การเพ่งกสิณห้ามกำหนดลมหายใจเข้าออกหรือเปล่าครับ

คือเวลาฝึกเพ่งกสิณสี เช่น กสิณสีเขียว
ให้บริกรรม นีลกสิณัง หรือ สีเขียวๆๆ ใช่มั้ยครับ

แต่ระหว่างเพ่ง มันอดที่จะกำหนด(รับรู้)ลมหายใจเข้าออกไปด้วยไม่ได้ทุกที

ก็เลยสงสัยว่า วิธีที่ถูกคือ
ขณะเพ่งต้องไม่รับรู้ ไม่สนใจเรื่องลมหายใจไปเลยใช่มั้ยครับ

หรือว่ารับรู้หายใจเข้าออก แบบบริกรรม นีลกสิณัง ไปด้วยก็ได้ครับ

แต่ถ้าแบบนั้นมันก็เป็นฝึกกสิณ ซ้อนกับอาณาปานสติใช่มั้ยครับ

แล้วจะถูกวิธีรึเปล่าครับ

 

กรรมฐาน ทั้ง ๔๐ กอง ต้องมีพื้นฐาน ในด้าน อานาปานสติ มาก่อน เมื่อคล่อง ใน อานาปานสติ แล้ว ถึงมาเริ่ม ทำกรรมฐาน กองอื่น ๆ ตามจริต นั้น ๆ

คำภาวนาเป็นเครื่องโยงจิต นะ การเลือกภาวนา ให้ตรงกับ กสินที่ทำอยู่ จะทำให้จิต ตั้งมั่นได้ง่าย เช่น ถ้าเราท่อง ว่าไฟ แวบแรกของใจ ก็จะนึกถึงไฟ ถ้าเราท่องว่า สีเขียว สีเขียว ใจก็จะแวบ ไปถึงลักษณะ ของสีเขียว นะ เรียกว่า ช่วยประคองจิต

การกำหนด กสิน ที่ถูกต้อง ควรดูลมหายใจ เข้าออก พร้อมคำภาวนา และจิตก็นึก ถึงภาพ นิมิตกสินไปด้วย นะ คือเอาใจนึกนะ อย่าใช้ ประสาทตานึก ถ้าเราไม่คล่องคำภาวนา หรือลมหายใจ ก็ไม่ต้องใช้ นะ

แนะนำ ถ้าเรา ไม่รู้ตัวว่า ตัวเราอยู่ จริตใด ควรเลือก ปฏิบัติใน กสินกลาง คือทุกจริต ปฏิบัติได้ ซึ่งมี ๖ กอง คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ แสงสว่าง อากาศ
ส่วนกสิน แดง เขียว เหลือง ขาว หรือที่เรียกว่า วรรณะกสิน เป็นกสิน ของพวก ที่มี โทสะจริต นะ

 

ขอบคุณครับ

ถ้าอย่างนั้น เวลาหายใจเข้า ก็ลืมตาเพ่ง พร้อมบริกรรม นีลกสิณัง
พอหายใจออก ก็หลับตานึกภาพทางใจ พร้อมบริกรรม นีลกสิณัง
หายใจเข้า คู่กับลืมตา
หายใจออก คู่กับหลับตา
สลับกันไปมา ไปเรื่อยๆ

แบบนี้ก็ใช้ได้ใช่มั้ยครับ

หรือว่าการลืมตาหลับตา กับการหายใจเข้าออก
ไม่ต้องสอดคล้องกัน แยกกันไปต่างหาก ตามจังหวะของใครของมัน?