จะระงับความรู้สึกเกลียดยังไงดีคะ

ตอนนี้เราอยู่กับรูมเมท รูมเมทอายุมากกว่าเราค่ะ มีเรื่องบางอย่างที่ทำให้เราไม่ชอบเค้าค่ะ ไม่ชอบจนถึงขนาดเกลียดเลย ตอนนี้เรากับเค้าก็ไม่ได้คุยกัน ทำเหมือนเป็นแค่คนร่วมอพาร์ตเม้นท์น่ะค่ะมันก็รู้สึกดีที่ทำแบบนี้ แต่บางทีเค้าก็ไม่เกรงใจเรา คงเห็นเราอายุน้อยกว่า ทำให้เราที่เริ่มจะนิ่งแล้วรู้สึกเกลียดเค้ามากขึ้นไปอีก และอยากจะสาปแช่งเค้า อีกใจนึงก็รู้ว่ามันไม่ถูกต้อง แย่จังเลย

 

รัก โลภ โกรธ หลง เป็นอารมณ์ปกติของมนุษย์นะครับ ก็คงจะได้แต่บอกว่า พยายามปล่อยวาง

พยายาม "แผ่เมตตาทุกลมหายใจ" นึกถึงหน้าเค้า และก็นึกถึงทุกลมหายใจว่า "จงเป็นสุขๆเถิด อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย" คำว่า "แผ่เมตตาทุกลมหายใจ"เนี่ย ผมก็ถูกฝึก ถูกสอนมานะครับ ไม่ใช่จู่ๆ ว่าคิดคำนี้ออกมาได้เอง

ขอให้คุณพยายามทำดู แล้วจะดีขึ้น

ส่วนเรื่องทางโลกว่า สมควรจะคุยกับเค้าตรงๆเรื่องที่เค้าทำให้คุณไม่สบายใจมั้น ก็ลองพิจารณาไตร่ตรองให้ละเอียดถี่ถ้วน ว่าจะเป็นผลอย่างไร

แต่จะบอกอย่างหนึ่งว่า การที่คนเราได้มาเจอกัน ได้มาอยู่ร่วมกัน ได้มาเรียน ได้มามีปฏิสัมพันธ์กันนั้น ก็ต้องมีเหตุมีปัจจัย เมื่อสิ้นเหตุสิ้นปัจจัย ก็จะต้องมีการพลัดพรากจากกัน ไม่มีใครที่จะอยู่ร่วมกับอีกฝ่าย ได้เจอกับอีกฝ่ายชนิดกัลปาวสาน เพราะฉะนั้น ไม่วันใดก็วันหนึ่ง ทั้งเราและเค้า ก็ต้องพลัดพรากจากกันไป....

 

เราก็เคย เกลียด คนๆ 1 มากเลย ครับ

แต่เรา จะใช้วิธี แผ่เมตตาให้ ขอให้เค้ามีความสุข ขอให้คนที่เกลียดชังเรา ต้องการให้เราตาย ให้เค้ามีความสุข และ พยาม มองเค้าด้วยความสงสารครับ

และ คิดเสมอ ว่า เมื่อเรา โกรธเกลียดใคร ผล นั้น ก็ตกเป็นของตัวเราเอง


ลองทำดูนะครับ

 

ย้ายออกซะ อย่าว่าแต่รูมเมทเลย ต่อให้เป็นเพื่อนสนิทแต่ถ้าอยู่ด้วยกันด้วยความเลวโดยไร้ความเกรงใจกันก็เกลียดกันได้ทั้งนั้น ถ้าอยู่ด้วยกันด้วยความรักความเมตตาไม่ได้อย่าอยู่ด้วยกันดีกว่า เพราะมันจะสะสมความไม่ชอบคอยติหนิ หาข้อบกพร่องกันตลอดเวลา แต่ถ้ามีความจำเป็นย้ายไม่ได้ ก็พยายามอยู่กับเขาด้วยความดี เขาจะทำอะไรก็เรื่องของเขา เราจะทำอะไรก็เรื่องของเราแต่เกรงใจเขา(เพราะเรามีมารยาท ส่วนเขาไม่มีมันเรื่องของเขา) มีอะไรกินอะไรก็เอ่ยบอกชวนบ้าง(แต่อย่าคิดว่าเราทำคุณ เราทำเพื่อเราเพราะกินคนเดียวมันไม่อร่อย) เพราะหลังจากนี้ไปจะเจออีกมาก ไม่ว่าคำนินทาหรือติหนิจากอีกฝ่ายที่จะแล่นมากระทบหูเราให้ที่สุด (ไม่ว่าคุณจะดีขนาดไหนก็ตาม คิดว่าช่างมันเถอะ)
--------------------------------------
เราจะชั่วจะดีก็เรื่องของเรา เขาไม่เกี่ยว
เขาจะชั่วจะดีก็เรื่องของเขา เราไม่แล
ใช่ว่าเรากับเขาจะอยู่ด้วยกันตลอดไปซะเมื่อไหร่ อโหสิไปซะจะได้ไม่ต้องเจอกันอีก

 

มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ^^

 

ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นค่ะ เรากำลังจะย้ายออกเร็วๆนี้ ก็ขอให้เลิกแล้วต่อกันไปละกันเนอะ :boo:

 

การทำให้ศรัตรู มาเป็นมิตรเป็นผู้ชนะอย่างแท้จริง เป็นการชนะเหนือชนะ คุณมีโอกาศสร้างบารมีอันยิ่งใหญ่ หากมองแบบนี้แล้วคงพอทำให้ใจชื้นขึ้นมาบ้างนะ คนเราก็เหมือนกระดาษบางๆ วางนิ่งไม่เคลื่อนใหว แต่พอมีลมพัดก็กระเพื่อม ลมแรงก็ปลิว ตามแรงลม คนส่วนใหญ่จึงเอาหินทับกระดาษใว้ เพียงเพื่อไม่ให้กระดาษปลิวตามแรงลม ก็คือการยับยั้งชั่งใจตัวเอง พยายามข่มใจตน ต่อเมื่อข่มใจไม่ใหวก้เหมือนเอาก้อนหินออก มันก็ปลิวไปตามแรงอารมณ์ พระพุทธเจ้าท่านสอนให้เราละวาง ให้เห็นแก่นแท้แห่งอริยสัจธรรม4 เราก็จะเป็นกระดาษที่หนักไม่ปลิวใหวไปตามแรงอารมณ์ ไม่จำเป็นต้องใช้ก้อนหินมาทับ แต่คนเราเมื่อเกิดมาแล้วย่อมมีทิฐธิมากน้อยต่างกัน ใครถอยห่างได้มากย่อมเป็นผู้สงบ

 

สำหรับผมมองว่าเราสามารถพลิกวิกฤติเป็นโอกาสครับ ในการที่จะฝึกฝนตนเอง ต้องลองถามตัวเองก่อนว่าเราเก็บเอามาคิดปรุงแต่งจนจะเป็นความเกลียดทำไม และเราได้อะไรจากสิ่งนั้น ถ้าคุณคือนักศึกษานี่คือบทเรียนชีวิตที่ไม่มีสอนในห้องเรียน คุณต้องเรียนรู้มันด้วยตัวคุณเอง ปัญหามีไว้ให้แก้ครับ มีใครบ้างหนีปัญหาพ้น แล้วคิดเหรอว่าจะไม่เจอเหตุการณ์แบบนี้อีก คุณลองปล่อยวางความรู้สึกลงสิครับ อย่าไปยึดถือเอามาเป็นอารมณ์ ถ้าเขาทำไม่ถูกใจเรา ก็คิดเสียว่าเขาทำไปเพราะเขาไม่รู้ เราไม่สามารถเปลี่ยนโลกทั้งใบได้หรอกครับ นอกจากเปลี่ยนที่ตัวของเราเอง สังคมทุกวันนี้วุ่นวาย สับสน เพราะต่างคนต่างคิดถึงแต่ตัวเอง ลองให้อภัยเขา เอาใจเขามาใส่ใจเราสิครับ เราไม่ชอบอะไร เขาก็ไม่ชอบเหมือนเราครับ เราอยากได้ เราต้องเป็นฝ่ายให้เขาก่อนครับ ผมไม่เชื่อว่าจะมีคนใจหินอยู่ในโลก ( ยกเว้นคนหน้าเหลี่ยมที่อยู่ ตปท ) ลองพูดคุยกับเขาดีๆสิครับ อย่าเอาอารมณ์ใส่กัน หนักแน่นด้วยเหตุผล ผมเชื่อว่าคุณน่าจะลองทำดูก่อนดีกว่ามั้ยครับ เราหนีปัญหาไม่ได้เสมอไปหลอกครับ อะไรที่เขาทำแล้วเรารู้สึกไม่ชอบใจให้ปล่อยวางความรู้สึกไปเลยครับ ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ไม่ใส่ใจ สุดท้ายเขาจะหยุดไปเองแหละครับ

 

ธรรมะของพระพุทธองค์ช่วยน้องได้ทุกสิ่ง ค่อยๆศึกษาทำความเข้าใจแล้วน้องจะรู้แนวทางในการดำเนินชีวิตให้มี สุข สงบ มากยิ่งขึ้น พี่เห็นด้วยกับความคิดของคุณlionking2512น่ะ พยายามน่ะ ขอเป็นกำลังใจ

 

เป็นกำลังใจให้ขนของย้ายออกค่ะ ดีแล้วค่ะ
เป็นการดับความเกลียดได้ไวสุด

พระพุทธองค์ยังตรัสว่า ผู้รู้กาละเทศะเป็นผู้เจริญ


การบำเพ็ญบารมีผิดที่ผิดเวลา
รอตอนเค้าพาผัวมาพลอดรัก แล้วทิ้งกางเกงลิงขึ้นราไว้ให้ดูต่างหน้าในห้องน้ำ พร้อมกับแอบใช้ที่นอนของเราด้วย แอบกินขนมในตู้เย็นเราหมด
หรือแก๊งค์ใครมาขโมยของ เสพยาไอซ์ เมายา บางวัน ขังแมงสาบไว้ในขวดเหล้า ฯลฯ


แต่คนบารมีมากๆกำลังใจมหาศาลก็อาจจะบำเพ็ญได้นะ ไม่ได้ว่าอะไร
ไปลองบำเพ็ญในคุกดูมั่งก็น่าจะได้ใครจะไปว่าอะไร

 

ให้นึกถึง ตอนที่ทำดีให้กัน แล้วจะเห็นว่า ความโกรธของเรา มาจากแค่ ความรู้สึก ที่ไม่สมควร
มันมาจาก อัตตา ของเราทั้งนั้นแหละคุณ
แต่ถ้ามันไม่หายโกรธ ย้ายไปอยู่ที่อื่น

 

เคยอ่านพระไตรปิฎก มีผู้เขียนไว้น่าอ่านมาก ก็เป็น ปัญญาที่เกิดแล้วดับทุกข์ได้ทันที....

พระพุทธเจ้า เคยตรัสสอนให้ภิกขุที่อดทนไม่ได้ต่อคำกล่าวร้ายที่ผู้อื่นว่ากล่าวให้ ..........และขอให้ย้ายหนีไปเสีย แต่พระพุทธองค์มีดีกว่า...โดยสอนให้ดูสุนัขขี้เรื้อนที่มันย้ายที่นอนอยู่ไม่สุข นอนตรงนี้ก็คัน ตรงนั้นก็คัน ......มันไม่เคยโทษว่าตัวมันคันเพราะหนังเป็นขี้เรื้อน แต่มันย้ายที่นอนเพราะโทษว่า ที่ที่มันนอนไม่ดี ทำให้คันๆๆๆๆๆๆๆ

ลองเอาไปพิจารณาดูว่า ที่อยู่เก่าเราอยู่ไม่ได้เพราะว่า ที่มันไม่ดี หรือ หนังเราไม่ดี..
แรงไปหน่อย แต่ก็ได้ผล.......โรคบางอย่าง ต้องใช้ยาแรง จึงจะดี

ขออภัย ถ้าทำให้ขัดใจ อ่านหลาย ๆ ครั้ง คิดให้ปัญญาเกิด ถ้าคุณนึกเกลียดผม ....ระงับความรู้สึกเกลียดไม่ได้ จงนึกถึงหมาขี้เรื้อนก็แล้วกัน มันจะเป็นครูสอนเราได้เป็นอย่างดี ผมไม่เคยหนีปัญหา ชอบที่จะแก้ปัญหาประเภทนี้ อยู่บ้านเช่าแล้วเจอบ่อย ๆ ต้องเอาหมาขี้เรื้อนมามาเป็นครู...ได้ผลครับ.......

 

ท่องไว้ในใจ อดทนค่ะ

 

ยิ่งเกลียดยิ่งต้องแผ่เมตตาค่ะ สวดมนต์ภาวนา ทำความดีให้มากๆนะคะน้อง

มารบ่มี บารมีบ่เกิดเน้ออออ ^^

 

" ใครชอบ ใครชัง ช่างเถิด
ใครเชิด ใครแช่ง ช่างเขา
ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ "

.​

 

ยิ่งเกลียดยิ่งต้องแผ่เมตตาค่ะ สวดมนต์ภาวนา ทำความดีให้มากๆนะคะ

อนุโมทนาบุญ กับคำแนะนำของทุกท่าน

เป็นกุศลอย่างมากเลยค่ะ

 

ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วทำให้เราต้องเกลียด ต้องรู้สึกไม่ดี ก็อย่าอยู่ด้วยกัยดีกว่าค่ะ ป้องกันเราคิดไปในทางไม่ดีด้วย

แต่เราโชคดีนะ มีรูมเมท 4 คน ก็เข้ากันได้ทุกคนเลย แม้บางคนจะทำอะไรที่เราไม่ชอบ แต่มันก็เรื่องเล็กน้อย เช่น ไม่ขัดห้องน้ำ เราก็ปล่อยๆ ไป ไม่อยากทะเลาะ เพราะอย่างไรเขาก็เป็นคนดี

 

คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยากครับ

ทำอะไร ต้องมีสตินะครับ

 

จริงๆ การย้ายออกก็เป็นหนทางที่ดีนะ แต่ถ้ามันเป็นไปไม่ได้ล่ะ? ถ้าเป็นไปได้ ปัจจัยเราพร้อม ก็ออกมาเลย อิอิ... ถ้าเป็นไปไม่ได้ แสดงว่ากำลังเจอสิ่งที่เป็นปัญหา เราต้องเริ่มต้นพูดคุยกัน แสดงออกถึงสิ่งที่เรารู้สึก พอใจหรือไม่พอใจเรื่องอะไร ก็ว่ากันไป และวางระบบระเบียบกันใหม่ ถ้าไม่พูดคุยกัน มานิ่งเฉยต่อกัน ไม่มองหน้ากัน มันจะยิ่งทำให้เกลียดมากขึ้นไปใหญ่ บางทีเราอาจจะมีปัญหากับตัวเองก็ได้ จากแรกรู้สึกไม่พอใจ กลับกลายเป็นเกลียด ต้องถามตัวเองแล้วหละ เรียกความมั่นใจ และประกาศความกล้าออกมา คุยกันให้รู้เรื่องไปเรยๆๆๆ...

 

เมื่อนานมาแล้วผมเคยรู้สึกเกลียดคนๆหนึ่งมาก แต่ตอนนี้ลืมไปหมดแล้ว
จำไม่ได้แล้วด้วยว่าคนๆนั้นเป็นใคร จำได้แต่ว่าเกลียดที่สุดเท่าที่เคยเกลียดมา
เกลียดมากจนในที่สุดกลายเป็นความสงสาร
คือสงสารเขาที่โดนเราเกลียด แล้วความเกลียดก็หายไปหมดเลย กลายเป็นความเมตตาสงสารเข้ามาแทนที่
ความมีเมตตาต่อกันลดความเกลียดที่มีต่อกันได้ครับ ไม่ว่าคนๆนั้นจะน่ารังเกียจแค่ไหนก็ตามเขาและเราต่างก็เป็นเพื่อนร่วมโลก
ต้องตกอยู่ในวัฐจักรการเวียนว่ายตายเกิดเหมือนๆกัน มีทุกข์ สุข โกรธ เกลียด กลัว เหมือนๆกัน พิจจาณาทุกข์ของเขาโน้มนำมาใส่ใจเรา
ใช้ขันติเข้าช่วย และที่สำคัญใช้ธรรมะเป็นแนวทางในการดำรงค์ชีวิต จะได้พบกับความสุขความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมครับ ขอให้ธรรมะคุ้มครองครับ