ครูคือคนที่สอนไม่ได้

พระพุทธเจ้ามิได้ตั้งตนเป็นครู
แต่คนทางโลกมักเรียกท่านว่าบรมครู


ยังมีคนอีกประเภทที่สอนไม่ได้
เพราะอัตตามาก สักกายทิฐิท่วมท้น
คนๆ นั้นได้ตั้งตนเองเป็น "ครู"...

 

ครูแท้ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะทำให้ตัวเป็น



พระพุทธเจ้าเมื่อตรัสรู้แล้วมิทรงคิดจะสั่งสอนมวลสัตว์
จนกระทั่งพระพรหมต้องมาทูลเชิญให้สอนมวลสัตว์ด้วยถ้วนคำร้อนแรง
ว่า "โลกจะฉิบหายหนอ ถ้าพระพุทธเจ้าไม่โปรดสัตว์"


ดังนี้ พระพุทธเจ้าไม่เคยคิดเป็นครูใครเลย ท่านละแม้แต่กิจสอนไปแล้ว
ด้วยพรหมนั้นทูลเชิญท่าน ท่านก็ทำๆ ไปอย่างนั้นเอง มิได้ตั้งตนเป็นครูใคร


และด้วยเหตุนี้ ชาวโลกผู้ยังไม่รู้อย่างเรา ไม่ทราบจะเรียกท่านว่าอย่างไรดี
ก็เรียกท่านว่า "บรมครู" บ้าง ตามแต่ความเข้าใจนั้นๆ คนอยากได้ อยากมี อยากเป็น
อย่างที่พระพุทธเจ้าได้รับการสรรเสริญนั้น ก็พากันแห่แหนตั้งตนเองเป็นครูกะเขาบ้าง


ครั้นพระพุทธเจ้าเสด็จลงจากสวรรค์สู่โลกมนุษย์นั้น
ยังมี ไส้เดือน, กิ้งกือ, ตะขาบ, แมงป่อง, และเหี้ย
สัตว์เหล่านี้เองหนอ ที่อยากเป็นอย่างพระพุทธเจ้า
แล้วได้มาเกิดเป็นคน ตั้งตนเป็นครูทั้งหลายกัน

 

อาจารย์ของข้าพเจ้าไม่เคยบอกว่าท่านเป็นอาจารย์


ท่านไม่เคยรับว่าเราเป็นศิษย์ท่าน เราอยากรู้อะไรก็ถาม ท่านก็ทำหน้าที่
บอกๆ ไป แล้วแต่ว่าจะคิดจะทำไร เรื่องของคิง ฮาบ่เกี่ยว อาจารย์ว่าอย่างนั้น
แต่ตอนนี้ ผมกล้าเรียกท่านได้เต็มปากเต็มคำและเต็มหัวใจ ว่า "ครู"


ทุกวันนี้อาจารย์เป็นฆราวาสธรรมดาที่คนดูถูกในธรรมท่าน
ท่านไปบอกพระที่ชอบสร้างว่าพระพุทธองค์มิได้ทรงสอนเช่นนี้
ท่านก็โดนพระเหล่านั้นด่ากลับมา หาว่าไม่มีธรรม โอ ท่านคง
สอนแต่ผมได้คนเดียวกระมัง อิๆๆ...

 

ยิ่งปฏิบัติธรรม ยิ่งซ้ำเพิ่มอัตตา
ยิ่งฝึกจิต ยิ่งเก่งกล้า ใครสอนไม่ได้
ยิ่งสอนคนอื่น ยิ่งหลงตัว ไกลออกไป
ตั้งสำนักยิ่งใหญ่ ตั้งตนได้ว่าเป็นครู


มีเงิน Taiwan Dollar ก็มาใช้
ตั้งสำนักยิ่งใหญ่ ปั้นตัวมังกรสวรรค์
เอาธรรมะมาผสมคลุกเคล้าให้เข้ากัน
แล้วบอกว่า "ฉัน" ฉันนี้ นี่แหละครู


...............

 

อัตตาที่หนาแน่นดิ่งจมลึก
ประดุจรากหยั่งลึกลงดินถม
กิเลสเนืองนองในสันดานตน
เฝ้าแต่สอนคน ตนไม่รู้จักดูเอง


ลาภสักการะมหาศาล
อภิบาลหล่อเลี้ยงอัตตาหนอ
ร่างกายกินอิ่มหนำยังไม่พอ
ยังเอาต่อให้ตัวอัตตามันเติบโต


..........

 

เอาคุณงามความดีมาหลอกล่อ
เอาครูบาอาจารย์หนอมาแอบอ้าง
สายหลวงปู่ หลวงพ่อ ต่อกระบาล
เอานิพพานมาโฆษณาว่าได้จริง


อวดอุตริ เสร่อไปถึงอเมริกา
ยังเสนอหน้ากล้าสอนฝรั่งเขา
หกเดือนอยู่เมืองไทย ไปทำเนา
จะให้อายขายขี้หน้าเขา อีกเท่าไร


...........

 

แม้ความเป็นครู พระพุทธองค์ก็ทรงดับเสียแล้ว


แต่เรายังอุตส่าห์สร้างให้มันเกิดขึ้น ยังเสพสม
ให้กำเนิดครูออกมาจากตัวตนของตนของเราทั้งหลาย
ยังสนองตัณหาราคะในความเป็นครูนั้นไม่เบื่อหน่าย
ยังไม่คลายก่อเกิดตัวตน คนเป็นครู


....

 

ฟังแล้วผ่อนคลาย ไม่แช่ในอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด ตรงตามเนื้อหาสัจธรรม ฟังแล้ววางตาม ดับตาม ไม่ใช่ปฎิบัติตาม ฟังแล้วเข้าใจ ไม่เข้าใจก็แล้วๆไป ไม่ต้องหาที่ระบายมันผ่อนคลายอยู่แล้วด้วยตัวมันเอง เลิกดัดจริตนอกเหนือจิต

 

ผู้ให้กำเนิดตัวตน ก็ไม่พ้นความเป็น "โยนี"


ตัวตนความเป็นครูเกิดขึ้นในคนใดได้สร้างมันขึ้นมา
มันผู้นั้นได้ชื่อว่า "โยนี" เพราะเป็นที่เกิด แดนเกิดนั่นเอง

 

เรียนแพทย์ไม่จบเพราะใจอ่อน


เมื่อข้าพเจ้าเรียนแพทย์ไม่จบเพราะใจอ่อน ไม่กล้าผ่าศพ
ทำให้ต้องเปลี่ยนวิถีชีวิตไปสู่การเรียนค้าขาย กับเพื่อนเจ้ก
แต่เดี๋ยวนี้ได้เข้าใจแล้วว่า บางที ใจอ่อนเกินไป ไม่เหมาะสม
กับคนบางยุคบางสมัย ต้อง "กระชากแรงๆ" ไม่เช่นนั้น จะถอน
รากเหง้าอวิชชาไม่ขึ้น ด่าเป็นด่า (แล้วก็หาทางหนีเอาเอง อิๆๆ)

 

ลาออกจากงานบริษัท เพราะใจอ่อน


เมื่อข้าพเจ้าได้เข้าทำงานบริษัท เจ้านายให้กดขี่ผู้อื่น
กดราคาผู้อื่นอย่างมาก มีผู้หญิงคนหนึ่งมาร้องขอให้เราเห็นใจ
สุดท้าย เกิดเรื่องขึ้น ในที่สุด ข้าพเจ้าก็ยอม "ลาออกเพราะใจอ่อน"


เมื่อรักษาก็ไม่ได้ สร้างธุรกิจก็ไม่ได้ สุดท้าย ข้าพเจ้าได้รับกิจ
"ทำลายล้าง" เป้าหมายคือ "กรุงเทพฯ" (กิจสร้าง, รักษา, ทำลาย
เป็นกิจที่ทำเพื่อบำเพ็ญบารมีก่อนให้ถึงที่สุด จบกิจก็ละวาง)
สุดท้าย เกือบจะลงไปทำลายล้างแล้ว แต่ได้พบพระอาจารย์สุวัณ
วัดร่ำเปิง อุปมาเหมือนองคุลีมารได้พบพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าจึง
หยุดความคิดที่จะทำลายล้าง


แม้เข้าใจว่าทุกสิ่งมีเกิดก็ต้องมีดับไป เข้าใจกิจทำลายล้างและ
มีความกล้าพอที่จะทำลายล้างแล้ว แต่ไม่ได้ลงมือกระทำ
ในที่สุดจึงเข้าใจว่า "ต้องใจแข็ง" อย่าอ่อนข้อให้อวิชชา อย่า
วางเฉย ผ่อนปรน กับคนที่ควรทะลายสักกายทิฐิ


อ้อ มันเป็นเช่นนี้เอง (ข้าพเจ้าถึงถูกไล่ต้อนไปทำกิจทำลาย
ล้าง เพราะทำกิจรักษาก็ไม่ได้ผล สร้างก็ล้มเหลว เพราะใจ
อ่อนเกินไป)

 

.... Post ที่ 10 กับ 11 โดนใจมาก....

ผิดหรือที่เป็นคนใจอ่อน ...
ไม่ผิด แล้วทำมัยต้องกลายเป็นแพะตลอดเลยฟระ

... เป็นสมัยที่ไม่เหมาะกับคนใจอ่อนจริง ๆ
555 ว่าแล้วไปเป็นครู ดีฝ่า ไม่ต้องใจร้ายกะใคร...

...ชีวิตจริง... ที่ขอไปเป็นผู้ให้ดีกว่าที่จะต้องไปทำร้ายใคร

 

ท่าน จขกท. ที่รัก อย่าตำหนิครูอาจารย์เลย หากท่านยังไม่บรรลุอรหันต์ผลแล้ว ย่อมมีโอกาสผิดพลาดได้ แม้กระทั่งคำสอนต่อศิษย์

ดั่งคำโบราณกล่าวไว้ว่า "สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง" พระอาจารย์สอนกัมมัฏฐานเองบางท่านก็เคยสอนเรื่องพระนิพพานผิดเช่นกัน ต้องตามแก้คำสอนกันจ้าหล่ะหวั่น เพื่อผดุงความถูกต้องแห่งธรรมเสมอ.

 

ระวังผลแห่งการพิมพ์นะครับ

ผลที่ได้ อาจรุนแรงเกิดที่คุณจะต้านทานได้ เพราะคุณกำลัง วิพากย์ จริยวัตร

คือ วิสัยแห่ง พุทธองค์ ไม่มีใครในโลก แม้นว่าจะเป็น พระอรหันต์ ก็ไม่อาจ

จะเข้าใจท่องแท้แห่ง วิสัยของ พระพุทธองค์

การสร้างบารมี 4 อสงค์ไขย์ มากมายนัก เพื่อเป็น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

พระโพธิ์สัตว์ สร้างบารมี เพื่อ ขนสัตว์โลกข้าม สงสารแห่งทุกข์

ไม่ได้สร้างบารมี เพื่อให้ตนเอง พ้นทุกข์คนเดียว แบบนั้นเรียกว่า

ประปัจเจกพระพุทธเจ้า

แล้วคุณไม่แปลกใจหรอว่า แค่ บารมี พระพรหม จะกล้า พูดอะไรรุนแรง ขนาดนั้น กับ พระพุทธเจ้าได้ บารมีธรรม บารมีปัญญา ต่างกัน ยิ่งกว่า ภูเขา กับ เมล็ดทราย แล้ว ใครบอกคุณว่า พระพรหม ท่านกล่าวอย่างนั้น

ถ้าท่านไม่ได้กล่าวแบบนั้นจริงๆจะอันตรายแต่คนที่นำมาเผยแพร่

เรื่องพระพรหมนั้น เป็น ประเพณี ที่ให้ พระพรหม ที่เคยสร้างบารมี

มาด้วยกันได้ สร้างกุศลแห่งการ นิมนต์ พระพุทธเจ้า เทศนาธรรม แก่สัตว์โลก

พรัมมา จะ โลกาธิปะตี สะหัมปะติ
กัตอัญชะลี อันธิวะรัง อะยาจะถะ สันธีธะ
สัตตาปปะระชักขะชาติกา เทเสตุธัมมัง
อะนุกัมปิมังปะชัง

แปล

ท้าวสหัมบดีพรหมผู้เป็นอธิบดีของโลก กราบทูลวิงวอน สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ประเสริฐกว่าสัตว์ทั้งหลายที่มีธุลี คือ กิเลสในดวงตาเบาบางยังมีอยู่ในโลกนี้ ขอพระองค์ทรงแสดงธรรมอนุเคราะห์หมู่สัตว์นี้เถิด​

 

ท่าน จขกท เชื่อในเรื่อง ปาป บุญ คุณโทษ หรือไม่ กตัญญู อกตัญญู ส่งผลต่อชีวิต
จากเรื่องที่ได่เล่ามา เรียนไม่จบ ออกจากงาน หรือไม่พอใจไม่เข้าใจ
ในสภาพความเป็นอยู่ ณ.ปัจจุปัน มิใช่เรื่องของความใจอ่อน
จริงๆแล้วเป็นเพราะท่านไม่ตระหนักในหน้าที่ ณ.ปัจจุปัน อยู่กับจริตมากกว่าปัจจุปัน ปรุงแต่งเกินความเป็นจริง แยกแยะระหว่างสิ่งใดที่ควรทำ และสิ่งไม่ควรทำมิได้ (เช่นกระทู้นี้มีอันใดสมควร)จึงไม่อาจทำการใดๆให้สำเร็จได้โดยง่ายนัก เรื่องใจอ่อนเป็นข้ออ้าง ที่ความสำนึกสร้างขึ้นเพื่อปกป้องความดีงามที่คิดว่ามีอยู่ในตัว
จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณา

 

พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ ในกาลามสูตร สิบประการ

ซึ่งในข้อที่สิบ พระพุทธองค์ตรัสไม่ให้เชื่อไม่ว่าจะเป็นครู

อาจารย์รวมถึงพระพุทธองค์ด้วยเช่นกัน

ยกเว้นแต่จะเห็นเป็นประโยชน์ เป็นกุศลกรรมถึงค่อยนำไป

ยึดถือปฏิบัติ ให้เกิดเป็นสัมมาปฏิบัติ

ท่านใดที่สอนผู้อื่นให้เชื่อ บังคับศรัทธาโดยปราศจากความจริง

ที่เป็นประโยชน์ ย่อมขัดต่อหลักคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้ง

หลายเป็นต้น

 

ท่านเจ้าของกระทู้ เขากำลังฟุ้งอยู่น่ะครับ
ปล่อยเขาไปเถอะเดี๋ยวเขาก็หายเองซักวัน

ความยึดมั่นถือมั่น หรือ ธรรมอันคับแคบ เขากำลังประสบอยู่ ณ.ขณะนี้
พุทธแบบจีน พุทธแบบไทย สุดท้ายก็อันเดียวกันนั่นแล อย่างที่เคยกล่าวไว้ในกระทู้ก่อนหน้าของเจ้ากระทู้ การนำธรรมมาตีความโดยความชอบใจและไม่ชอบใจในบางส่วนบางตอนของพฤติกรรมของคนบางคนบางกลุ่ม เป็นสิ่งที่ควรเลี่ยง โดยเฉพาะการนำพระธรรมของแต่ละคนออกมาตีแผ่เพื่อหาแนวร่วมเป็นทัศนคติที่มีวิสัยทัศน์ในด้านลบ


ธรรมะมีไว้เพื่อระลึก

 

เราคาดเดาว่าท่านน่าจะโดนจากโพสนี้นะ จากหลายท่านที่ไม่เข้าใจภาษาธรรมของท่าน ก็เป็นเรื่องปกติวิสัยอยู่แล้วไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใด
คนเรามักยึดติดอยู่กับถ้อยคำ ยึดมั่นถือมั่นแบ่งแยก ถูก-ผิด ดี- ชั่ว
จุดมุ่งหมายของการปฎิบัติธรรมเพื่อหมดตัวหมดตน ในความหมายมั่นยึดถือ ไม่มีตัวตนในการวัดการกระทำของผู้อื่น จะต้องทำให้เหมือนเราจึงจะถูก เอาตนเองเป็นหลักในการตัดสินว่า เขาเคร่งกว่าเรา เขาหย่อนยานกว่าเรา เราเก่งกว่าเขา ไปแบกเขามาโดยไม่รู้ตัว ไม่ต้องยึดใครมาเป็นเครื่องวัด เพราะจริตแต่ละคนไม่เหมือนกัน สุดแท้แต่ธรรมชาติของใครของมัน ทุกอย่างอยู่ที่ความพอดีของตนเท่านั้น ดูตนเอง รู้ตนเองเท่านั้น(โอปนยิโก)ดูตน เห็นตน รู้ตน แก้ไขตน ทำตน เป็นเรื่องของตนจริงๆแล้วก็รู้ด้วยว่า ขณะนี้ตนเป็นเช่นไร ทุกข์มากขึ้นหรือน้อยลงหรือไม่ทุกข์เลย
"รู้ทุกข์ เห็นทุกข์ ดับทุกข์ แล้วก็หมดทุกข์ในที่สุด" จะต้องเป็นเช่นนี้

 

มีถูกมีผิด คนยืนมองโลกอยู่ด้านพระอาทิตย์ส่องบอกว่าโลกสว่าง คนยืนมองโลกอยู่ด้านเงาพระอาทิตย์บอกโลกมืด ถูกทั้งหมด นั่นก็คือโลก เป็นประโยชน์เป็นโทษอยู่ที่มุมมอง แต่โลกก็ยังจะเป็นโลก แม้ว่าใครจะมองโลกอย่างไร อยู่ใกล้อยู่ติดมองเห็นไม่ทั่ว อยู่ไกลอยู่ห่างไก็มองเห็นไม่ชัด อยู่ห่างพอดีพอดีมองเห็นทั่วมองเห็นได้ชัด พอเห็นได้ชัดจะว่าโลกมืด ก็ใช่ จะบอกว่าโลกสว่างก็ใช่
งงงงงงงงงงงงงงงงงง

 

คิดคมคาย แหลมคม แต่จมปรัก

ค่อยสาง หาทางเดิน เป็นทางตัว

สิ่งแทงหัว หยุดวังวล ด้นปัจจุบัน