ทำอย่างนี้จะบาปมากไหม....???

ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีครึ่งที่แล้ว เราเจอผู้ชายคนหนึ่งซึ่งตอนนี้เราก็เพิ่งเลิกกับเแฟนมาซักพัก รู้จักกันโดยเพื่อนอีกทีหนึ่ง แต่ตอนที่เจอหน้าเค้าก็ไม่ได้คิดอะไรน่ะ ไม่ได้รู้สึกว่าปิ๊งหรืออะไร แต่ก็มองว่าพี่เค้าน่ารักดี เป็นผู้ชายอารมณ์ดี ก็ไม่ได้คิดอะไรอ่ะ แต่ไปกินเหล้าที่บ้านพี่เค้าบ่อยกับเพื่อนๆๆของเค้าและเรา ก็ไม่เคยถามน่ะว่าพี่มีแฟนหรือยัง ในบ้านก็ไม่เห็นมีใคร ก็เลยเฉยๆๆ จากนั้นพวกเพื่อนๆๆเรากับพวกพี่เค้าก็ไปไหนด้วยกันบ่อยขึ้น ก็เริ่มรู้สึกว่า พี่เค้าน่ารักดี บวกกับตอนที่เราไม่มีใครด้วย ก็เลยเปิดใจลองศึกษาพี่เค้าดู เราใช้เวลาดูใจกัน ประมาณ 3 เดือน ตอนแรกเราก็อ่านใจพี่เค้าไม่ออกน่ะ เพราะว่าเวลาไปเที่ยว เค้า้้ไม่เคยพาเราไปโรงแรมหรืออะไรเลย ก็รู้สึกดีน่ะ ที่เค้าไม่ได้คิดแต่เรื่องอย่างว่า เวลาผ่่่านไป 3 เดือนเราก็มองตากันก็รู้แหละว่า วันนี้แหละเราสองคนจะสานความสัมพันธ์ให้ลึกลงไปอีก เค้าพาเราไปนอนที่บ้าน และเรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ตอนเช้ามีผู้หญิงมาเปิดประตูห้อง สรุปผู้หญิงคนนั้นก็คือเมียเค้า แต่ที่หายไป 3 เดือน เพราะว่ามีปัญหากันเองในครอบครัว แต่เค้าไม่มีลูกน่ะ ความรู้สึกตอนนั้นก็เสียใจน่ะ
กลับมาทำไมตอนนี้ แต่ที่เรารู้สึกดีไปแล้วอ่ะ แต่ตอนนั้นเค้าก็เดินออกมากับเราน่ะ โดยที่ไม่แคร์ความรู้สึกฝั่งนั้นเลย ก็เลยรู้สึกเข้าข้างตัวเองไปนิดหนึ่งว่า เค้าคงไม่ได้คิดกับเราแค่เรื่องเซ็กซ์ ที่ผ่านมาก็คิดตลอดน่ะว่ามันเป็นไปไม่ได้อ่ะ ไม่เคยก้าวก่ายเมียเค้า
อยู่เฉยๆๆ นิ่งๆๆ วันไหนฟุ้งซ่านก็สวดมนต์นั่งสมาธิ เปิดใจให้คนอื่นเข้ามา มันก็ไม่ใช้อ่ะ เวลาเค้าไปไหนไปกับเพื่อนก็เอาเราไปด้วยตลอด จนเริ่มรักและผูกพันแล้ว แต่ก็รู้ตัวตลอดว่าควรยืนตรงไหน เวลาเค้าอยู่กับแฟนเค้าเราก็ไม่โทร ไม่วุ่นวาย ทำเพื่อความสบายใจของแฟนเค้า แต่ตัวเราก็เจ็บมากๆๆอ่ะ เพราะแฟนเค้าก็รู้มาตลอด เคยตามมาเจอหลายครั้ง มีครั้งหนึ่งผู้ชายก็บอกเลิกแฟนต่อหน้าเราน่ะ แต่ผู้หญิงก็ตอบกลับว่า "เรื่องอะไรกูจะต้องปล่อยมึงไม่มีความสุข มึงก็อย่าหวังจะมี " จำคำนี้ขึ้นใจอ่ะ จนเวลาผ่านไป 2 ปีครึ่ง พี่เค้าก็ยังดูแลเราดีเหมือนเดิม แต่อีกอย่างพี่เค้าไม่ใช้คนรวย ไม่เคยให้เงินเราให้ แต่เราก็ไม่เคยอยากได้อยู่แล้ว แต่บางที่เราเดือนร้อนก็ให้เท่าทีมี มาหาเราก็ไม่ได้คิดแต่เรื่องอย่างนั้น ให้เวลากับเรามากที่สุด มาช่วงหลังๆๆผู้ชายเริ่มติดเรามากขึ้น บางทีก็ไม่กลับบ้าน คนนู่นคนนี้ก็มาด่าเรา แต่ก็เข้าใจน่ะว่าเพราะอะไร ?? เราก็เคยคุยกับเมียเค้าน่ะ เราก็บอกเค้าตรงๆๆอ่ะ ว่าทุกวันนี้คิดว่ามีความสุขหรอ ก็ไม่มีทั้ง 3 คนอ่ะแหละ รู้ไหมว่าพยายามจะตัดใจหลายครั้งแล้ว ร้องไห้จะตายมากี่ครั้ง เจ็บจะตายเหมือนกันรู้บ้างหรือป่าว แต่ถ้าเค้าสามารถบอกจะผู้ชายได้ ว่าไม่ให้ว่ายุ่งกับเราเราก็พร้อมยินดี คืนให้ ขอให้เค้าอย่ามายุ่งกับเรา เพราะเรารู้ตัวเองว่า " ใจไม่แข็งพอ " ดูเห็นแก่ตัวเนอะ !! มาถึงตอนนี้เมียเค้าตัดสินใจเป็นคนไปเอง แล้วให้เราไปอยู๋กับผู้ชายแทนเค้า เราก็บอกว่าตั้งแต่คบกันมาไม่เคยอยากไปอยู่ที่นั้นเลยยซักนิด แล้วตอนนี้เราก็ยังไม่พร้อม พี่เค้าก็มีปัญหาที่ติดตัวเยอะ เราต้องเคลียร์ตัวเองให้พร้อมให้ดีก่อนค่อยว่ากันอีกที่ เพราะเราคิดว่า " การใช้ชีวิตคู่ไม่ใช่แค่รัก มันต้องพร้อมทุกๆๆอย่าง ไม่งั้นก็ไปไม่รอด " เราก็รู้สึกผิดน่ะที่เป็นแบบนี้ ตั้งแต่แฟนเค้าออกจากบ้านไป ทำให้ตัวผู้ชายมีผลกระทบหลายๆๆอย่าง แต่ตัวเราก็ช่วยอะไรไม่ได้ ก็ต้องดูแลตัวเองเหมือนกัน เราก็บอกผู้ชายน่ะ ว่าเหนื่อยไหมที่เป็นแบบนี้ เราเป็นคนไปเองก็ได้ ปล่อยเราไปเถอะ เค้าก็บอกไม่เกี่ยวกับเรา เป็นเพราะเค้าทำตัวเค้าเองทุกอย่าง คือเราคบกันอ่ะมันเกินคำว่ารักไปแล้วอ่ะ ปล่อยตัวให้ผูกพันเกินกว่าที่เมียเค้าจะเข้าใจ ไม่ใช่เรื่องเซ็กซ์ ความรู้สึกล้วนๆๆ แต่เราก็เก็บมาตลอด เพื่อรักษาน้ำใจเมียเค้า ก่อนเมียเค้าจะไปเค้าก็รับรู้แค่ว่า แย่งของเค้าไป คบกับได้แต่เรื่่องเซ็กซ์ แต่ลึกๆๆอะ่มันไม่ใช่อ่ะ เค้าบอกทุกอย่างเกี่ยวกับครอบครัว ไม่เคยปิดบังอะไรเลย เราไม่ได้มีเจตนาแย่งของใครจิงๆๆน่ะ เจ็บปวดและทรมานมากๆๆ ไม่ต่างกัน เราบาปมากไหมค่ะ ???
ปล. น่าแปลกอีกอย่างนึง เวลาที่เราคิดถึงเค้ามากๆๆแต่ไม่อยากโทรไปกวน เพราะคิดว่าเค้าคงอยู่ด้วยกัน เค้าจะโทรมาทุกครั้ง
หรือไม่ก็โทรชนกันตลอด....เหมือนว่าต่างคนต่างจะโทรพอดี
มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญใช่ไหมค่ะ

 

กรรมกำหนด

 

ทำอย่างที่พี่เค้าแนะแล้วน้องจะดีขึ้น เริ่มต้นไม่ถูกต้อง จบก็ไม่สวย ตัดใจซะเถอะ ชีวิตเรามีค่ามากนะ กว่าพ่อแท่จะเลี้ยงดูให้โตป่านนี้ บนโลกยังมีผู้ชายที่โสดและไม่พันธะอีกเยอะ

 

แล้วแต่บุญแต่กรรมครับ ทำบุญกันให้มากๆ

 

บาปแน่นอน ฝ่ายชายเขามีเจ้าของครอบครองอยู่แล้ว ที่สำคัญยังมิได้ตกลงแยกทางกันอย่างถูกต้องตามพฤตินัยและนิตินัย ตัวคุณเองเมื่อทราบความจริงแล้วสมควรที่จะปลีกตัวจากไปเสียในตอนนี้ ชายกับหญิงนั้นมีแรงดึงดูดกันและกันตามธรรมชาติ บวกกับมนุษย์มักจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้แก่กิเลสตัณหา จึงมีการเปรียบว่าจิตเรานั้นมันเปรียบเสมือนน้ำ ที่คอยแต่จะไหลลงสู่ที่ต่ำ นั่นคือการดำเนินชีวิตตามกระแส แล้วแต่จะให้กิเลส ตัณหา นำพาไป ดังนั้นเพื่อเป็นการพัฒนาจิตวิญญาณความเป็นมนุษย์ของเรา พึงมีมาตรฐาณของความเป็นมนุษย์ประจำใจ นั่นคือศีลห้า

แต่หากคุณคิดว่าเขาคือคนที่ใช่ของคุณ จึงควรที่จะมีการทำความตกลงทำความเข้าใจกันทั้งสามฝ่าย ถ้าเขารักคุณจริงก็ควรดำเนินการจัดการกับปัญหาของเขา ที่มันยังคาราคาซังอยู่ให้มันชัดเจน ( ปัญหาเรื่องภรรยาเขา ) ส่วนคุณในระหว่างนี้ ควรที่จะปลีกตัวออกมาจนกว่าปัญหาต่างๆลงตัว และในขณะเดียวกันคุณควรที่จะหันหน้ามาทำบุญ สวดมนต์ภาวนา ทำจิตใจให้สงบ ผ่องใส อุทิศผลบุญให้แก่เจ้ากรรมนายเวรเขาไป

ส่วนเรื่องจะออกมาอย่างไรนั้น ก็คงต้องแล้วแต่วิบากกรรมเก่าที่ต่างฝ่ายต่างร่วมกันสร้างมา เรื่องกรรมเป็นเรื่องที่ซับซ้อนละเอียดอ่อนมากยากที่จะคาดเดา แต่ในความคิดผม พวกคุณสามคนต่างต้องมีวิบากกรรมที่สัมพันธุ์ร่วมกันมาในอดีตชาติ เรื่องปัจจุบันจึงเกิดปมที่เหมือนยิ่งแก้ ปมยิ่งขมวดมากขึ้นไปอีก จึงอยากแนะนำเพิ่มว่าควรทำใจปล่อยวางครับ อย่าไปโกรธแค้น อาฆาตร ใครเลย อโหสิกรรมกันเสียแต่บัดนี้

ใดๆในโลกนี้ไม่มีสิ่งไหนที่เป็นของเราสักอย่าง หลงไปยึดมั่นเข้ามันก็เกิดเป็นทุกข์ละครับ ถ้าเขาเป็นคู่ของเราจริง ใครก็มาแย่งเราไปไม่ได้ครับ เราทำปัจจุบันให้ดีผลที่ตามมาก็เป็นที่หวังได้ครับ ขอให้คุณน้อมนำเอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ แล้วความสุข ความสงบร่มเย็น จักบังเกิดแก่คุณครับ

 

แม้ว่า จะน่าเห็นใจในทางโลก แต่ในทางธรรม เป็นบาปครับ ผิดศีลข้อที่ 3
ต้องใช้ธรรมะเป็นหลักในการแก้ไขปัญหา ขอให้ผ่านปัญหานี้ไปได้โดยไว
อนุโมทนา ครับ

 

ผู้ที่รักษาศีลข้อ 3.ด้วยการไม่ล่วงประเวณีในคู่ครองของผู้อื่น*หรือคนในปกครองของผู้อื่น

**ด้วยเศษของบุญที่รักษาศีลนี้ เมื่อเกิดมาเป็นมนุษย์ ก็จะประสปโชคดีในความรัก มักได้พบรักแท้ที่จริงจังและจริงใจ ไม่ต้องอกหัก อกโรย และอกเดาะ ครั้นเมื่อมีบุตรธิดา ก็ว่านอนสอนงาย ไม่ดื้อด้าน ไม่ถูกผู้อื่นหลอกลวงฉุดคร่า อนาจารไปทำให้เสียหาย
บุตรธิดา ย่อมเป็นอภิชาตบุตร ชึ่งจะนำชื่อเสียงมาสู่วงค์ตระกูล

เรื่องของคุณ มาจาก กรรมที่ผูกพันทั้งใหม่ที่ไม่ยับยั้ง และเก่าที่ หญิงชายคู่นั้น เคยมีกรรมต่อกันมา**สืบเนื่องคือ หญิงที่เป็นภรรยา ได้เคยกระทำแบบนี้ไว้เหมือนกันในอดีต**แต่การที่เธอเป็นผู้ละจากชายที่เป็นสามีไปนั้น ถือว่าเธอได้หมดกรรมกับคุณแล้ว
คราวนี้ก็เหลือคุณกับสามีของเธอว่าใครจะเดินออกจากห้วงแห่งกรรมได้ก่อนกัน
คำทีบอกว่ารักนั้นมันคือ กามารมณ์**แท้จริงแล้วไมใช่

ควรทำให้หมดจากเครื่องเศร้าหมอง มีโลภ โกรธ หลงเป็นต้น

1 กายสุจริต ประพฤติชอบด้วยกาย
2.วจีสุจริต ประพฤติชอบด้วยวาจา
3.มโนสุจริต ประพฤติชอบด้วยใจ

**แต่คุณขาดทั้ง3อย่างความทุกข์จึงเกิดขื้น**ยังแก้ไขได้ทันถ้าทนได้ในการเจ็บไม่กี่วันก็หาย เป็นกำลังใจให้สำเร็จเร็ววันนะ

 

ขอบคุณทุกคนมากค่ะ เจ็บปวดและทรมานมากที่สุด
ตอนนี้ก็พยายามปล่อยวางให้มากที่สุด ......
ถ้าคนมันใช่ก้คือใช่ ถ้าคนมันไม่ใช่ก็ต้องไปปล่อย
"สุดมือสอยก็ต้องปล่อยมันไป"

 

ก็เห็นใจ จขกท. น่ะครับ

แต่บอกได้เลยว่า เรื่องนี้เกิดแต่กรรม ครับ....หนีไม่ได้ด้วย

ก็ขอให้พยายามประคองชีวิตไปให้ดี น่ะ ครับ เพราะไม่อยากชี้ว่าใครผิด ใครถูก
เรื่องนี้ใครไม่เจอกับตัวเอง ไม่รู้หรอก ครับ

 

เป็นเรื่องของบุญกรรมของคน 3 คนที่ร่วมบุญกรรมกันมา กล่าวคืออดีตชาติ 3คนนี้ได้เคยมีความสำพันธ์กันมาในระดับ 1 คืออาจเป็นพี่น้องกันมาก่อนและมีความผูกพันธ์ในสายใยอันลึกซึ้งเลยกลับมาเกิดเป็นแฟนกันในชาตินี้
แต่ อดีตก็ไม่สำคัญเท่าปัจจุบันคับ เรื่องความรักยิ่งถ้าเป็นรักครั้งแรกด้วยที่สานสำพันมาโดยใจด้วยแล้วก็ยากที่จะลืมได้แม้ว่าคนที่เรารักจะมีเจ้าของอยู่แล้ว
ถือว่าเป็นบทเรียนแห่งรักแล้วกันคับที่คนเราทุกคนต้องเจอต้องเรียนรู้ ลองพลิกจิตเปิดใจให้กว้างและมองความรักอย่างอื่นที่มีอยู่ในโลก เช่น รักจากพ่อแม่ รักจากพี่น้อง ญาติๆ จากเพื่อนๆ และจากคนรอบข้าง ความรักแบบหนุ่มสาวถึงจะเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตคู่ก็ตาม แต่ ความรัก อื่นๆ ก็สำคัญไม่น้อยกว่าเลย ลองปล่อยใจ ไม่ยึดติดในบทเรียนรักจนเกินไป คู่แท้ย่อมอยู่ที่ใจเราจะเลือกคับ ว่าจะเลือก รักแรกนี้หรือรักถัดไปที่จะเจออีกมากมาย..
เป็นแรงใจให้ปล่อยวางและผ่านบทเรียนรักไปโดยสวยงามคับ ....