ผู้หญิงคนนั้น...(แม่)

​

<DD>แม่ เป็นภาระให้แก่ลูกทุกคนมาตั้งแต่เกิด <DD>นั่นเป็นความจริงที่เราไม่อาจจะปฏิเสธได้ <DD>ก็ลองคิดดูสิ ตั้งแต่เราเกิดมา ยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันเลย อยู่ดีๆ <DD>ผู้หญิงคนนี้ก็มาโอบอุ้ม ถูกเนื้อต้องตัวเรา <DD>มิวายที่เราจะแหกปากร้องไห้ขับไล่ไสส่งยายผู้หญิงคนนี้ขนาดไหน <DD>เธอก็ยังพยายามปลอบโยน เห่กล่อมเราอยู่นั่นแหละ <DD>เป็นภาระให้เราต้องจำใจเงียบ ยอมนอนดูดนมเธออยู่จั่บๆๆ


<DD>พอเราเริ่มเตาะแตะ ตั้งไข่จะเดินไปไหนต่อไหนมั่ง <DD>คุณเธอก็ยังคอยเรียกหาเราอยู่นั่นแหละ <DD>"มานี่มาลูก มานี่มา อีกนิดเดียวลูก อีกนิดเดียว อีกก้าวเดียว" <DD>ไม่รู้จะเรียกทำไมนักหนา ไอ้เราก็เดินล้มลุกคลุกคลานอยู่ เห็นมั้ย <DD>เป็นภาระที่เราต้องเดินไปให้เธอกอดอีก


<DD>โตขึ้นมาอีกนิด เราเริ่มกินอาหารได้ หล่อนก็เอาอะไรนักหนาไม่รู้ เละๆ เทะๆ <DD>มาบดให้เรากิน ไอ้เราจะไม่กินก็ไม่ได้ เดี๋ยวแม่จะน้อยใจ ก็เอาวะ <DD>เอาซะหน่อย เคี้ยวไปเเจ่บๆ อย่างนั้นแหละ แม่คุณก็ยิ้มปลื้ม <DD>คงนึกว่าเราอร่อยตายล่ะมั้งนั่นน่ะ กล้วยบดนะจ๊ะ


<DD>เธอจ๋า ในปากฉันตอนนี้น่ะ ถ้าคิดว่ามันอร่อยขนาดนั้น <DD>ทำไมไม่ลองทานเองดูมั่งล่ะ <DD>ทีนี้พอเราเริ่มพูดจารู้เรื่องขึ้นมาหน่อย คราวนี้ยังไงล่ะ <DD>ผู้หญิงคนนี้กลับขับไล่ไสส่งให้เราไปโรงเรียนซะอีก ไม่ไปก็ไม่ได้ด้วยนะ <DD>บางทีมีตีเราเข้าให้อีก ภาษาอะไรนักก็ไม่รู้ <DD>เอามาให้เราหัดอ่านหัดเรียนใช่มั้ย ลองคิดดูนะ <DD>สัปดาห์หนึ่งต้องไปโรงเรียนตั้งห้าวันน่ะ มันภาระหนักหนาแก่เราแค่ไหน


<DD>แต่พอถึงเวลาเราจะดูทีวี ดูหนังการ์ตูน นอนดึกขึ้นมาสักหน่อย <DD>ลองนึกย้อนไปสิ ใครกันเคี่ยวเข็ญให้เราไปนอนด้วย ตัวเองง่วงจะนอนคนเดียวก็ไม่ได้นะ <DD>ต้องบังคับให้เราไปนอนเป็นเพื่อนด้วย ใช่มั้ย ที่พูดนี่ไม่ใช่ลำเลิกหรอกนะ <DD>เพียงแค่อยากให้เห็นใจกันบ้างเท่านั้น


<DD>วันเวลาผ่านไป เราโตขึ้น แต่แม่ก็ยังไม่ยอมโตตามเราสักที <DD>ลูกอยากจะทำผมทำเผ้า แต่งเนื้อเเต่งตัวให้มันดูอินเทรนด์ ดูทันสมัย <DD>ใคร ใครกันเป็นตัวสกัดดาวรุ่ง


<DD>พูดแล้วขนลุก ผู้หญิงคนนี้มีพัฒนาการไม่คืบหน้าไปไหนเลย ว่ามั้ย <DD>พอเราสำเร็จจบการศึกษาเเล้วเป็นยังไง... เธอร้องไห้ครับ <DD>เชื่อเถอะว่าเธอต้องร้องไห้ ถ้าเราไม่เห็นก็แปลว่าเธอต้องแอบร้องไห้ <DD>มีอย่างที่ไหน เราคร่ำเคร่งร่ำเรียนมาแทบตาย แล้วตัวเองแท้ๆ <DD>ที่เป็นคนเริ่มเรื่อง พอเราเรียบจบแทนที่จะดีใจดันมาร้องไห้ มีอย่างที่ไหน


<DD>ดีนะ ว่าเราเข้าใจ คู่มือการเลี้ยงแม่ ก็เลยทำใจได้ ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ <DD>ตอนนี้ขอไปฉลองการสำเร็จการศึกษากับพวกเพื่อนๆ ที่นอกบ้านก่อน ก็แหม <DD>เรียนจบทั้งที จะมาให้นั่งดูผู้หญิงแก่ๆ นั่งร้องไห้ทำไมล่ะ ใช่มั้ย


<DD>เป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้วนี่ คราวนี้ใครๆ ก็ต้องอยากมีแฟน <DD>คนโน้นก็ไม่ดี คนนี้ก็เรื่องมาก ผมยาวไปมั่งล่ะ <DD>ดูไม่มีความรับผิดชอบมั่งล่ะ...แม่ แม่จะไปรู้อะไร แม่เคยคบกับเขาเหรอ <DD>ไม่ใช่แค่เรื่องคู่ครองเท่านั้นนะ <DD>แม่เขายังอยากรู้ไปจนถึงเรื่องอาชีพการงานด้วย ว่าเราจะไปทำอะไร <DD>อยากเป็นอะไร


<DD>แม่ครับ แม่ไม่รู้สักเรื่องจะได้มั้ย พวกเราจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของพวกเรา <DD>อนาคตของเรา ขอให้เราได้ตัดสินมันเอง แต่เรารับรองกับแม่ได้อย่างหนึ่งว่า <DD>เราจะไม่เป็นเหมือนแม่หรอก... เชย


<DD>นับจากบรรทัดแรก จนมาถึงบรรทัดนี้ เวลาก็ผ่านไปหลายปีแล้ว <DD>สมควรที่พวกเราจะแต่งงานมีครอบครัวเป็นของตนเองสักที <DD>ว่าแล้วเราก็ย้ายออกจากบ้านแม่ มายืนด้วยลำแข้งของตัวเอง <DD>อย่างที่แม่เคยพูดไง แล้วทำไมต้องมาทำตาละห้อยด้วยล่ะ <DD>วันที่เราย้ายออกมาน่ะ


<DD>มันก็ไม่ได้ใกล้ มันก็ไม่ได้ไกลหรอกนะ ไอ้ที่ย้ายออกมาน่ะ <DD>แต่เวลามันรัดตัวจริงๆ ใช้โทร.คุยกันก็ได้นะแม่นะ <DD>ถึงวันที่เรามีลูก แม่ยังพยายามอยากมาทำตัวเป็นภาระกับลูกเราด้วย <DD>เราบอกแม่ว่าไม่ต้องมายุ่งหรอก เราดูแลลูกของเราได้ <DD>เด็กสมัยนี้มันไม่เหมือนกับสมัยแม่แล้วล่ะ


<DD>แม่อายุเกือบหกสิบปีแล้ว โทร.มาไอแค่กๆ บอกไม่ค่อยสบาย <DD>เราบอกแม่ว่าอย่าคิดมาก ในใจเรารู้อยู่แล้วว่าแม่พยายามเรียกร้องความสนใจ <DD>นั่นเป็นพัฒนาการตามธรรมชาติของคุณแม่วัยนี้


<DD>จวบจนกระทั่งวันหนึ่ง คุณโทร.กลับไปที่บ้านแม่ แต่... ไม่มีคนรับสายแล้ว <DD>อย่าเพิ่งตกใจ แม่อาจจะออกไปทำบุญที่วัดตามประสาคนแก่ก็ได้ <DD>ลองโทร.เข้ามือถือแม่ดูซิ <DD>...ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก... <DD>อย่าเพิ่งด่วนสรุป มือถือแม่อาจจะแบตหมดก็ได้ <DD>ผู้หญิงคนนี้กระดูกเหล็กจะตายไป <DD>เธอต้องไม่เป็นอะไรแน่ๆ คิดฟุ้งซ่านไปได้ <DD>ยังไงแม่ก็ต้องรอเราอยู่เหมือนเดิมน่ะแหละ ไปหาเมื่อไหร่ก็ต้องเจอ <DD>อย่างมากแกก็อาจจะงอนนิดๆ หน่อยๆ พอเห็นหลานตัวเล็กๆ <DD>วิ่งเข้าไปกอดก็ขี้คร้านจะอ่อนยวบเป็นขี้ผึ้ง


<DD>หลายวันผ่านไป ทำไมแม่ยังไม่โทร.กลับมาอีกนะ <DD>ทำบุญตักบาตรก็ไม่น่าจะรอคิวนานขนาดนี้ <DD>ชาร์จแบตมือถือไม่เต็มก็เป็นไปไม่ได้ <DD>ต่อให้เป็นแบตเตอรี่รถสิบล้อป่านนี้ไฟทะลักแล้ว


<DD>วันนี้แวะไปหาแม่สักหน่อยดีกว่า <DD>ระหว่างทางที่คุณขับรถไป ลูกคุณซนเป็นลิงอยู่ข้างๆ <DD>ประโยคมากมายที่หลุดจากปากคุณ ล้วนเเต่เป็นคำที่แม่คุณเคยพูดมาแล้วทั้งสิ้น <DD>คุณเพิ่งสัมผัสได้ ภาพเก่าๆ มากมายที่ผู้หญิงคนนั้นทำวิ่งวนอยู่ในหัวคุณ <DD>ช่างเถอะ.. เดี๋ยวเจอเธอแล้ว คุณจะสารภาพผิด แล้วทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น


<DD>แล้วคุณก็ได้เจอ คนที่คุณรู้สึกว่าเธอเป็นภาระให้กับคุณมาตั้งแต่เกิด <DD>...ผู้หญิงคนนั้น <DD>นอนตายในท่าที่คอยคุณมาตลอดชีวิต...


<DD>เก็บมาให้คิด

คู่มือเลี้ยงแม่
จากคอลัมน์ แกว่งเท้าหาเสี้ยน โดย พิง ลำพระเพลิง
มติชน 10 มิถุนายน 2544
</DD>

 

ดูแลเอาใจใส่
ทดแทนบุญคุณ ท่าน ก่อนสายเกินไป​

 

รักแม่ค่ะ จะทำความดีเพื่อแม่ค่ะ

 

ดวงฤทัยเทิดทูนบูชาแม่
ที่เผื่อแผ่ความรักให้สุขสม
อันความรักของแม่น่าภิรมณ์
ลูกประณมก้มกราบตักแม่เอย
​

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1071165/[/MUSIC]​

 

อย่าให้คนเป็นแบบในบทความนี้..
ดูแลผู้หญิงคนนี้บ้างก่อนจะสายเกินไป...
สาธุครับ

 

​

 

​