ลูกที่ต้องพลัดพรากจากพ่อแม่ เหตุเพราะกรรมอะไรค่ะ

กราบท่านอาจารย์ค่ะ
มีเรื่องรบกวนอีกแล้วค่ะ...แม่มีลูก 3 คน คนโตหัวปีแยกกันตั้งแต่เรียนที่กรุงเทพและตอนนี้ก็ทำงานอยู่ที่นั่น ไม่มีโอกาสกลับบ้านเลย(ในความรู้สึกของแม่ที่อยากให้ลูกกลับมาทำงานที่บ้าน) ทั้งๆที่กลับบ้านบ้าง3-4 ปี/ครั้งแต่มันก็น้อยมาก ถามเหตุผลก็ไม่บอกว่าเพราะอะไร แต่ที่แปลกมากๆๆๆคือ ลูกชายหัวปีของน้า ก็มีเหตุให้กลับบ้านไม่ได้ด้วย อีกทั้งน้าอีกคน(แม่มีพี่น้อง3 คน)ก็เป้นเหมือนกัน หลานชายหัวปีของบ้านนี้มีเหตุให้ไม่ได้กลับบ้านกันทุกคนเลย)จนรู้สึกว่ามันแปลกๆแล้วซีค่ะ หนูขอเรียนถามอาจารย์ว่ากรณีอย่างนี้คนที่เป็นพ่อแม่ทำกรรมอะไรไว้ค่ะ และคนที่เป็นลูกด้วยค่ะ ถึงมีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นนะคะ??? catt8

 

ในอดีตชาติอาจได้ทำการพรากลูกพรากเมียผู้อื่น หรือได้วางแผนยุยงให้บ้านเมืองเขาแตกแยกกัน ตนเองจึงต้องรับกรรมบ้านแตกสาแหรกขาด หรือตนเองต้องพรากจากบ้านเกิดเมืองนอนของตนไปอย่างที่ไม่พึงประสงค์ จำต้องทำการแก้กรรม ด้วยการประสานรอยร้าวเพื่อให้เจ้ากรรมนายเวรอโหสิกรรมให้ เช่น “ทำบุญด้วยทรัพย์สนับสนุนโครงการสามัคคีของคนในชาติ” ด้วยวิธีการต่างๆ เพื่อชดใช้กรรมที่มีในอดีตชาติที่ตนเคยยุยงบ้านเมืองเขาให้แตกแยกกันมา หรือหันไปช่วยบ้านเมืองที่มีผู้ปกครองดีงาม ต่อต้านอริราชศัตรูที่มารุกราน ด้วยการวางแผนยุยงให้ฝ่ายตรงข้ามแตกแยก ซึ่งอาจทำให้ตนเองต้องเสี่ยงชีวิต แต่หากยอมได้ กรรมหนักนี้ก็จะหมดไป
กรรมต้องพลัดพรากจากบ้าน

ปล.ลองสวดมนต์แบบหลวงพ่อจรัญดูนะคะ สวดอิติปิโส พุทธคุณเกินอายุบวกหนึ่ง พาหุง-มหากา แผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร

 

มันก็เป็นผลสะท้อนในทางกลับหละครับ ไม่ต้องคิดมาก
เป็นกฏของเหตุปัจจัยอิงอาศัยแก่กันครับ
และใช้กรรมปัจจุบันลดปฏิกิริยาจากวิบากในอดีตครับ
คือคิดดีครับ ต้องมีความรู้สึกดีๆ มองโลกในเชิงบวก
รู้ปล่อยรู้วาง อยู่อย่างมีความสุข... สิ่งเหล่านี้แหละครับ
จะช่วยกระตุ้นแรงเจตนาให้ทำดี เวลาทำกุศลก็ดีกว่าเดิม
เพราะเจตนาที่จะทำมันมากขึ้น ความยินดีในกุศลมันมากขึ้น

ใช้ความคิดและความรู้สึกทางบวกดึงดูดสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตครับ
สิ่งใดแม้จะแย่ มันก็ทุเลาลงแน่นอนครับ... อย่างแรกเลยคือใจเรายึดติดในมันน้อยลง
มันก็ส่งอิทธิพลต่อเราน้อยลง "เริ่มต้นที่ใจ สำคัญที่ใจ"ครับ

 

ขอกราบสวัสดี คุณพ่อและคุณแม่ ทุกท่านครับ

ผมเกิดที่โคราชครับเป็นลูกชายคนรองและต้องมาทำงานในกรุงเทพประมาณ 10 ปีแล้วครับแต่ผมก็กลับบ้านที่โคราชปีละ 1-2 ครั้ง คือเทศกาลปีใหม่ และ เทศกาลสงกรานต์ครับ
ในอนาคตข้างหน้าผมก็ตั้งใจว่าจะกลับไปอยู่บ้านที่โคราช คอยดูแลคุณแม่เพราะคุณแม่ก็เริ่มเข้าวัยชราแล้วครับ

ขอ อนุโมทนา สาธุ ครับ

 

ได้ข้อคิดมากเลยครับ สำหรับคนที่ต้องจากบ้านมาเรียนหรือทำงานไกลๆต้องห่างจากพ่อแม่ และครอบครัวน่าจะเป็นเพราะกรรมจากการที่เคยไปพรากชีวิตของสัตว์ออกจากกัน เช่นการยิงนก พรากลูกสุนัข หรือลูกแมวจากแม่เป็นต้น เพราะสัญชาติญาณของความเป็นแม่ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ย่อมรัก และห่วงลูกเหมือนกันทั้งสิ้นครับ

 

สวดของหลวงพ่อจรัญแล้วดีค่ะ เคยสวดมาเหมือนกันได้ผลดีทีเดียว แต่เราต้องขยันในการสวดหน่อย สวดทุกวัน รับรองได้ผลค่ะ

 

เราก็พลัดพรากจากพ่อนะ ตั้งแต่เด็กแล้ว แต่เราก็รักพ่อเหมือนเดิม พูดง่ายๆ ลูกกำพร้าแต่พ่อแม่ก็ยังมี