::: วรวุฒิคุณอนุสรณ์ ประวัติและวัตถุมงคลหลวงปู่ครูบาอิน อินโท ครูบาฟ้าหลั่ง :::

เรื่อง สรีกัญไจย เยี่ยมเรยอ้ายไก่

 

ขอบคุณครับโต้ง...

บอกตัวเองไว้... ค่อยๆ เขียน ค่อยๆ เขียน....
แต่ก็อย่าให้เพื่อนๆ รอนาน...

ไม่มีข้อมูลก็แย่ เพราะไม่รู้จะเขียนอะไร
ข้อมูลเยอะสุดๆ ก็แย่ เพราะไม่รู้จะหยิบจะจับตรงไหนมาใช้ดี
โอย... สงสัยสนิมจะเริ่มจับ

นอนก่อนดีกว่า ดึกๆ ลุกมา ปั่นต้นฉบับใหม่

ธีระยุทธ

 

สู้ๆเน้ออ้ายไก่

โต้งขออนุญาตเสริมข้อมูลน้อยนึงเน้อ พอดีเห็นมีความเกี่ยวข้องกัน

ปโชตา คาถาโบราณที่มีทั้งหมด ๑๔ บท ในบทที่ ๙ มีความเกี่ยวเนื่องกับ สรีกัญไชย ที่อ้ายไก่กำลังศึกษาและพลิกเปิดตำนานของศาสตร์ล้านนาในเรื่องนี้ให้เป็นที่รู้จักกันในวงกว้างมากขึ้น

ซึ่งในหนังสือสวดมนต์ ฉบับตัวเมือง ลายมือของ อ.แก้ว มณีรัตน์ และ อ.อินสม ไชยชมภู เจ้าของโรงพิมพ์บุญผดุง จ.เชียงราย ได้กล่าวในบทที่๙ ของปโชตาไว้ดังนี้

โยเทติ เทวเทโวคฺคํ มคฺคํ โนคฺคํ ผลํ ตโต
นมามิตํ รหมคฺคํ โนโส ปาเลตฺวา ปายโต ฯ<O</O

บทนี้ชื่อว่า"ขคฺคเชยฺย นวมคาถา" มหาสังฆราชาหมื่นพร้าวทือ มหาสังฆราชาเชียงหมั้นถือหื้อลงใส่แผ่นเหล็กแปลงเป็นรูปดาบสรีกัญไชย ลงในวันฤกษ์ดี ดิถีดีแล้วเสกด้วยคาถา ๑๐๘ ฅาบ สักการะปูชา ประจญชนะข้าเสิ้กสัตรูทังมวลแล ฯ

 

โอ.... ขอบคุณหลายๆ ครับโต้ง
ได้มาอีกหนึ่งแขนง... ให้ "ต่อยอด"
ว่าไปว่ามา... ศาสตร์ล้านนาแต่ละอย่างนี่เกี่ยวกันพันมันส์พิลึก
แฮะๆๆ

 

ชอบจังเลยครับ ได้เรียนรู้เรื่องราวทางเหนือ ขอบคุณทั้งคุณไก่ และคุณโต้งด้วยนะครับ ไว้ทำหนังสือผมว่าเรื่องราวพวกนี้ได้แทรกไปด้วยก็ดีนะครับ ดีกว่ามีแค่รูปวัตถุมงคล ชนรุ่นหลังสามารถนำไปอ้างอิงทางวิชาการได้ด้วยครับ

 

คุณไก่ ถ้าผมมีเวลาขออนุญาตนำข้อมูลไปขยายต่อที่เวปที่เคยลงนะครับ ขอบคุณครับ

 

สวัสดีครับคุณธีระยุทธ
ขอเรียนถามเรื่องพระคงที่เข้าพิธีเดียวกับรุ่นไจยะเบงชรที่คงมีที่วัดนั้น
1. รุ่นนี้ทางวัดสร้างเองหรือเปล่าครับ
2. รุ่นนี้เข้าพิธีกี่ครั้งครับ เพราะไจยะเบงชรมีทั้งแบบ 3 พิธีและ 5 พิธีใช่ไหมครับ
ขอบคุณมากครับ
รักษ์พระ

 

สวัสดีครับ

พระคงที่ว่านี้ คุณเทอดไท ตาวารักษ์ หรือ คุณหมอเป็ด (อดีตปศุสัตว์อำเภอดอยหล่อ)
เป็นผู้สร้างถวายครับ... หมอเป็ด ถือเป็นลูกศิษย์ใกล้ชิดที่เข้านอกออกในวัดทุ่งปุยอยู่เป็นประจำ
สนิทสนม กับท่านพระครูป๋า (พระอาจารย์พรชัย) เจ้าอาวาสวัดทุ่งปุย
ส่วนจะนำเข้าพิธีกี่ครั้ง อันนี้ผมไม่แน่ใจจริงๆ ครับ ไม่ได้มีการบันทึกไว้
แต่น่าจะไม่ต่ำกว่า 2 ครั้งหลัง

เพราะ 2 ครั้งหลัง ขนทุกอย่างที่มีในวัดเข้าไปปลุกเสกหมด
ขนาดพระในตู้ที่ให้เช่าบูชา ก็ยังล็อคตู้ โยงสายสิญจน์มาพันๆ ตลอดเวลาที่ปลุกเสกครับ

ธีระยุทธ

 

พอโต้งพูดถึง หนังสือของพ่อหนานอินสม ไชยชมภู
ผมก็เลยกลับไปค้นตู้หนังสือ ดูตำราเก่าๆ ที่เคยผ่านตาในอดีต
แต่อาจจะหลงลืมไป เพราะไม่ได้หยิบจับมาทบทวน
สุดท้ายก็ไปเจอหนังสือ "ยันต์และคาถา" ของ พ่อหนานอินสม
ในเล่ม มี "ยันต์ปโชตา" ที่ผูกขึ้นมาจาก "จุทัสสะคาถา" หรือ"มหาคาถาปโชตา" นี้อีกด้วย
อืม... น่าสนใจ...

พระกริ่งปโชตา-ไจยเบงชร คงจะลงแผ่นยันต์นี้ไว้เรียบร้อย
และคงจะไม่พลาดรวมมหาคาถาไว้อย่างน้อยก็ต้องมี

ไจยะเบงชร - เกราะห์เพชรพระพุทธเจ้า
ปโชตา - สังวาลย์เพชรพระพุทธเจ้า
อิติปิโสเรือนเตี้ย - มงกุฏพระพุทธเจ้า
กรณียเมตตาสูตร - พระขรรค์เพชรพระพุทธเจ้า

มีอย่างอื่นอีกไหมนะครับ???...

ธีระยุทธ

 

แผ่นจารคาถาแบบเต็มบททั้ง ปโชตา และ ไจยะเบงชร มีแล้วครับพี่ ตอนนี้กำลังหาคนจารคาถาทั้งสองแบบเป็นเรือนยันต์อยู่ครับ

คาถาขลังๆบ้าน หากค้นดูดีๆ มีเยอะแยะเลยเนาะอ้าย รออ่าน สรีกัญไชย กับ ไจยะเบงชร อยู่เน้อ อิอิ

 

คุณธีระยุทธกับคุณโต้งน่าจะทำแผ่นยันต์นี้ที่รวมยันต์เหล่านี้ขนาดบูชาแล้วให้ครูบาอาจารย์ทางแถบนั้นอธิฐฐานจิตให้นะครับ

แต่ว่าเดือนกันยานี้ ผมจะไปเชียงใหม่แน่นอนครับ ว่าจะให้คุณธีระยุทธพาไปบุกรังคุณโต้งครับ อย่าหนีผมไปไหนนะครับ

 

ผมไม่มีอะไรให้บุกหรอกครับ มีแต่พระสร้างเอง ต้องบุกรังเสี่ยไก่ครับ เยอะแยะแน่นอน อิอิ

 

โอ๊ะโอ.... ผมไม่มีรัง ไม่มีกรุ อะไรให้บุกเน้ออออ
แต่พอจะมีพระของครูบาอิน มอบให้เพื่อนเป็นที่ระลึก
ถ้ามีโอกาสมาแวะทักทายเยี่ยมเยือนกัน...

พูดถึงเรื่องแผ่นยันต์ลงอักขระ...
อันที่จริง ผมมี "ต้นฉบับ" พระยันต์ล้านนา สำคัญๆ หลายบท
มีแบบแผงยันต์ ทั้งยันต์โตน (ยันต์โทน) ยันต์หนีบ เก้ากลุ่ม...
แผ่นยันต์ติดบ้าน ปิดเสาเรือน ฯลฯ
แต่ผมลงเองไม่ได้ครับ...?????

เพราะว่าผมไม่เคยได้บวชครองผ้าเหลือง ไม่ได้เป็นน้อยเป็ยหนาน
และถึงแม้เคยบวชแล้ว ตามตำราต้องบวชให้ครบ "สี่แจ่งผ้าเหลือง"
ซึ่งก็คือ บวชพระไม่น้อยกว่า ๔ พรรษา (สี่ปี) ถึงจะถือว่าเป็นหนาน
ที่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะลงอักขระเลขยันต์ในแผ่นทองได้
โดยไม่ต้องกัลวว่าของจะ "เข้าตัว" หรือเกิดการ "แพ้ภัย" แรงครูที่มองไม่เห็น
หรือที่มักจะเรียกกันว่า "ต้องธรณีสาร"....

ของเหล่านี้มีครูครับ... คัดลอกเก็บไว้ ศึกษา อ่าน แปล พอทำได้
แต่ถ้าจะให้มาลงเป็นยันต์ เป็นตะกรุด ควรจะต้อง "มีครูบาอาจารย์ปกหัวห่มเกล้าเสียก่อน"

เรื่องลงแผ่นทอง "ทำเอง" แบบนี้คงจะต้องตกไป
แต่ของอบ่างนี้ มันต้องมีวิธีสิครับ... แฮะๆ

ธีระยุทธ

 

งั้นเอางี้เลยอ้ายไก่ ลางานบวชสักสี่วษา จะได้เป็นหนานไก่/พ่ออาจารย์ไก่ จะฝากตัวเปนศิษย์คนแรกเลย อิอิ

ปล.หากพระรุ่นนี้เสร็จ คงต้องขออ้ายไก่เป็นผู้นำเดินสายเหมือนเดิมเน้อครับ

 

ผมขอจองเป็นเด็กวัดหิ้วปิ่นโตอีกคนครับ

เห็นคุณไก่บอกไว้แบบนี้แล้วแสดงว่าเดี๋ยวต้องมีไอเดียอะไรดี ๆ แน่เลยครับ

แล้วจะปูเสื่อรอครับ

 

ตี่จิงวาสนาลุงไก่ เปิ้นจะได้เป๋นสังฆเจ้าเน้อ

 

ขอบพระคุณ คุณ "นายเอ็ม" ที่อวยพรให้เป็นสังฆเจ้า
พูดแล้วเขิน เรายังกิเลศหนา ตัดทางโลกไม่ขาด
ยังไม่กล้าบวชครับ

แต่เอ... แอบเคืองเล็กน้อยที่เรียกว่า "ลุง"
ธัมโม สังโฆ เรียกลุง ใจหายแว๊บบบ
ขอหยุดที่น้า หรือพี่ ไม่ได้เหรอคับ....

ว่าแต่ว่า สงสัยเราจะเคยรู้จักกันมาก่อนป่าวคับ คุณ "นายเอ็ม"

พูดถึงเรื่องบวช... ทำให้นึกย้อนไปสมัยเมื่อ สิบกว่าปีก่อน
(พูดแล้วรู้สึกเหมือนแก่... แต่ก็ยังไม่ยอมเป็นลุงอยู่ดี)

วัดร้องสร้าน (วัดบ้านผม) พ่อหนานอ้าย "ปู่จ๋านวัด" ถึงแก่กรรม
ทำให้วัดร้างไร้ ปู่หนานอาจ๋าน หรือมัคทายกไป...
อันนี้โบราณว่า ไม่ดี... บฏิบัติศาสนกิจไม่ครบถ้วนองค์ประกอบ
ทำได้แต่ไม่เต็มที่... คำเมืองเรียก "บ่แล้วใจ๋"
เป็นเหตุให้ต้องมีการสรรค์หา ผู้เฒ่าคร่ำวัตร มาทำหน้าที่ปู่หนานอาจ๋าน
นำไหว้พระ สวดมนต์ ยื่นยกยอขันข้าวตอกดอกไม้ สักการะพระเจ้าครูบาสังฆะ
มองไปทางไหน ก็ไม่มีใครเป็น "หนาน" หรือทิดสึกจากการบวชพระเหลือเลย
ที่เป็นหนานเต็มตัวก็ทำงานทำการ ไม่มีเวลามาครองวัตรปฏิบัติศีลได้เต็มที่

เหลือแต่ "น้อย" หรือ ทิดสึกจากการบวชเณร ไม่ผ่านการบวชพระมาก่อน
แต่มีจิตใจน้อมนำศรัทธา พร้อมจะปวารณาตัวกันหลายคน
หนึ่งในนั้นก็คือ "พ่อน้อยทูล" ... พร้อม และเต็มใจ ที่จะทำหน้าที่
ติดแต่คุณสมบัติที่เป็นแค่ "น้อย" ไม่ใช่ "หนาน"

บรรดาคณะศรัทธาจึงเห็นสมควรว่า อย่ากระนั้นเลย
เมื่อวัดต้องการปู่จ๋าน... พ่อน้อยทูลก็พร้อมจะเป็นปู่จ๋าน
แม้จะไม่ได้เป็นหนาน ก็จับมาเป๊ก (อุปสมบท) เสียก่อน ก็น่าจะใช้ได้

ว่าแล้วก็จัดการอุปสมบทตามธรรมเนียมประเภณี ได้ 7 วัน
ก็ลาสึกออกมาทำหน้าที่เป็นปู่จ๋านประจำวัดตั้งแต่บัดนั้น

และก็ตั้งแต่บัดนั้นเช่นกัน...
ที่พ่อน้อยทูล (คราวนี้เป็นหนานทูลแล้ว...) เริ่มมีอาการป่วยกระเสาะกระแสะ
"เป๋นจ่อมเจาะเดาะด้อย" กินข้าวก็กลืนฝืด กิ๋นอะไรก็ผิดก็แสลง
เจ็บไข้ ได้เมื่อย เหมือนคนขวัญกระหม่อมไม่เต็ม...
และสุดท้าย ก็ถึงแก่กรรมจากไป...

มองในทางวิทยาศาตร์ คนวัย 6-7 สิบ เจ็บป่วยก็เป็นเรื่องธรรมดา
มองทางธรรม เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่เคยมีใครหนีพ้น ถึงเวลาก็ต้องไป
แต่พอมองตามคติความเชื่อทางเหนือของคนโบราณ...
มีผู้เฒ่าผู้แก่บางคน... อดสงสัยไม่ได้ว่าที่ปู่จ๋านใหม่ต้องจากไป
เป็นเพราะต้องธรณีสาร เป็นหนานไม่ครบสี่แจ่งผ้าเหลืองหรือไม่
ก็คงเป็นสิ่งที่ต้องสงสัยกันต่อไป...

ขออภัยที่ต้องออกชื่อ ออกนาม ผู้อาวุโสผู้ล่วงลับทั้งสอง
ลูกหลานเอ่ยถึงด้วยความเคารพและเป็นอุทธาหรณ์

ตุ๊ลุงอุ่นเรือน เคยบอกว่า "ของจะอี้ มันของบ่หันตั๋ว"
ระวังไว้บ้างก็คงไม่เสียหาย...

ธีระยุทธ

หมายเหตุ:วันนี้เขียนติดสำเนียง "คำเมือง" มาเยอะหน่อย
หวังว่าคงอ่านพอเข้าใจ
ผมคนเมืองแท้ เวลาได้เริ่มแล้วมัน "งว้ายปิ๊กคืนบ่ได้" อิอิ...

 

อั้นผมก็ขอฮ้องอ้ายไก่คนหล่อน้อ เฮาบ่ฮู้จักกันสักเตื่อแหละ แต่อดีตปายหลังปู้นก็บอกบ่ได้ แต่ตี่เหมือนกัน
คือความศรัทธาหลวงปู่ครูบาอิน ตอนตี่ผมเป็นเณรน้อยกำลังบวช บ่ตันหยังกึดไว้ว่าสักวันคงจะมีวาสนาบารมีมากราบหลวงปู่ครูบา แต่แล้ววันเวลาก็บ่อาจรอไผคนใดได้ หลวงปู่ได้ละเสียยังสังขารไป วันนั้นที่ไปฮับฮู้ว่าท่านมรณภาพแล้ว ก็สุดเสียใจ เสียดายน้ำตาไหล
บ่ตันได้กราบไหว้ยอสาพระอริยะเจ้าองค์สำคัญองค์หนึ่ง ช่วงชีวิตการบวชก็ได้อาศัยกำลังจิตกำลังใจ๋ องค์คุณธรรมหลวงปู่ ในการปฏิบัติกรรมฐานมาตลอด ท่านฮับฮู้ เมื่อเฮาขอ หรืออธิฐานอะหยังก็ตาม จนผ่ามมาถึงวันนี้ ก็หมดวาสนาในผ้ากาสาวพัสต์ เหี๋ยแล้ว

ใจ๋ไผหนอ ใสดั่งแก้วแวววาว
ใจ๋ไผหนอ เมตตาหาที่สุดบ่ได้

 

ช่วงนี้คุณธีระยุทธคงงานยุ่งแน่เลยใช่ไหมครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ อย่าหักโหม

มาปูเสื่อรอนั่งฟังเรื่องดี ๆ ของครูบาอินอีกนะครับ

 

นึกว่ากระทู้หายไปไหน....ตามหาจนเจอ...:boo:
พี่เจ...มาเชียงใหม่เดือนกันยาฯ...เหรอครับ...พอดีเคนก็กลับ
เมืองไทยเดือนกันยาฯเหมือนกัน...เป็นอันว่าเรามานัดกินข้าว
แล้วก็ออนทัวร์กราบครูบาอาจารย์กันดีมั้ยพี่....เราจะไปบุกรัง
...คุณไก่...ฮ่า..ฮ่า..