เคล็ดปฎิบัติสมาธิอย่างไรให้ถึง ฌาน4

การฝึกสมาธิต้อง เดิน ก่อนเสมอที่จะนั่ง พระพุทธเจ้าสอนให้เดินก่อน สมาธิจึงจะดี ถ้าไม่เดินก่อน สมาธิไม่ดี ปัญญาไม่เกิด เดิน 50 นาที เดินจงกลม (เดินช้าๆ) 15 นาที นั่งวิปัสสนากรรมฐาน 50 นาที แบบนี้กำลังดีเลย
*การนั่ง
๑.นั่งขัดสมาธิ ตามแบบพระพุทธรูป เอาขาขวาทับขาซ้าย มือขวาทับมือซ้าย วางมือทั้งสองไว้บนตัก นิ้วหัวแม่มือจรดชิดกัน
๒.ตั้งกายตรง อย่าก้มนักเงยนัก อย่าให้เอียงซ้ายเอียงขวาจนผิดธรรมดา ไม่กดหรือเกร็ง
อวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่ง อันเป็นการบังคับกายให้ลำบาก ปล่อยวางอวัยวะทุกส่วนไว้ตามปกติ
๓.ระลึก พุธโธ ธัมโม สังโฆ อันเป็นองค์พระรัตนตรัยก่อน
๔.นึกคำบริกรรมโดยกำหนดเอาเพียงบทเดียวติดต่อกันไปด้วยความมีสติ เช่น พุทโธ พุทโธ พุทโธ...เป็นต้นให้นึก พุทโธ พุทโธ พุทโธ...สืบเนื่องกันไปด้วยความมีสติอย่าให้จิตเผลอตัวไปสู่อารมณ์อื่นระหว่างจิต สติกับคำบริกรรมมีความกลมกลืนกันได้เพียงไร ยิ่งเป็นความมุ่งหมายของการภาวนาเพียงนั้น ผลคือความสงบเย็นใจจะพึงเกิดขึ้น ฌาณ4 ก็จะเกิดใที่สุด
*การเดิน
๑.ตั้งสติกำหนดจิตและธรรมที่เคยนำมาบริกรรมกำกับใจ พุทโธ พุทโธ พุทโธ...เป็นต้นแล้วออกเดิน เดินเหมือนปกติไม่ว่าท่านจะไปที่แห่งใด แต่จะต่างกันตรงที่ขณะนี้ท่านเดินโดยกำหนดลมหายใจในขณะเดิน ๒.ขณะเดิน พึงกำหนดสติกับคำบริกรรม พุทโธ พุทโธพุทโธ...ให้กลมกลืนเป็นอันเดียวกัน ประคองความเพียรด้วยสติสัมปชัญญะมีใจแน่วแน่ต่อธรรมที่บริกรรม ให้จิตรู้อยู่กับ พุทโธ พุทโธพุทโธ...ทุกระยะที่ก้าวเดินไป
*การเดินจงกลม (เตินช้าๆ)
๑.เทคนิคการเดินช้าๆไม่ให้ล้มหรือเดินเซไปมาคือ ให้ระลึกถึงขณะกำลังก้าวขึ้นบันไดทีละก้าวโดยไม่จับราวบันได ฝึกแบบนี้ไปเรื่อยๆ ก็จะมีความชำนาญเอง ในขณะฝึกให้กำหนดลมหายใจเข้าออกตลอดเวลาทุกขณะจิต
*การยืน
๑.ตั้งสติกำหนดจิตและธรรมที่เคยนำมาบริกรรมกำกับใจ พุทโธ พุทโธ พุทโธ..ในขณะยืน.เป็นต้น
*การนอน
๑.นอนพักผ่อนร่างกาย คือ เมื่อเจริญฌานในอิริยาบถทั้ง ๓ มาแล้วเกิดความมึนเมื่อย ก็พึงนอนเอนกายเสียบ้าง จะหลับตาหรือลืมตาก็ได้กำหนดใจอยู่ในกรรมฐาน
๒.นอนในเวลากลางคืน นอนในท่าปกติที่เคยนอน แต่ให้กำหนดใจอยู่ในกรรมฐานข้อใดข้อหนึ่ง จนถึงรุ่งเช้าจากนั้นตื่นจากที่นอน ล้างหน้า บ้วนปาก ทำความพากเพียรเจริญสติในชีวิตประจำวันต่อไป ปฏิบัติเช่นนี้ไปจนกว่าจะกำหนดลมหายใจไม่เข้าไม่ออก นี้เรียกว่าจิตสงบ ฌาน4 ก็เกิดแล้ว mailมาได้ที่rightdhamma.pan.th@hotmail.com

 

ปฏิบัติสมาธิอย่างไรให้ถึง * ฌาณ 4 *

ฌาณ4เกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อจิตสงบ พิจารณาได้อย่างไรว่าจิตสงบ ก็พิจารณาที่ลมหายใจเข้าออก ถ้ากำหนดจนไม่สามารถสูดลมหายใจได้ นี้เรียกว่าจิตสงบ แต่ไม่ใช่กั้นลมหายใจนะ เพราะการกั้นลมหายใจกับการกำหนดลมหายจนไม่เข้าไม่ออก นั้นต่างกัน การกั้นลมหายใจจะเกิดทุกข์เวทนาส่วนการกำหนดลมหายใจจนไม่เข้าไม่ออกนั้นจะเกิดปิติสุข ไม่ว่าจะพยามสูดลมหายใจอย่างไรก็ไม่มีลมหายใจเข้าออกเลย

ทั้งนี้เนื่องจากสภาวะของจิตอยู่ในขั้นสงบ ลมหายใจอยู่ในขั้นละเอียดมาก ต้องใช้ปัญญาที่เกิดจากสภาวะจิตพิจารณา แต่ถ้าใช้ปัญญาที่เกิดจากรู้แจ้งพิจารณาลมหายใจจนกำหนดเห็นลมหายใจแล้ว ฌาณ4 ก็จะดับไป

อีกอย่างในสภาวะจิตสงบนั้นนอกจากลมหายใจจะไม่เข้าไม่ออกแล้วยังมีอาการที่ไม่ปรากฎอีกอย่างคือ ไม่มีอาการกลืนน้ำลายเลยในสภาวะจิตสงบ

ถ้าจิตถอนออกจากสภาวะลมหายใจไม่เข้าออกโดยไม่ใช้ปัญญาจะเกิดอาการดังนี้

เมื่อถอนจิตออกมาสู่สภาวะมีลมหายใจร่างกายไม่มีเลี่ยวแรง มือไม้อ่อน แขนขาไม่มีแรง พูดจาเสียงแหบแห้ง แต่ก็มีปิติสุขไม่มีเศร้าหมองอาการเช่นนี้จะเป็นอยู่หลายชั่วโมง

เมื่อหายแล้วร่างกายก็อยู่ในสภาวะปกติ นี่เป็นการฝึกจิตที่ได้ฌาณ4 จากการปฏิบัติจริง
ขอให้ท่านทั้งหลายตั้งใจปฏิบัติเถิด ชีวิตนี้สั้นนักอย่ามัวแต่ปล่อยลมหายใจให้สูญเปล่าเลย ลมหายใจนี้ก็ไม่ต้องไปซื้อมาเป็นของที่ติดมากับสังขาร

ส่วนตัวเองใช้คำสอนของหลวงปู่มั่นและหลวงปู่พุทธาส ท่านทั้งสองสอนว่า กำหนดลมหายใจเอาเถิด จะบริกรรม พุธโธ หรือ สัมมาอรหังก็ได้ กำหนดจนลมหายใจไม่เข้าไม่ออก ท่านทั้งสองเน้นว่าให้กำหนดลมหายใจจนหายใจไม่เข้าไม่ออก

ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของปัญญาที่จะกำหนดกองทุกข์มาพิจารณา ปฎิบัตินี้ไปจนไม่มีข้อสงสัยนิพพานก็อยู่แค่เอื้อม<O</O

 

สา...ธุ เป็นจิงดังท่านว่านั่นแหละคับ ใครที่ทำได้ หรือเคยผ่านจุดนี้ย่อมที่จะเข้าใจว่าเป็นอย่างไร รู้สึกอย่างไร