมจัดมาให้อาตมา…..
สังเกตดู….โยมจัดมาให้อย่างดี…..ประณีตบรรจง…
แต่ก่อน…..
อาตมาไม่รู้ว่า…อะไรเป็นอะไร…
ก็ฉันของโยมตามปกติ….
แต่ตอนนี้…บอกตรงๆ…เลยว่า…
กลืนไม่ค่อยลง…มาหลายวันแล้ว…..
อาตมาเป็นพระในวัด…
ไม่ควรเอาเปรียบพระในบ้าน….ของโยมเกินไป….

ถ้าพระในบ้าน…ยังอด…
พระในวัด…ก็…กลืนไม่ลง…
การทำบุญให้ได้บุญมากนะโยม…
เลี้ยงพ่อแม่…ให้อิ่มหนำสำราญเสียก่อน…
แล้วจึงถวายพระ……
คุณนาย….ไม่พูดอะไร…. นั่งน้ำตาไหล….
ลูกๆที่รักทุกคน…
ได้ดูแลพระในบ้านของลูกๆ…แล้วหรือยัง…?
ถึงแม้ว่า…จะเพียงเล็กน้อย….ก็ยังดี….
บางคน…..
กว่าจะรู้…พ่อแม่เป็นพระในบ้านผู้ประเสริฐ…
ก็สายเสียแล้ว…
คือ..รู้เมื่อท่านทั้งสอง…..ไม่มีตัวตนอยู่ในโลกนี้แล้ว…....

**********************************
:: �ҹ�����ѡ� :: :: ��ҹ - ���㹺�ҹ
<!-- google_ad_section_end -->
<!-- google_ad_section_end --><!-- / message --><!-- sig -->[/QUOTE]

 

อนุโมทนา สาธุ ค่ะ
พระคุณพ่อแม่ยิ่งใหญ่หาสิ่งใดเทียบไม่ได้ค่ะ

 

แม่คือพระในบ้าน คือผู้ให้ที่ไม่หวังผลตอบแทนเพื่อตนเอง
ผลที่หวังก็หวังเพื่อลูก
แม่ยิ่งใหญ่ จนเกินที่จะบรรยายได้
ขออนุโมทนาทุกท่านที่ดูแลพระในบ้านท่าน

 

อนุโมทนาสาธุกับท่านเจ้าของกระทู้ค่ะ
ปราญฯโชคดีที่ยังมีทั้งแม่และแม่ของแม่อยู่
เมื่อวันแม่ที่ผ่านมาก็ได้กลับไปกอดแม่แต่เราก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากนัก
แต่ปราญฯกลับให้ความสำคัญกับยาย(แม่ของแม่)มากกว่า
ท่านอายุ 90 ปีแล้ว แต่ยังแข็งแรงไม่หลงลืม
ช่วงปีใหม่ สงกรานต์ วันแม่ท่านจะรอคอยลูกๆกลับมาหาท่าน
แต่ลูกๆก็ไม่ค่อยได้ให้ความสำคัญเท่าที่ควร แต่เราแม่ลูกจะให้ความสำคัญกับท่านเป็นอันดับแรก
หลานๆก็ไม่มีใครที่จะแวะเวียนมาหาท่าน
แม่บอกว่าไม่เคยน้อยใจเลยที่เห็นลูกให้ความสำคัญกับยายมากกว่า เพราะการที่เรารักยายก็เท่ากับเรารักแม่ด้วย

ใครที่ยังมีโอกาสก็ใช้กันให้เต็มที่เถิดนะคะ เราไม่อาจรู้ได้เลยว่า

"เรากับแม่" ใครจะตายก่อนกัน
ท่านจะอยู่กับเราได้อีกนานแค่ไหน

 

ในชาตินี้เรามีพ่อแม่เพียงคนเดียว ไม่มีอะไหล่เหมือนรถยนต์ จงกตัญญูต่อท่านเท่าที่เราจะทำได้ให้ดีที่สุด
อนุโมทนา สาธุ สาธุ ด้วยนะค่ะ

 

ในประเทศไทย ยังมีอีกเยอะมากที่ทิ้งพ่อแม่ ไม่ดูแลใส่ใจ ขออนุโมทนาเจ้าของกระทู้ ที่ได้นำเรื่องดีๆ มาให้พวกเราได้คิดถึงพระคุณพ่อแม่ และจะได้ทำดีต่อพ่อแม่ของเราบ้าง

 

การแทนคุณของการมีชีวิตก็ส่วนหนึ่ง ส่วนการจากดี นั้นคือเวลาทำบุญระลึกถึงท่านให้ได้อยู่ภพภูมิที่ดี ที่สูงขึ้น และปฏิบัตดี
คือการแทนคุณท่านนะ.....สังเกตุจากแม่พรรณนาที่ทำบุญระลึกถึงยายนะ

 

"น้ำของแม่"

น้ำของแม่มี สี่น้ำ อันประเสริฐ
น้ำแรกเกิด คือ "น้ำนม" ปมน้ำหอม
สอง "น้ำคำ" น้ำนี้ช่วยอาทร
ยามลูกอ่อน เมื่อยล้า ให้ผ่อนคลาย

สาม "น้ำแรง" แฝงคุณค่า ให้เจ้าคิด
เหนื่อยอีกนิด ทำงานหนัก เดี๋ยวก็หาย
สี่ "น้ำเงิน" น้ำนี้ ใช้เลี้ยงกาย
ลูกสบาย พ่อกับแม่ ก็ชื่นใจ​

 

ทุกคนล้วนโชคดี

ฉันเองต้องทำให้แม่เสียเลือดมากตอนคลอดท่านจึงเสียชีวิตเพราะฉัน พี่สาวคนโตคือผู้ชุบเลี้ยง ฉันเรียกท่านว่า แม่ ฉันกราบเท้าท่านทุกปี ในวันแม่ และฉันจากท่านมาอยู่แดนไกล ฉันโทรกราบขออโหสิกรรมทางไกล แม่บอกว่า แม่อวยพรให้ลูกจงมีแต่ความสุข ความเจริญนะลูก ฉันกลั้นสะอื้นไม่ให้แม่ได้ยินด้วยความดีใจ ฉันพาแม่ทำบุญกฐินอุทิศหาแม่ของเรา ท่านมีความสุขที่ครั้งหนึ่งได้รำในขบวนกลองยาวใครก็ชมว่ารำสวยส่วนฉันมองดูแม่มีความสุขในแผ่นซีดี ฉันทำเพื่อแม่ ท้ังสองคน ทั้งโลกมนุษย์และวิญญาน

 

hp_dayhp_dayhp_day


... อนุโมทนา ... พุทโธ ... พุทโธ ...

hp_dayhp_dayhp_day

 

hp_dayhp_dayhp_dayhp_day

...อนุโมทนา... ...พุทโธ... ...พุทโธ...


hp_dayhp_dayhp_dayhp_day

 

ขอบุญบารมีพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระอริยะทุกพระองค์ พระโพธิสัตย์ทุกพระองค์โดยมีบุญบารมีของหลวงปู่ดู่และหลวงปู่ทวดเป็นที่สุดช่วยดลบันดาลให้จิตข้าพเจ้าฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีของผู้เกี่ยวข้องกับเนื้อหาที่โพส ฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีผู้โพสกระทู้ ฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีผู้อ่านกระทู้ และฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีของผู้ตอบกระทู้ ข้าพเจ้าอยากมีส่วนร่วมกับบุญบารมีของพวกท่านทั้งบุญบารมีในอดีต ปัจจุบัน และอนาคตนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป
พุทธังอนันตัง ธัมมังจักรวาลัง สังฆังนิพพานัง ปัจจะโยโหตุ