แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

เสียดายงานนี้มาก อยากมีส่วนร่วมเป็นหนึ่งในกลุ่มนี้ด้วย
แต่พอดีอยู่ราชการ จะไปข้างนอกดูงานคงลำบากเกินไป เลยขอเป็นกำลังใจให้บุคคลที่จะได้รับเลือกด้วยครับ

ถ้าหากมีอะไรใหช่วยบอกได้นะครับ พร้อมที่เป็นหน่วยเสริมให้ครับ

 

ยินดีต้อนรับด้วยคนนะครับ บ้านนี้คุยกับเพลินๆ ช่วยกันครับ

ผมเพิ่งมารู้จักหลวงพ่อกวยในเวปนี้ก็เอาเลยครึ่งชีวิตมาแล้ว
ยังไงขอร่วมค่ายด้วยคนนะครับ ไม่มีของสายตรงของหลวงพ่อ
ตอนนี้แขวนแหวกม่านปี52 ของคุณศิษย์หลวงพ่อกวย009,หลังหนุมานปี39
และสมเด็จปี12 วัดราชนัดดาอยู่ครับ
คงมีวาสนาบูชาของสายตรงบ้างสักวัน

 

ยินดีต้อนรับ สมาชิกใหม่ครับ

 

อืมม์ น่าสนแฮะ ค่ายนี้ 555

 

สวัสดีตอนเย็นๆครับ

มาไม่ทันเช็คชื่อหน้าครึ่งพัน ( 500 ) เนื่องจากช่วงเช้าพาคุณแม่ไปตรวจประจำทุกๆ 2 เดือนที่โรงพยาบาลมา ....

เลยขอมาเช็คชื่อหน้าริมแดง ( 501 ) แทน อิอิ

 

หุๆๆ ก็ว่ากันไป แต่ก็ดีครับ 555

 

บอกบุญ

ร่วมสร้างเจดีย์ กันมั้ยครับ ที่วัดแม่แพง ท่าข้าวเปลือก เชียงราย ดูรูปประกอบนะครับ
ใครไปกราบ ไปขอให้ท่านช่วยเหลือ หลวงพ่อเจ้าอาวาส (ตุ๊ตาล) จะได้ของแจก ของดีไปครับ ส่วนมากคนทุกข์ใจไปกัน ไปให้ดูว่าเจ็บป่วยที่แปลกๆนี้เกิดจากอะไร ตรวจเช็คดวงชะตา เงินทองค่าครูไม่เคยเอ่ยปากขอ ฉลองศรัทธาด้วยใจจริงๆ

วัตถุมงคลที่มีแจก ท่านทำเองกับมือ ทำไว้ไม่เยอะครับ เช่น
วัวธนู ปั้นจากครั่ง ด้านในมีตะกรุดลงยันต์ ผูกเชือกแดงล่ามไว้
สาริกา ไม้มะยม ไม้รัก ตายพรายแกะ
ตะกรุดยันต์เก้ากุ่ม
ตะกรุดยันต์เจ้าเงาะเรียกทรัพย์

ท่านใดจะร่วมทำบุญเชิญนะครับ

 

รุ่นใหม่ก็ดีเหมือนกันครับ

 

ผมว่ายังไงลองดูก่อน เพราะคิดว่าคงมีทางออกได้ ระหว่างงานราชการกับงานที่ช่วยประชาชนยังไงมันน่าจะไปทางเดียวกันได้ครับ เต็มที่ก็หาทางดึงเข้ามาทำ Mou สนับสนุนงานร่วมกัน ถ้าไม่ได้รับเลือกก็สนับสนุนอย่างเต็มที่ครับ สำหรับงานที่ช่วยเหลือสังคม

เอาเลยครับพี่ค่ายชินทโร (ฉายาหลวงพ่อครับ) เป็นกำลังใจให้ครับสักวันหลวงพ่อคงมาโปรด เคยได้ยินว่าพระของหลวงพ่อมีเจ้าของทุกองค์ ที่ท่านต้องมานั่งทำพระให้เยอะๆ ช่วงท้ายชีวิตเป็นเพราะท่านเป็นห่วงศิษย์ครับ ของผมก็มีแต่นอกวัด กับไม่ทันท่านเหมือนกันครับ แต่ก็ศรัทธาเต็ม

 

วัดไหนครับ จะไปขอยันต์สาวหุม ตุ๊มนต์หื้อได้ก่อ

 

มีครับ นั่งฟังตุ๊เปิ่นมนต์ เป็นคาถา พญาหน้าหมา เป็นล้านนาแต้ๆครับ

ของทุกอย่างไม่มีซื้อขาย ให้ไปฟรีๆ

วัดแม่แพง เลยราชภัฏเชียงรายไป แยกแม่ข้ามต้ม ไปท่าข้าวเปลือก จากปากทางเข้าไป 20 กว่ากิโล วัดอยู่บนเนินเขา เงียบสงบดีครับ

งัวนี้ฮ้องงัวพระพุทธเจ้า ชนะทุกอย่าง กันพวกผีได้ครับ

 

ช่วงนี้เงียบกันมาพักใหญ่ สงสัยกำลังเดินทางกลับบ้านหรือทานข้าวกัน
เอาเรื่องราวของพระเจ้าอยู่หัวอันเป็นที่รักของชาวไทยทุกคนมาฝากครับ
อาจมีบางท่านได้อ่านกันมาบ้างแล้ว แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งรักพระเจ้าอยู่หัว


เคยมีคนต่างชาติสงสัยว่า ”ทำไมคนไทยรักในหลวง"

คำตอบคือ .............“คุณมีเวลามากพอที่จะฟังหรือเปล่า "

เรื่องที่ ๑ ดินเค็มไหม

- พระองค์เสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมพสกนิกรที่ทางภาคใต้
คือจังหวัดนราธิวาส ทางใต้นี้มีปัญหาเรื่องดินเป็นกรด มีความเค็ม
พระองค์จึงทรงรับสั่งถามกับชาวบ้านที่มาเฝ้ารับเสด็จว่า
"ดินหลังบ้านเป็นอย่างไร เค็มไหม "
ชาวบ้านก็มองหน้ากันแล้วทำหน้างง
ก่อนตอบกลับมาว่า "ไม่เคยชิมซักที"
ในหลวงก็รับทรงสั่งกับข้าราชบริภารที่ ตามเสด็จว่า
"ชาวบ้านแถวนี้เขามีอารมณ์ขันกันดีนะ"


เรื่องที่ ๒ เหตุใดทรงไม่โปรดเสวยปลานิล

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวไม่โปรดเสวยปลานิล
ทุกครั้งที่มีผู้นำปลานิลไปตั้งเครื่องเสวย
จะโบกพระหัตถ์ให้ย้ายไปไว้ที่อื่น โดยไม่รับสั่งอะไรเลย
จนวันหนึ่งมีผู้กล้าหาญชาญชัยกราบบังคมทูลถามว่า
เพราะเหตุใดจึงไม่โปรดเสวยปลานิล มีรับสั่งว่า
“ก็เลี้ยงมันมาเหมือนลูก แล้วจะกินมันได้อย่างไร”
เรื่องนี้มีว่า 20 ปีก่อน ราวพุทธศักราช 2524 แรกครั้ง
พระจักรพรรดิอากิฮิโต แห่งญี่ปุ่น ยังทรงฐานันดรศักดิ์เป็นมกุฎราชกุมาร
ได้ส่งปลานิลทางเครื่องบินจำนวน 100 ตัวมาทูลเกล้าฯ ถวายในหลวง ปรากฏว่า เมื่อเดินทางมาถึงเมืองไทย ปลาตายเกือบหมด เหลือรอดแบบใกล้ตายเพียง 10 ตัว
ในหลวงทรงเป็นห่วงเป็นใยปลานิลเหล่านี้ จึงมีพระราชกระแสรับสั่งให้นำ ไปไว้ในพระที่นั่ง ทรงเลี้ยงอย่างประคบประหงม ให้อาหารด้วยพระองค์เอง จนปลานิลทั้ง 10 ตัวรอดชีวิต แล้วปลานิลทั้ง 10 ตัว ได้สนองพระเดชพระคุณแพร่พันธุ์ไปอีกมากมาย
ตามพระราชประสงค์เป็นอาหารคนไทย 62 ล้านคน มาจนถึงทุกวันนี้

เรื่องที่ ๓ ไปไหมเสี่ย

เมื่อสมัยก่อนเสด็จแปร พระราชฐานไปยังหัวหิน มักจะเสด็จออกไปยังตลาดหัวหินบ่อยครั้ง
และบางครั้งโดยลำพังพระองค์ มีครั้งหนึ่งระหว่างจะ เสด็จกลับ ซาเล้งที่ตลาดทูลถามว่า
“ไปไหมเสี่ย” ปรากฎว่าเสี่ยพระองค์นี้สนพระทัยก็ตรัสจ้างไปยัง พระราชวังไกลกังวล
โดยที่ซาเล้งคนนั้นไม่รู้ นึกว่าเป็น ข้าราชการ แต่พอถึงหน้าพระราชวัง ทหารสั่ง วันทยาวุธ
เท่านั้นแหละ ซาเล็งถึงรู้ว่า เสี่ยที่มาส่งน่ะเป็นใคร

เรื่องที่ ๔ ทรงพระนามว่าเกาะช้าง

ครั้งหนึ่ง พระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนิน ทางทะเล ระหว่างทางผ่านเกาะช้าง ทรงถาม
ข้าราชการท้องถิ่นคนหนึ่งว่า “เกาะนั้นชื่ออะไร” ข้าราชการทูลตอบว่า “เกาะนั้นทรงพระนามว่า
เกาะช้างพะย่ะคะ” ตรัสว่า “ถ้างั้นก็เป็นญาติกับฉันน่ะสิ” (ถ้างงก็กลับไปอ่านอีกรอบ)

เรื่องที่ ๕ ลอดผ่านซุ้มได้

ระยะแรกราวปี พ.ศ.2498 เป็นต้นมา คราใดที่เสด็จพระราชดำเนิน
แปรพระราชฐานไปประทับ ณ พระราชวังไกลกังวลนั้น จะทรงขับรถยนต์พระที่นั่ง
ไปยังท้องที่ห่างไกลทุรกันดารย่านหัวหิน หนองพลับแก่งกระจาน ด้วยพระองค์เอง ทำนองเสด็จประพาสต้นของรัชกาลที่ห้า โดยที่ราษฎรไม่รู้ตัวล่วงหน้าว่าทรงมาถึงแล้ว วันหนึ่งทรงขับรถยนต์พระที่นั่งผ่านไปถึงยังบริเวณหมู่บ้านแห่งหนึ่งย่านหมู่บ้าน
ห้วยมงคล อำเภอหัวหิน ซึ่งราษฎรกำลังช่วยกันตบแต่งประดับซุ้มรับเสด็จกัน
อย่างสนุกสนานครื้นเครง และไม่คาดคิดว่าเป็นรถยนต์พระที่นั่งส่วนพระองค์
ต้องให้ในหลวงเสด็จฯก่อนแล้วพรุ่งนี้ถึงจะลอดผ่านซุ้มได้..
"วันนี้ห้ามลอดผ่านซุ้มนี้ เพราะขอให้ในหลวงผ่านก่อนนะ..
ทรงขับรถพระที่นั่งเบี่ยงข้างทางไม่ลอดซุ้มดังกล่าว"

วันรุ่งขึ้นเมื่อทรงขับรถยนต์พระที่นั่งเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมราษฎร
ในหมู่บ้านนี้อย่างเป็นทางการพร้อมคณะข้าราชบริพารผู้ติดตามและ
ทรงมีพระดำรัสทักทายกับชายผู้นั้นที่เฝ้าอยู่หน้าซุ้มเมื่อวันวานว่า
"วันนี้ฉันเป็นในหลวง..คงผ่านซุ้มนี้ได้แล้วนะ.."

เรื่องที่ ๖ จับดีๆจะให้เป็นช่าง

มีเรื่องนึงเคยฟังจากผู้ใหญ่เล่าเมื่อนานมาแล้ว มีช่างไปทำฝ้าเพดานในวัง
คนนึงกำลังยืนบนบันได ส่วนหัวอยู่ใต้ฝ้า อีกคนคอยจับบันไดอยู่ด้านล่าง
พอดีในหลวงเสด็จมา คนที่อยู่ข้างล่างเห็นในหลวงก็ก้มลงกราบ
คนอยู่ด้านบนไม่เห็น ก็บอกว่า "เฮ้ย จับดีๆ หน่อยสิ อย่าให้แกว่ง"
ในหลวงทรงจับบันไดให้ เค้าก็บอกว่า "เออ ดีๆ เสร็จงานนี้จะให้เป็นช่างจริง"
(สงสัยคงจะเพิ่งเข้ามาทำงานยังไม่ผ่านโปร) พอเสร็จก็ก้าวลง
พอเห็นว่าในหลวงเป็นคนจับบันไดให้ ถึงกับเข่าอ่อน จะตกบันได
รีบลงมาก้มกราบ ในหลวงทรงตรัสกับช่างว่า "แหม ดีนะที่ชมว่าใช้ได้
แถมจะปรับตำแหน่งให้เป็นช่างอีกด้วย"

เรื่องที่ ๗ ดวดเอง

เรามีเรื่องเล่าเกี่ยวกับท่านให้เพื่อนๆ ฟังตั้งหลายเรื่อง
วันนี้เริ่มเรื่องนี้ก่อนแล้วกันนะ เรื่องมีอยู่ว่า เหตุการณ์เมื่อปี 2513
วันนั้นท่านทรงเสด็จไปหมู่บ้านท้ายดอยจอมหด พร้าว เชียงใหม่
ผู้ใหญ่บ้านลีซอกราบทูลชวนให้ไปแอ่วบ้านเฮา ท่านก็ทรงเสด็จ
ตามเขาเข้าไปบ้านซึ่งทำด้วยไม้ไผ่และมุงหญ้าแห้ง เขาเอาที่นอนมาปู
สำหรับประทับ แล้วรินเหล้าทำเองใส่ถ้วยที่ไม่ค่อยจะได้ล้างจน
มีคราบดำๆ จับ ทางผู้ติดตามรู้สึกเป็นห่วง เพราะปกติไม่ทรงใช้ถ้วยมีคราบ
จึงกระซิบทูลว่า ควรจะทรงทำท่าเสวย
แล้วส่งถ้วยมาพระราชทานผู้ติดตามจัดการเอง
แต่ท่านก็ทรงดวดเอง กร้อบเดียวเกลี้ยง ตอนหลังทรงรับสั่งว่า

"ไม่เป็นไร แอลกอฮอล์เข้มข้นเชื้อโรคตายหมด"


เรื่องที่ ๘ เหมือนจัง
มีคนเล่าให้ฟังว่า ครั้งหนึ่งพ่อหลวงทรงเสด็จไปทีตลาดสด
ทรงแวะไปเสวยก๋วยเตี๋ยว แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยว เห็นก็สงสัย
จึงทูลถามท่านว่า
"ทำไมหน้า เหมือนในหลวงจัง?"
ท่านไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มๆ ทรงจ่ายเงินค่าก๋วยเตี๋ยวแล้วตรัสชมว่า
ก๋วยเตี๋ยวอร่อย ส่วนแม่ค้ามารู้ที่หลังว่าเป็นท่านก็ได้แต่ปลื้ม

เรื่องที่ ๙ ของใครดี?
บางครั้ง ในหลวงของเราก็ต้องทรงทำหน้าที่ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทเกี่ยวกับปัญหาครอบครัว เช่น ชาวเขาคนหนึ่งได้มากราบบังคมทูลร้องทุกข์ว่า
เขาได้ให้หมูสองตัวกับเงินก้อนหนึ่งแก่เมีย
แต่เมียพอได้เงินแล้วกลับหนีตามชู้ไป พระองค์ก็ทรงตัดสินว่า
สามีจะต้องได้รับเงินชดใช้ และให้ปล่อยภรรยาไปตามใจของเธอ
ญาติของทั้งสองฝ่ายก็พอใจ
รับสั่งเล่าด้วยพระราชอารมณ์ขันว่า
“แต่ที่แย่ก็คือ ฉันต้องควักเงินให้ไป… ผู้หญิงนั้นก็เลยต้องตกเป็นของฉัน”
รับสั่งแล้วก็ทรงพระสรวล
สักครู่หนึ่ง หญิงผู้นั้นก็นำสุราพื้นเมืองมาถวาย
“ถ้าฉันเมาพับไป อะไรจะเกิดขึ้น ก็ไม่รู้…”

เรื่องที่ ๑๐ สามร้อยตุ่ม
มีหลายหนที่ทรงงานติดพันจนมืดสนิท ท่ามกลางฝูงยุงที่รุมตอมเข้ามากัดบริเวณพระวรกาย รอบพระศอ พระกร พระพักตร์ รวมทั้งแมลงตาง ๆ ที่เข้ามารุมรบกวนพระองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะยังทรงทอดพระเนตรแผนที่อยู่ภายใต้แสงไฟฉายที่มีผ้ส่องถวายอยางไม่สะดุ้นสะเทือน อย่างมากที่ทรงทำคือโบกพระหัตถ์ปัดไล่เบา ๆ เท่านั้น
ครั้งหนึ่งทรงมีรับสั่งเล่าเรื่อง "ยุง" ด้วยพระอารมณ์ขันว่า
"..ที่บางจาก แต่ไม่มีจากหรอกนะ ยุงชุมมากเลย ไปยืนดูแผนที่
เลยโดนยุงรุมกัดขาทั้งสองข้าง กลับมาขาบวมแดง
ไปสกลนครกลับมาแล้วถึงได้ยุบลง มองเห็นเป็นตุ่มแตง
ลองนับดูได้ข้างละร้อยห้าสิบตุ่ม สองข้างรวมสามร้อยพอดี.."

เรื่องที่ ๑๑ ข้างเดียว
พระองค์ท่านเสด็จไปที่จังหวัดสกลนครเพื่อเยี่ยมเยียนชาวบ้านและพระองค์ก็ทรงตรัสถามชายคนหนึ่งที่มาเข้าเฝ้าเพราะแขนเจ็บเข้าเฝือกในหลวงทรงรับสั่งถามว่า "แขนเจ็บไปโดนอะไรมา"ชายคนนั้นตอบว่า "ตกสะพาน "แล้วในหลวงทรบรับสั่งกลับไปอีกว่า
"แล้วแขนอีกข้างหนึ่งละ"ชายคนนั้นก็ตอบกลับมาอีกว่า
"แขนข้างนี้ไม่ได้ตกลงไปด้วย ตกข้างเดียว"ในหลวงของเราก็ทรงพระสรวล

เรื่องที่ ๑๒ เราจับได้แล้ว
ท่านผู้หญิงเกนหลง สนิทวงศ์ ณ อยุธยา นางสนองพระโอษฐ์ในสมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถ ....ครั้งหนึ่งในงานนิทรรศการ "ก้าวไกลไทยทำ" วันที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2538 The BOI Fair 1995 commemorates the 50th Anniversary of His Majesty King Bhumibol Adulyadej's reign"
(Board of Investment Fair 1995 BOI) หลังจากที่เสด็จพระราชดำเนิน พร้อมด้วยสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ตามศาลาการแสดงต่างๆ
ก็มาถึงศาลาโซนี่ (อิเล็กทรอนิกส์) ภายในศาลาแต่งเป็น "พิภพใต้ทะเล" โดยใช้เทคนิคใหม่ล่าสุด "Magic Vision" น้ำลึก 20,000 league จะมีช่วงให้แลเห็นสัตว์ทะเลว่ายผ่านไปมา ปลาตัวเล็กๆ สีสวยจะว่ายเข้ามาอยู่ตรงหน้า
ข้อสำคัญเขาเขียนป้ายไว้ว่า... ถ้าใครจับปลาได้เขาจะให้เครื่องรับโทรทัศน์ พวกเราไขว่คว้าเท่าไหร่ก็จับ ไม่ได้
เพราะเป็นเพียงแสงเท่านั้น แต่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชดำรัสว่า "เราจับได้แล้ว"
พร้อมทั้งทรงยกกล้องถ่ายรูปชูให้ผู้บรรยายดู แล้วรับสั่งต่อ "อยู่ในนี้" ต่อจากนั้นคงไม่ต้องเล่า
เพราะเมื่ออัดรูปออกมาก็จะเป็นภาพปลาและจับต้องได้ บริษัทโซนี่จึงต้องน้อมเกล้าฯ
ถวายเครื่องรับโทรทัศน์ตามที่ประกาศไว้...

 

โคะ วิชาพญาหน้าหมา ชื่อแปลกดีแต้ๆ

 

สวยงามมากครับ สวยจริงๆ บาดตาบาดใจ คราบน้ำมันงายังคงอยู่มิรู้ลืม

 

ไม่แปลกครับพี่เช เป็นคาถาของทางเีงี้ยวทางม่าน ผมแอบได้ยินท่านมนต์ให้ จำได้เลย เพราะมีในตำราของพ่อของปู่ผมครับ

แต่ตุ๊ท่านก็ปลุกเสกมาแล้วนะครับ วันที่ทำของพวกนี้ได้ก็ไม่ใช่ทุกวัน มีวันที่ทำได้อยู่ แล้วมาประสิทธิให้เราอีกทีครับ

ช่วยสืบสานวิชาล้านนาที่มีอยู่

 

เอ่ชักน่าสนใจ ถ้ากลับไปเชียงใหม่จะขอไปค้นปั๊บสา ของตาดูบ้างครับ ตาก็เป็นคนมีคาถาครับ บวชนานจนได้มหาหรือหนานทางเหนือ แต่เสียก่อนผมเกิดทิ้งไว้แต่ปั๊บ เคยไปเปิดๆอ่านดูเหมือนกัน แต่อ่านไม่ออกเป็นตั๋วเมือง เลยไปให้น้อยสมดูให้แกให้ผมสืบวิชาปลาไหลเผือกตอนเด็ก ตอนนั้นท่องได้แต่ตอนนี้ลืมหมดละ เล่าซะยาวเลย ทางวัดให้บูชาทางไปรษณีย์และมีเบอร์โทรไหมครับ

 

สมาชิกใหม่อ่อนประสบการณ์ขอน้อมคาราวะครับ

ขอบพระคุณ คุณหนุ่มเมืองแกลง สำหรับความรู้มากมายในเรื่องของพระเครื่องซึ่งตัวผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยครับ แต่พอมาอ่านเนื้อหาของคุณผมประทับใจมากเลยครับ เป็นประโยชน์อย่างมากครับสำตัวกระผม พอผมอ่านเสร็จผมก็สมัครสมาชิกทันทีเลยครับ ขอบคุณมากน่ะครับสำหรับข้อมูล และผมขอเซฟเนื้อหาของคุณด้วยน่ะครับ (เพราะโดนใจผมมากครับ )

 

สวัสดียามค่ำครับ ญาติธรรม ชมรมคนรักพี่หนุ่มเมืองแกลง ทุกๆท่าน