เว็บพลังจิต เหตุเกิดตอนตีสาม...ที่ลาส เวกัส

บทความต่อไปนี้ข้าพเจ้านำมาจาก web ธรรมมะเวบหนึ่ง อ่านแล้วได้แง่คิดทางธรรมดี เลยคัดลอกนำมาฝากให้อ่านกัน จะได้เห็นอานุภาพของกิเลส

เนื้อหาของบทความเริ่มดังนี้...

เมื่อช่วงปิดเทอมใหญ่เดือนเมษายนที่ผ่านมา เดือนนี้มีวันหยุดเยอะ ฉันอยากไปเยี่ยมเพื่อนเก่าที่แอลเอ ซึ่งไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว ประกอบกับเพราะซื้อตั๋วได้ถูก ฉันจึงตัดสินใจไปแบบปุบปับ กระโดดขึ้นเครื่องบินไปกับลูกๆ ทั้งสองพร้อมกับหลานอีกหนึ่งคนรวมสี่ชีวิต ปร๋อไปอยู่แอลเอเรียบร้อย ใจจริงอยากจะไปเยี่ยมเยือนเพื่อนฝูงที่ไม่ได้เจอกันมานาน ไม่ได้เจาะจงอยากจะไปเที่ยวไหนเป็นพิเศษ แต่ปรากฏว่า เพื่อนก็ดีใจหายที่เราไปเยี่ยม เตรียมจัดทริปพาพวกเราทั้งสี่ไปนอนเล่น 3 คืนที่ลาสเวกัสในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่ไปถึงทันที

ฉันเองเมื่อรู้ว่าเพื่อนจะพาไปลาสเวกัสและจัดเตรียมที่พักไว้ให้ถึง 3 คืน ฉันถึงกับอึ้ง เพราะไม่รู้จะไปอยู่ทำอะไรที่นั่นนานขนาดนั้น อีกทั้งฉันและลูกก็เคยไปมาแล้ว แต่ขัดเพื่อนไม่ได้ เพราะเพื่อนอุตส่าห์จัดเตรียมทุกอย่างไว้เป็นอย่างดี ..เตรียมลางาน ..เตรียมโรงแรม ..เตรียมขนอาหารทั้งสดทั้งแห้ง ขนมนมเนยใส่ลังขนาดยักษ์ชนิดที่ราวกับว่าจะไปอยู่ได้เป็นเดือน เพราะคนที่นั่น เขาถือว่าลาสเวกัสเป็นแหล่งท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจที่สุดยอดของเขา ที่พักก็ถูก อาหารก็อร่อย แหล่งช้อปปิ้งครบครัน มีโชว์อลังการงานสร้าง เพียงแค่เดินดูความอลังการของแต่ละโรงแรมก็ต้องใช้เวลาเป็นวันๆ เพื่อนฉันคงอยากจะต้อนรับเพื่อนเก่าจากเมืองไทยให้สมศักดิ์ศรีซักหน่อย เห็นเพื่อนตั้งใจต้อนรับขนาดนี้ ฉันเองถึงกับพูดไม่ออก เพราะใจจริงไม่อยากไปในสถานที่อย่างนั้นเลย แต่ก็ต้องขอบคุณในความหวังดีของเพื่อน เอ๊า..ไปก็ไป

เมืองลาสเวกัส ขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองที่ไม่เคยหลับ เป็นเมืองแห่งการพนันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ทั้งๆ ที่ตั้งอยู่กลางทะเลทรายในรัฐเนวาด้า แต่ก็มีผู้คนหลั่งไหลไปยังเมืองนี้จากทุกมุมโลก ดังนั้น ผู้คนที่ไปจึงมีทั้งไปเพื่อเล่นการพนันและไปเพื่อไปดูเขาเล่นการพนัน ไปดูความยิ่งใหญ่อลังการของโรงแรมและบ่อนต่างๆ ที่แข่งกันสร้างให้ยิ่งใหญ่งดงามตระการตา เพื่อดึงดูดผู้คนให้มาเล่นการพนันที่โรงแรมของเขา

จากแอลเอไปเวกัส ใช้เวลาขับรถประมาณ สี่ชั่วโมง ถนนในอเมริกาดีมาก ขับสบายปลอดภัย เมื่อเริ่มเข้าสู่เขตทะเลทราย เราก็รู้ว่าเริ่มเข้าเขตเนวาด้าแล้ว หลานสาวที่ไม่เคยไป บอกว่า เหมือนในหนังคาวบอยเลย ที่มีพุ่มหญ้าเป็นก้อนกลมๆ แห้งๆ กระจายอยู่สุดลูกหูลูกตา ภูเขามีแต่เขาหิน ดูแห้งแล้ง ไม่น่าเชื่อเลยว่า ในดินแดนที่อยู่กลางทะเลทรายอย่างนี้ จะมีใครมาเปิดบ่อนการพนันจนสามารถสร้างเป็นเมืองแห่งการพนันที่ยิ่งใหญ่ของโลกได้ และดึงดูดผู้คนมาจากทุกมุมโลก รวมทั้งพวกเราด้วย ที่กำลังมุ่งหน้าไปที่นี่

หากจะถามว่า เขาเอาเงินมาจากที่ไหน มาสร้างโรงแรมสุดหรู ..มาจ้างโชว์สุดยอดไว้ให้ความบันเทิงกับลูกค้า ..มาแข่งกันตกแต่งออกแบบว่าของใครจะมีไอเดียที่แปลกแหวกแนว ดึงดูดลูกค้าได้มากกว่ากัน ก็คงตอบได้ว่า ก็เอามาจากเงินของนักพนันนั่นเอง คราวนี้ถ้าจะถามต่อว่า นักพนันที่มาเล่นนั้น เล่นได้ หรือ เล่นเสีย? ก็คงตอบได้ทันทีว่าต้องมีคนเสียมากกว่าได้อย่างแน่นอน มิฉะนั้นเขาจะไปเอาเงินมาจากไหนมาแข่งกันสร้าง? จริงมั้ยคะ..

ที่พักซึ่งเพื่อนจองให้นั้นเป็นแบบอพาร์ตเม้นท์อย่างเริ่ด มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกทุกอย่างที่ตอบสนองต่อครอบครัวแบบอเมริกัน มีโทรทัศน์จอมหึมาทุกห้อง มีห้องรับประทานอาหาร ครัว เตาอบ ไมโครเวฟ ตู้เย็นขนาดยักษ์ เครื่องล้างจาน เครื่องซักผ้า วิทยุเครื่องเสียง MP3.. มีทู้กกอย่าง ไปจนถึงอ่างอาบน้ำจากุซซี่! ทันทีที่ไปถึง เพื่อนก็ไม่ยอมให้เสียเวลา เริ่มพาพวกเราออกเดินดูความอลังการของแต่ละโรงแรม เธอคล่องมาก แม้เธอจะไม่ใช่นักเล่นพนัน แต่การมาลาสเวกัส ถือว่าเป็น Holidays ของเธออย่างแท้จริง

ฉันได้แต่สงสัยว่า เรามีเวลาตั้งสามคืนสี่วัน แล้วเราจะทำอะไรกันบ้าง แต่ปรากฏว่าฉันคาดผิด เมืองนี้มีสิ่งที่เป็นศูนย์รวมของความบันเทิงทุกอย่างจริงๆ ขนาดร้านรวงธรรมดา เขาก็ยังมีการประกวดประชันการออกแบบตกแต่งให้โดนใจลูกค้าไปกับเขาด้วย ลูกๆ สนุกกับการช้อปปิ้งมาก เราเดินดูความสวยงามของแต่ละโรงแรม เข้าโรงแรมโน้นออกโรงแรมนี้กันอย่างเพลิดเพลิน น่าเสียดายที่เป็นการแข่งกันเชิญชวนให้ผู้คนมาเล่นการพนัน




<TABLE style="WIDTH: auto; DISPLAY: inline" id=ipb-attach-table-17172-0-46545500-1213017457 cellSpacing=0 cellPadding=0><TBODY><TR><TD>

มีต่อครับ...​

จาก เหตุเกิดตอนตีสาม...ที่ลาส เวกัส - DMC Forum​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

 

เราต้อง กะเวลาให้ดีๆ จะได้ดูโชว์ของแต่ละโรงแรมได้ทัน มันช่างน่าตื่นตาตื่นใจเสียจริงๆ ขนาดฉันเคยไปมาแล้ว มาครั้งนี้โชว์ต่างๆ ก็เปลี่ยนไปอีก กว่าจะกลับถึงที่พักก็เกือบเที่ยงคืนทุกวัน แต่แม้จะหมดแรงแค่ไหน ก็พยายามจะนั่งสมาธิให้ได้ก่อนล้มตัวลงนอน หรือจะเรียกว่าเลื้อยตัวลงนอนก็คงจะได้

ผ่านไปจนถึงคืนที่สามอย่างรวดเร็ว เจ้าความเพลินทางโลกมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ฉันต้องสารภาพว่าไม่ได้รักษาใจไว้ที่ศูนย์กลางกายเลย...แต่คืนนี้ เราอยู่กันดึกมาก โรงแรมสุดท้ายที่เราไปดูเป็นโรงแรมที่เปิดใหม่ล่าสุดเมื่อตอนต้นปีนี้เอง ที่สะดุดใจคือไนท์คลับหรือผับของโรงแรมที่ใช้ชื่อว่า เต๋า (Tao) ได้มีการตกแต่งด้วยพระพุทธรูปองค์มหึมา ที่จริงฉันเคยอ่านเจอข่าวที่มีการออกมาท้วงติงว่าเป็นการไม่สมควร แต่นึกไม่ถึงว่าจะได้มาเห็นกับตาตัวเอง

ที่หน้าผับมีหญิงชายยืนเข้าคิวออกันแน่น ผู้หญิงแต่งตัวยั่วยวนอย่างสุดฤทธิ์ ทุกคนส่วนใหญ่มีแก้วเหล้าและบุหรี่อยู่ในมือ ยืนรอเข้าผับแห่งนี้ ซึ่งต้องเข้าคิวถึงสามชั่วโมง กว่าจะได้เข้าไป ฉันมองเข้าไปข้างในเห็นพระพุทธรูปางไสยาสอยู่หลังบาร์ ส่วนพระพุทธรูปปางสมาธิองค์ใหญ่เกือบจรดเพดานสไตล์คล้ายพระพุทธรูปทางภาคเหนือของเราประดับอยู่ข้างฝา

​

ฉันสลดใจอย่างบอกไม่ถูก มองดูผู้คนเหล่านั้น เหมือนกับพวกเขากำลังรอคิวลงนรก..คืนนั้นฉันกลับโรงแรมด้วยใจที่แห้งกว่าทุกคืน เกือบตีสองแล้วแต่รถราบนถนนยังแน่นขนัด บอกแล้วไงว่าเวกัสเป็นเมืองที่ไม่เคยหลับใหล

กว่าเราจะอาบน้ำเข้านอนกันก็ตีสอง คืนนี้ฉันไม่ง่วงเลย อยากนั่งสมาธิเป็นที่สุด เพราะตลอดวันนั้น ใจฉันเสพแต่ภาพความบันเทิงทางโลก ยิ่งต้องมาเห็นภาพสลดใจที่เขาทำต่อพระพุทธรูป ยิ่งมีความรู้สึกว่าอยากจะชำระล้างใจให้สะอาดเสียเร็วๆ ดังนั้นพอทุกคนเข้านอนปิดไฟหมด ฉันจึงออกมานั่งสมาธิที่โต๊ะอาหาร ใช้เวลารวมใจนานพอควร แต่พอรวมใจได้ ฉันก็เป็นสุขสว่างอยู่ในกลางเป็นนาน อย่างนี้สิ จึงจะเรียกว่าสุขอย่างแท้จริง

ฉันนั่งอยู่นานเท่าไรไม่ทราบ รู้แต่ว่าใจสะอาด สว่างขึ้นมาก แล้วก็นึกขึ้นมาแว้บนึงว่า ณ เวลานี้ ตีสาม ที่เมืองลาสเวกัสจะมีใครทำสมาธิอยู่บ้างมั้ยนะ? ดูเหมือนว่าจะมีคำตอบขึ้นมาเองทันทีว่า “ไม่มีเลย..” แล้วก็นึกต่อไปว่า จะมีสักกี่คนที่ต้องมาจบชีวิตลงที่นี่ ด้วยหัวใจที่ร้าวรานและเศร้าหมองเพราะหมดเนื้อหมดตัวจากการเสียพนัน ใครที่กรรมหนักก็คง..ไปเลย แต่ก็คงมีวิญญาณที่เร่ร่อนตกค้างอยู่ที่เมืองนี้อีกเยอะ ฉันจึงนึกขยายองค์พระสว่างไสวคลุมเมืองลาสเวกัสเอาไว้ เมืองที่ได้ฉายาว่า Sin City (เมืองบาป) และนึกให้สัมภเวสีที่เร่ร่อนเหล่านั้นมาอนุโมทนาบุญ ว่าแต่ว่า..พวกเขาจะโมทนาบุญเป็นมั้ยน้อ

กำลังนึกสงสัยว่าเขาจะรับบุญเป็นมั้ย ฉันก็ลืมตาขึ้นมา มองไปเห็นเงาโซฟารับแขกที่ว่างเปล่าในความมืด ก็รีบละล่ำละลักบอกในใจว่าไม่ต้องมาให้เห็นก็ได้นะ เพราะในใจก็แอบหวั่นเหมือนกัน ว่าถ้ามาให้เห็นจริงๆ จะทำยังไงนะเรา.. อย่างน้อยก็ใจชื้นที่มองไม่เห็นอะไร! แต่เอ..ก็อยากรู้เหมือนกันนะ ว่าวิญญาณเหล่านั้นจะรับบุญได้จริงมั้ย เพราะถึงแม้ฉันจะไม่เห็นแต่ก็มั่นใจว่า อย่างน้อยก็ต้องมีพวกเขา ซึ่งอยู่ในอีกมิติหนึ่งที่ฉันไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตา

เวลานั้น ฉันรู้สึกเบิกบานกับสมาธิ ธรรมะสว่างไสว จึงนึกแผ่อุทิศส่วนบุญเจาะจงให้จิตวิญญาณที่นี่ และบอกพวกเขาว่า ถ้ารับบุญได้ ไม่ต้องมาให้เห็นหรอกนะ แต่สื่อให้รู้สักนิดก็ดี (อยากรู้จริงๆ น่ะ)

ทันทีที่คิดอย่างนั้น..พลันก็มีเสียงดังออกมาจากเครื่องเสียงที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างผนังห้อง เป็นเสียงดังเหมือนคลื่นโทรศัพท์มือถือที่แทรกเข้าไปในไมโครโฟน เป็นเสียงดังแอ่ด..แอ่ด..แอ่ด พร้อมกับที่ปุ่ม Power มีไฟแดง วาบขึ้นมา 3 ครั้ง ในความมืด

มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ที่เครื่องเสียงจะมีอารมณ์มาดังเองตอนตีสาม และดังทันทีหลังจากที่ฉันนึกอยากรับรู้ถึงการมาของพวกเขาโดยช่องทางใดช่องทางหนึ่ง พวกเขาคงพยายามสื่อให้ฉันรู้จริงๆ ว่าพวกเขารับบุญได้

น่าแปลกที่ฉันไม่รู้สึกกลัวอะไรเลย ใจยังหยุดนิ่งสว่างไสว บอกกับพวกเขาว่า เอาละจ้ะ รู้แล้ว..รู้แล้ว ว่ารับบุญได้ ฉันนึกสงสารเหล่าวิญญาณที่นี่เสียจริง เพราะคงไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นได้ง่ายๆ ที่จะมีชาวพุทธสักคนมานั่งสมาธิที่ลาสเวกัสและอุทิศส่วนบุญให้สรรพวิญญาณเหล่านั้น

ฉันนั่งหลับตานิ่งอีกพักใหญ่ จึงออกจากสมาธิและลุกไปเข้านอนอย่างเป็นสุข

เรื่องนี้.. พอจะมีใครบอกฉันได้บ้างว่า ถ้าไม่ใช่เสียงตอบรับจากวิญญาณ แล้วจะเป็นเสียงอะไร?

จาก http://www.dmc.tv/forum/index.php?showtopic=16345

 

ภาพนี้เห็นแล้วสลดใจครับ
สงสารเจ้าของไอเดียนี้จัง ไม่น่าเลย

 

ขออนุโมทนา สาธุ

เกสรช์ขอนำบทความดีดีนี้เผยแพร่ต่อไปเพื่อเป็นธรรมทานนะคะ

ขอบคุณคะ

 

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมค่ะ พวกเราควรปลงอย่าไปถือโทษโกรธเขา ปล่อยวางแล้วปล่อยให้กรรมดำเนินไปตามวาระของมันนะคะ

 

เมื่อขับผ่านทะเลทรายที่ ลาสเวกัส เราบอกได้เลยว่ามีแต่วิญญาณที่ทะเลทรายนี้ เราไม่อยากไปเข้าเมืองนั้นเลย เรากลัวมั่ก ๆ เรายังคุยกับเพื่อน ๆ เลย แต่..อ่ะนะ นัดเพื่อนแล้ว

เฮ้อ ... ไปถึงก็เจอผีที่โรงแรมแรกเลย วิ่งกันตับแล่บเลย เพราะอีกคนเขามีเซนท์ มองหน้ากำเหรียญหลวงพ่อโกย เพื่อนอีกคนพอเห็นหน้าเรา ถามคำเดียว มีอะไร พอมองหน้าเราสองคน เหยียบคันเร่งออกไปเลย เล่าแบบขำ ๆ เพราะเวลาไปเที่ยวในกลุ่มประมาณ 8-10คน จะแบ่งคนไปจองโรงแรมที่เคาร์เตอร์ เมื่อขึ้นไปดูห้องเราจะไปดู เชคก่อนว่าโอป่ะ แล้วค่อยขึ้นไปพัก เฮ้อ ... จบ

 

อนุโมทนาด้วยคะ

สุดยอดเลยดีนะคะที่คนมีบุญไปแผ่สวนกุศล

ได้อ่านแล้วรู้สึกดี แต่เห็นภาพพระพุทธรูปแล้ว

ก็แอบสลดใจ

 

ที่ u.s.a. เขาเอาพระพุทธรูปมาขายเป็นเครื่องประดับสวนวางกับพื้นไปทั่วเห็นแล้วรู้สึกเสียใจ

 

คุณมีสติมากนะคะ ที่นั่งสมาธิในสถานที่แบบนั้น เหมือนเป็นแสงสว่างให้คนที่ลุ่มหลงมัวเมา อนุโมทนาค่ะ

ป.ล. สลดใจเหมือนกันค่ะ ที่คนอื่นเห็นสิ่งที่พวกเราเคารพบูชาเป็นเพียงสิ่งประดับ แต่บางทีก็ต้องทำใจว่าคนเราคิดไม่เหมือนกันนะคะ

 

สลดใจในความรู้เท่าไม่ถึงการณ์และการไม่ให้เกียรติศาสนาของเรา

แต่คงไม่มีใครอุตริเอาไม้กางเขนไปปักกลางสวนเล่นๆเหมือนที่ทำกับพระพุทธรูปเรานะคะ บ้านคงกลานเป็นสุสานฝรั่งไปเลย

 

ฝรั่งเขาไม่ถือ แต่เขาคงไม่รู้หรอกค่ะ ว่ามันไม่สมควรและชาวพุทธอย่างเราจะสลดใจแค่ไหน หรือเขาอาจจะรู้แต่เขาก็คงไม่สนใจหรอกค่ะ
------------------------------
บาปอยู่ที่คนทำ กรรมอยู่ที่คนก่อ

 

เห็นรูปพระพุทธรูปในสถานที่บรรเทิงเเล้ว สลดใจ ทำให้นึกถึงซานติก้าเลย สไตล์การตกเเต่งประมาณเดียวกันเลยยกเว้นว่าของสำคัญของคนละศาสนา

พูดถึงเรื่องเเผ่เมตตาเเละอุทิศส่วนกุศล วันๆหนึ่งเราทำไปเยอะเหมือนกัน เมื่อก่อนไม่เคยทำเเบบนี้จะเเผ่เมตตาก็ตอนนั่งสมาธิสวดมนต์ เเต่เดี้ยวนี้ถ้ามีวิญญาณมาเราจะปวดหัวตุ๊บๆเล็กๆเเล้วก็จะเเผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลไป วันหนึ่งไม่ต่ำกว่าสิบราย ตอนเเรกคิดว่าเราอาจจะป่วยปวดหัวไปเองเเต่หลังจากทดลองเเล้วทุกครั้งหลังเเผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลจะหายปวดทันที เเปลกๆดีเหมือนกัน

 

โลกคือสัตว์ สัตว์คือโลก

 

คุณทำถูกแล้วครับ เราควรแผ่เมตตาให้ทุกดวงจิต ทั้งที่มีและไม่มีชีวิต
ลองดูสิครับ แม้จะอยู่ในที่ ๆ วุ่นวาย แต่พระพุทธองค์ ท่านก็วางเฉย ไม่สนใจใยดี
กับสิ่งรอบตัว ท่านปรับตัวให้อยู่ร่วมกับเขาได้ครับ ไม่ต้องห่วง
กรรมใคร กรรมมัน สาธุ

 

มันก็เหมือน ที่ประเทศเรา
เอา โลงศพแบบฝรั่ง กับ ไม้กางเขน
มาตกแต่ง ซานติก้า อ่ะแหละ

 

ตั้งชื่อภาพว่า
ความสงบ สุข ท่ามกลางกระแสโลกธรรม....

คิดเสียว่าพระท่านไปอยู่ที่นั้น ก็เพื่อเตือนใจใครบางคน(อาจจะมีอีกหลายคน) ..ดังเรื่องที่เล่ามา....

 

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ เห้อ เห็นแล้วก็สลดใจจังที่นำพระพุทธรูปไปตั้งไว้ในที่แบบนั้น

 

ความสุขในโลกนี้มีเพียงชั่วครู่น่าสงสารที่เขาไม่มีทางรู้ว่าความทุกข์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตนั้นนานแสนนาน ขอแผ่ส่วนกุศลที่ข้าพเจ้าตั้งใจบำเพ็ญมาแล้วตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาติให้กับวิญญาณทั้งหลายที่ลาสเวกัสด้วยเทอญ สาธุ

 

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมครับ อะไรแปลกๆ ที่ไม่เคยพบเคยเห็นมันมีอยู่ทุกสิ่งทุกอย่าง เพียงแต่ กรรมผูกพันธ์นั้นนั้นจะขับเคลื่อนให้สรรพสัตว์แต่ละตัวตนได้ไปพบไปสัมผัส
มีสมาธิ สติ รู้เท่าทันเกมส์ปัญญาก็จะเกิด ทุกสิ่งมันก็คือสูญญตาครับ ปล่อยวาง ปล่อยวาง
ความสะอาด สว่าง สงบแห่งจิตพระนิพพานก็บังเกิด สาธุ สาธุ

 

สำหรับหนู หนูว่าเป็นวิญญาณจริงๆนั้นเเหละค่ะ และก็คงเป็นไปตามที่คุณแม่คิดเลยนะคะ
ที่ว่า เค้าพยายามที่จะเเสดงให้รู้ว่าเขาได้รับบุญจากการที่คุณแม่แผ่ส่วนบุญให้ และเขาอยู่บริเวณนั้นจริง ^o^